به نقل از «خبرآنلاین»

سلاطین تولید قهوه در جهان کدام کشورها هستند؟

تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۲۷۵۲۲

بیش از یک میلیون نفر شب و روز تلاش می‌کنند تا بهترین دانه‌های قهوه را تهیه کنند. قهوه به راحتی در هر خاکی نمی‌تواند پرورش داده شود و نیازمند خاک، شرایط اقلیمی و دمای مناسب است.

انواع قهوه با استفاده از دانه‌های قهوه تهیه می‌شوند و قهوه دومین نوشیدنی محبوب دنیا پس از چای است و دومین کالای پرمبادله در جامعه بازرگانی به شمار می‌رود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تردیدی وجود ندارد که در شیوه‌های فرآوری قهوه در ۱۰ تا ۲۰ سال گذشته پیشرفتهایی حاصل شده است و طعم‌ها و انواع قهوه که اکنون موجود هستند، می‌تواند هر شخصی را سردرگم کند. دو نوع قهوه معروف، روبوستا و عربیکا هستند. بر مبنای گزارش وب سایت ورلد اطلس، در حال حاضر ۷۵ کشور در تولید قهوه فعالیت دارند که بزرگترین کشورهای تولیدکننده عبارتند از:

 

۱- برزیل

برزیل بزرگترین تولیدکننده قهوه در جهان است و بیش از ۱۵۰ سال است که این جایگاه را حفظ کرده است. این کشور در سال ۲۰۱۶ حدود دو میلیون و ۵۹۵ هزار تن قهوه تولید کرد که ۷۶ درصد آن از نوع عربیکا و ۲۶ درصد روبوستا است و بزرگترین منطقه تحت کشت قهوه را در جهان دارد و عمده تولید این کشور در سائوپائولو، پارانا، میناس گریس و سایر ایالتهای جنوب شرقی متمرکز شده که دما و شرایط اقلیمی مطلوبی برای تولید قهوه دارند. برزیل همچنین شیوه‌های مختلفی را برای فرآوری قهوه بکار گرفته است به عنوان نمونه، میوه‌ها زیر آفتاب خشک می‌شوند و دیگر نیازی به فرآیند شست و شو نیست. این کشور در سال ۲۰۱۱ بزرگترین تولیدکننده قهوه سبز در جهان بود و همچنان بدون رقیب مانده است.

۲- ویتنام

اکثر دوستداران قهوه با قهوه ویتنام آشنا هستند که با ترکیب قهوه با شیر شیرین تهیه می‌شود. ویتنام در سال ۱۹۷۵ تنها ۶۰۰۰ تن تولید داشت در حالی که تولید این کشور در سال ۲۰۱۶ به یک میلیون و ۶۵۰ هزار تن رسید. این افزایش تولید، ویتنام را دومین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان ساخته است.

۳- کلمبیا

اگر عاشق قهوه باشید احتمالا نام قهوه کلمبیا به گوشتان خورده است. این کشور بزرگترین تولیدکننده دانه عربیکا در جهان است که گفته می‌شود قدمت آن به سال ۱۷۹۰ برمی‌گردد. دما و اقلیم خاصی برای تولید قهوه مناسب است و پس از سال ۲۰۱۰ کلمبیا شاهد تغییرات چشمگیری در آب و هوا بود که روی تولید قهوه تاثیر گذاشت. همچنین در طعمهای استاندارد قهوه‌ای که در این کشور پرورش داده می شود، تغییر قابل توجهی صورت گرفت. تولید قهوه کلمبیا در سال ۲۰۱۶ به حدود ۸۱۰ هزار تن رسید.

۴- اندونزی

اندونزی چهارمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است و اگرچه در تولید قهوه رتبه بالایی نداشته است اما در سال ۲۰۱۶ به میزان ۶۶۰ هزار تن تولید داشته است. همچنین موقعیت جغرافیایی این کشور که نزدیک خط استوا قرار دارد، برای تولید قهوه مناسب است. اندونزی در واقع مناطق کوهستانی زیادی دارد که که برای تولید قهوه مناسب‌ترین هستند. قهوه از سوی استعمارگران هلندی به اندونزی آورده شد و تولید آن حتی پس از پایان دوره استعمار ادامه یافت زیرا شرایط اقلیمی این کشور برای تولید قهوه بسیار مناسب بود. در حال حاضر ۸۵ درصد از تولید اندونزی صادر می‌شود.

۵- اتیوپی

اتیوپی قهوه معروف عربیکا را پرورش می‌دهد که در سراسر جهان پرطرفدار است. این کشور تولید بالایی دارد که در سال ۲۰۱۶ به ۳۸۴ هزار تن رسید. اتیوپی بیش از ۱۱۰۰ سال است که قهوه تولید می‌کند و منشا اصلی قهوه عربیکا است که محبوب میلیونها نفر است. ۲۸ درصد از صادرات سالانه اتیوپی قهوه است و ۱۶ میلیون اتیوپیایی در این بخش مشغول به کار هستند. انواع خاصی از دانه‌های قهوه مانند لیمو، حرار و سیدامو وجود دارد که تنها در اتیوپی پرورش داده می‌شوند. تمامی حقوق و مالکیت نیز تحت نام دولت اتیوپی است.

۶- هندوراس

هندوراس شرایط اقلیمی مناسبی برای تولید قهوه دارد و یکی از بهترین تولیدکنندگان قهوه ارگانیک در جهان است. اگرچه تولید این کشور شروع آهسته‌ای در حدود قرن نوزدهم داشت اما به زودی و ظرف چند دهه موفق شد در میان بزرگترین کشورهای تولیدکننده قهوه جهان جای بگیرد. هندوراس در سال ۲۰۱۱ بزرگترین تولیدکننده قهوه آمریکای مرکزی شد. با این حال تولید این کشور که در سال ۲۰۱۶ به ۳۴۸ هزار تن رسید، عمدتا به مصرف داخلی می‌رسد.

۷- هند

هند یک کشور زراعی بزرگ است که هزاران محصول مختلفی در آن کشت می‌شود و قهوه را نیز دربرمی‌گیرد. قهوه عمدتا در مناطق جنوبی هند و در فصل زمستان که آب و هوای مناسبی برای این محصول دارد، تولید می‌شود. تولید سالانه قهوه در هند به حدود ۳۴۸ هزار تن رسیده است و قهوه توسط پرورش دهندگان کوچک و بزرگ تولید می‌شود. قهوه و چای به یک اندازه در هند محبوبیت دارد و ۸۰ درصد آنها صادر می‌شوند.

۸- اوگاندا

ارزآورترین صادرات اوگاندا قهوه است که توسط اتیوپیایی‌ها به این کشور معرفی شد و شمار زیادی از مردم اوگاندا در کسب و کار قهوه به فعالیت مشغول هستند. قهوه عمدتا در مناطق جنوبی اوگاندا تولید می شود که شامل هر دو نوع عربیکا و روبوستا است. با این حال مردم اوگاندا با مشکلات امنیتی صادراتی خاصی مواجه هستند که به کاهش مجموع صادرات منتهی شده است. آخرین آمار تولید این کشور حدود ۲۸۸ هزار تن در سال ۲۰۱۶ بوده است.

۹- مکزیک

این کشور دانه‌های قهوه مرغوب عربیکا را نزدیک منطقه ساحلی گواتمالا تولید می‌کند. مکزیک در سال ۲۰۱۲ با تولید ۲۵۲ هزار تن قهوه، هفتمین تولیدکننده بزرگ جهان بود و در سال ۲۰۱۶ تولیدش به ۲۳۴ هزار تن رسید. قهوه در اواخر قرن هجدهم از آنتیل به مکزیک آورده شد و تولیدش به سرعت رشد کرد و تولید بالا و صادرات در دهه ۱۸۷۰ محقق نشد. قهوه در دهه ۱۹۸۰ به ارزشمندترین محصول این کشور تبدیل شد و همچنان باقی مانده است. در حال حاضر مکزیک بزرگترین واردکننده قهوه در جهان است.

۱۰- گواتمالا

گواتمالا کشور کوچکی است که جایگاه بالایی در صنعت قهوه دارد. تولید قهوه در گواتمالا در سال ۱۸۵۰ آغاز شد و هرگز متوقف نشده است. تولید این کشور در سال ۲۰۱۶ به ۲۰۴ هزار تن بالغ شد.

۲۲۶۲۳۱

کد خبر 1291356

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: قهوه کشاورزی محصولات کشاورزی باشگاه پرسپولیس لیگ برتر نوزدهم ایالات متحده آمریکا باشگاه استقلال محمدجواد ظریف محمد یزدی ایران و آمریکا صادق لاریجانی عید غدیر دونالد ترامپ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۲۷۵۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه کشور‌های جهان از خورشید طلا و از باد پول می‌سازند؟!

فرارو- آژانس بین‌المللی انرژی در آخرین گزارش خود از وضعیت تولید انرژی‌های تجدیدپذیر در جهان اشاره کرده است که رشد ظرفیت تولید انرژی‌های پاک با ثبت یک رکورد تاریخی به ۵۰۷ گیگاوات (هزار مگاوات) در سال ۲۰۲۳ افزایش یافته است و این عدد، ۵۰ درصد بیشتر از رشد آن در سال ۲۰۲۲ است. این در حالیست که آمار‌های وزارت نیرو نشان می‌دهد، ظرفیت تولید انرژی برق‌آبی ایران در هشت ماه ابتدایی سال ۱۴۰۲ تنها ۵۵ مگاوات و تولید دیگر انرژی‌های پاک ۷۲ مگاوات رشد داشته است.

به گزارش فرارو، انرژ‌های تجدیدپذیر ۳ ماموریت مهم دارند؛ اولین و مهمترین وظیفه این است که نیاز‌های افزایشی در حوزه برق را تامین می‌کنند، ماموریت دوم انرژی‌های تجدید پذیر این است که ذغال سنگ را حذف کنند و در گام سوم، جایگزین گاز شوند. در حال حاضر در کشور ما، ظرفیت تولید برق هسته‌ای حدود یک درصد است و سهم تولید برق از انرژی‌های خورشیدی و بادی نیز کمی بیشتر از ۱ درصد است. سهم تولید برق آبی نیز در برخی فصول تا سه درصد می‌رسد و با این تفاسیر مشخص است که حدود ۹۵% انرژی ایران را سوخت‌های فسیلی تشکیل می‌دهند.

انرژی بادی نیروی تازه نفس تجدیدپذیر‌های جهان

وقتی صحبت از انرژی‌های تجدیدپذیر می‌شود، بسیاری به یاد انرژی خورشیدی می‌افتند که البته زیرساخت‌های آن نیز به سرعت در حال توسعه در سطح جهان است. اما افزون بر انرژی خورشیدی، انرژی بادی در حال توسعه در سطح جهان است تا جایی که باد خشکی با ۳۸٪ بیشتر از هزینه‌های خورشیدی در حال نزدیک شدن است. برآورد‌های بین المللی نشان می‌دهد پیشرفت‌های فناوری و کاهش هزینه‌ها به سرعت بازار‌های جدیدی را برای باد فراساحلی در هند، آسیای جنوب شرقی و استرالیا طی پنج تا ۱۰ سال آینده باز می‌کند، به نوعی که حتی قابلیت رقابت با گاز و ذغال سنگ را داشته باشد.

ظرفیت تجمعی نیروگاه‌های بادی نصب شده در سراسر جهان در پایان سال ۲۰۲۳ تقریباً ۱۰۲۳ گیگاوات بود. نکته جالب‌تر این که صنعت بادی در سال ۲۰۲۳ رکورد ۱۱۷ گیگاوات را در سطح جهان تولید کرد که ۵۰ درصد بیشتر از سال ۲۰۲۲ بود. همچنین تا ۵ سال دیگر یعنی ۲۰۲۸ احتمالا ۷۹۱ گیگاوات بیشتر اضافه خواهد شد. اگر ظرفیت تولید انرژی بادی در ایران را در مقایسه با آمار‌های سرانه تولید انرژی بادی در جهان بررسی کنیم، انتظار می‌رفت که ایران تا کنون ۱۰ گیگاوات بادی تولید می‌کرد و تا پنچ سال دیگر به ۲۰ گیگاوات می‌رسید، اما حقیقت این است که علیرغم این که اطلس بادی ایران نشان می‌دهد، امکانات طبیعی ایران برای ۴۸ گیگاوات در دسترس است، اما فقط ۰,۴ گیگاوات تولید داریم.

اهمیت انرژی بادی نه فقط در کشور‌های همسایه ما، بلکه در کشور‌های اروپایی نیز به یک موضوع بسیار مهم تبدیل شده است. مزرعه بادی جدید بریتانیا به ارزش ۹.۱ میلیارد پوند در دست ساخت است و انتظار می‌رود که بزرگترین مزرعه بادی فراساحلی جهان باشد. قرار است این مزرعه بادی به نام داگر بانک (Dogger Bank)، که در ۸۰ مایلی سواحل یورکشایر قرار دارد پس از بهره برداری تا ۳.۶ گیگاوات برق تولید کند؛ بنابراین می‌توان انتظار داشت که این مزرعه بادی ۶ میلیون برق به شبکه خانگی تزریق کند. نگاهی به این اعداد و ارقام نشان می‌دهد چگونه کشور‌های مختلف در تلاشند از انرژی بادی برای صرفه جویی در مصرف سرمایه‌های مادی خود استفاده کنند.

کشور‌هایی که از خورشید طلا می‌گیرند

کشور‌های مختلف و به ویژه آن‌ها که آفتاب خیز‌تر هستند به شدت به دنبال بهره برداری از منابع خورشیدی خود هستند. افزون بر کشور‌های حاشیه خلیج فارس، اخیرا هند نیز در این زمینه سرمایه گذاری گسترده‌ای انجام داده است. علی جم، مدیرعامل شرکت توزیع برق استان یزد که یکی از آفتاب خیز‌ترین استان‌های ایران است، سال گذشته اعلام کرد که طی پنج سال گذشته، ۱۱۰ هزار نیروگاه خورشیدی حمایتی ۵۵۰ هزار سامانه خورشیدی احداث شده است. با این وجود هنوز هم تا استاندارد‌های جهانی فاصله داریم.

شرکت آدانی گرین انرژی در حال توسعه نیروگاه انرژی تجدیدپذیر ۳۰ گیگاواتی در بیابان کویری با دمای بالای ۴۰ درجه در خاودا در گجرات به مساحت ۵۳۸ کیلومتر مربع و سرمایه گذاری کلی ۲۰ میلیارد دلار است، که پس از اتمام پروژه، بزرگترین نیروگاه سیاره زمین خواهد بود. با این تفاسیر می‌توان گفت هند می‌خواهد بیابان غیر قابل استفاده نمکی و ۴۰ درجه‌ای خود را تبدیل به بزرگترین نیروگاه انرژی تجدیدپذیر جهان کند. ابعاد این نیروگاه پنج برابر مساحت شهر پاریس و از فضا قابل مشاهده است. اما چرا این پروژه را می‌توان یکی از بهترین سرمایه گذاری‌های هند دانست؟ هندی‌ها موفق شده اند، منطقه‌ای را که به حدی خشک است که حیات وحش در آن وجود ندارد و فاقد پوشش گیاهی است به تولید انرژی پاک تبدیل کنند که دست کمی از خلق طلا ندارند.

اما کشور‌های اتحادیه اروپا نیز با وجود سهم کمتری که نسبت به آسیایی‌ها از انرژی خورشیدی دریافت می‌کنند، در این زمینه سرمایه گذاری‌های گسترده‌ای می‌کنند. آلمان در قالب یک طرح در تلاش است تا از طریق سیستم‌های خورشیدی قابل نصب در فضای بالکن خانه ها، انرژی خورشیدی را جذب کند. نکته جالب این که تا کنون حدود ۴۰۰ هزار سیستم خورشیدی پلاگین در بالکن خانه‌ها نصب شده است. ‏بر اساس محاسبات تقریبی آلمان حدود ۲۰۰ مگاوات خورشیدی بالکن نصب شده دارد.

چرا کوچ جهان به سمت انرژی‌های پاک اجباری است؟

حقیقتی که بر اساس آمار‌های جهانی انکار ناپذیر است، این است که تقاضای گاز اروپا ۲۴ درصد نسبت به ۲۰۲۱ کاهش یافته است و به کمترین میزان از سال ۲۰۱۵ رسیده است. همچنین وابستگی به ذغال سنگ نسبت به سال ۲۰۱۵ حدود ۵۰ درصد کاهش یافته است. تحقیقات حوزه انرژی در اتحادیه اروپا نیز نشان می‌دهند که تقاضای LNG اتحادیه اروپا احتمالاً در سال ۲۰۲۳ به اوج خود رسیده است. انجمن تنظیم‌کننده‌های انرژی اروپا (ACER) تخمین می‌زند که تقاضای گاز اتحادیه اروپا برای LNG تا سال ۲۰۲۷ حدود ۶۰ میلیارد متر مکعب کاهش می‌یابد و این رقم، تقریباً نیمی از صادرات LNG ایالات متحده در سال ۲۰۲۳ برای مقیاس است.

در شرایطی که تولید برق سوخت‌های فسیلی از سهم ۴۶.۵۳ درصدی در اروپا به ۳۹.۳۱ درصد در بازه زمانی یکساله کاهش پیدا می‌کند، مجبور به پذیرش واقعیت‌های گذار از انرژی فسیلی خواهیم بود. مهمترین گزینه‌ها برای این گذار و جایگزینی، بازگشت به سمت انرژی خورشیدی، بادی، پمپ‌های گرمایشی، سوخت‌های بیو و هیدروژن سبز است.

یک استدلال همیشگی که از سوی مدافعان انرژی‌های فسیلی مطرح می‌شود این است که می‌گویند، میزان برقی که از طریق انرژی‌های پاک به دست می‌آید، کمتر از حدی است که به واسطه سوخت‌های فسیلی به دست می‌آید. اما بررسی‌های تخصصی چه می‌گویند؟ ‏۲.۵ گیگاوات خورشیدی یا ۱.۷ گیگاوات بادی همان مقدار برق تولید می‌کند که ۱ گیگاوات گاز سیکل ترکیبی تولید میکند. ‏۲ گیگاوات خورشیدی یا ۱.۳ گیگاوات باد حدود ۱ گیگاوات ذغال سنگ تولید می‌کند. همچنین نیروگاه‌های خورشیدی و بادی نیاز به خوراک مانند گاز و ذغال سنگ ندارند، پس هزینه خوراک و حتی تعمیر نگهداری ندارند.

نکته مهمتر این که هزینه ساخت نیروگاه‌های خورشیدی به یک سوم نیروگاه‌های سیکل ترکیبی و با باطری ذخیره باز هم کمتر از نیروگاه‌های سیکل ترکیبی (با کیفیت ۵۸%) خواهد بود. برخلاف کاهش هزینه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر، هزینه‌های تولید ذغال سنگ و گاز از سال ۲۰۲۰ تا کنون ۱۲ درصد افزایش یافته و عمدتاً به دلیل مکانیسم‌های قیمت گذاری کربن، پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ روند افزایشی ادامه یابد. اکنون و پس از مرور همه این اطلاعات با یک پرسش اساسی رو به رو می‌شویم که آیا ساسیتگذاران حوزه انرژی برنامه‌ای برای تغییر در برنامه هفتم توسعه و افزایش بودجه در بخش انرژی‌های پاک دارند یا قرار است همچنان به انرژی‌های فسیلی وابستگی حداکثری داشته باشیم؟!