به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

جشنواره «هنرهای نمایشی» کانون پرورش فکری برگزار می‌شود

تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۶۰۲۰۴

جشنواره نمایش عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در هجدهمین گام از مسیر حرکت خود با تغییراتی روبرو شده و به جشنواره هنرهای نمایشی کانون تغییر نام داده است. فراخوان این دوره جشنواره منتشر شد.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، این رویداد هنری در ۱۷ دوره گذشته تنها به ارایه نمایش‌های عروسکی اعضا و مربیان کانون اختصاص داشت اما اکنون با تغییراتی گسترده، نمایش‌های‌ صحنه‌ای و زنده-عروسکی را هم شامل می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بر اساس فراخوان و شیوه‌نامه اصلی برگزاری جشنواره هنرهای نمایش کانون که از سوی معاونت فرهنگی کانون منتشر شده است این رویداد هنری با شعار «نمایش، تمرین زندگی، ساختن آینده» در سه بخش نمایش «زنده_عروسکی»، «کتاب‌خانه‌ای» (نمایش خلاق و بازی‌های خلاق) و «نمایش‌نامه‌نویسی» برگزار خواهد شد.

بر همین اساس در این دوره از جشنواره سه گروه شامل اعضا (۱۲ تا ۱۸ سال) و اعضا ارشد کانون (۱۸ تا ۲۴ سال) هم‌چنین مربیان و کارشناسان کانون (به عنوان عوامل موثر در تولید نمایش) شرکت داده ‌می‌شوند.

بر اساس فراخوان هجدهمین جشنواره شیوه‌های اجرای نمایش این‌گونه تعریف شده است که «نمایش عروسکی» تئاتری است برای کودکان یا نوجوانان که در قالب اجرای صحنه‌ای و دارای تعریف دست‌کم، یکی از تکنیک‌های عروسکی باشد.

هم‌چنین در تعریف «نمایش صحنه‌ای» آمده است تئاتری که در قالب اجرای صحنه‌ای و با حضور بازیگر یا بازیگران باشد و نمایش «عروسکی- زنده» تئاتری است که در قالب اجرای صحنه‌ای و تلفیقی بین بازیگر و عروسک باشد.

بر همین اساس تکمیل و ارسال فرم شماره یک و ثبت شماره عضویت اعضا و اعضای ارشد کانون، به همراه مشخصات کامل گروه، انتخاب عوامل نمایش به تفکیک اعضای دختر یا پسر، رعایت شئونات دینی، فرهنگی و عرفی، توجه به ترکیب اعضا و اعضای ارشد در یک گروه (در یک گروه ۶ نفره باید ۴ نفر عضو ۱۰ تا ۱۸ سال و ۲ نفر عضو ارشد باشند.)، استفاده از حداکثر ۸ نفر به عنوان بازیگر و عروسک‌گردان به همراه مربی، استفاده از یک نفر به عنوان کارگردان، اجرای نمایش در مدت زمان ۳۰ تا حداکثر ۴۵ دقیقه از جمله شرایط شرکت در جشنواره اعلام شده است.

در همین حال نمایش‌های تولیدی که از ابتدای سال ۹۷ تا آذر سال ۹۸ تولید شده‌اند امکان حضور دارد.

هم‌چنین استفاده از ادبیات فولکلور قصه‌ها، حکایت‌ها، متل‌ها، ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات پرکاربرد بومی بهره‌گیری از کتاب‌های کانون، بیشترین حضور اعضاء و اعضای ارشد در یک نمایش، استفاده خلاقانه از فضای نمایشی برای انتقال پیام غیرمستقیم، باورپذیری شخصیت‌های نمایش برای مخاطب، نوآوری در شکل به کارگیری اعضا در نمایش‌ها و بازی‌های خلاق و اجراهای عمومی نمایش‌ها در استان‌ها از شاخص‌های ارزیابی این دوره است.

 زندگی و تجربه ناشناخته‌ها برای ساختن آینده، فراهم کردن فضایی مناسب برای کسب و تبادل تجربه و افزایش دانش نظری و مهارت‌های فردی و اجتماعی اعضاء، ایجاد زمینه برای جذب، پرورش و پایدار سازی اعضاء، خلق موقعیت موثر برای تشویق اعضا و ایجاد انگیزه در علاقه‌مندان، ایجاد بستری برای سنجش و بازخورد آموزش‌های سالانه در حوزه هنر نمایش و کشف و پرورش استعدادهای نمایشی اعضا و مربیان از هدف‌های اصلی برگزاری جشنواره هنرهای نمایشی کانون اعلام شده است.

لازم به یادآوری است با توجه به این‌که این دوره از جشنواره با نگاه پرورشی برگزار می‌شود، نیروهای کانون باید اعضاء و اعضای ارشد را به‌درستی راهنمایی و در حوزه امور تخصصی تربیت کنند و مربیان، کارشناسان و کارمندان کانون نمی‌توانند به عنوان بازیگر یا عروسک‌گردان ایفای نقش کنند و تنها به عنوان عوامل پشت صحنه (نویسنده، کارگردان، طراح و سازنده عروسک، طراح صحنه و لباس، شاعر، آهنگساز، گریمور، طراح پوستر و بروشور و...) می‌توانند حضور داشته باشند و فعالیت‌های بازیگری و عروسک‌گردانی فقط باید از سوی اعضاء انجام شود.

هجدهمین جشنواره هنرهای نمایش کانون در دو سطح استانی و کشوری برگزار می‌شود و پس از برگزاری مرحله استانی از هر استان سه نمایش به مرحله کشوری راه پیدا می‌کند.

هم‌چنین در بخش نمایش‌نامه‌نویسی نیز از آن‌جایی که نمایش‌نامه رکن اساسی اجرا و زیربنای فکری نمایش است، به منظور ایجاد تمرکز در نگارش متون و توجه به رعایت مضمون و ساختار درست، این بخش در دو مرحله برگزار می‌شود و در نهایت سه نمایش‌نامه به عنوان آثار برگزیده معرفی خواهد شد.

متن کامل فراخوان هجدهمین دوره جشنواره هنرهای نمایشی کانون در پایگاه خبری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به نشانی www.kanoonnews.ir منتشر شده است.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نمایشگاه نقاشی کتابخوانی نمایشنامه خوانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۶۰۲۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰

به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.

پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.

عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.

سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.

وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.

این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آن‌ها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.

حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.

وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.

وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.

این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.

کد خبر 6095470