به نقل از «خبرگزاری میزان»

یکسال از خداحافظی با «آقای بازیگر» گذشت/سینمای ایران بدون «عزت‌الله انتظامی» رنگی ندارد

تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۸۹۰۷۵

خبرگزاری میزان- سال گذشته در چنین روزی سینمای ایران یکی از پایه‌های اصلی بازیگر خود یعنی عزت الله انتظامی ملقب به آقای بازیگر را از دست داد، بازیگری که بدون شک نقش‌آفرینی‌های متفاوتش همواره در اذهان علاقمندان به سینما جاودانه خواهد ماند. تاریخ انتشار: 09:53 - 26 مرداد 1398 - کد خبر: ۵۴۲۱۱۹

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، سال گذشته در چنین روزی سینمای ایران یکی از پایه‌های اصلی بازیگر خود یعنی عزت الله انتظامی ملقب به آقای بازیگر را از دست داد، بازیگری که بدون شک نقش‌آفرینی‌های متفاوتش همواره در اذهان علاقمندان به سینما جاودانه خواهد ماند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

انتظامی ساعت چهار صبح ۲۶ مرداد ماه ۹۷ در حالی که در بیمارستان باهنر تهران بستری بود، دار فانی وداع گفت، وی در سال ۱۳۰۳ در محله سنگلج تهران چشم به جهان گشود و طی سال‌ها فعالیت خود در عرصه بازیگری خود را به عنوان بازیگری صاحب سبک معرفی کرد.

جایزه دوم بازیگر مرد از جشنواره شیکاگو، جایزه بهترین بازیگر مرد از هفتمین جشنواره فیلم فجر، برنده جایزه بهترین بازیگر مرد از دوازدهمین جشنواره فیلم فجر، دریافت لوح تقدیر در دهمین جشنواره فیلم فجر، برنده مجسمه سپاس بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جمله جوایزی هستند که انتظامی طی ۸۰ سال فعالیت خود در عرصه بازیگری بود.

انتظامی پس از گذراندن دوره تحصیلات مقدماتی، وارد هنرستان صنعتی تهران شد و در رشته برق به تحصیل پرداخت. در سال ۱۳۲۶ وارد عرصه هنر گردید و با اندک دست‌مایه‌های هنر نمایش و تئاتر به آلمان سفر کرد و در شهر هانوفر آلمان وارد یک مدرسه شبانه آموزش سینما و تئاتر گردید.

آخرین گفت‌وگو آقای بازیگر با خبرگزاری میزان/انتظامی: دیگر کار خوب نیست که بازی کنم

وی با گذراندن دوره‌های آموزشی تئاتر به ایران بازگشت و به دلیل فضای نامناسب سینمای ایران از نظر اخلاقی، به کار دوبله فیلم، اجرای نمایش و حضور در تلویزیون روی آورد. در سال ۱۳۴۷ با بازی در فیلم «گاو» به کارگردانی داریوش مهرجویی وارد عرصه سینما شد.

انتظامی در سال ۱۳۴۸ تصمیم به کسب تجربه آکادمیک گرفت و توانست بدون کنکور وارد دانشگاه هنر‌های زیبای دانشگاه تهران در رشته تئاتر شود. پس از فراغت از تحصیلات دانشگاهی، در حدود سال‌های ۱۳۵۳-۱۳۵۲ به تدریس رشته تئاتر در دانشکده هنر‌های زیبا و دانشگاه الزهرا (س) کنونی پرداخت.

وی سال‌ها در خدمت تئاتر و سینما بوده و آثار بسیار ارزنده‌ای از خود به جا نهاده است. عزت الله انتظامی از حدود ۱۴ سالگی تئاتر را با پیش پرده خوانی در تماشاخانه‌های لاله‌زار آغاز کرد.

پس از یک سال به تماشاخانه‌های هنر و تهران رفت؛ همزمان در سال ۱۳۲۰ نخستین نمایش حرفه‌ای خود را با عنوان «التیماتوم» نوشته پرویز خطیبی و به کارگردانی اصغر تفکری در تئاتر پارس لاله‌زار اجرا کرد و تا سال ۱۳۲۶ توانست در بیش از ۱۰ نمایش نقش‌پردازی کند.

گزارش میزان از مراسم تشییع آقای بازیگر/نصیریان:انتظامی درجه والای هنری را‌معنا می‌داد

وی در دانشگاه هنر‌های زیبا دانشگاه تهران نزد استادانی همچون حمید سمندریان و شنگله دانش خود را با آموخته‌های آکادمیک روزآمد کرد. انتظامی در هنرستان صنعتی همراه با هوشنگ بهشتی، نصرت‌الله کریمی، حمید قنبری و محمدعلی جعفری فعالیت هنری می‌کرد.

انتظامی پدر مجید انتظامی آهنگساز است. او که کارمند رسمی وزارت بهداری بود، در سال ۱۳۳۸ به همت رئیس اداره هنر‌های زیبای وقت به آن اداره منتقل شد و همزمان کار تولید تئاتر‌های تلویزیونی را به عنوان بازیگر و کارگردان آغاز کرد.

راه آبی ابریشم، چهل سالگی، زندگی با چشمان بسته، شب، مینای شهر خاموش، حکم، گاوخونی، دیوانه‌ای از قفس پرید، خانه‌ای روی آب، سایه روشن، میکس، کمیته مجازات، جهان پهلوان تختی، روز واقعه، روسری آبی، جنگ نفت‌کش‌ها و بانو از جمله آثار ارزشمندی هستند که انتظامی در آن‌ها به ایفای نقش پرداخته است.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: مجید انتظامی راه آبی ابریشم چهل سالگی عزت الله انتظامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۸۹۰۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران

تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت‌ با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.

به گزارش ایسنا، جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.

نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکایی

شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال‌ اهالی رسانه شد.

او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آن‌ها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی‌ خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»

شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»

وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»

شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.

این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»