به نقل از «ایسنا»

گذری بر سیره هدایتگرانه امام هادی(ع)

تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۰۱۹۳۴

«با توجه به این فضای تاریک، امام هادی(ع)، محدودیت زیادی متوجه خانه اوست. او به ناچار برنامه‌های خود را مخفی دنبال می‌کند زیرا قادر به هدایت علنی قیام‌ها نیست. اما آن حضرت از پای نمی‌نشیند و با ایجاد یک شبکه ارتباطی و مخفی وکالت، شیوه‌ای خلاقانه را فعال می‌کند که در برقراری ارتباط منطقی و حساب شده با نمایندگان و کارگزاران خود در مناطق مختلف جامعه به ظاهر اسلامی تأثیر گذار باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تا به این واسطه‌های مطمئن، صدای دوست داران خود را بشنود و بتواند پاسخگوی نیازهای مادی و فرهنگی آنان شود. بدین ترتیب در مقطعی که تماس مستقیم ناممکن می‌شود، کارگزاران امام(ع) مسئولیت بیشتری در گردش امور ایفا می‌کنند.»

به گزارش ایسنا، محمد جواد لسانی- محقق و پژوهشگر دینی در یادداشتی که به صورت اختصاصی در اختیار ایسنا قرار داد، در وصف و بزرگی و اقدامات علمی و برخورد امام هادی (ع) با زمامداران آن زمان و هادی و هدایت‌گر بودن حضرت امام هادی(ع) آورده است:

«آفتاب صبحگاهی، بام‌های مدینه را روشن می‌کند اما امروز که نیمه ماه ذیحجه است، گویا با تابش زرین خود، پیغام شادی بخشی هم برای انسان‌ها آورده است. نزدیک شهر پیامبر(ص)، جایی هست که به آن، «صریّا» گفته می‌شود. زیر سقف یکی از آن خانه‌ها، اتفاق فرخنده‌ای در حال وقوع است زیرا طفلی دارد به دنیا می‌آید که بعدها جهان، او را به داشتن خصال والای  انسانی، ستایش می‌کند، پدر آن نوزاد، حضرت محمد تقی الجواد(ع)، استوانه فضیلت و تقواست و مادر او، نامش سمانه (س) است که در عصمت و پاکدامنی زبانزد بانوان مدینه است. نام مبارک او را علی النقی (ع) می‌گذارند تا همچون جد بزرگوارش علی ابن ابی طالب (ع) دادخواه مردم بی‌پناه و ستم دیده شود. مردم صریا از تولد این فرزند پاک، صبح شاد و مبارکی آغاز می‌کنند و هرکدام تلاش می‌کند زودتر از دیگران برای عرض تبریک، حلقه آن خانه نورانی را دق الباب کند.

او پس از تربیت در دامن آن پدر و مادر مهر و راستی، به جایی می‌رسد که او را هادی امت خطاب می‌کنند. چون پرورش انسان در دامن خانواده، اساس آدمیت است تا وقتی وارد اجتماع می‌شود طبقات مختلف از ثمرات نورانی وی برخوردار شوند.

امام هادی(ع) از کودکی تشنه دانش و کمال انسانی است و هر دو را با هم می‌طلبد. پرسش و پاسخ پدر و فرزندی در خانه، روز به روز حضرت هادی (ص) را نسبت به دانش و معرفت وحیانی و بشری کامل تر می‌کند.

پس از شهادت امام جواد(ع)، حضرت هادی(ع) هشت سال بیشتر ندارد و مسئولیت سنگینی به دوش او قرار می‌گیرد خانه آن حضرت محل پاسخگویی به مجهولات و گرفتاری مردم است. این در، بنا به سنت خاندان پیامبر (ص) هیچوقت بسته نمی‌ماند. و او که نمونه‌ای از رشد علمی و معنوی شده باید نقش الگوی انسانی را به خوبی ایفا کند.

دانشمند حکیم، ابن شهرآشوب در توصیف امام هادی(ع) می‌نویسد: چهره‌اش از همه مردم جذاب‌تر و گفتارش از همه صادق‌تر بود. در ملاحت و کمال از همه برتر بود. وقتی سخن می‌گفت، نورانیتش افزون و وقتی سکوت می‌کرد، هیبت و وقارش بالا می‌رفت.   

ابن صباغ مالکی که  از راویان نور است تعبیرهای زیبا و کوتاهی به کار برده است: ...هر فضیلتی که به زبان می‌آید، او زینت بخش آن فضیلت ست، هر ستایشی که به عمل می‌آید تفصیل و اجمالش نزد اوست. نفس او پاک و تهذیب شده. اخلاقش بسیار خوش و رفتارش پسندیده است.  

اینکه اخلاق و رفتار پیشوای هدایت را  این چنین ستوده‌اند نمونه‌های فراوانی از سیره پاک آن حضرت  می‌توان مثال آورد که اینک به یکی از آن هزار اشاره می‌شود. اینکه آدمی می‌تواند چنان واکنشی از خود بروز دهد تا جایی که حاکم تجاوزگر را از پاسخ هنرمندانه، شرمنده خویش کرد! سلیمان قندوزی حنفی می‌گوید: به متوکل گفته شد، در منزل علی بن محمد الهادی(ص)، سلاح ذخیره شده و قصد خلافت دارد ... او مأمور فرستاد و شبانه به منزل آن حضرت، حمله شد ولی او را دیدند که لباسی از پشم بر تن کشیده و رو به قبله روی شن و سنگ ریزه نشسته و به خواندن کلام الله مشغول است به طوری که دارد آیات بشارت الهی را زمزمه می‌کند ... متوکل وقتی گزارش مامور خود را شنید سخت از کارش، پشیمان شد و دستور داد برای دلجویی از آن امام فضیلت، ۴۰۰۰ دینار، به خانه او تقدیم شود که حضرت آن را می‌پذیرد و برای کاهش گرفتاری مراجعین خرج می‌کند.

در زمانه آن هدایتگر نور، دربار خلافت در حلقه خویشاوندان و مدیحه گویان عباسی، شب نشینی‌ها، عیش و نوش‌ها و ریخت و پاش‌ها دارد. در یک کلمه، می‌توان گفت خلافت اسلامی! غرق در فساد و گناه است. تاریخ اسلام، آن تباهی‌ها و حیف و میل‌ها را در صفحات خود آورده است. مخالفت‌ها و اعتراضاتی هم به فساد و انحراف دستگاه خلافت در نقاط گوناگونی روی می‌دهد. به طوری که آمار هجده قیام علوی و غیر علوی ضبط شده. اگر چه آن شورش‌های پراکنده، با کم توانی انقلابیون و سرکوب شدید دستگاه عباسی، به شکست و حبس سران اعتراض می‌انجامد.

طبیعی است وقتی قیامی، بدون هدف و برنامه کامل آغاز شود، با فشار حکومتی به هم می‌ریزد و ناتمام می‌ماند. با توجه به این فضای تاریک، امام هادی(ع)، محدودیت زیادی متوجه خانه اوست. او به ناچار برنامه‌های خود را مخفی دنبال می‌کند زیرا قادر به هدایت علنی قیام‌ها نیست. اما آن حضرت از پای نمی‌نشیند و با ایجاد یک شبکه  ارتباطی و مخفی وکالت، شیوه‌ای خلاقانه را فعال می‌کند که در برقراری ارتباط منطقی و حساب شده با نمایندگان و کارگزاران خود در مناطق مختلف جامعه به ظاهر اسلامی تأثیر گذار باشد. تا به این واسطه‌های مطمئن، صدای دوست داران خود را بشنود و بتواند پاسخگوی نیازهای مادی و فرهنگی آنان شود.

بدین ترتیب در مقطعی که تماس مستقیم ناممکن می‌شود، کارگزاران امام(ع) مسئولیت بیشتری در گردش امور ایفا می‌کنند. این شبکه، نواحی بغداد، مدائن، کوفه، بصره، اهواز، قم، همدان، یمن و حجاز را فرا می‌گیرد. امام علی النقی(ع) با حساسیت تمام، از طریق این شبکه، مکاتبات لازم با پیروانش را  تنظیم می‌کند.

در این میان، دستگاه امنیتی خلیفه هم بیکار نمی‌نشیند. آن‌ها  گزارش هشدار فرماندار مدینه را به متوکّل می‌رسانند تا پایگاه مردمی آن حضرت در مدینه را گوشزد کنند. خبر این گزارش به امام (ع) می‌رسد و آن حضرت مذاکره با خلافت را به هر اقدام دیگری ترجیح می‌دهد. او طی نامه‌ای گزارش مغرضانه فرماندار را خنثی می‌کند. نتیجه این می‌شود که متوکل عباسی، در میان افکار عمومی، مجبور می‌شود فرماندارش را برکنار کند و حتی امام جماعت مسجد پیامبر (ص) را تغییر می‌دهد؛ او در چند هفته متوالی، خطبه‌هایی بر ضد امام(ص) می‌خواند. هرچند که او با این قدرت نمایی، خود را منفور شهر کرده تا جایی که دیگر اقبال چندانی به صف جماعت مسجد نمی‌شود.

خلیفه در این مقابله از امام(ع) شکست سختی خورده است. پس توطئه شوم خود را به اجرا می‌گذارد. او با اظهار علاقه به آن انسان هدایتگر، پیشنهاد می‌کند که آن حضرت در شهر سامرّاء اقامت کند که مرکز  حکومت است خلیفه می‌خواهد که امام (ع) پیش چشم او قرار گیرد تا اقدامات او را کنترل کند. پیشنهاد متوکل، در واقع به منزله دستور حکومتی ست. او خود را منتظر دیدار صمیمانه با حضرت اعلام می‌کند.

هرچند که آن پیشوای مردمی، به ظاهر در سامراء آزاد است اما در حقیقت، زیر نظارت مأموران مخفی متوکل به سر می‌برد. اذیت و آزار متوکّل و مأموران او نسبت به امام هادی(ع) و علاقه‌مندان ایشان، روز به روز فزونی می‌گیرد. اما متوکل عباسی سرانجام در سال ۲۳۶ هجری در اثر کینه و طمع خانوادگی، توسط فرزندش کشته می‌شود.

امام هادی(ع) در این سال‌های سیاه، دست روی دست نمی‌گذارد و  به فعالیت در حوزه فرهنگ می‌پردازد. از شمار این تلاش‌های ارزشمند، مبارزه بی امان عقیدتی است که با گروه‌های افراط گر دارد.   

فرقه‌هایی فراوانی به وجود آمده‌اند که عقل و بینش مردم را فریب می‌دهند. آنها با غلو کردن در باره جایگاه طبیعی اهل بیت(ع) موجب آزار امام هادی(ع) و یارانش می شوند. امام(ع) ضمن تبری جستن از آنها، روشنگری های لازم را به دوستدارانش می‌دهد.

  از رهبران گمراه این دسته افراط گر می‌توان به علی بن حسکه قمی، قاسم یقطینی، حسن بن محمد بن بابای قمی، محمدبن نصیر فهری و فارس بن حاتم اشاره کرد. نتیجه کار آنها، می‌تواند عبادات به درگاه الهی را بی اهمیت نشان دهد. حضرت هادی(ع) طی نامه‌ای در پاسخ به پرسش مردم، اعلام می‌کند که عقیده‌ای که توحید را تضعیف کند باطل است و نسبت به جایگاه خود هشدار می‌دهد که نباید در این باره به مدح و تمجیدهای خارج از واقعیت روی آورد.

  گروه دیگری هم هستند که با طرح موضوع مخلوق بودن قرآن، باور به قدیم و ازلی بودن آن را غلط می‌پندارند و با آن مخالفت می کنند! البته بحث خلق قرآن در اواخر حکومت بنی امیه در جامعه مطرح شده بود ولی در این زمان مجددا به آن پرداخته می‌شود.

حضرت امام هادی(ع) سکوت در برابر این افکار را جایز نمی‌شمرد و اعلام می‌کند که در باره قرآن، فقط معتقد به«کلام خدا بودن» آن  باشید، این پاسخ ساده و عمیق، خط بطلانی بر بحث‌های جنجالی و بی فایده آن گروه کژراهه می‌کشد. درایت و بینش توحیدی و برخورد اصولی امام در زمان حکومت عباسیان باعث می‌شود که دقیق‌ترین و عالی‌ترین معارف توحیدی و اعتقادی برای جهان اسلام به یادگار بماند.

برخوردهای منطقی به همراه شیوه اخلاقی مهرآمیز آن حضرت سبب می‌شود که محفل تعلیم و تربیت او رونق بالایی پیدا کند؛ از طرفی هم بنی عباس برای مشروعیت دادن به حکومت، به مسائل علمی و فرهنگی تمایل نشان می‌شود. در این زمان بسیاری از کتب سایر ملل به عربی ترجمه می‌شود و همین امر موجب می‌شود تا اذهان مردم آماده پذیرش افکار جدیدی شود و اوضاع علمی جامعه متحول شود. تکاپوی علمی امام (ع) می‌تواند آن نظرات را در مسیر خوبی مدیریت کند تا مشترکات فکری از دست نروند. درس‌های آن هدایتگر را تعلیم دیدگان عرب و غیر عرب می‌نویسند که حتی گفته شده که آن انسان فرزانه به زبان ایرانیان هم تسلط داشته؛ شیخ طوسی تعداد شاگردان امام هادی(ع) را ۱۸۵ نفر قلمداد کرده که مهم‌ترین آنها عبارند از فضل بن شاذان نیشابوری، حسن بن سعید اهوازی، ایّوب بن نوح دراج، ابو علی حسن بن راشد، حسن بن علی ناصرکبیر، عبدالعظیم الحسنی، عثمان بن سعید، احمد بن اسحاق بن عبدالله اشعری قمی، ابراهیم بن مهزیار، ریّان بن صلت، یعقوب بن اسحاق وعلی بن مهزیار اهواز.

 در اینکه ثابت شود آن حضرت، تا چه میزان به جایگاه دانشمندان اهمیت قائل بوده به نقل یک روایت بسنده می‌شود؛ گفته می‌شود که حضرت هادی(ع) در مجلسی حضور داشت که بزرگان بنی هاشم دور او را گرفته بودند به ناگاه، عالمی بر آن‌ها وارد می‌شود که آن حضرت بر می‌خیزد تا عالم را در کنار خود بنشاند و  احترام زیادی به او قائل می‌شود. هاشمیان گلایه می‌کنند که چرا امام (ع) آن مرد را به آنها، که بزرگان بنی هاشم هستند، ترجیح داد. حضرت پاسخ می‌دهند که آیا خداوند نفرموده: ...چون به شما گفته شود: «در مجالس جای باز کنید»، پس جای باز کنید تا خدا برای شما گشایش حاصل کند، و چون گفته شود: «برخیزید»، پس برخیزید. خداوند رتبه کسانی را که گرویده و کسانی را که دانشمندند بر حسب درجات بلند گرداند، و خدا به آنچه می‌کنید آگاه است. "(قرآن ۵۸:۱۱) پس خداوند همان‌طور که یک مؤمن را به یک غیر مؤمن ترجیح داده‌، دانشمند را هم از غیر دانشمند برتری بخشیده است. خداوند فرموده‌ مؤمن و دانشمند به مراتب از غیر مؤمن و غیر دانشمند برترند ولی نفرموده‌ کسانی که نسب خانوادگی برتری دارند از بقیه بالاترند! و مگر خداوند نفرموده‌: «آیا کسانی که می‌دانند و کسانی که نمی‌دانند یکسانند؟ » (قرآن ۳۹:۹) پس چگونه است که وقتی خداوند، آدم عالم را برتر شمرده، احترام مرا به او نمی‌پسندید؟

القاب زیبای آن حضرت که مردم او را به آن نام‌ها صدا می‌زنند فراوان است از میان آن‌ها می‌توان شمار کرد: نجیب، مرتضی، هادی، نقی، عالم، فقیه، امین، مؤمن، ناصح، مفتاح و طیب.

امام هادی(ع) پس از ۳۳ سال پیشوایی معنوی و فکری، در حالیکه ۴۱ ساله بود، در ماه رجب سال ۲۵۴ هجری در شهر سامراء به دست «معتز عباسی» (خلیفه ی وقت) مسموم می‌شود و به شهادت می‌رسد.

به عنوان حسن ختام این نوشتار و تهنیت میلاد خجسته آن ستاره هدایت، نیک است که حدیثی اخلاقی و کاربردی از آن حضرت آورده شود؛ « برای خوش رفتاری شما همین بس که از نفرت داشتن به دیگران دوری کنید. و کسی که به بخشش خدا مطمئن باشد، به راحتی به دیگران خواهد بخشید. »

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: امام هادی ع اهل بیت ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۰۱۹۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیام های تسلیت در پی درگذشت همسر شهید آیت الله سید مصطفی خمینی

به گزارش جماران؛ پیام های تسلیت در پی درگذشت همسر شهید آیت الله سید مصطفی خمینی، عروس امام راحل مرحومه معصومه حائری یزدی در پی می آید:

 

تسلیت سید محمد خاتمی به سید حسین خمینی در پی درگذشت همسر شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی

 به گزارش جماران؛ حجت الاسلام و المسلمین سید محمد خاتمی در پیامی درگذشت همسر مکرّمه آیت الله شهید حاج سید مصطفی خمینی، سرکار حاجیه خانم معصومه حائری یزدی را به فرزند ایشان آیت الله سید حسین خمینی تسلیت گفت.

 متن پیام سید محمد خاتمی بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آیت الله حاج سید حسین خمینی

با درود به روان تابناک دو آیت حق حضرت شیخ مرتضی حائری و حضرت سید مصطفی خمینی، درگذشت بانوی با فضلیت سرکار معصومه خانم حائری مادر گرانقدرتان را که واسطه العقد مبارک میان دو بیت شریف حائری و خمینی بود صمیمانه به جنابعالی، سرکار خواهر بزرگوارتان و همه بستگان داغدار تسلیت می گویم و از پیشگاه حضرت حق جل و علا برای این فقیده سعیده آمرزش و رحمت الهی و برای بازماندگان معزز صبر و اجر و سلامتی مسالت می کنم.

با احترام

سید محمد خاتمی

۱۴۰۳/۲/۶

***

تسلیت اخوان انصاری در پی درگذشت همسر شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی

 به گزارش جماران؛ متن پیام محمد علی انصاری، مجید انصاری و حمید انصاری در پی درگذشت همسر مکرّمه آیت الله شهید حاج سید مصطفی خمینی، سرکار حاجیه خانم معصومه حائری یزدی بدین شرح است:

انّا لله و انّا الیه راجعون

بیت شریف و مکرّم حضرت امام خمینی  (رضوان الله علیه)

و بیت معزز و محترم آیت الله شهید حاج آقا مصطفی خمینی  (اعلی الله مقامه)

ضایعه رحلت همسر مکرّمه آیت الله شهید حاج سید مصطفی خمینی، سرکار حاجیه خانم معصومه حائری یزدی موجب نهایت تأثر و اندوه عموم علاقمندان این خاندان شریف و پیروان حضرت امام خمینی (س) گردید.

بانوی فاضله و پرهیزکار و فرزند آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری و نوه حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، موسس حوزه علمیه قم، علاوه بر مراتب فضل و کمالات مکتسبه شخصیه و افزون بر شرافت نسبی و سببی وابستگی به بیوت شریف آیات عظام: حائری یزدی، حجت کوه کمره ای و خمینی، شخصا نیز در مسیر مبارزات آزادیبخش ملت ایران و نهضت امام خمینی بهره مند از فیوضات معنوی فراوانی در همراهی با کاروانسالاران انقلاب اسلامی بوده است.

تحمل رنجهای دوران مبارزه در خاندان امام خمینی و تحمل توأم با نهایت شکیبائی در دشواریهای فراوان زندگی در غربت و هجرتهای مکرر؛ گذر صبورانه از دوران همراهی در تبعید 14 ساله همسر و فرزندان؛ تحمل داغ التیام ناپذیر شهادت همسر در عنفوان جوانی؛ آنهم عزیزی چونان آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی که حقیقتا امید آینده امام و انقلاب و حوزه های علمیه بود ؛ و پس از آن نیز، تحمل قریب پنجاه سال رنج تنهایی و صبوری  بی آنکه حتی یک بار در تمام این دوران لب به شکوه گشوده باشد و یا آنکه به واسطه جایگاه ممتازی که در مسیر افتخار آمیز زندگی دشوار خویش داشته است اندک امتیازی از نام و نشان طلب کرده باشد، اینها و روشن بینی در مسائل اجتماعی و بزرگ منشی و مناعت طبع از  دیگر خصلتهای ارزنده اخلاقی حیات طیبه این بانوی فداکار است.

به سهم خویش، فقدان این بانوی محنت کشیده انقلاب از خاندان حائری بزرگ و خمینی کبیر را به عموم بستگان محترم آن مرحومه، به ویژه به اعضای بیت شریف ایشان و بیوت وابسته به حضرت امام خمینی و خاصتا به فرزندان داغدیده ایشان جناب حجت الاسلام و المسلمین سید حسین خمینی دامت افاضاته و دختر گرامیشان تسلیت می گوئیم.

محمد علی انصاری؛ مجید انصاری؛ حمید انصاری

***

تسلیت رئیسی در پی درگذشت همسر شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی

متن پیام رئیس جمهور به شرح زیر است؛

بسم الله الرحمن الرحیم

انا لله و انا الیه راجعون

درگذشت مرحومه حاجیه خانم معصومه حائری، فرزند گرامی آیت‌الله شیخ مرتضی حائری و همسر بزرگوار شهید گرانقدر آیت‌الله سیدمصطفی خمینی، موجب تاثر و اندوه خاطر شد.

اینجانب با ابراز همدردی، این ضایعه را به بیت محترم امام (ره) و خاندان معزز این بانوی مومنه تسلیت می‌گویم و از درگاه خداوند متعال برای ایشان که تا آخر عمر با صبوری و اخلاص آرمان‌های والای همسر شهیدش را پاس داشت، علو درجات و همجواری با اولیای الهی و برای عموم بازماندگان صبر و سلامتی مسئلت دارم.

سید ابراهیم رئیسی

رئیس جمهوری اسلامی ایران

***

پیام تسلیت هادی سروش

بسمه تعالی 

جناب آیت الله آقای حاج سید حسن خمینی (دام بقائه)

در گذشت مخدره مومنه حاجیه خانم معصومه حائری یزدی، عروس بزرگ حضرت امام راحل عظیم الشان و همسر عموی گرامی تان مرحوم آیت الله حاج سیدمصطفی خمینی را تسلیت عرض میکنم.

صحیفه عمر آن بانوی جلیله که مفتخر به فرزندی مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری بود نگارش از خطوطی دارد که نشان از تحمل سختی هایی است که در دوران نهضت و رنج و تبعید طولانی همسرش به جان خرید.

برای روح ایشان رحمت خاصه الهیه را خواستاریم .

هادی سروش

***

پیام تسلیت مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم

بسمه تعالی

انّا لله وانّا الیه راجعون

محضر بیت شریف امام خمینی(ره) و حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج سید حسین خمینی(زیدعزه)

ضایعه درگذشت بانوی با فضیلت و پرهیزکار، سرکار حاجیه خانم معصومه حائری، فرزند بزرگوار مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری یزدی(ره) و همسر گرانقدر شهید آیت سید مصطفی خمینی(ره) را که سال‌ها در مسیر مبارزات ملت ایران رنج‌ها و مصائب زیادی تحمل کرد، به بیت شریف مرحوم امام خمینی(ره) و بیوت معظم آیت الله حائری یزدی و محقق داماد تسلیت می‌گوئیم.

از خداوند متعال برای آن مرحومه مغفوره حشر با حضرت زهرا سلام الله علیها و برای همه بازماندگان صبر و اجر مسالت داریم.

مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم

۱۴۰۳/۲/۶

***

پیام تسلیت سید احمد حسینی

بسم الله الرحمن الرحیم

درگذشت مرحومه سرکار خانم حائری یزدی  همسر مکرمه فرزند عالیقدر حضرت امام شهید آیت الله آقا سید مصطفی خمینی مایه تاثر فراوان گردید.

این مصیبت مولمه را به بیت مکرم حضرت امام ویاد گارگرامی آن حضرت  آیت الله سید حسن خمینی،حجت الاسلام والمسلمین حاج سید حسین خمینی فرزند بزرگوار آن بانوی مومنه وهمچنین بیت شریف مرحوم آیت الله آقای شیخ مرتضی حائری یزدی وسایر بستگان تسلیت عرض نموده،برای آن فقیده سعیده رحمت واسعه وبرای بازماندگان محترم صبری جمیل از خداوند سبحان مسالت میکنم.

سید احمد حسینی

***

پیام تسلیت دبیرکل حزب مردم سالاری

 کل نفس ذائقة الموت

ضایعه درگذشت بانوی با فضیلت و مومنه،حاجیه خانم معصومه حائری، فرزند بزرگوار مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری یزدی(ره) و همسر گرانقدر شهید آیت الله سید مصطفی خمینی(ره) را که در مسیر مبارزه و انقلاب رنج‌ها و مصائب زیادی تحمل کرد، به بیت شریف مرحوم امام خمینی(ره) و جناب حجت الاسلام والمسلمین  سید حسین خمینی  و بیت معظم آیت الله حائری یزدی  تسلیت گفته و از خداوند  سبحان برای آن مرحومه مغفوره علو درجات و برای همه بازماندگان صبر و اجر مسالت دارم.

مصطفی کواکبیان   ١٤٠٢/٢/٧

 

تکمیل می شود...