به نقل از «اتاق خبر»

آمادگی بازار سرمایه برای آزادسازی سهام عدالت

تاریخ انتشار: ۳ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۸۷۹۵۷

 

به گزارش اتاق خبر، به نقل از ایسنا، حسین فهیمی امروز (یکشنبه) در نشستی خبری در پاسخ به سوالی درباره آزادسازی سهام عدالت گفت: چهار سال است که لایحه سهام عدالت به مجلس شورای اسلامی رفته است و مجلس باید درباره نحوه آزادسازی این سهام تصمیم بگیرد.

وی تاکید کرد: تا اینجا بازار سرمایه برای آزادسازی سهام عدالت آماده است اما از آنجاکه این بازار برای آزادسازی به زیرساخت‌های بعدی نیاز دارد و باید بداند سهام عدالت به چه طریقی قرار است آزادسازی شود، باید منتظر مصوبه مجلس باشیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فهیمی درباره تغییر و تحولاتی که در اقتصاد و تکنولوژی در ایران و جهان رخ می‌دهد، گفت: هم سبک زندگی و هم ذائقه مردم در حال عوض شدن است. تغییرات به آرامی رخ می‌دهد که اگر به آن‌ها دقت نداشته باشیم کسب و کارمان را از دست می‌دهیم. باید توجه کنیم که در ایران علاقه به تغییر و رشد تکنولوژی زیاد است.

مدیرعامل سمات افزود: در حال حاضر با توجه به رشد تکنولوژی سبک کسب و کارها تغییر کرده است؛ به طوری که شاید پنج سال بعد دیگر دستگاه پوزی نداشته باشیم و تمام کارهای پولی با یک اپلیکیشن انجام شود.

وی ادامه داد: همین شرایط در بازار سرمایه هم وجود دارد وقتی ما سجام را به عنوان اولین سامانه شناسایی مشتریان الکترونیکی راه اندازی کردیم یک شخص ۱۰۶ ساله در اطراف شیراز در این سامانه ثبت نام کرد، این نشان می‌دهد که تکنولوژی روی همه اقشار جامعه تاثیر دارد و باید در این راستا برنامه ریزی داشته باشیم.

فهیمی اضافه کرد: ورود بازار سرمایه در بخش‌های مختلف کشور مثلا عرضه کالاهای مختلف در بورس کالا و بورس انرژی، معجزه شفافیت را در اقتصاد ما به همراه آورد. ما هم باید در بازار سرمایه بهترین خدمات را به مردم بدهیم.

وی افزود: اکنون حداقل‌ها و زیرساخت‌ها در بازار سرمایه فراهم شده تا آنهایی که خدمات به روزی به مردم می‌دهند از خدمات بازار سرمایه استفاده کنند و نه تنها خدمات را به نحو بهتری ارائه دهند بلکه ذائقه های مختلف را هم در نظر بگیرند.

مدیرعامل سمات ادامه داد: در راستای خدمات بهتر به مشتریان بازار سرمایه، سامانه سجام را در  آسان پرداخت راه اندازی کردیم تا فعالان بازار به راحتی در این سامانه ثبت نام کنند.

وی افزود: بازار سرمایه توانسته اعتماد عمومی را جلب و برای خود سرمایه اجتماعی جمع کند حتی دولت می‌تواند روی این بازار حساب کرده و سالانه رقم قابل توجهی اوراق بدهی منتشر کند. شرکت هایی که همه ما به عنوان شرکت های برخوردار از منابع مالی عظیم می‌شناسیم همه به بازار سرمایه توجه دارند که از اینجا منابع مالی جدید تامین کنند. این نشان می‌دهد که بازار سرمایه اعتماد عمومی را جلب کرده است.

فهیمی ادامه داد: از طریق ایجاد درگاه ثبت نام سجام در آسان پرداخت قدمی را برای ورود خدمات جدید بازار سرمایه برداشتیم. امکان شناسایی مشتری به صورت الکترونیکی از طریق ثبت نام در سجام فراهم شده است و کسانی که اپلیکیشن آسان پرداخت را دارند می‌توانند در این سامانه ثبت‌نام کنند.

سجام مخفف "سامانه جامع ثبت اطلاعات مشتریان" است که توسط شرکت سپرده‌گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویه وجوه زیر نظر سازمان بورس در راستای ایجاد سامانه یکپارچه و فراگیر و ارائه خدمات به سرمایه‌گذاران ایجاد شده است.

طبق مصوبه اعلامی از سوی سازمان بورس اوراق بهادار، تمامی سرمایه‌گذاران فعلی که پیش از شهریور ۱۳۹۷ کد بورسی دریافت کرده‌اند بایستی به سامانه ثبت‌نام سجام مراجعه کرده و تمامی اطلاعات خواسته‌شده را وارد کنند.

انتهای پیام/

منبع: اتاق خبر

کلیدواژه: آزاد سازی سهام عدالت مجلس شورای اسلامی سهام عدالت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.otaghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اتاق خبر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۸۷۹۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اینجا از هر ۱۰ سرمایه، ۹ تا بر باد می‌رود

خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ علیرضا رأفتی: بگذارید اول قصه را با یک جوک بی مزه، حتی چند دهه قدیمی‌تر از گروه‌های خانوادگی، شروع کنیم. همان حکایتی که احتمالاً شنیده‌اید: مردی که در ساحل نشسته بود و داشت یک سطل ماست را می‌ریخت توی آب دریا! گفتند: «چی‌کار می‌کنی؟»؛ گفت: «دوغ درست می‌کنم.»؛ گفتند: «نمی‌شه!»؛ گفت: «ولی اگه بشه چی می‌شه!»

دو دهه‌ای می‌شود که دنیا روی کسب و کارهای نوآور کوچک، اسم «استارت‌آپ» را گذاشته است. مفهومی که از دل ایالات متحده آمریکا شکل گرفت و حتی می‌شود آن را برد در پوشه «رؤیای آمریکایی»: «بنیان‌گذارانی که یک ایده خلاقانه، قدری پول، پشتکار فراوان و مهارت کافی دارند و با هم جمع می‌شوند در گاراژ یک خانه و یک محصول بر پایه اینترنت را می‌سازند که دنیا را تکان می‌دهد و ظرف چند سال تبدیل‌شان می‌کند به ثروتمندترین انسان‌های روی زمین!» این تعریفی اغراق‌آمیز است که مخاطب از مفهوم خلق استارت‌آپ گرفته بود.

کم کم رویدادهایی مثل Startup weekend در سراسر دنیا، و از اوایل دهه نود در ایران خودمان، شکل گرفتند که صاحبان ایده می‌آمدند و برای سرمایه‌گذاران خطرپذیر ایده‌ها یا محصولات اولیه‌شان (MVP) را ارائه می‌دادند.

چرا سرمایه‌گذار خطرپذیر؟ چون پذیرفته که در سرمایه‌گذاری استارت‌آپی قرار است ۹۰ درصد مواقع زیان بدهد و ۱۰ درصد سود کند. سرمایه‌گذاری خطرپذیر به یک معنی نوعی از سرمایه‌گذاری است که شرکت یا شخص، سرمایه‌گذاری‌اش را روی یک ایده یا محصولی که تا به حال به آن شکل در بازار جهان یا آن منطقه نبوده انجام می‌دهد.

هم نبود ذهنیت واقعی از بازار و هم نداشتن برآورد درست از کارکرد محصول ریسک را بالا می‌برد. برای همین هم احتمال ۹ شکست از ۱۰ سرمایه‌گذاری اصطلاح رایجی بین این سرمایه‌گذاران است. اما در صورت نتیجه‌دهی محصول و بازار، سودی که از برد یکی از ۱۰ سرمایه‌گذاری به جیب سرمایه‌گذار می‌رود، تمام ۹ شکست قبلی را پوشش می‌دهد. این شکل از سرمایه‌گذاری دانش کافی مدیریتی، شناخت بازار، فناوری و محصولات بر پایه فناوری را می‌طلبد که غالباً سرمایه‌گذاران و مشاوران‌شان این دانش را دارند و بی‌گدار به آب نمی‌زنند.

اما نمای بیرونی این سرمایه‌گذاری‌ها و بنیان‌گذاری‌ها برای تماشاگری که دانشی در این زمینه ندارد، همان دوغ کردن دریا با یک سطل ماست است! شیوه‌ای که بسیاری از کسانی که فکر می‌کنند صاحب ایده‌هایی هستند که می‌تواند دنیا را تکان دهد هم با آن درگیرند. رویدادهای ارائه طرح و محصول به سرمایه‌گذار پر است از نوجوانان و جوانانی که فکر می‌کنند خلاقانه‌ترین ایده دنیا را دارند و استراتژی‌شان برای به ثمر رسیدن محصول این است: «اگه بشه چی می‌شه!»

شاید بشود گفت بخشی از این نگاه به استارت‌آپ برمی‌گردد به همین نوع نگاه به مسئله «موفقیت»؛ موفقیت قبلاً در فرهنگ ما کنار مفهوم «رستگاری» قرار می‌گرفت و برای رسیدن به آن مجموعه‌ای از تلاش‌های مادی و معنوی نیاز بود و منابع مورد رجوع هم مجموعه‌ای از کتاب‌ها و سخنانی از دل مذهب و ادبیات بودند. حالا اما موفقیتی که نوجوان و جوان امروزی می‌شناسد، ورقی است که از دل همان پوشه رؤیای آمریکایی بیرون آمده و مخاطب آن، در کتاب‌ها و سخنرانی‌های انگیزشی به دنبالش می‌گردد. کتاب‌ها و سخنرانی‌هایی که بسیاری‌شان نه پایه روان‌شناسی دارند، نه ادبیات و نه هیچ حوزه تخصصی دیگر! تنها حرف‌های قشنگی‌اند که می‌توانند چند روزی یک نوجوان را ساعت ۵ صبح از خواب بیدار کنند که دنیا را عوض کند!

اما با این وجود، نمی‌توان آثار بعضی اساتید مدیریت یا روان‌شناسی که به این شیوه نوشته شده و در این دسته قرار گرفته اما واقعاً مبنای علمی دارد را نادیده گرفت. در یکی از همین آثار استیون کاوی، نویسنده و تاجر آمریکایی جمله‌ای دارد که به نظر برآمده از تجربه بی‌نظیر در کسب و کار است: «با یک پایان‌بندی در ذهن‌ت، شروع کن!»

مسئله بیشتر جوانانی که در رویدادهای استارت‌آپی می‌خواهند با ایده‌هاشان دنیا را عوض کنند این است که حتی برای همان ایده‌ای که فکر می‌کنند فوق‌العاده است یک «پایان» خوب یا بد در نظر ندارند. به همین خاطر است که حتی بسیاری از مدیران استارت‌آپی در کشورمان خودشان و کسب و کارشان را یک هویت واحد می‌دانند که بی هم هیچ‌اند و قرار نیست هیچ وقت از هم جدا شوند. تا کی؟ لابد الی الابد!

چندی پیش خبر خروج برادران محمدی (بنیان‌گذاران دیجی‌کالا) از این شرکت و فروش سهم‌شان رسانه‌ای شد اما به سرعت مهر تکذیب روی‌ش خورد. مدتی قبل‌تر البته شاهد خروج میلاد منشی‌پور (مدیرعامل و هم‌بنیان‌گذار تپسی) از ترکیب سهام‌دار و بعد از مدیرعاملی این شرکت بودیم. اتفاقی که تلنگری برای زیست‌بوم استارت‌آپی کشور بود و نمونه خوبی برای اینکه بتوان گفت: «کسب و کار هم می‌تواند مثل یک فیلم سینمایی خوب، پایان‌بندی مناسب داشته باشد.»

شرکت سرمایه‌گذاری گلرنگ با مبلغی بیش از ۲ هزار میلیارد تومان ۷۰ درصد سهام تپسی را از سهام‌داران خرید. البته درصد بسیار کمی از این سهام متعلق به بنیان‌گذاران حقیقی بود اما همان درصد کم هم در ۲ هزار میلیارد تومان عددی می‌شود که می‌تواند تحقق همان رؤیای استارت‌آپی اوایل دهه ۹۰ در ایران باشد.

در نمونه بزرگ خارجی این اتفاق که زمان زیادی هم از آن نگذشته، مالک تسلا و اسپیسX سهام عمده توئیتر را از سهام‌داران‌ش با ارزش چند ده میلیارد دلاری خرید. پولی که از این فروش سهام نصیب جک دورسی (هم‌بنیان‌گذار توئیتر) شد، ۹۷۸ میلیون دلار بود.

پشت برادران محمدی و میلاد منشی پور ایرانی و جک دورسی خارجی، هزاران هزار جوان هستند که در مرحله ایده یا اجرا شکست خورده‌اند و رویای‌شان محقق نشده است. اما حالا که نمونه‌هایی از خروج موفق از کسب و کار را در کشورمان می‌بینیم، بد نیست به این هم توجه کنیم که چه‌قدر از آن هزاران هزار شکست‌، واقعاً مبنای علمی و حساب‌شده‌ای برای موفقیت داشته‌اند؟ اصلاً چه‌قدر از موفقیت‌های فعلی که می‌بینیم «پایان‌بندی» مناسب خواهند داشت؟

کد خبر 6087769