به نقل از «ایکنا»

ظهور منجی پایان بدعت‌های باطل و نابخردی‌ها است

تاریخ انتشار: ۲۵ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۸۱۱۱۲

حجت‌الاسلام والمسلمین محمود اباذری، استاد مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه، در گفت‌وگو با ایکنا؛ با اشاره به آیه 41 سوره مبارکه حج «الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّكَاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ» گفت: براساس این آیه شریفه، کسانی که قدرت در روی زمین گرفتند نماز را برپا داشته، امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و به پرداختن زکات می‌پردازند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: امام باقر(ع) فرموده است که این آیه برای آل محمد(ص) است و خدا شرق و غرب عالم را در سیطره امام مهدی(عج) و یارانش قرار می‌دهد و دین را بر همه دین‌ها غلبه داده و همه بدعت‌های باطل و نابخردی‌ها را از بین می‌برد تا جایی که اثری از ظلم دیده نشود؛ یعنی با ظهور امام(عج) نماز، زکات و امر به معروف و نهی از منکر سراسر عالم را  در برمی‌گیرد.

اباذری با اشاره به ویژگی اقامه نماز در این آیه بیان کرد: نماز سمبل ارتباط انسان با خداست و اگر ارتباط انسان با خدا قطع شود درست مانند این است که ارتباط نور با منبع آن قطع شود؛ نماز برای روح و روان و جان ما مفید است و حقیقت وجودی ما در پرتو ارتباط با خداوند نیرو گرفته و رشد کرده و به کمال می‌رسد.

این کارشناس مهدویت با اشاره به تأکید آیه بر زکات، تصریح کرد: زکات سمبل ارتباط با دیگران است؛ اینکه فردی نماز بخواند و روزه بگیرد و مسجد برود، ولی کاری به کار دیگران نداشته و اینکه جوانی قصد دارد ازدواج کند ،ولی نمی‌تواند ازدواج کند و او بگوید به من چه؛ دختری می‌خواهد ازدواج کند و جهیزیه ندارد و این فرد به ظاهر نمازخوان بگوید به من چه و یا زلزله و سیل افرادی را درگیر کرده و او بگوید به من مرتبط نیست، چنین فردی نمی‌تواند به کمال برسد.

وظیفه منتظران ظهور در اقامه نماز و ایتاء زکات

وی تأکید کرد: سراسر قرآن نماز و زکات دوشادوش هم است؛ یعنی نماز سمبل ارتباط با خدا و زکات سمبل ارتباط  با انسان‌های دیگر است و انسان باید با مال، علم، فن، هنر، آبرو و تجربه در خدمت دیگران باشد؛ آنچه را که دین بر آن صحه گذاشته در جامعه باید حفظ شود و اگر بدی‌ها، گناه و نافرمانی‌ها در جامعه رواج یابد همه آسیب خواهند دید؛ زیرا همه به منزله مسافران یک کشتی هستیم.

اباذری بیان کرد: در این صورت افراد بد بر جامعه مسلط می‌شوند و قدرت به دست نااهلان می‌افتد و در این وضع هرقدر نیکان و خوبان هم دعا کنند باز هم نتیجه و سودی نخواهد داشت و دودش در چشم همه خواهد رفت؛ بنابراین زمانی خواهد آمد که ارتباط انسان با خدا به اوج می‌رسد و مسابقه خدمت‌گزاری به دیگران صورت می‌گیرد و فرد صدقاتش را بر می‌دارد و از این شهر به شهر دیگر و از این محله به محله دیگر می‌رود تا به دیگران کمک کند، ولی فقیری نمی‌یابد.

این کارشناس مهدویت با بیان اینکه در دوره ظهور، ارزش‌ها تماماً بر جامعه حاکم و منکرات و بدی‌ها از جامعه رخت می‌بندد و به صورت کمال و تمام در دوره ظهور رخ خواهد داد، اظهار کرد: اگر ادعای یارو و یاور بودن امام(ع) را داریم، در هر مسئولیت و جایگاه نسبت به دیگران و ارزش‌ها نباید بی‌تفاوت باشیم؛ یعنی کاری کنیم نماز در جامعه پررنگ شود رواج یابد  و بی‌نمازی نباشد؛ کاری کنیم که دغدغه حل مشکلات دیگران تبدیل به یک فرهنگ شود. 

وی تأکید کرد: نسبت به حفظ ارزش‌ها و از بین رفتن منکرات باید دغدغه داشته باشیم و به میزانی که تلاش کنیم سبب تعجیل در ظهور خواهد شد و ارزش و لیاقت خود را برای در رکاب بودن امام نشان می‌دهیم.

استاد مرکز تخصصی مهدویت با طرح این سؤال که مضطر واقعی چه کسی است، گفت: امام باقر(ع) در ذیل آیه «أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ ...»  فرموده که این آیه در مورد امام مهدی(عج) نازل شده است و همین نجوای منتظران در صبحگاه جمعه است که فرمود: «این المضطر یجاب اذا دعا»؛ کجاست آن مضطری که وقتی خدا را بخواند فرمان ظهور صادر می‌شود، ولی وقتی امت نخواستند و در برابر ظلم ظالمان کوتاهی کردند، غیبت نتیجه عمل خود مردم است.

وی افزود: گاهی سؤال می‌کنند که چرا امام مهدی(عج) در برابر این همه ظلم در دنیا کاری نمی‌کند؛ زیرا امام(ع) از جانب خدا تعیین شده و خدا براساس سنن حکیمانه برنامه‌ریزی می‌کند و از جمله سنت خدا این است که خود امت هم بخواهند و وقتی خودشان نمی‌خواهند نتیجه غفلت و کوتاهی خود آنان است. سنت الهی در اجرای دین و تحقق عدالت خواست حقیقی خود مردم است و تا نخواهند امام زمان(عج) اجازه ندارد کاری انجام دهد.

سنجشی برای معرفت به امام

اباذری ادامه داد: او مضطر است و آن هنگام که ایشان در کنار مقام ابراهیم دو رکعت نماز خوانده، خداوند درخواستش را اجابت کرده و او را خلیفه در روی زمین قرار خواهد داد. وقتی مضطر می‌شویم آیه «أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ» را می‌خوانیم و از دیگران درخواست داریم برای ما بخوانند، ولی آیا به این معرفت رسیده‌ایم که این آیه را برای ظهور امام(عج) بخوانیم و اگر مضطر نیستیم ناشی از جهل و بی‌خبری ماست.

اباذری تأکید کرد: از آسیب‌های دوران غیبت و از جمال و زیبایی دوره ظهور بی‌خبریم؛ لذا غرق در امور شخصی خودمان هستیم و با امام کاری نداریم، ولی اگر متوجه او شویم فرج زودتر حاصل می‌شود.

انتهای پیام 

منبع: ایکنا

کلیدواژه: قرآن ایکنا مهدویت قم اباذری انتظار نماز زکات کمک به دیگران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۸۱۱۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امام صادق (ع) در پی کسب و حفظ قدرت با هر شرایطی نبود

بنی‌عباس در آغاز کار به امام صادق (ع) پیشنهاد پذیرش خلافت دادند اما حضرت خلافتی که از مسیر بنی عباس و آدم‌کشی، جنایت، دروغ و خدعه به دست بیاید را نپذیرفت. این یکی از تفاوت‌های ائمه با دیگران است که دنبال این نیستند که تحت هر شرایطی به قدرت برسند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم سعید طاووسی مسرور، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در نشستی با عنوان «امام صادق(ع) و مسئله حکومت» طی سخنانی افزایش تعداد شیعیان در زمان امام صادق (ع) و سیره آن حضرت در مواجه با قیام‌های آن دوران پرداخت.

بخش‌هایی از سخنان این استاد دانشگاه را می‌خوانید:

ولادت امام صادق(ع) در سال 80 هجری و شهادت ایشان در سال 148 هجری رخ داد. از سال 83 تا 132، مصادف با دوره بنی امیه و خلفای ستمگری است که البته بعد از هشام، بنی امیه دچار ضعف شده و در سال 132، بنی امیه با کشته شدن مروان حمار ساقط می‌شود.

نکته مهم این است که دوره ضعف بنی‌امیه برای امام صادق (ع) بسیار مغتنم بود چون آنها دیگر نمی‌توانستند فشار زیادی به امام بیاورند لذا امام صادق(ع) هم از سقوط بنی امیه و هم تثبیت بنی عباس، نهایت استفاده را کردند چون فرصت ارزشمندی برای ایشان رخ داد.

گسترش مکتب شیعه در دوران امامت امام صادق (ع)

در زمان امام صادق(ع) تعداد شیعیان زیاد شد در حالی‌که این تعداد مثلاً در زمان امام حسن (ع) کم بود تا جایی که فرزندان آنها حتی امکان ازدواج با شیعه را نداشتند. بنی عباس، سال‌ها از هر راهی حتی راه‌های غیرشرعی و خدعه و نیرنگ استفاده کردند تا بتوانند بنی‌امیه را کنار بگذارند. آنها از روایات نبوی نیز سوء استفاده می‌کردند و حتی شروع به کشتار سادات کردند.

بنابراین لازم است این دشمنان اهل بیت (ع) را به خوبی بشناسیم که البته افراد بی‌سوادی نبودند و بسیاری از آنها از جمله مهدی، هادی و هارون، محدث بودند و برخی از آنها با علما مناظره می‌کردند.

 

کار قرآنی در شمار مبارک‌ترین کارهای اسلامی و جهادی است

 

بنی‌عباس، موقع روی کار آمدن به امام صادق (ع) پیشنهاد پذیرش خلافت دادند اما امام(ع)، خلافتی که از مسیر بنی عباس و از راه آدم‌کشی، جنایت، دروغ و خدعه به دست بیاید را نمی‌تواند بپذیرد چون اگر پیشنهاد آنها را می‌پذیرفت چه جوابی در قبال تاریخ داشت؟ این از تفاوت‌های ائمه ما با دیگران است که قدرت برای آنها موضوعیتی ندارد و دنبال این نیستند که تحت هر شرایطی به قدرت برسند و آن را حفظ کنند.

اگر امام حسن (ع) صلح کرد به این دلیل بود که اگر چنین کاری انجام نمی‌داد تشیع از بین می‌رفت هرچند که برخی از افراد، او را به خوار کردند شیعیان متهم کردند اما این سیاستی مثبت از جانب ایشان بود. بنابراین نباید سیاسی‌کاری به معنای منفی انجام دهیم چراکه واقعیت این است که خلافتی که از مسیر بنی‌عباس به دست بیاید مشروع نیست. از سوی دیگر مردم آماده پذیرش چنین چیزی از جانب امام صادق (ع) نبودند.

قیام‌‌های سادات حسنی علیه عباسیان

بنده تعجب می‌کنم که سر کلاس درس، برخی دانشجویان می‌گویند در چنین شرایطی هدف وسیله را توجیه می‌کند اما شهید بهشتی می‌گوید، با استفاده از پلکان حرام، کسی به پشت بام حلال نمی‌رسد. مطلب دیگر اینکه قیام‌‌های سادات حسنی علیه عباسیان را در آن دوران شاهد هستیم که می‌گفتند اینها دروغ گفتند و خدعه و نیرنگ به کار بردند و اسم اهل بیت(ع) را آوردند و عنوان ما را غصب کردند بنابراین قدرت باید در دست خاندان علی باشد نه آل عباس. البته امام صادق(ع) در قیام‌های محمد نفس زکیه و برادرش ابراهیم شرکت و همراهی نمی‌کند.

 بعد از واقعه عاشورا، برخی گمان کردند تنها درسی که می‌شود از حسین بن علی(ع) گرفت فقط مبارزه مسلحانه است که زیدیه نمونه بارز آنهاست اما مگر امام حسین (ع) در تمام زندگی‌اش فقط قیام مسلحانه داشته است؟ این انسان، 57 سال عمر کرد و بیست سال از آن را در صلح با معاویه بود.

چه کسی گفته است در هر شرایطی باید قیام کرد؟ ما باید ببینیم آیا چنین قیامی، نتیجه‌ای در پی دارد؟ امام حسین(ع) وقتی مشاهده کرد خلافت در حال تبدیل به سلطنت است قیام کرد و شهید شد. بنابراین مسیری که ائمه ما رفتند ادامه فکر و فرهنگ و معرفت حسینی بود اما مسیری که زیدیه در پیش گرفت این بود که در هر حالی باید قیام کرد و این منطقی نیست لذا امام صادق(ع) قیام زید را تأیید نکرده است.

 

اسرار موفقیت امام صادق (ع) در تقویت بنیان‌های وحدت امت اسلام

 

پشتوانه معرفتی در قیام‌ها

خط امام در آن زمان خط قیام نبود در حالی‌که زیدیه می‌گفتند امامی که در خانه بماند و درس بگوید به درد نمی‌خورد. آنها می‌گفتند جعفر بن محمد، اعتقادی به جهاد ندارد در حالی‌که امام صادق(ع) می‌گفتند من به جهاد اعتقاد دارم اما علم خودم را در کنار جهل آنان نمی‌گذارم. در قیام فخ در زمان امام کاظم(ع)، یکصد سید به شهادت رسیدند اما آیا در مکه و در حرم خدا، کسی قیام می‌کند آن هم در مقابل لشکر عباسی؟ بنابراین قیام‌های بدون معرفت، کور و بی‌هدف و سطحی، اثری در پی ندارد.

زمانی که زیدیان وارد قیام شدند از نظر فقهی وابسته به مکتب ابوحنیفه شدند. خود زید می‌گفتند امام صادق (ع) فقط در احکام، امام ماست. آنها در کلام یعنی عقاید نیز وابسته به معتزله شدند چون باز هم از اهل بیت(ع) فاصله گرفتند. پشت هر قیامی باید یک معرفت باشد مثلاً انقلاب اسلامی بر اساس پشتوانه معرفتی ولایت فقیه شکل گرفت لذا موفق شد.

فرض کنید اگر شرایط مهیا بود و امام صادق(ع) در دوران پس از بنی‌امیه به خلافت می‌رسید آن وقت چه اتفاقی می‌افتاد؟ در روایت شریفی از امام صادق آمده است بنی امیه و بنی عباس نمی‌خواهند دین را در جامعه رواج دهند. حال آیا امام صادق اگر به قدرت می‌رسید می‌توانست با استفاده از همان روش‌ها، دین را در جامعه ترویج کند؟ در این صورت چه تفاوتی بین امام صادق (ع) و بنی امیه وجود دارد؟ شیخ صدوق در کتاب شریف «الخصال» این حدیث را نقل کرده است و نکات مهمی هم در آن وجود دارد.

گفته شده آنهایی که بالاترند باید بر آنهایی که پائین‌تر هستند آسان بگیرند و با مدارا رفتار کنند. سپس به این داستان اشاره می‌شود که شخصی مسلمان می‌شود و سپس دوست مسلمانش به او می‌گوید برویم نماز صبح بخوانیم و پس از نماز می‌گوید حالا تعقیبات نماز را بخوانیم، سپس شروع به مباحثه می‌کنند تا اینکه نزدیک نماز ظهر و عصر می‌شود، این روند ادامه پیدا می‌کند تا اینکه نوبت به نماز مغرب و عشاء می‌شود. طرف ناراحت می‌شود و می‌گوید این چه دینی است که شما دارید؟

امام صادق (ع) می‌گوید این گونه نکنید چون باعث می‌شود مردم از دین زده شوند. این کاری است که بنی امیه انجام داده و با شمشیر با مردم سخن می‌گفتند اما ما نباید تصویری خشن از اسلام به نماش بگذاریم. در سکانس آخر فیلم «محمد رسول الله» از مصطفی عقاد که مربوط به فتح مکه است ابوسفیان می‌گوید این پیروزی از قلب‌ها وارد شد نه از دیوارها.

انتهای پیام/