فرقه منافق رجوی در ایستگاه آخر
تاریخ انتشار: ۷ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۵۸۵۶۵۹
به گزارش جهان نيوز، وقتی در ابتدای دهه ۹۰ شمسی اراده ملت عراق و دولت قانونی این کشور در مورد سرنوشت منافقین حکم به اخراج آنها داد، فشارهای آمریکاییها برای حفظ منافقین در عراق با شدت آغاز شد که البته در نهایت به نتیجه نرسید.
ذکر این نکته نیز لازم است که اراده جمهوری اسلامی ایران مبنی بر دور ساختن منافقین از مجاورت مرزهای خود و حتی از جغرافیای همسایگان خود نیز از جمله دلایلی بود که تلاش آمریکاییها برای ادامه استقرار منافقین در عراق را ناممکن ساخت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این بین جلسات تصمیمگیری در مورد سرنوشت منافقین با حضور نمایندگان سازمان ملل، دولت عراق و فرماندهی نظامی آمریکا در عراق تشکیل شد. هرچند ساز و کار قانونی برای تعیین تکلیف وضعیت اعضای سازمان بعد از اخراج از عراق میبایست با پروسه بررسی پرونده تکتک افراد توسط کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان صورت میگرفت، اما فشار آمریکاییها برای حفظ تشکیلات منافقین و استفاده از آنها در آینده باعث شد تا خروج سازمان به شکل گروهی، به عنوان تصمیم نهایی در مورد سرنوشت منافقین تحمیل گردد.
تصمیم اتخاذ شده در مورد سرنوشت منافقین مبنی بر خروج گروهی از عراق خارج از ساز و کارهای قانونی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان بود. تصمیم اتخاذ شده در مورد گروهک منافقین همچنین از ابعاد دیگری نیز ناقض کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان بود که از جمله میتوان به شرایط پذیرش پناهندگی مندرج در کنوانسیون مصوب ۲۸ ژوئیه ۱۹۵۱ اشاره کرد که جنایتکاران جنگی و ناقضان حقوق بشر را واجد شرایط استفاده از حق پناهندگی نمیداند. موضوعی که حداقل در مورد ۱۵۰ نفر از سران سازمان منافقین به دلیل موارد پرتعداد نقض حقوق بشر در ایران، عراق و علیه اعضای سازمان صدق میکرد.
در این بین مسئله سرکردگان سازمان نیز مطرح بود که تعدادی از آنها توسط جمهوری اسلامی ایران و با ثبت در مجاری قانونی بینالمللی نظیر اینترپل تحت تعقیب بودند و تعدادی در حدود ۱۵۰ نفر هم به دلیل سابقه اقدامات جنایتکارانه در عراق میبایست جهت محاکمه به دولت عراق تحویل میشدند. در این بین یکی از اساسیترین نقشهای آمریکا برای حفظ منافقین پافشاری برای جلوگیری از تحویل سران سازمان و محاکمه آنها بود.
اما همزمان با اتخاذ این تصمیم یک مشکل اساسی پیدا کردن کشوری پناهنده پذیر بود که حاضر باشد گروهک منافقین با سابقه ترور و جنایت را پذیرا باشد. درواقع هیچ یک از کشورهای پناهنده پذیر در اروپا نمیخواستند تا با میزبانی چنین گروهی امنیت خود را به خطر بیاندازند. هر چند که چهار سال قبلتر از انقال نهایی منافقین از عراق، آمریکاییها با خارج کردن نام این گروهک از فهرست سازمانهای تروریستی، سعی کرد تا ادامه فعالیت این گروهک را در خارج از عراق تسهیل کند. اولین پیشنهاد رسمی در ۱۰ اسفند ۱۳۹۰ توسط هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت آمریکا به کنگره این کشور ارائه شد و در نهایت نیز در ۷ مهر ۱۳۹۱ خروج نام سازمان منافقین از فهرست سازمانهای تروریستی وزارت خارجه ایالات متحده آمریکا صورت گرفت.
** چرا آلبانی میزبان منافقین شد؟
در نهایت مقامات آمریکا برای اسکان اعضای این گروهک تروریستی در اروپا دست به کار شدند و کشور کوچک آلبانی در جنوب اروپا را برای میزبانی این گروه انتخاب کردند. وبسایت «میدلایست آی» در گزارشی به قلم «بلن فرناندز» در مورد چگونگی پذیرش آلبانی برای میزبانی گروهک منافقین مینویسد: «برای ابرقدرتهای جهان کار چندان دشواری نیست که یک کشور کوچک و مغفول مانده در روابط بینالمللی را تحت فشار قرار دهند تا خواسته آنها را بپذیرد. کشور آلبانی تا سال ۱۹۹۰ یک کشور منزوی محسوب میشد، اما اکنون قصد دارد تا با کسب رضایت قدرتهای بزرگ در عرصه جهانی حضور پیدا کند. در مورد میزان اطاعت پذیری آلبانی از آمریکا میتوان به نامگذاری یکی از خیابانهای پایتخت به نام جرج دبلیو بوش اشاره کرد. یا قرار دادن مجسمه بوش و هیلاری کلینتون در این کشور و یا اعطای شهروندی افتخاری به دونالد ترامپ!»
به نوشته فارس؛ همچنین کشور کوچک آلبانی با جمعیتی کمتر از ۳ میلیون نفر به دلیل انزوا در عرصه بینالملل و ضعف در حوزه اقتصاد و امنیت به بهشت خلافکاران اروپا از قبیل قاچاقچیان سلاح، مواد مخدر و انسان نیز شهرت دارد. این ویژگی آلبانی درواقع دست سازمانی همچون منافقین را باز میکند تا آزادی عملی نزدیک به پادگان اشرف در عراق داشته باشد. منافقین خصوصاً در مواجهه با اعضای ناراضی خود، عضوگیریهای توأم با فریب از میان ایرانیان پناهنده و سرگردان در اروپا که میتواند مصداق قاچاق انسان باشد، نیاز به محیطی برخوردار از ضعفهای قانونی و امنیتی همچون آلبانی داشتند.
سرانجام از نیمه بهمن ۱۳۹۴ تا ۱۹ شهریور ۱۳۹۵ طی ۵۳ نوبت پرواز اعضای سازمان منافقین از کمپ لیبرتی آخرین محل اسکان خود در عراق به آلبانی منتقل شدند.
** مژگان؛ ایستگاه آخر سران منافقین
محل استقرار منافقین در کشور آلبانی ابتدا مقرهایی در حاشیه شهر تیرانا بود که بزرگترین آنها «اشرف ۲» نام گرفت. اما بعداً منافقین مؤفق شدند تا مکانی را در میان شهر تیرانا و دورس در اختیار گرفته و در آنجا به ساخت و ساز برای برپایی مقر اصلی خود بپردازند که «اشرف ۳» نام گرفت.
در کنار این کمپ که مساحت زیادی را اشغال کرده است، مقری به نام «مژگان» نیز در دست احداث قرار گرفت که بنا شد محل استقرار سران گروهک باشد. هر چند پیش از این مقر اوورسورواز در حومه شهر پاریس به عنوان ستاد فرماندهی منافقین در اروپا شناخته می شد، اما عوامل زیادی از جمله محدودیتهای اعمال شده از سوی فرانسه بعد از احتمال بمبگذاری در نشست منافقین در پاریس و همچنین وضعیت نابسامان نیرویی اعضا در آلبانی، سرکردگان را مجبور ساخته تا در کنار اعضا در آلبانی مستقر شوند.
** ساخت و سازهای منافقین نشانه چیست؟
ساخت و سازهای اعضای منافقین در «اشرف ۳» در حاشیه شهر آلبانی برای برپایی ساختمانهای مختلف اداری، اتاقهای جلسات، استراحتگاهها و حتی زندان نشان میدهد که برنامه منافقین برای حضور در آلبانی برنامهای بلند مدت بوده و اساساً مسائل مطرح شده در مورد بررسی پرونده اعضای سازمان به عنوان پناهجو و ثبت نام پناهندگی آنان صرفاً در زمان رایزنی برای یافتن کشور ثالث مطرح بوده است. امروز منافقین در «اشرف ۳» که ساخت و ساز آن رو اتمام است و قرار است مقر اسکان دائم آنها در این کشور باشد، به صورت شبانه روزی به توطئه علیه جمهوری اسلامی ایران میپردازند.
مأموریتهای منافقین در تیرانا که از بدو ورود این گروهک به آلبانی در دستور کار قرار گرفته است، اهداف آمریکا برای اسکان دستهجمعی و منسجم منافقین در کشور ثالث را نشان میدهد.
با این حال وضعیت نیرویی، توان عملیاتی، عدم امکان جذبهای جدید، ریزشهای بیسابقه، میانگین سنی بالا، فاصله ۵ هزار کیلومتری از خاک ایران هم از جمله دلایلی است که اثبات میکند، آلبانی آخرین ایستگاه این گروهک تروریستی است و باید منتظر خاتمه پرونده منافقین در همین مکان برای همیشه باشیم. کپی متن خبر برچسب ها: گروهک منافقین مسعود رجوی البانی کمپ اشرف
منبع: جهان نيوز
کلیدواژه: گروهک منافقین مسعود رجوی البانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۵۸۵۶۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایران بازار عراق را از دست میدهد؟ | واکنش معاون وزیر صمت به رقابت ترکیه با ایران در بازار عراق
به گزارش همشهری آنلاین، عراق یکی از مهمترین شرکای تجاری ایران است و عراق نیز به ایران نیاز دارد. به همین دلیل، هر دو کشور حساب ویژهای برای توسعه مبادلات باز کردهاند و میخواهند تا سال ۱۴۰۶، ارزش تجارت دوجانبه را با افزایش ۱۰۰ درصدی به ۲۰ میلیارد دلار برسانند؛ اما ایران تنها تاجر حاضر در بازار عراق نیست و برای این هدف باید با ترکیه، بهعنوان قدیمیترین رقیب و حتی چین و عربستان رقابت کند.
البته هدفگذاری ۲۰ میلیارد دلاری برای تجارت ایران و عراق موضوع جدید نیست و در دهه ۹۰ چندین بار بر این هدفگذاری تأکید شده است. حتی در سال ۱۳۹۷، که عراق در بحث واردات از ایران، از چین نیز سبقت گرفت و به بزرگترین مشتری ایران تبدیل شد، گمان میشد قبل از سال ۱۴۰۰ رؤیای افزایش تجارت دوجانبه به ۲۰ میلیارد دلار محقق شود؛ اما تحقق این هدف فقط به خرید کالاهای ایرانی از عراق منوط نیست و باید مکانیسمهای رقابتی در بازار عراق، نیاز این کشور به موازنه تجاری و خنثی کردن تبعات تحریمهای ظالمانه غربی نیز مدنظر قرار گیرد.
چرا تجارت با عراق مهم است؟اهمیت عراق برای ایران از چند منظر مطرح است. اول اینکه تجارت با این کشور عمدتاً توسط بازرگانان بخش خصوصی انجام میشود و سهم کالاهای ساخته شده و دارای ارزشافزوده بالا در آن زیاد است. به همین دلیل است که اهمیت تجارت با عراق، حتی از امارات که ارزش مبادلاتش با ایران به سه برابر عراق میرسد، بیشتر است؛ چراکه امارات برای ایران یک پایگاه تجاری است و بنا به شرایط تحریم جایگاه مهمی در تجارت با ایران پیدا کرده است درحالیکه عراق با مبادلات مستقیم و بدون واسطه به شریک استراتژیک تجارت ایران تبدیل شده است.
بررسی آمارهای تجارت خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ حاکی از این است که از بین ۴ شریک اول تجارت خارجی ایران، تراز تجاری کشور بدون نفت، با چین، امارات و ترکیه منفی و با عراق مثبت است. در حقیقت عراق بدون احتساب نفت، بزرگترین شریک تجاری ایران محسوب میشود و بخش عمده تجارت ۹.۸ میلیارد دلاری با این کشور ربطی به نفت نداشته است.
نکته دیگر اینکه سهم زیادی از تجارت با عراق، مستقیم یا غیرمستقیم به بنگاههای کوچک و متوسط از گلخانهها گرفته تا شرکتهای تولیدی کوچک اختصاص دارد و تقویت آن به بهبود واقعی وضعیت کسبوکارها کمک میکند.
بیشتر بخوانید:
ادعای عجیب مقام عراقی | عراق بدهی خود به ایران را با نفت سیاه تسویه می کند
رفع چالشهای صادرات به عراقبازار صادراتی ایران در عراق با چند تهدید جدی روبروست. اول تحریمهای بانکی و اقتصادی غرب و آمریکا. دوم رقیب قدرتمندی مانند ترکیه و سوم، یکطرفه بودن تجارت با عراق و بیرغبتی آنها برای توسعه مناسبات. در مورد اول، سالهاست که بخش خصوصی مسیرهای ابتکاری خود را به راه انداخته اما از اواسط سال گذشته، با دونرخی شدن ارز در عراق، تجارت ایران از مسیر صرافیها با چالش افزایش قیمت تمامشده روبهرو شد. در آن زمان گرچه برخی فاتحه صادرات به عراق را خواندن اما رایزنی در رأس دولت توانست به عبور تجار از این گردنه سخت کمک کند.
مهدی ضیغمی، معاون وزیر صمت و رئیس سازمان توسعه تجارت ایران در گفتوگو با همشهری، گفت: ترکیه قدیمیترین رقیب ایران در بازار عراق است و تحولات مربوط به سهم بازار در رقابت با ترکیه اتفاق جدیدی نیست؛ اما از چندی پیش، مشکلاتی در بازار صادراتی ایران به خاطر اتفاقات ارزی عراق رخ داد که با تدابیر دولت و رایزنیهای انجام شده بهتدریج در حال مرتفع شدن است.
ضیغمی تأکید کرد: رسیدگی سریع به حواشی پیشآمده برای بازار صادراتی ایران در عراق این مسئله مدنظر رئیسجمهوری بود و یک هیات عالیرتبه نیز با همراهی وزیر امور خارجه کشورمان طی سفر به عراق با محمد شیاع السودانی، نخستوزیر این کشور دیدار کردند و مسئله در حال حل شدن است.
برآورد ضیغمی این است که ایران بازار صادرات عراق را از دست نخواهد دارد و بهزودی توافق جامع تجاری بین دو کشور با هدف رساندن ارزش تجارت دوجانبه به ۲۰ میلیارد دلار اجرایی خواهد شد که حواشی فعلی را نیز برطرف میکند.
معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت با تأکید بر اینکه ترکیه در بازار عراق رقیب ایران بوده و خواهد بود، گفت: «طبیعتاً آنها تلاش خود را برای حضور قویتر در بازار عراق انجام میدهند و ما هم برنامهریزیهای خود را بر مبنای منفعت دوجانبه اجرایی خواهیم کرد.»
در این میان، از سال گذشته، تلاشهای بزرگی برای سرمایهگذاری مشترک میان بخشهای خصوصی ایران و عراق آغاز شده که هدف آن؛ وارد کردن تجارت ایران و عراق به جاده دوطرفه، و متوازنسازی مبادلات دو کشور است. اتفاقی که اگر رخ دهد، میتواند تجارت دو کشور را حتی به بالاتر از ارقامی نظیر ۲۰ میلیارد دلار برساند.
کد خبر 847409 منبع: روزنامه همشهری برچسبها سازمان توسعه تجارت ایران تجارت خارجی عراق