به نقل از «ایرنا»

لاکچری های تن آسا در قاب سینما

تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۶۷۴۰۹۴

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، ایده اصلی دومین ساخته بلند داستانی «آزیتا موگویی» در مقام کارگردان است. موگویی که سابقه فعالیت حرفه ایی اش را از سال 1366 و از منشی گری صحنه آغاز کرده،  و سابقه فعالیت در سینما به عنوان منشی صحنه، طراح صحنه، دستیار، برنامه‌ریز و… را دارد، چنانچه خودش بیان کرده از همان ابتدا وارد جریان تولید در سینمای حرفه‌ای و به‌اصطلاح بدنه شده است؛ نکته ای که به وضوح در ساخت فیلم ایده اصلی به چشم می خورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

داستان ایده اصلی که قرار است از 16 مرداد ماه بر پرده نقره ای اکران بنشیند، از این قرار است که ایران و اسپانیا برای راه اندازی یک پروژه بزرگ در جزیره هندورابی در جنوب ایران، به توافق رسیده‌اند، و این موضوع وسوسه تصاحب سود کلانی را برای افراد و شرکت های متعددی برانگیخته است تا در این مناقصه شرکت کنند. یکی از این افراد مهندس «سعید پارسا» با بازی «بهرام رادان» است و دیگری مهندس «رؤیا عضدی» با بازی «مریلا زارعی»؛ این دو که در گذشته زن و شوهر بوده و در حال حاضر چند سالی است که از هم جدا شده اند، بر سر تصاحب این مناقصه رقابت سختی با هم دارند؛ به صورتی که در تک و پاتک های متعددی تلاش دارند تا دیگری را شکست داده و از میدان به در کنند. در این میان دست ها رو می شوند و تا پایان فیلم شاهد چند لابی بین افراد هستیم که تلاش شده تا غیرمنتظره به نظر برسند. البته ایده اصلی، داستان تکراری خیانت ها و لابی های پشت پرده فردی است که به دلیل ضعف فیلمنامه و نارسائی های داستان؛ هرچند تلاش دارد تا مخاطب را غافلگیر و متعجب کند اما این توانایی را ندارد و بیننده از این مواجه جا نمی خورد.

از نظر برخی از منتقدان این فیلم به دلیل درون مایه کلاهبرداری و شیادی اش شباهت های زیادی به فیلم‌های نظیر وال استریت (الیور استون) ۱۹۸۷ ، معامله‌گر سرکش (جیمز دردن) ۱۹۹۹ و بربرها پشت دروازه (گلن جردن) ۱۹۹۳ دارد.

اشاره به مفهوم سوداگری که در این فیلم درباره آن صحبت می شود، یکی از نکاتی است که از نظر برخی منتقدان قابل تقدیر و تشویق و تفاوت مقول این فیلم با سایر فیلم های متاخر است؛ در واقع مفهوم سوداگری در تقابل با مفهوم تولید، معنایی معادل با دلالی اقتصادی دارد و اگرچه در تولید، ریسک مالی یکی از مولفه های لاینفک اقدام اقتصادی است اما در سوداگری سود تقریبا تضمین شده است؛ به همین دلیل می بینیم که در شرایط اجتماعی امروز (به رغم این که مردم پول و سرمایه دارند) ترجیح وسواس گونه و اغراق آمیزی نسبت به سوداگری و دلالی به جای تولید و سرمایه گذاری تولیدی وجود دارد. فیلم تلاش دارد تا این سماجت بیمارگونه و بازی کثیف تصاحب امتیاز این کار را به تصور بکشد. و این نکته ای است که نظر مساعد برخی از منتقدان را در تایید این فیلم وتکراری نبودن سوژه آن نسبت به باقی آثار ساخته و ارائه شده در جشنواره فیلم فجر سال گذشته از آن خود کرده است.

در واقع ایده اصلی به درستی دست روی یکی از آفات نه چندان معدود معاصر گذاشته و تلاش دارد تا نشان دهد که آدم هایی که نه کار و نه خدمتی به مملکت می کنند، چگونه از طریق واسطه گری و باندبازی یک زندگی مرفه آن هم در بالاترین سطح خود دارند.

نقش های بی روح

پژمان جمشیدی در این فیلم همانند بسیاری از نقش هایی که در مدت ورود خود به بازیگری تجربه کرده است باز هم نقش فردی بامزه و تاحدی کم هوش را بازی می کند؛ در واقع بازی جمشیدی را می توان در یک خط مستقیم تصور کرد که به دلیل ایفای نقش های شبیه به هم (لونه زنبور، تگزاس 1 و2، ما همه با هم هستیم، جهان با من برقص و...) نوعی از ثبات نقش و بازی را به تصویر کشیده است. البته جمشیدی این حسن را نسبت به دیگران دارد که اگرچه ارتقایی آنچنانی نیافته، افول هم نکرده است و هنوز هم حضور او در فیلم هایی شبیه ایده اصلی می تواند فضای غم انگیز فیلم به دلیل برآورده نشدن انتظارات را بشکند.

بازی هانیه توسلی در این فیلم نیز همانند بسیاری از نقش های گذشته اش به نوعی از کلیشه بدل شده است؛ زنی زیبا با بهره هوشی پایین از طرفی و کلیشه زنی اغواگر که توانایی جذب مردان را دارد ولی در ورای ظاهر زیبا، اهدافی حیله گرانه ای را در سر دارد از طرف دیگر، باعث تکراری شدن وی در نقش هایی مشخص شده است؛ چنانچه در فیلم های »زندگی خصوصی»، «هفت ماهگی»، «گرگ بازی» و ... نقش هایی نسبتا یکسان را تکرار می کند.

بازی بهرام رادان در این فیلم را هم می توان یکی از نقاط ضعف فیلم و یکی از ضعیف ترین بازی های رادان در سال های اخیر دانست. یک شخصیت خنثی با دیالوگ گویی های مصنوعی که اوج باور ناپذیری رفتارش در انتهای فیلم و زمانی است که پس از کشمکش های متعدد با همسر سابقش رویا همراه می شود.

و در نهایت بازی مریلا زارعی در مقایسه با بازی های تکراری و نسبتا ضعیفی که در این فیلم وجود دارد، بازی نسبتا قابل قبول و باورپذیری است؛ زنی که ریاست می کند و آدم ها را به عنوان مهره هایی برای رسیدن به اهدافش به کار می گیردو می داند که برای رسیدن به خواسته هایش باید چه کار کند. هرچند که نمای انتهایی فیلم که سعید و رویا به رغم تمام فریب ها و دورزدن ها و حتی طلاقشان بار دیگر با هم همراه می شوند، به قدری تصنعی و بد چیده شده است که به جای غافلگیر کردن، باعث خنده مخاطب می شود؛ این که اگر آنها از ابتدا با نقشه با هم درگیر شده اند و حتی هزینه های کلانی را برای این جنگ ساختگی صرف کرده اند به کنار، این که چرا رویا، لاله (با بازی هانیه توسلی) را وارد رابطه با همسر سابقش کرده، از بی مفهومی های داستان است.

ردپای سینمای غرب

در نهایت ایده اصلی را (به رغم تفاوت ژانر) به دلیل شباهت های عمده اش (شباهت هایی چون کلیشه استفاده از زنان بی حجاب و دور زدن خط قرمزهای سینمای ایران، نمایش زندگی فوق لاکچری و متفاوت با زندگی اکثریت جامعه و...) می توان با فیلم هایی چون من سالوادور نیست، تگزاس 1، خانم یایا، سامورایی در برلین و فیلم هایی از این دست، فیلمی کاملا در راستای گیشه برشمرد؛ فیلمی که در نهایت به دنبال هدف خاصی جز سرگرمی نیست که عناصر ساخت این سرگرمی را برخی در نازل ترین سطح خود دیده و فیلم را به توهم متهم می کنند و این در حالی است که عده ای دیگر این فیلم را به دلیل متفاوت بودن از ژانرهای تکراری اخیر سینمای ایران، فیلمی جذاب و قابل تقدیر می دانند.

«سعید زعفرانی» در نقد این فیلم نوشته است: داستان فیلم، سوای متن ضعیف، جزئیات اندک و زبانِ غیرقابل باور آن، روندی متفاوت دارد و تا پایان به واسطه‌ی کارگردانی محافظه‌کارانه‌ی موگویی، متفاوت بودن خود را حفظ می‌کند. در هر کدام از اپیزودهای فیلم، به جز اپیزود آخر، سیری منطقی دیده می‌شود. شخصیت‌های فیلم برای دور زدن هم نقشه‌هایی دارند و جزئیات این نقشه‌ها، با این‌که می‌توانستند بهتر و بیشتر باشند، برای مخاطب جذاب هستند. این جذابیت هم از جمله مواردی است که از سینمای غرب وام گرفته شده و این‌جا، بر خلاف فرم معرفی شخصیت‌ها و شروع داستان، نسبتا خوب جا افتاده و به کار می‌آید. اگر ایده‌ی اصلی ساخت این فیلم، همین روایت متقاطع از زاویه دید آدم‌ها و روشن کردن به مرور و سروقت نقاط تاریک داستان بوده است، این فیلم به هدف خود رسیده، اما این کار را در سطح کیفی نازلی انجام داده است. با این‌که از ابزار خوبی بهره‌مند بوده و به نوعی، بهترین‌ها را در اختیار داشته. به هر حال، فیلم ایده اصلی یک فیلمِ ضعیف است که برای خوش‌ساخت بودن تلاش می‌کند، اما تنها در ظاهر موفق می‌شود این کیفیت تقلبی را ایجاد کند.

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۶۷۴۰۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دومین سمپوزیوم بین‌المللی تنش و اضطراب در مشهد برگزار می‌شود

به گزارش قدس خراسان، پرفسور علی گرجی اظهار کرد: دومین سمپوزیوم بین‌المللی فضای مجازی تنش و اضطراب به همراه سومین فستیوال دانشجویی در روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ماه امسال به صورت مجازی توسط گروه علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی مشهد برگزار می‌شود.

مدیر گروه علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی مشهد در رابطه با زمان و نحوه ارسال آثار شرکت‌کنندگان در دومین سمپوزیوم بین‌المللی تنش و اضطراب، بیان کرد: علاقه‌مندان به شرکت در این سمپوزیوم بین‌المللی می‌توانند آثار خود از یکم تا سی‌ام اردیبهشت ماه سال جاری به آدرس ایمیل Neuros.dept@mums.ac.ir و در قالب ۲ بخش ایده و پوستر ارسال نمایند.

وی خاطرنشان کرد: به نفرات اول تا سوم هر بخش به ترتیب هدایای نقدی اهدا خواهد شد.

گرجی کلیه آثار هنری که در قالب نقاشی کاریکاتور و غیره که ارسال می‌گردند باید نشان دهنده مخاطرات استفاده نادرست از فضای مجازی و اثرات سوء آن بر سلامت روان و همچنین راهکارهای استفاده صحیح از دنیای مجازی باشند، در غیر این صورت مورد پذیرش قرار نخواهند گرفت.

مسئول برگزاری دومین سمپوزیوم بین‌المللی تنش و اضطراب و سومین فستیوال دانشجویی ادامه داد: همچنین این نکته هم لازم به ذکر است که پس از پذیرش پوسترها، ارائه هم به صورت حضوری و هم به صورت مجازی امکان پذیر است.

وی همچنین در خصوص نحوه ارسال ایده‌ها به دبیرخانه دومین سمپوزیوم بین‌المللی تنش و اضطراب هم گفت: تمامی ایده‌های ارسالی باید صرفاً در قالب تمپلیت قرار داده شده در لینک ایده و پوستر طراحی گردند و ایده‌ها باید حداقل ۲۵۰ و حداکثر ۵۰۰ کلمه بوده و شامل عنوان، هدف، جنبه نوآورانه ایده، جمعیت مورد هدف، روش اجرا (حداقل ۱۵۰ کلمه) و پیش بینی نتایج حاصل از ایده باشند.