به نقل از «خبرگزاری آریا»

آزاد میرزاپور:آهنگسازی «سیاوش کامکار» منحصر به خودش است

تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۹۶۶۹۵

خبرگزاری آریا - موسیقی ما – هفته‌ی گذشته، کنسرت غریو با طراحی سیاوش کامکار و مهرزاد اعظمی‌کیا، در سالن برج آزادی شهر تهران اجرا شد. این کنسرت در دو بخش روی صحنه رفت؛ «آزاد میرزاپور» - آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی شناخته‌ شده‌ی تار- درباره‌ی این کنسرت نوشته است:
«بعد از یک روز کاری پر از صدا و موسیقی، دفترم را به سمت کنسرت غریو‌‌ در سالن برج آزادی ترک کردم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اغلب برای رهایی از ملودی‌ها ، بعد از یک روز پر از موسیقی - رفتن به تئاتر یا سینما- را ترجیح می‌دهم، ولی دوستان نازنینم در این گروه شبی را رقم زدند که اگر تا صبح هم ادامه داشت از نگاه به سه گاهِ سنتور و لمس و چشیدنِ بیات ترک و‌ شورِ شیرینِ کمانچه و رج به رج، به هم بافتن نَقَره‌های نُقره‌ایِ نوازندگان کوبه‌ای که همچون فرش افشار ، نقش در نقش نواها تنیده شده بود ، خسته نمی‌شدم . به کجا می خواستند این نقش و نوا ها مرا ببرند؟ لابد به اندرون دلی که در فغان و در غوغاست.
شروع کنسرت با سه گاه سیاوش (کامکار) شروع شد که همچون نامش، با دیباچه‌ای اساطیری آغاز کرد. نشان مضراب ها و سرعت و تکنیک سیاوش ردًی دارد از عقبه‌ی درخشان خانوادگی‌اش ، اما آهنگسازی‌اش کاملا منحصر به خودش است . جملات گاهی همچون یک هایکو کوتاه و مفید و مختصر بودند و گاه همچون بحری طویل ، باید به فانوس درخشان مومنی چون مرتضی (مومنیان) اعتماد می‌کردی که الحق هم قابل اعتماد است و من این را در کنسرتی که با او چندی پیش در سنندج داشتم تجربه کردم. بعد از سنتور و سه‌گاه که دیرگاهی است نوای آن در اجراهای امروزی ( به دلایلی همچون گرایشات پاپیولار) کم شده، نوبت به کمانچه و بیات ترک رسید.
شروع پر صلابت درآمد با آرشه‌های یکدست و قرص و بدون لرزش، تو را مطمئن می کرد که شکسته‌ای ضعیف و نحیف در انتظارت نیست. مهرزاد، پیش درآمد بیات ترک را با مهر، زاد، گاه گاه مهرانه نگاه او به همایون (جهانشاهی) و همسو بودن این دو یار و یاور اصفهانی در ساز و کارشان ، مرا به نقوش عالی قاپو برد.
پایان قسمت بیات ترک کمانچه ، ضربی و چهارمضراب بسیار زیبا با جملات بدیع و پوزیسیون‌های سخت و صعب و مشکل بود که حکایت از تمرین و تلاش‌های بی وقفه اعظمی کیا داشت که همچون کامکار موسیقی در خانواده‌اش موروثی است.
بعد از تشویق حضار برای قطعه آخر کمانچه مهرزاد و تنبک همایون من هنوز تامزروی شنیدن کمانچه و صدای مهرزاد بودم که همیشه تشویقش می‌کنم که بخواند (دنبال ترجمه کلمه‌ی تامزرو نباشید چون هیچ چیز را نمی‌توانم جایگزین آن کنم(.
آواز می‌خواست که در شور خواند: «اگر ماهی به زیر ابر تا کی، مسلمانی به دین گبر تا کی، اگر شایشته باشد من بمیرم،‌ بکش ای بی مروت صبر تا کی» به عادت همیشگی‌ام اشعار و متون را از انتها به ابتدا هم می‌خوانم؛ امشب به معجزه این شعر هم پی بردم. مینا و ساغر و ساقی هم به ناله‌ی مطرب می‌برند دل از کف اگر حتی زاهد و مسلمان باشند.
انتخاب شعر آوازش هم از قبل تمهید شده بود (به خودش و ماهش در پایان اجرا تبریک گفتم و آرزوی خوشبختی برای هردوتایشان کردم). بعد از استراحتی کوتاه بخش سوم با هم‌نوازی همه دوستان اجرا شد.
امیدوارم این کنسرت دوباره اجرا شود و لمس موسیقی حریرگونه‌ی این عزیزان را می سپارم به خودتان و از وصفش صرف نظر می‌کنم تا خودتان مانند من شبی زیبا برایتان رقم بخورد که تا روزها شادمانش باشید.»‌
«سیاوش کامکار»‌ چندی قبل آلبوم «از منظره نگاه» را رونمایی کرد.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۹۶۶۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مظلوم‌تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/ تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ کنسرت «اشعار نو از نغمه‌های کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شب‌های پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیف‌ها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودی‌های قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.

صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفت‌وگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را می‌خوانید:

لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .

کنسرت نغمه‌های کهن یا اشعاری نو از نغمه‌های کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمه‌های با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمه‌هایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیین‌های مناطق مختلف  هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمه‌های آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.

چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟

از سویی به جهت حمایت‌های فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم

درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟

اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق می‌افتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،‌عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبه‌ای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.

با توجه به مبالغ بالای کنسرت‌ها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟

در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینه‌های کنسرت‌ها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار می‌شود اگر بخشی از هزینه‌ها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر می‌شود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانه‌های دولتی با حمایت‌هایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.

ما امروز می‌بینیم که حتی خواننده‌های شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقی‌های الکترونیک و موسیقی‌های غیر ایرانی می‌آورند، حتی به نظر من آن موسیقی‌ها موسیقی‌های پاپ نیست همانطور که بهتر از من می‌دانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی می‌تواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقی‌هایی که توسط بعضی از خواننده‌ها اجرا می‌شود و به روی صحنه می‌رود موسیقی‌های پاپ نیستند.

البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آن‌ها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقی‌ها منجر به این می‌شود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما می‌شنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد،‌ این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم‌ تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.

متأسفانه به دلیل ذائقه‌ای که توسط عده‌ای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،‌عود، سازها کوبه‌ای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخه‌های موسیقی اصیل ایرانی هستند. 

شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت می‌کند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.

به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشته‌ام می‌گویم، که اتفاقاً مردم در مناسبت‌های آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آواز‌ها هستند، اگر این آواز‌ها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.

ما انسان‌ها دارای حالت‌های مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالت‌ها موسیقی خاص خود را طلب می‌کنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگ‌ها که از دل فرهنگ خودمان بیرون می‌آید ادای دین می‌کنیم و به آن اصالت می‌دهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالت‌ها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.

بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد می‌شود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو می‌شویم، در حال حاضر کنسرت‌هایی که در سالن‌های مجلل برگزار می‌شوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازه‌ای که کارمان راه بیافتد.

انتهای پیام/