شمارۀ بیست‌وششم نشریۀ فرهنگ امروز منتشر شد
تاریخ انتشار: ۳ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۸۶۹۶۱
به گزارش خبرگزاری مهر، شماره بیست و ششم نشریه فرهنگ امروز با اختصاص دو پرونده به دو چهره تأثیرگذار منتشر شد. پرونده ادبیات با عنوان راوی سرزمین بیداران مروری دارد بر نقش آفرینی بهرام بیضایی در ثبت خاطرات جمعی ایرانیان. نقد جامعه شناسی آثار بیضایی بر مبنای درون مایه نخبه‌کشی و خوانشی از آرش بیضایی مبتنی بر تحلیل گفتمان از موضوعات این پرونده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قطب الدین صادقی در مصاحبه‌ای درباره مختصات زبان ادبی بیضایی سخن گفت و بهروز محمودی بختیاری در گفت‌وگویی دیگر از فراز و فرود زبان بیضایی. این دو در این گفت‌وگو ضمن بیان ویژگی‌های منحصر به فرد زبان بیضایی از ایرادهای آن هم گفتند. البته هر دو از نگاه‌های متفاوت نقدهای متفاوتی را هم به آثار بیضایی وارد کردند. همچنین شهلا لاهیجی به واسطه چند دهه همکاری با بیضایی در زمینه نشر آثار او از وسواس بیضایی در ویرایش کتاب می‌گوید.
لاهیجی ضمن بیان خاطراتش از این سال‌های همکاری از نوع نگاه او به زن و تغییری که بیضایی در جایگاه زن از آن جلوه‌ای که در فیلم فارسی داشته سخن گفته است. سعید طلاجوی مدیرگروه ادبیات فارسی دانشگاه سنت اندروز که پژوهش‌های بسیاری درباره بهرام بیضایی انجام داده و بسیار هم با او مراوده داشته برای تکمیل این پرونده با فرهنگ امروز به گفت‌وگو نشست. او در این گفت‌وگو درباره نسبت زبان آرکائیک و زبان بیضایی، اسطوره در آثار بیضایی و قهرمان‌هایش، سیاست و مردم از نگاه بیضایی سخن گفت.
الهیات لیبرال عنوان پرونده اندیشه این شماره فرهنگ امروز است که به نقد اراء عبدالکریم سروش پرداخته است و این مساله را بررسی می‌کند که چگونه پروژه الهیاتی عبدالکریم سروش در خدمت سیاست قرار می‌گیرد. مختصری از آنچه که عبدالکریم سروش می‌اندیشد و هر آنچه که از تهران تا لندن بوده است در این پرونده بررسی شده است. ابوالقاسم فنایی در یادداشتی به این پرسش پاسخ داده که چرا رادیکالیسم سروش در طبیعی کردن دین پروژه الهیاتی او را دیوار ره دیوار خداناباوری کرده است؟ حدود سی سال است که از نظریه قبض و بسط تئوریک شریعت گذشته است. محمدجواد غلامرضا کاشی در یادداشتی درباره رویای نیمه تمام این نظریه بحث کرده است.
مسأله مهم دیگری که در این پرونده مورد بحث قرار گرفت این است که چرا آموزه‌های سروش که در دهه هفتاد پایگاه مستحکمی در میاننخبگان و طبقه متوسط شهری داشت اینک به حاشیه رانده شده است؟ بهروز فرنو هم که در این پرونده با فرهنگ امروز همکاری داشته ریشه‌های سربرآوردن دو گانه هایدگری- پوپری و مواضع انجمن حجتیه را مورد مداقه قرار داد. همچنین در این پرونده سه مصاحبه گنجانده شده است. محمدرضا تاجیک در گفت‌وگویی ضمن سخن گفتن از نسبت روشنفکری و کنشگری سیاسی در چهار دهه بعد از انقلاب اسلامی بدون هیچ گونه ملاحظه و مصلحت سنجی جریان روشنفکری را به نقد کشید.
همچنین بهروز افخمی در مصاحبه‌ای خاطرات شنیدنی زیادی از تعاملاتش با سروش و حلقه کیان و حضور در میان اهالی سوره و اطرافیان شهید آوینی بیان می‌کند. همچنین بیان می‌دارد که چرا و چگونه اعتقاد او به سروش سست شد. مصاحبه سوم، گفت‌وگو با بیژن عبدالکریمی است. در این گفت‌وگو عوامل بی توجهی جریان روشنفکری ایران به عینیت جامعه با تمرکز بر دو جریان پوپری و هایدگری بررسی شد.
در بخش آموزه این شماره فرهنگ امروز دیدگاه دو لیبرال خطاباور درباره عدالت بررسی شده است. درواقع موضوع درباره سرنخی است که در سراسر فلسفه سیاسی پوپر وجود دارد که ما می‌توانیم بی درنگ آن را با نظریه عدالت رالز ترکیب کنیم. این مطلب درواقع مقاله طولانی است که توسط لری یودل نوشته شده و عدنان فلاحی آن را برای فرهنگ امروز ترجمه کرده و خود نیز مقدمه ای بر آن نوشته است.
بخش پیشخوان هم طبق روال پیشین به نقد و بررسی مهم ترین کتاب‌های تازه منتشر شده می‌پردازد. در کنار آن فصلی از کتاب «علم، سیاست، گنوسیسم» اثر اریک فوگلین که در آن مدعی شده است که اندیشه غربی دست اندر کار خداکشی شده است ترجمه شده است. گفت‌وگو با روبرت صافاریان در مورد تازه ترین کتابش« این فیلم ساز شاعر نقاش عروسک ساز مستندساز افسانه پرداز شعبده باز» هم از مصاحبه‌های خواندنی این شماره است. همچنین رودی مته هم در به پرسش هیا فرهنگ امروز درباره کتاب تازه ترجمه اش «تفریحات ایرانیان» پاسخ داده است.
چندی پیش گروه فلسفه دانشگاه تهران یکی از اساتید به نام خود را از دست داد. دکتر محسن جهانگیری در تاریخ ... درگذشت. فرهنگ امروز برای یادبود این استاد گران سنگ با همکاری اساتیدی چون حداد عادل، موسی اکرمی و دیگران پرونده‌ای در خصوص خصوصیت اخلاقی و کارنامه ایشان ترتیب داده است. همچنین در بخش گزارش این شماره مصاحبه فیگارو با نیکلا باورز و پی یر منان درباره رمون آرون ترجمه شده است. همچنین ناهید غنی در مقاله‌ای به ادعاهای فرج سرکوهی در مورد تاریخ ایران، هویت ایرانی و زبان فارسی پاسخ گفت.
شمارۀ بیست‌وششم نشریه فرهنگ امروز به مدیرمسئولی امیرابراهیم رسولی و سردبیری بهزاد جامه‌بزرگ در ۱۲۸ صفحه و با قیمت ۲۵ هزار تومان منتشر شده است.
کد خبر 4701679منبع: مهر
کلیدواژه: فلسفه عید غدیر خم کنفرانس بین المللی ابن سینا امام علی ع فعالیت های قرآنی فلسفه آیت الله جوادی آملی نشست علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی نهج البلاغه قرآن قانون اساسی گام دوم انقلاب رادیو گفتگو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۸۶۹۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امروز، روز شیراز؛ شهر شعر و هنر و حافظ
امید جهانشاهی ؛ عصر ایران - امروز روز شیراز است، شهر حضرت ناز، حافظ شیراز، حافظه ی تاریخی ایرانیان برای خواستن زندگی. شهر عشق و نسیم و عطر بهار نارنج و باغ های دل باز: عفیف آباد و جنت و نارنجستان و دلگشا و ارم. شهر سعدی، شهر حضرت شعر. مهد فرهنگ و هنر؛ خال لب هفت شهر. قهوه شیرازی، سالاد شیرازی، کلم پلو؛ آیین خوان و خوراک خواستنی.
اگرچه تخت جمشید نشانه روشنی از سابقه تمدن در این منطقه است اما دیرینه شیراز به گواهی کشفیات باستان شناسی سال 1395 در تپه چهار هکتاری پوستچی به هفت هزارسالگان می رسد. نام باستانی آن، تیرازیس بوده است.
شیراز در درازنای تاریخ از جمله مناطق امن بوده است و از همین رو در دوران های مختلف چه پیش از اسلام و چه پس از آن،از قطب های فرهنگ و هنر ایران زمین بوده است. به قول سعدی: «شهرها همه بازند و شیراز شهباز»
اگرچه از دوره های مهم تاریخی، یادگاری هایی در شیراز می توان یافت. عمارت باغ ارم یادگار دوران قاجار است با آن نقاشی های رنگ روغن، منبت کاری های روی درها و گچ بری ها و کاشی کاری های نما.
اما بسیاری بناهای فاخر امروز شیراز مربوط به دوران کریم خان زند است مثل بازار وکیل، حمام وکیل و ارگ کریم خان که محل حکومت او بود و پس از او نیز دارالحکومه امرای فارس شد. کریمخان زند را بهترین پادشاه ایران بعد از حمله اعراب دانسته اند. او از افسران شجاع سپاه نامدار نادرشاه بود که پس از مرگ وی به ایل خود برگشت. محبوبیت کریمخان زند که خود را وکیل رعایا می نامید در تاریخ ایران بی‌نظیر است.
آنچه کریمخان را ستایش‌برانگیز کرد مردمداری، دادگری و سخاوتش نسبت به زیردستانش بود. از سخاوتمندی کریمخان بسیار گفته‌اند. در رستم‌التواریخ آمده است که وقتی کریمخان جایی را که فتح می‌کرد غارت نمی‌کرد و می‌کوشید حقوق سربازانش را بدهد. وقتی دیوار شهر شیراز را دوازده هزار کارگر می‌ساختند، هنگام حفاری سکه‌های اشرفی فراوانی یافت شد. او به جای مصادرۀ سکه ها و به جیب زدن آن (به نام دولت و به کام خود)، سکه‌ها را میان همان کارگران تقسیم کرد.
شیراز در دوره ای شهره به مکتب نگارگری بود و در دورانی مشهور به دارالعلم. در دوران عضدالدوله دیلمی، چنان کتابخانه بزرگی داشت که از همه علوم و فرهنگ آن روز نشانی از ان می شد جست و گواهی از جایگاه شیراز در تاریخ فرهنگ ایران دارد. صنعت کتاب سازی و کتاب آرایی از صنایع تاریخی این شهر بوده است. از همین رو، سعدی در حق شیراز گفته است: «چه شام و چه مصر و چه بّر و چه بحر؛ همه روستایند و شیراز شهر.»
تعین روزی به نام شهری را باید غنیمت شمرد برای شناخت و ستایش شهرها و توجه به توسعه آنها مبتنی بر طبیعت و سرشت تاریخی شان.
چه شد اصفهان که روزگاری شهری جهانی بود و شهره به زیبایی و شکوه و صنایع مختلف و صادرات ابریشم به اروپا داشت، و مستشرقین بسیار تحسینش می کردند به جای اینکه امروز قطب گردشگری ایران باشد، حالا درگیر فاجعه فرونشست است و آلودگی.
چرا هر ساله در نوروز حدود دومیلیون نفر بی اعتنا و بی تفاوت از کنار خوی رد می شوند تا به ترکیه بروند برای خرید، کنسرت و یا به اصطلاح خوش گذراندن که البته گاهی می شود تجمع اعتراضی «پول ما را پس بده» در مقابل هتل آنتالیای ترکیه. این حق شهر قدیمی و پر آوازه خوی نیست با این همه ظرفیت.
شهری که از دوران سلجوقیان بواسطه قرار داشتن در جاده ابریشم یکی از مراکز تجارت و رونق و مهد تمدن بوده است و امروز نیز آکنده از جاذبه های طبیعی و تاریخی و قابلیت های تفرج گاهی و تجارت و ظرفیت های توسعه است، نباید بین راهی خیل مسافران عازم وان و انتالیا باشد که چند دهه است به نوایی رسیده اند از صدقه سری مسافران ایرانی. «تفو بر تو ای چرخ گردون تفو»
براستی چرا برای زیبایی و شیکی روی برخی تیشرت ها و لباس ها به زبان انگلیسی درج می کنند پاریس و لندن. دریغ آنجاست که حتی تولیدکننده ایرانی برای ارزشمند و به زبان امروز باکلاس کردن محصولش این کار را می کند. این نشانه فقدان اعتماد به نفس ملی است. نشانه اینکه هیچ چیز به اندازه ایران غریب نبوده است. روزهای شهرهایمان را بزرگ و باشکوه برگزار کنیم برای اعتماد به نفس ملی و برای هویت ملی.
به این کلیشه های تحقیرآمیز در مورد شهرهایمان پایان دهیم. به این خود تحقیری بی بنیاد پایان دهیم. قزوین از مظاهر تمدن ایرانی است. پایتخت خوشنویسی ایران است. موزه بزرگ قزوین و خیابان سپه که اولین خیابان ایران است، گواهی بر ارزشمندی این شهر ریشه دار و اصیل فرهنگی دارد. در وصف قزوین همین بس که از حیث تعدد آثار تاریخی در یک شهر، در ایران و حتی جهان دارای جایگاه است. تبریز و اصفهان و یزد و اهواز و قزوین و سنندج را آن گونه که باید و شایسته است توصیف کنیم و به آنها ببالیم. اگر ایران را گرامی می داریم، اجزایش همین شهرهاست: لبت شیراز و چشمت اصفهان و خنده ات گیلان پر از مستی و راز و شوق هستی، روح ایمانم! (حمیدرضا گلشن) از این منظر، روز شیراز روزی خاص تنها مربوط به شهر شیراز نیست. روز ملی ایران برای تکریم شعر و فرهنگ و هنر و حافظ و یک تاریخ پر از شکوه و زیبایی است از جمله دوران کریم خان زند.
روز تبریز، یک روز ملی است برای درود ایران به خروش غرور آفرین مشروطه خواهی، به پرچم های سرافراز غیرت: ستارخان و باقرخان.
روز یزد، روز اعتدال است و نجابت و مدارای ریشه گرفته از افق های باز کویر.
روز رشت بهانه ستایش تجدد و فرهنگ است.
برای خلاصی از باستان گرایی به مثابه ستایش ایرانیتی انتزاعی و نمایشی، باید به شناخت و ستایش شهرها پرداخت. هر شهر پنجره ای است به شناخت ایران. هر شهر حس و بو و رنگی است از رنگین کمان درخشان ایران. شیراز سبک بال و همه ناز و عاشق و معتدل هم بخشی از ویژگی ایران است. کانال عصر ایران در تلگرام
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟