کاجستان، اسیرِ آهک شد
تاریخ انتشار: ۱۶ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۶۸۸۰۲۳
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شهروند، ماجرا این است که با تعطیلی ٣٨ کارخانه سنگ قرار است صاحبان این کارخانه‌ها در زمین بایر باغ چای نمایشگاهی برپا کنند. در نقشه‌های هوایی این کاجستان قدیمی که ریه تنفسی شهرک صنعتی در ابتدای جاده اصفهان-تهران است، پیداست که از دو دهه پیش چطور درختانش پلاک به پلاک خشکیدند و قطع شدند تا باغ رفته‌رفته به شهرک صنعتی اضافه شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برپایی نمایشگاه سنگ خوب است اما نه در کاجستان
کاجستان باغ چای در نزدیکی پالایشگاه، نیروگاه و پتروشیمی جاده اصفهان- تهران است و طرفدارانش می‌گویند نگهداشتن آن مقابله در برابر آلودگی هوا و توسعه صنعت در محمودآباد است. در فضای مجازی این کمپین غوغایی برپاست. بعضی می‌گویند باغ چای اصلا درختی ندارد و بعضی حرف نابودی باغ‌های محمودآباد و حسین‌آباد و خوشاب و دوشاخ را پیش می‌کشند. مخالفان تغییر کاربری این باغ می‌گویند شمال اصفهان با آن همه کارخانه و دود و آلودگی تنها چند منطقه سبز دارد که این حداقل‌ها هم همیشه مورد طمع است.
یکی از پیشکسوتان حوزه صنعت سنگ اصفهان که نمی‌خواهد نامش عنوان شود می‌گوید: «برگزاری نمایشگاه در حوزه سنگ به این صنعت کمک می‌کند، اما نه در یک باغ؛ باغی که می‌خواهند درخت‌هایش را یکی‌یکی قطع کنند. فلسفه احداث باغ چای که متعلق به شرکت تولید‌کننده چای بود، از ابتدا ایجاد یک تصفیه‌کننده طبیعی هوا برای منطقه‌ای بود که به دلیل آلاینده‌های صنعتی، وجودش ضرورت داشت.» به گفته او ٢٠سال پیش بنا شد تعدادی از کارخانه‌های سنگ‌بری خارج از محدوده صنعتی (که به دلیل توسعه محمودآباد به حریم شهری وارد شده بودند) با توصیه استانداری زمینی تهیه کنند و به منطقه صنعتی وارد بشوند. آنها ٤٠ کارخانه بودند و قرار بر این بود که مجوز احداث کارخانه بگیرند و کارخانه‌های داخل شهر را تعطیل کنند و بعد برای زمین جدید مجوز احداث کارخانه بگیرند. «استانداری نیت اشتباهی نداشت، اما راهنمایی‌شان اشتباه بود. کارخانه‌داران باید زمینی را می‌خریدند که قابلیت دریافت مجوز صنعتی داشته باشد، نه اینکه کاربری فضای سبز داشته و پر باشد از درختان سوزنی برگ. این بود که کارخانه‌داران، نیمی از زمین باغ چای یعنی ٣٦ هکتارش را خریدند و بعد از فروش زمین‌ها، مالکان جدید باغ را آبیاری نکردند و درختان خشکیدند. این بخش ١٥سال است که بایر شده.» در عکس‌های هوایی پیداست که درختان بخشی که به کارخانه‌داران فروخته شده، از بین رفته‌اند. این فعال حوزه صنعت سنگ می‌گوید اداره محیط‌زیست اگرچه دیرهنگام متوجه خشکاندن و قطع درختان این مجموعه شد، اما در ٢٠سال گذشته هرگز اجازه نداد که کارخانه‌ها در این منطقه فعالیت کنند، حتی در دوره‌ای مالکان شروع به ساخت‌وساز غیرمجاز کردند و با فشار جلوی آنها را گرفت و ساخت‌وسازهایشان را تخریب کرد. «در سال‌های گذشته شرکت باغ چای با چاه‌های متعددی که داشت درختان را آبیاری می‌کرد و حافظ آنها بود. اما شهرداری شاهین‌شهر، نیم دیگر درختان را از این شرکت خرید و از آن حفاظت نکرد و درحال حاضر شهرداری شاهین‌شهر درختان سه پلاک زمین‌های باغ را –در سمت جاده تهران- قطع کرده است.»
او مدعی است فردی که سابقه مالکیت معدن موته در منطقه حفاظت‌شده موته را دارد و با فعالان محیط‌زیست مشکلاتی داشته، حالا به باغ چای آمده و با مالکان کارخانه توافق کرده که در صورت گرفتن مجوز تغییر کاربری، سه پلاک از زمین‌ها را مال خود کند.
علی بمانیان، از اهالی خمینی‌شهر هم حرف او را تایید می‌کند: «این باغ بین شهرداری و مالکان خصوصی تفکیک و تقسیم شده. بخش سبز در مالکیت شهرداری و بخش خشکانده‌شده در اختیار مالکان است. ٢٠سال است که قصد تغییر کاربری دارند، اما سازمان محیط‌زیست مخالفت می‌کند. حالا ظاهرا به یک متقاضی سه پلاک زمین وعده داده‌اند که بتواند از کمیسیون ماده ٥ استانداری موافقت تغییر کاربری را بگیرد.» او باغ چای را کاجستانی سرسبز و زیبا در ورودی اصفهان وصف می‌کند که از خشکیدگی جان به در برده.
اما محمد که از طرفداران برپایی نمایشگاه در زمین ١٢٧ مالک است، می‌پرسد: «تعطیل کردن ۳۶سنگ‌بری در داخل شهر و زدن نمایشگاه در زمین خشک و بدون درخت بهتر است یا برپایی نمایشگاه در طبیعت بکر چشمه لادر؟ برپایی نمایشگاه وسط بلوار آزدگان که روزانه صد تصادف مرگبار در آن اتفاق می‌افتد بهتر است یا در این زمین بایر؟» حمید هم این‌طور جوابش را می‌دهد: «در همه این موارد منافع شهروندان اصفهان، شاهین‌شهر و خمینی‌شهر و کارخانه‌داران و ساکنان و کارگران حاضر در محمودآباد و پالایشگاه و دیگر مناطق اطراف مطرح است. آلوده‌کردن هوا باید جبران شود. درختان بهترین و فعال‌ترین رفع‌کنندگان آلودگی هوا هستند. باغی را که عده‌ای به هر دلیل دیگری خشکانده‌اند، باید احیا کرد، نه آن‌که با تغییر کاربری و ساخت‌وساز اندک نفس مردم را گرفت. آمار بیماری‌ها و سرطانی‌های شمال و شمال‌غرب اصفهان تذکری جدی به توجیه نابودی محیط‌زیست نیست؟ می‌دانید در یک ماه گذشته تنها در شهرستان ما چند نفر در اثر ابتلا به سرطان فوت کرده‌اند؟»
یکی از مالکان: نمایشگاه سنگ آلودگی ندارد
«باغ چای ربطی به زمین‌هایی که قرار است نمایشگاه سنگ‌بری بشود، ندارد. باغ چای مال شهرداری است و این زمین مال ١٢٧نفر از مالکان. ما ١٢٧ قطعه سند سربی داریم که به صورت مشاع دست مالکان است.» اصغر حاج ابراهیمی، مالک یکی از قطعه‌ها اینها را می‌گوید. «١٩ تیر سال ١٣٩٠ بعد از کلی دوندگی توانستیم از طریق کارگروه مسکن و شهرسازی اصفهان مصوبه تبدیل این زمین‌ها به نمایشگاه را دریافت کنیم. قصدمان این بود که با قانون جلو برویم، اما تهمت می‌زنند که ما زمین‌خواریم. ما ١٢٧ مالکیم که من با ٦٥سال سن، کم‌سن‌ترینشان هستم. با صلاح‌دید استانداری و وزارت صنایع و معادن، اینجا وسط شهرک صنعتی که ١٤ کارخانه سنگ اطرافش دارد، تصمیم داریم نمایشگاهی در زمین‌هایمان ایجاد کنیم. همه پیگیری ما برای ایجاد نمایشگاه سنگ است و این نمایشگاه هیچ‌گونه آلودگی نخواهد داشت.»
به گفته او این باغ در قلب شهرک صنعتی است و ربطی به فضای سبز ندارد و در این سال‌ها زمین‌های بی‌درختش محل اختفای موادفروش‌ها شده بود: «دو دفعه با کمک نیروی انتظامی لودر بردیم و تونل‌هایی که موادفروشان ساخته بودند را تخریب کردیم.» حاج ابراهیمی مدام تکرار می‌کند که هیچ درخت و باغی نیست و باغی که در مالکیت شهرداری است هم وضع خوبی ندارد: «می‌گویند باغ، اما باغ کجا بود؟ درختانش بی‌ثمرند. کارشناسان جهاد و محیط‌زیست هم معتقدند که عنوان باغ به این زمین‌ها اطلاق نمی‌شود. علاوه بر این آزمایش خاک و آب این منطقه نشان داده که آب‌های آلوده که از بالادست پالایشگاه می‌آید، به این خاک نفوذ کرده و به همین دلیل درختانش می‌خشکند. درخت‌های زمین‌های مربوط به شهرداری هم درحال خشکیده شدن هستند. دو طرف باغ که به خیابان تبدیل شده هم در گذشته بخشی از باغ بود. خود شهرداری هم افتاده پی قطع این درخت‌ها؛ شاید هزار درخت خشکیده را قطع کرده و انداخته‌اند زمین.»
باغ چای احیا می‌شود
نگرانی‌ها درباره سرنوشت باغ چای و جنجال‌هایی که برای تغییر کاربری آن برپا شده، باعث شد همین دیروز گروهی از شورای شهر اصفهان، شهرداری و اداره محیط‌زیست استان، از کاجستان محمودآباد بازدید کنند. کوروش محمدی، رئیس کمیسیون محیط زیست شورای شهر اصفهان که در این بازدید حضور داشته، از مشاهداتش درباره وضع باغ چای می‌گوید: «باغ بازمانده محصور است و زنده. این باغ قطعه منفصلی است از زمین بایر و جزو گستره ویژه منطقه ١٢ است. بازدید ما نشان داد نه‌تنها آسیبی به باغ بازمانده وارد نشده بلکه بعد از سال‌ها بی‌‌آبی و خشکی در حال احیاست. شهرداری طبق قراردادی از شاهین‌شهر پسابی خریداری کرده که به میزان ١٠٠ لیتر بر ثانیه باغ را آبیاری می‌کند.»
او درباره بخش بایر باغ چای هم می‌گوید: «پشت باغ چای، زمین‌های بایری است که در گذشته دور تا دورش با درختان کاج محصور شده بود. این‌طور نبود که تمامش باغ باشد. آن درخت‌ها هم به مرور در طول ٢٠سال گذشته خشکیدند. این عرصه ٣٦ هکتاری، ٣٦ مالک اصلی دارد که همه در کار سنگ‌اند و مدتی است که برای کارخانه‌های آنها محدودیت‌هایی ایجاد شده است. توافق شده که در مقابل تعطیلی کارخانه‌هایشان، در این عرصه نمایشگاه سنگ بزنند. این کار در عوض تعطیلی ٣٨ کارخانه در مرکز شهر، برای کاهش آلودگی به صرفه است. بناست که در ١٠درصد از این ٣٦ هکتار زمین ساخت‌وسازی برای برپایی نمایشگاه انجام شود و مابقی آن به فضای سبز و خدماتی برای منطقه تبدیل شود.» این‌طور که رئیس کمیسیون محیط زیست می‌گوید این محوطه نمایشگاهی از ساخت‌وسازهای خلاف و توسعه سنگ‌بری‌ها جلوگیری خواهد شد.
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: محیط زیست نمایشگاه سنگ باغ چای کاجستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۶۸۸۰۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جایزه بوکر عربی ۲۰۲۴ به اسیر فلسطینی رسید
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نبیل سلیمان رئیس داوران جایزه بین‌المللی داستان عربی ۲۰۲۴ در اعلامیه‌ای کتاب «نقاب، رنگ آسمان» نوشته باسم خندقجی را به عنوان برنده بوکر عربی سال معرفی کرد.
در مراسم اهدای جوایز سالانه که در ابوظبی برگزار و به صورت آنلاین پخش شد، جایزه‌ای که به نام بوکر عربی نیز شناخته می‌شود، برنده خود را شناخت.
داوران کتاب برنده را از بین ۱۳۳ عنوان ارایه شده، به عنوان بهترین رمان منتشر شده به زبان عربی که در فاصله جولای ۲۰۲۲ تا ژوئن ۲۰۲۳ منتشر شده، انتخاب کردند. رعنا ادریس، صاحب انتشارات دارالادب مستقر در لبنان، این جایزه را در ابوظبی به نمایندگی از خندقجی که در زندان صهیونیست‌هاست، دریافت کرد.
بعید است که خندقجی بتواند جایزه ۵۰ هزار دلاری را دریافت کند، زیرا مقامات زندان اسراییل پیشتر به رسانه‌ها گفته‌اند اگر قرار باشد یک تروریست جایزه بگیرد، دریافت آن برایش غیرممکن خواهد بود.
«نقاب» که در عنوان کتاب آمده، کارت هویت آبی متعلق به یک اسراییلی را تداعی می‌کند که توسط قهرمان داستان «نور» - باستان‌شناسی که در اردوگاه پناهندگان در رام‌الله زندگی می‌کند - در جیب یک کت قدیمی پیدا شده است. آنچه در پی می‌آید، روایتی تجربی و چند لایه است که با شخصیت‌پردازی‌های زنده و به یاد ماندنی سعی در بازیابی عناصر تاریخ و مکان دارد.
نبیل سلیمان، رییس هیات داوران گفت: «نقاب، رنگ آسمان»، امر شخصی را با امر سیاسی به روش‌های نوآورانه ترکیب می‌کند. برای کشف سه نوع آگاهی: خود، دیگری و جهان، اشکال روایی جدیدی را به کار می‌گیرد و واقعیت پیچیده و تلخ از هم پاشیدگی خانواده، آوارگی، نسل کشی و نژادپرستی را تشریح می‌کند. رشته‌های تاریخ، اسطوره و امروز با ظرافت در روایتی به هم تنیده شده‌اند که در مواجهه با انسان‌زدایی، با شفقت از میل رهایی از ظلم، هم در سطح فردی و هم در سطح اجتماعی، برانگیخته می‌شود. «ماسک، رنگ آسمان» عشق و دوستی را به عنوان محوری برای هویت انسانی بیش از همه وابستگی‌های دیگر به رسمیت می‌شناسد.
پروفسور یاسر سلیمان، رییس هیات امنا هم گفت: قهرمان کتاب سفری را آغاز می‌کند که در آن خود، در پوشش دیگری، به آسیب‌های روانی فلسطین مدرن می‌پردازد. یک زن فلسطینی اهل حیفا در اسراییل، که سرسختانه به روایت ملی خود پایبند است، به قهرمان داستان کمک می‌کند تا به خود بی‌نقاب خود بازگردد و رمان خواننده را در تله داستان‌های تند با طنزی ظریف و غیرمنتظره گرفتار می‌کند.
خندقجی که از سال ۲۰۰۴ در زندان به سر می‌برد، مجموعه شعر‌های «آیین‌های اولین بار» (۲۰۱۰) و «نَفَس شعر شبانه» (۲۰۱۳) و همچنین سه رمان «نرگس انزوا» (۲۰۱۷)، «کسوف بدرالدین» (۲۰۱۹) و «نفس یک زن ناامید» (۲۰۲۰) را در کارنامه دارد.
جایزه بین‌المللی ادبیات داستانی عربی که به عنوان «بوکر عربی» شناخته می‌شود، در سال ۲۰۰۷ به منظور قدردانی از ادبیات عربی معاصر و ترویج خوانندگان جهانی آثار ادبی عربی تأسیس شد و اکنون به‌عنوان معتبرترین جایزه ادبی در جهان عرب شناخته می‌شود.
در کنار خندقجی، در فهرست نهایی سال ۲۰۲۴، رمان‌هایی از راجا عالم (عربستان سعودی)، ریما بالی (سوریه)، اسامه العیسا (فلسطین)، احمد المرسی (مصر) و عیسی نصیری (مراکش) جای داشتند.
هر یک از ۶ نامزد نهایی ۱۰ هزار دلار دریافت خواهد کرد و به برنده جایزه ۵۰ هزار دلار دیگر به عنوان جایزه اهدا می‌شود. این جایزه همچنین هزینه ترجمه کتاب برنده به زبان انگلیسی را پوشش می‌دهد.
ریاست هیئت پنج داور امسال را نبیل سلیمان نویسنده سوری بر عهده داشت. سونیا نمر، نویسنده، محقق و چهره دانشگاهی فلسطینی، فرانتیشک اوندراش چهره دانشگاهی از چک، محمد شعیر منتقد و روزنامه‌نگار مصری، و حمور زیاده نویسنده و روزنامه‌نگار سودانی، در این پنل با او به عنوان داوران همکاری کردند.
هدف از اهدای این جایزه تجلیل از نوشتار خلاق عربی معاصر و تشویق خوانندگان ادبیات عربی با کیفیت بالا در سطح بین‌المللی از طریق ترجمه و انتشار به دیگر زبان‌های اصلی است. رمان‌هایی است که به فهرست اولیه یا نهایی این جایزه راه می‌یابند، به زبان انگلیسی ترجمه و منتشر می‌شوند.
هدی برکات (۲۰۱۹، برای «پست شبانه»)، احمد سعداوی (۲۰۱۴، برای «فرانکنشتاین در بغداد»)، و محمد آخاری (۲۰۱۱، برای «طاق و پروانه») از برندگان پیشین این‌جایزه هستند.
انتهای پیام/
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲