به نقل از «شبستان»

به نام دین، به کام دین‌دار نماها، به ضرر دین‌داران حقیقی

تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۶۱۲۵۸۱

یک کارشناس مذهبی گفت: داشتن مظاهر دینداری در جامعه امروز دارای هزینه است اما فرار از پرداخت این هزینه ها، راه حل مشکل نیست و اگر ایمان انسان ریشه در جانش نداشته باشد انسان دیندار برای فرار از این هزینه ها، از زیست دینی خود انصراف می دهد.

«زهرا ابراهیمی» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در اصفهان با اشاره به دیدگاه و نگرش انسان در هر امری، تکلیف روابط و ضوابط او را در زندگی معین و مشخص می کند گفت: اخلاق دینی از لوازم زندگی دینی می باشد و دین هدفی جز تربیت انسان دیندارِ اخلاق مدار ندارد و تعالیم اخلاقی چه در حوزه ی اخلاق هنجاری و چه در دایره اخلاق کاربری، بخش عظیم و مهمی از آموزه های دینی ما را تشکیل می دهند و شرط اخلاقی زیستن، تمسک بر این تعالیم است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی تاکید کرد: زیست دینی داشتن در جامعه خواه ناخواه هزینه هایی را برای انسان دیندار به همراه دارد و نمی توان دیندار زندگی کرد اما هزینه های آن را نپرداخت، البته اگر در یک جامعه همه افراد زیست دینی داشته باشند، پرداخت هزینه های دینی زندگی کردن نیز، برای همه یکسان است و در این حالت مشکلی ایجاد نمی شود. اما مشکل اصلی جایی است که در جامعه دینی تعداد زیادی از افراد از روشهای غیردینی بهره می برند و در این شرایط،  اخلاقی زیستن بسیار پُر هزینه خواهد بود.

 

ابراهیمی اظهار داشت: به عنوان مثال در جامعه ای که افراد، رفتارهای غیراخلاقی مثل تهمت، تمسخر، دروغ و عدم پایبندی به قوانین را دارند واز این روشها زودتر به نتیجه می رسند، اخلاقی زندگی کردن بسیار سخت خواهد بود، چرا که در این نوع جوامع اصول اخلاقی تضعیف و یا بدتر ازآن واژگون شده و این امر زندگی را برای افراد دیندار سخت می کند، یکی از اموری که می تواند روح اخلاقی جامعه رابه تسخیرکشاند، استبداد حاکم بر جوامع است.گاهی نوع حکومت، حکومتی استبدادی است که ریشه در ظلم وبی اخلاقی دارد اما بعضا با جوامعی روبرو می شویم که از حیث ماهیت، استبدادی نیست اما از لحاظ عملکرد برخی از سازمانها و نهادهای آن حکومت به ویژگی‌های حکومتهای مستبد نزدیک می شوند.

 

وی اذعان داشت: جامعه اسلامی ما نیز اگرچه ماهیتا دینی و اسلامی است اما توجه به اصول اخلاقی در برخی از نهادهای آن کم رنگ است و همین امر عامل ترویج بی اخلاقی و تبدیل شدن ضد ارزشها به ارزش می شود.

 

ابراهیمی ادامه داد: در چنین جامعه ای قطعا دینداران حقیقی هزینه های زیادی را متحمل می شوند چرا که آنها خود را مقید به اخلاق می دانند ودر عمل نیز اهل رعایت هستند ولی ترکشهای بی اخلاقی سایر افرادِ به ظاهر دیندار، اینان را نیز آزرده خاطر می سازد.

 

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی تاکید کرد: وقتی در یک جامعه عده ای با نام دین و به کام خودشان عمل کنند، دینداران در آن جامعه مجبور به پاسخ می شوند، در واقع مردم با نگاه ظاهربین خود هرکس که نماد دینداری دارد و از ظاهری دیندار بهره مند است را مقصر تمام کوتاهی های حکومت در آن جامعه می پندارند به همین دلیل هرجا نقص و ضعف و بی عدالتی ببینند سریعا داد و فریادشان را بر سر آنهایی می کشند که نماد دینداری دارند، اما قسمت تلخ تر این جریان جایی است که این افراد  برای رهایی از فشارهای جامعه گاهی مجبور می شوند رفتارهای برخی از نهادهای حکومت را توجیه نمایند، شاید این بدترین هزینه زیست دینی درجامعه دینی باشد، جایی که دینداران باید پاسخگوی عملکرد صاحب منصبان باشند، صاحب منصبانی که با فاصله انداختن بین خود و مردم، حالا سپری محکم به نام متدینین دارند تا بجای آنها فحش بشنوند و گاهی نیز مورد ضرب و شتم و آزار قرار گیرند.

 

وی افزود: در این جریان مشکل اصلی آنجاست که اگر ایمان انسان ریشه در جانش نداشته باشد انسان دیندار برای فرار از این هزینه ها، از زیست دینی خود انصراف می دهد و تلاش می کند مظاهر دینداری اش را کم رنگ و کم رنگ تر کند تا جایی که حتی به زیست دوگانه رو می آورد، زیستی که می تواند جای مناسبی برای چنبره زدن نفاق باشد.

 

ابراهیمی یادآور شد: داشتن مظاهر دینداری در جامعه امروز ما دارای هزینه است اما فرار از پرداخت این هزینه ها، راه حل مشکل نیست بلکه به نظر می رسد آنچه می تواند در اخلاقی زیستن انسان موثر باشد توجه به دو بُعد علم و عمل است، یعنی انسان در وهله ی اول باید از حیث نظری و معرفتی نسبت به وظیفه اخلاقی خویش آگاهی پیدا کند و در گام بعدی در عمل،  خود را مقید بدانها نماید تا از این طریق با تثبیت ایمان خویش،از دوگانه زیستن در امان بماند.

 

وی گفت: همانگونه که در روایت آمده است خداوند عمل را جز با معرفت و شناخت نمی پذیرد، و هیچ شناختی را جز با عمل نمی پذیرد، کسی که شناخت و معرفت دارد آن شناخت او را به عمل راهنمایی می کند، و کسی که عمل نکند در حقیقت معرفت و شناخت ندارد.

 

پایان پیام/129

منبع: شبستان

کلیدواژه: اوقات فراغت روزنامه روزنامه ها کانون های فرهنگی هنری مساجد بیرجند مسجد اردبیل مجلس خبرگزاری شبستان کانون های مساجد جامعه دیندار دفتر تبلیغات اسلامی دینداری دیندار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۶۱۲۵۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بدجوری دل درد گرفتیم  

واژهء انقلابی و انقلابی‌گری حالا تداعی برون‌ریزی زشت‌ترین رفتارهایی را می‌کند که در عرف عرفانی و مذهبی ما طرد ‌شده؛ اما حالا شده سکهء روز مثلا انقلابی‌ها. این پدیده را باید نوعی استفراغ ناشی از دل‌درد تاریخی خودمان بدانیم. لابد پیامدی منتظر اما نامنظور از انقلاب اسلامی. و تضعیف شرع و نه الزاما اعتقاد مذهبی.

این واگشت به ملکات ردیه و مَنِش نادینامیک، در نبود ذهنیتی پذیرفته شده متناسب با درک زمان و دینامیک در اجتماع، طبیعی است- همین است که آن را از نوع پیامدی منتظر در جامعه می‌دانم. تحولات مشابه در اروپا مثال بارزی از پیچیدگی و سختی تغییر ذهنیت در جامعهء انسانی است- اوج آن را باید در جامعه‌ای دانست که در آن انسان‌ها دینامیک را درک کرده‌اند و به‌شدت در مقابل نطام‌های سلسله مراتبی قدرت و نظام‌های مطلقه ایستادند تا نقش کل جامعه در برهم‌کنش‌شان متجلی شود. این رخ‌دادْ نهایتِ فرایندی است که بیش از نیم هزاره طول کشید در پیامد جنگ‌های صلیبی. بیش از یک میلیون سوزانده شدند به جرم این‌که شیطان در جسم‌شان حلول کرده.

چه بدعت‌گذارانی که زنده در آتش سوزانده شدند- نمونهء آن سوزاندن هشت نفر بدعت‌گذار در پاریس در حضور اسقف اعظم و رئیس دانشگاه پاریس و بزرگان دیگر در سال ۵۸۹/۱۲۱۰- همزمان با تولد سعدی و هنگام افول سلجوقیان و برامدن خوارزم‌شاهیان در ایران؛ ما هم حلاج داشتیم (قرن سوم/نهم) اما مرتبهء بزرگی کمیت را مقایسه کنید با میلیون‌ها نفر در اروپا. این وحشی‌گری‌ها از جنس همان مَنِشی است که در کولوسئوم می‌بینیم و در هولوکاؤست و حالا هم در غزه: همان که نظریه‌پردازی شده و زیبا بسته‌بندی‌شده در مفهوم «اختیارگرایی» (لیبرتاریانیزم) و «ملکهء پست» (vile maxim) به معنی «همه چیز برای ما و هیچ برای دیگری».

انتظار این‌که با یک کلمهء مردم‌سالاری، بشود این تحولات را درک کرد اشتباه است. خواهیم افتاد در چاه ملکهء پست و اختیارگرایی و بی‌اخلاقی (سطح) بالاها (higher immorality) که تجلی آن پوشاندن جنایت و نسل کشی انسان‌ها در غزه تحت نام مردم‌سالاری است. پس، انتظارمان از زدایش مفهوم وقت و پذیرش دینامیک در اجتماع و تأکید بر شکوفایی فرد در جامعه را متناسب کنیم با توان تغییر ذهنیت انسان‌ها [۱]- و نه فرورفتن به درون؛ هرگاه هم توانی فراهم شد، دست بالاتر از امکان بزنیم.

1. نک نتجه تحقیق جدید را که چگونه منش فکری انسان‌ها وابسته به شبکه‌های نورونی است:
Gene expression networks regulated by human personality, Nature, Mol Psychiatry, ISSN 1476-5578.
به نقل از هادی صمدی، چگونه می‌توانیم خود را به‌نحوی بنیادی تغییر دهیم

بیشتر بخوانید:

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902377