بازیگر ناشناس در خاورمیانه
تاریخ انتشار: ۶ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۵۶۹۸۱۲
یکی از جذاب‌ترین چیزها در مورد «استراتژی کلان» و «بازی بزرگ» این است که عاملان حرفه‌ای این حوزه چگونه به تغییرات مادی استراتژیک می‌نگرند وقتی این تغییرات روی می‌دهند. یک نمونه برجسته این است که چگونه وینستون چرچیل به تنهایی در دوران رکود بزرگ در بریتانیایک‌تنه در برابر ظهور آدولف هیتلر ایستاد. او سال‌ها از سوی «متخصصان» و همکاران و همقطارانش در مجلس عوام مورد تمسخر قرار می‌گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ایالات‌متحده از سال ۱۹۷۹ تا کنون دو نفع اساسی استراتژیک در خاورمیانه داشته است:
۱- انرژی-۲- مهار ایران و حمایت از اسرائیل. با رفع اولین مشکل، شطرنج ژئوپلیتیک در خاورمیانه به شکل برگشت‌ناپذیری تغییر کرده و دست جهانی ایالات‌متحده قوی‌تر شده است؛ ما واقعا بی‌نیاز از انرژی هستیم و در تامین آن مستقل شده‌ایم و به تامین انرژی از سوی کشورهای دیکتاتور هم وابسته نیستیم. بنابراین، آنچه از آن نفع اساسی استراتژیک آمریکا باقی می‌ماند همان «ثبات منطقه‌ای» است. متاسفانه، بی‌ثباتی یک نگرانی آمریکایی یک‌جانبه نیست. اسرائیل، عربستان سعودی، اردن، مصر، امارات و بسیاری دیگر از کشورها در این نگرانی سهیم هستند. درحالی‌که تعهد ما به اسرائیل محکم و غیرقابل تغییر است، باید اجازه دهیم که اسرائیل موضع قدرتمندتری داشته باشد آن هم به‌عنوان یک بازیگر دوست و مستقل و نباید به‌عنوان «برادر بزرگ‌تر» در موارد امنیتی و مالی به اسرائیل امر و نهی کنیم و مسوولیت زیادی نپذیریم. اسرائیل از طریق یک میدان نفتی عظیم که از سوی Texas Noble Energy of کشف شد، از بعد انرژی به استقلال رسیده است. این پروژه‌های اکتشافی در دریای مدیترانه انجام گرفته است. اسرائیل از بدو تاسیس تا همین اواخر فقیرترین کشور خاورمیانه از نظر منابع سوخت‌های فسیلی بود و وابستگی کامل به واردات نفت و گاز و زغال‌سنگ داشت. بنابراین مساله انرژی و تامین آن یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های امنیتی رهبران آن در طول دهه‌های گذشته بوده است. اسرائیل از لحاظ مصرف نفت در منطقه شرق مدیترانه در مقام اول و در مصرف گاز رتبه دوم را در اختیار دارد. بنابراین، صرف‌نظر از خریدهای نظامی و کمک‌های خارجی به اسرائیل از سوی آمریکا، اسرائیلی‌ها نیازی به حمایت مالی بیش از اندازه دولتی از خود ندارند. اسرائیل طی چند دهه گذشته از یک کشور سوسیالیستی، اشتراکی و کشاورزی به یک جامعه سرمایه‌داری گذار کرده است.
نومحافظه‌کاران استدلال می‌کنند که نمی‌توانیم به‌طور کامل از خاورمیانه ببریم و باید همچنان جان هزاران آمریکایی را فدا کنیم و تریلیون‌ها دلار در نبردهای بی‌پایان برای رفع تهدیدات صرف کنیم. آنها تا حدودی راست می‌گویند؛ پایگاه‌های نظامی آمریکا در خاورمیانه باید حفظ شوند و باید به سیاست رفع تهدیدات ادامه دهیم. اما موضع ما ضعیف هم شده آن هم به‌خاطرجنگ بی‌فایده‌ای که باعث فروپاشی عراق شد و عملا نیروی توازن‌بخش با ایران که عملا این کشور را مهار می‌کرد از میان رفت. با گذشت یک دهه، عراق همچنان در حال بازیابی خود است. اما با قربانی کردن جان هزاران آمریکایی و صرف میلیاردها دلار پول برای امنیت منطقه، جایگاه و وضعیت ما بدتر از قبل شده است. اندیشه جدیدی مورد نیاز است. یک چرخش منطقی و عاقلانه در سیاست آمریکا در قبال استقلال انرژی‌مان از اوپک باید شامل عناصر زیر باشد:
۱- شکل دادن به ناتوی خاورمیانه با همراهی عربستان، مصر، اردن و امارات به‌عنوان رهبران کلیدی (و اسرائیل به‌عنوان عضوی غیررسمی و روزی به‌عنوان عضو رسمی). بگذارید این دولت- ملت‌ها به‌عنوان بازیگر در عرصه جهانی به بلوغ برسند و مسوولیت مهمی برای ثبات منطقه‌شان به عهده گیرند البته با حمایت کامل آمریکا.
۲ – حفاظت از امنیت ملی اسرائیل اما همزمان تمرکزمان را بر روابط دوجانبه از نگرانی‌های نظامی به تجارت اقتصادی و توسعه پیوندهای تجاری میان کشورهایمان تغییر دهیم. باید به‌عنوان شرکای تجاری و منبع توسعه اقتصادی یا هر دو متمرکز شویم. ما نیازمند سرمایه‌گذاری اسرائیل در آمریکا و بالعکس هستیم.
۳- حفاظت از توانمندی نظامی آمریکا در منطقه از طریق پایگاه‌هایمان و حضور دریایی‌مان اما فعالانه باید مسوولیت بیشتری را به بازیگران محلی بدهیم. امنیت آنها ارتباطی به آمریکا ندارد. باید در مسیر استراتژی ترامپ حرکت کنیم که می‌گفت چین، ژاپن، هند و ... خودشان باید امنیت کشتی‌هایشان در خاورمیانه را تامین کنند. ما پلیس منطقه نیستیم.
۴- مسوولیت بیشتر حمل و نقل دریایی و قابلیت کشتیرانی و ثبات تنگه هرمز را به مصرف‌کنندگان اصلی نفت‌خام اوپکواگذار کنیم. حضور آمریکا باید حفظ شود اما باز بودن تنگه هرمز برای استفاده‌های تجاری نباید تنها هدف یا مسوولیت اصلی ما باشد. امنیت این تنگه هم باید به کسانی واگذار شود که به نفت‌خام منطقه وابسته‌اند.
۵- کمک‌های خارجی آمریکا به کشورها را کاهش داده یا حذف کنیم مگر برای کشورهایی که در ناتوی خاورمیانه مشارکت دارند. باید به دوستان و متحدان قدیمی‌مان در منطقه کمک کنیم. دلارهای مالیات‌دهندگان آمریکایی باید به شکل درست و استراتژیک هزینه شود.
۶- در برابر ریخته شدن خون آمریکایی‌ها روی ماسه‌های منطقه مقاومت کنیم. باید در برابر مداخله نظامی مقاوم باشیم مگر در زمانی که منافع امنیتی آمریکا یا تهدیدی فوری اقتضا کند. بیشتر باید مدافع پول مالیات‌دهندگان باشیم نه جیب دیگران.
ما از پایان جنگ سرد درگیر دنیایی بوده‌ایم که قدرت‌های بزرگ هم می‌کوشند در آن سری در بیاورند. پس از سال‌ها سیاست ناکارآمد و قالب‌بندی اشتباه در خاورمیانه و پس از عمل‌ها و بی‌عملی‌های آمریکا وقت آن رسیده که نگاهی دیگر داشته باشیم. سیاست کارآمد باید نحوه تعامل با چین، هند، روسیه، اتحادیه اروپا و دیگر بازیگران و دولت‌های قوی باشد نه اینکه در خاورمیانه چه کنیم یا اوضاع در خاورمیانه چگونه باید باشد. وقت آن رسیده که سیاست‌گذاران آمریکایی یک‌بار و برای همیشه در مورد شرایط تغییر یافته استراتژیک مداقه کنند و چرخشی درست و به موقع انجام دهند و از جان آمریکایی‌ها مراقبت کرده و از صرف منابع آمریکا در چاه ویل خاورمیانه جلوگیری کنند.
منبع: اکوفارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۵۶۹۸۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سازمان ملل: نگران چرخه خطرناک و در حال افزایش خشونت در خاورمیانه هستیم
به گزارش قدس آنلاین، گیر پدرسون فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه روز پنجشنبه به وقت محلی در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد پیرامون: «وضعیت خاورمیانه: (سوریه)» گفت: «من فقط نگران اثرات تنش منطقه ای و خطرات جدی اشتباه محاسباتی و تشدید تنش نیستم. من همچنین عمیقاً نگران درگیری در خود سوریه هستم که همچنان زندگی مردم رنج کشیده سوریه را نابود می کند. در واقع، هر وسوسه برای نادیده گرفتن یا صرفاً مهار درگیری سوریه اشتباه خواهد بود. این یک درگیری متوقف شده نیست. اثرات آن فقط در سوریه احساس نمی شود. در واقع هیچ نشانه ای وجود ندارد که آرامش در مناطق مختلف سوریه را نشان دهد.»
پدرسون تصریح کرد: ما به تنش زدایی منطقه ای نیاز داریم که با یک آتش بس فوری بشردوستانه در غزه شروع شود. همه بازیکنان باید حداکثر خویشتنداری و احترام به قوانین بین‌المللی را رعایت کنند. ما باید در راستای یک آتش بس سراسری در سوریه در راستای قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت تلاش کنیم. همه بازیگران باید از موازین بشردوستانه بین المللی، قانون پیروی کرده و از غیرنظامیان محافظت کنند.
او تصریح کرد: وضعیت بشردوستانه در سوریه مثل همیشه تیره و تار است. وضعیت اقتصادی در این کشور همچنان خطرناک است. برنامه جهانی غذا اعلام کرده که هزینه یک سبد غذایی در سوریه طی یک سال دو برابر شده در حالی که هزینه زندگی ۱۰۴ درصد افزایش یافته است.
پدرسون گفت: بحران زندانیان مثل همچنان حاد است. کودکان، زنان، مردان - در تمام سنین و در تمام مناطق سوریه - در معرض بازداشت خودسرانه غیرقانونی، اجباری قرار دارند. گزارش ها از بازداشت شدگان، محروم شدن از غذا و درمان پزشکی و شکنجه و شکنجه جنسی خشونت - در تمام مناطق سوریه ادامه دارد. چنین اقداماتی باید متوقف شود. کودکان و افرادی که پیر یا بیمار هستند، باید فورا آزاد شوند و مقامات در مناطق دولتی، و آنهایی که عملاً کنترل سایر مناطق را نیز دارند، باید دسترسی سازمان های بشردوستانه به تمامی بازداشتگاه ها و زندان ها و تضمین ارتباط با خانواده ها را فراهم کنند.
او اضافه کرد: رویکرد جدید و جامعی باید مورد بررسی گیرد که طیف کاملی از مسایل و آرمان های مشروع مردم سوریه مورد توجه قرار دهد. حاکمیت سوریه به ویژه در زمینه حضور شش ارتش خارجی و منطقه ای و تسویه حساب در داخل خاک سوریه باید احیا شود. من و تیمم مشتاق مشارکت در این امر هستیم.
«رامش راجاسینگهام» نماینده دفتر هماهنگ کننده امداد اضطراری سازمان ملل نیز در سخنانی گفت: رویدادهای هفته‌های اخیر هشداری جدی درباره واقعی بودن تهدید در منطقه صادر کرده است گسترش درگیری در منطقه پیامدهای ویرانگری برای مردم سوریه خواهد داشت.
او تصریح کرد: نیازهای بشردوستانه در سوریه در حال حاضر در سطوح بی سابقه ای است، و همچنان روز به روز درحال افزایش است. ازسوی دیگر، توانایی ما برای کمک به کاهش این نیازها به دلیل کمبودهای جدی منابع محدودتر شده است.
این مقام سازمان ملل ادامه داد: ما همچنان گزارش های مکرری از کشته شدن یا زخمی شدن غیرنظامیان بر اثر انفجار مواد منفجره در سراسر سوریه دریافت می کنیم. در واقع، سال گذشته، تعداد تلفات ناشی از مین ها، بقایای مواد منفجره جنگ و بمب های دست ساز در سوریه، از هر کشوری در جهان بیشتر بود. این آمار باز هم به طرز غم انگیزی اغلب شامل کودکان است.
وی افزودأ: تعداد زیادی از مراکز پزشکی در خطر بسته شدن هستند و این امر بر دسترسی میلیون‌ها نفر به مراقبت‌های حیاتی، از جمله نیاز فوری به مراقبت های بهداشتی مادر، جنسی و باروری برای ۱.۴ میلیون زن و دختر در سنین باروری تاثیر خواهد گذاشت.
به گفته وی، بیش از ۱.۸ میلیون نفر در سوریه در دو سال آینده آب سالم مورد نیاز خود را دریافت نخواهند کرد. میلیون‌ها نفر که در ناامنی غذایی متوسط قرار دارند، بدون هیچ کمکی در معرض خطر هستند. بسیاری از ۵۰۰ هزار کودک مبتلا به سوء تغذیه حاد ممکن است در سال جاری درمان حیاتی را از دست بدهند. بدون افزایش منابع، تلاش برای بررسی و پاکسازی مین های زمینی و مهمات منفجره برآورده نخواهد شد.
نماینده دفتر هماهنگ کننده امداد اضطراری سازمان ملل ادامه داد: کمک های مالی به آوارگان فلسطینی آسیب دیده از بحران سوریه نیز تامین شده است در سال گذشته به شدت کاهش یافته است. این امر بر توانایی آنروا برای ارائه کمک، پول نقد، غذا و سایر کمک های اضطراری به ۴۳۸ هزار پناهنده فلسطینی در سوریه تاثیر گذاشته است.
منبع: خبرگزاری ایرنا
اعلام زمان و مکان بررسی مدارک آزمون استخدامی آموزگاری در فارس