نواقص بزرگ ورزشگاههای فوتبال +عکس
تاریخ انتشار: ۳ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۸۸۸۹۵
برخی از ورزشگاههای جهان نقصهای قابل توجهی دارند که گاهی اوقات منجر به یک حادثه تلخ میشود. به گزارش جنوب نیوز، آبل کابیرو، شهردار ویگو پس از این که صندلیهای جدید ورزشگاه بالائیدوس باعث خشم هواداران سلتاویگو شد پیشنهاد داد که ظرفیت را کم کنند. صندلیهای جدید فاصله کمی از هم دارند و تماشاگران نمیتوانند به راحتی در آن جا بنشینند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
برخوردها در وایهکاس
ورزشگاه رایووایکانو در این رابطه عجیب است. این استادیوم در کنار یک ساختمان املاک قرار دارد که انتهای جنوب شرقیاش دیده نمیشود اما دیواری در آن جا خودنمایی میکند که مناسب تبلیغات است و کاملا چهره ورزشگاه را زشت کرده است. با این حال بزرگترین نقص در اوایل فصل ۱۹-۲۰۱۸ دیده شد. در جریان بازی سلتاویگو برابر سویا یک پسر بچه از روی یکی از خرده سنگهای که به خاطر ریزش یک دیواره ایجاد شده بود افتاد. خوشبختانه به کودک آسیب نرسید اما این مکان به خاطر پایان یافتن ساخت و ساز و البته برقراری امنیت برای چند هفته بسته شد.
جایگاه با فاصله ورزشگاه اکاتریمبورگ
انتخاب روسیه به عنوان میزبان جام جهانی گذشته (۲۰۱۸) جنجال برانگیخت. نه تنها به خاطر فوتبالی نبودن این کشور بلکه به خاطر کم بودن ورزشگاههای با ظرفیت بالا بود. روسها برای بهتر کردن شرایط به ساخت ورزشگاههای جدید و نوساز کردن برخی از آنها پرداختند اما در رابطه با استادیوم اکاتریمبورگ همه چیز متفاوت بود. کمترین ظرفیت بنابر اعلام فیفا ۳۵ هزار نفر بود. این ورزشگاه ۲۵ هزار نفر ظرفیت داشت. روسها یکی از بخشهای انتهایی را باز کردند و یک جایگاه با فاصله ساختند تا ظرفیت لازم را به دست آورند. اتفاقی رخ نداد اما آن بهترین راه حل نبود.
سقف بالائیدوس
نخستین بار نیست که باشگاه سلتاویگو با ورزشگاهش به مشکل برخورده است. در فوریه ۲۰۱۷ یک شب قبل از دیدار برابر رئال مادرید بخشی از سقف استادیوم به دلیل باد شدید فرو ریخت. این اتفاق موجب شد که بازی لغو شود و یک اختلاف بین دو باشگاه به وجود آید. در هر صورت مهمتر از همه این بود که زمان حادثه ورزشگاه خالی بود و کسی آسیب ندید. این بازی که چند ماه بعد برگزار شد در شرایط سفیدپوشان در لالیگا اهمیت زیادی داشت.
صندلیهایی با چشمانداز بد
تصور کنید برای یک بلیت ۵۰ یورو هزینه میکنید و در صندلی مینشینید که نمیتوانید زمین بازی را ببینید. این نوع ساخت بد در اغلب ورزشگاههای اروپا دیده میشود به خصوص در انگلیس و آلمان. ورزشگاه المپیک برلین، آنفیلد لیورپول، هانوفر آرن و لوفتوس رود کوئینز پارک رنجرز از جمله آنها هستند که یک دیوار یا ستون دید تماشاگران را میپوشاند و باید صندلیها خالی بمانند.
ورزشگاههای ناتمام یا متروکه
گاهی اوقات ورزشگاهها ناتمام میمانند یا ترک میشوند. این موضوع به دلیل ساخت بد اتفاق نمیافتد و تنها به خاطر پیشبینی بد اقتصادی است که هزینه فراتر از انتظار میشود و یا برنامهای برای آینده وجود ندارد. یکی از آنها مستایا جدید است که این پروژه به منظور ساخت ورزشگاه جدید برای والنسیا با ظرفیت ۶۰ هزار نفر تشکیل شد. از سال ۲۰۰۷ شروع به ساخت این ورزشگاه شد اما یک دهه است که کار روی آن متوقف شده است و مشخص نیست چه زمانی از سر گرفته خواهد شد.
برخی از ورزشگاهها به پایان میرسند اما چون پروژه مشخصی ندارند بدون استفاده میمانند. این در رابطه با ورزشگاه مارتوخا سویا صدق میکند. پس از میزبانی جام جهانی دوومیدانی ۱۹۹۹ خواسته شد یکی از تیمهای سویا یا رئال بتیس به این ورزشگاه نقل و مکان کنند که با آن پیشنهاد مخالفت کردند. سپس این ورزشگاه میزبان برخی رقابتها مانند دو فینال کوپا دل ری و یک لیگ اروپا شد اما استفاده از آن با گذشت زمان کاهش یافت تا این که در اواخر سال ۲۰۱۸ بسته شد.
جابجاییهای غیر ضروری
ورزشگاههای جدیدی که اخیرا ساخته شدند برای هواداران اتفاقی دلپذیر محسوب میشود. استادیومهای واندا متروپولیتانوی اتلتیکو مادرید و تاتنهام جدید از جمله آنها هستند. با این حال تغییر خانه همیشه خوشایند هواداران نیست. در این رابطه میتوان به اویهدو اشاره کرد که ورزشگاه جدیدش را در سال ۲۰۰۰ افتتاح کرد اما به خاطر بیرون از شهر بودن، دسترسی بد و پایین بودن دمایش با انتقادهای زیادی روبرو شد. ورزشگاه قناری بزرگ در سال ۲۰۰۳ نیز با انتقادهای مشابهی روبرو شد. همچنین از پیست دو نیز انتقاد شد چون فاصله تماشاگران را از زمین زیاد میکرد.
تراژدی هیسل
بدترین نقص زمانی بیش از همه خود را نشان میدهد که باعث یک اتفاق تلخ شود. در گذشته اغلب جایگاهها صندلیهای جداگانه نداشتند و این موضوع باعث میشد ورزشگاهها با حجم جمعیت روبرو شوند و از کمترین فضاها استفاده شود. حتی گاهی بیش از ظرفیت، هواداران در ورزشگاهها حاضر میشدند. این اتفاق باعث رقم خوردن حوادث زیادی در طول تاریخ شد اما هیچیک مانند تراژدی هیسل در بروکسل نبود. این حادثه در فینال جام قهرمانان اروپا ۱۹۸۵ رخ داد. لیورپول و یوونتوس به دیدار نهایی راه یافته بودند. رفتارهای هولیگانهای انگلیسی و استقبال زیاد از این بازی باعث شد جمعیت زیادی وارد ورزشگاه شوند و دهها هوادار برابر فنسها و دیوارها قرار گرفتند که فشار جمعیت جان آنان را گرفت. ۳۹ نفر درگذشتند و ۶۰۰ نفر زخمی شدند.
اتفاق باورنکردنی، تصمیم یوفا بود که اجازه داد بازی برگزار شود. این اتفاق باعث شد باشگاههای انگلیسی به دنبال گروههای آشوب طلب باشند و قوانین جایگاهها و امنیت در ورزشگاهها را تغییر دهند. به لطف چنین تصمیماتی دیگر این حوادث تلخ رخ نمیدهد.
منبع: ایسنامنبع: جنوب نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jonoubnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جنوب نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۸۸۸۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
10 استادیومی که از آنها یک نام و هزار خاطره مانده!
به گزارش "ورزش سه"، استادیومهای مدرن فوتبال که با طرحهایی پیشرفته و نوآورانه برپا شدهاند اما ما نمیتوانیم حسی که نسبت به گذشته خودمان داریم را فراموشی کنیم. نوکمپ ورزشگاه خانگی بارسلونا آخرین موردی است که بهطور گسترده بازسازی شده و میلیونها هوادار از دیدن سکوهای قدیمی و شیبدار تخریب شده، ناراحت هستند و قرار است دهمین ورزشگاهی باشد که دیگر از آن جز چند عکس و خاطره چیزی وجود نخواهد داشت.
ویسنته کالدرون
خانه سابق اتلتیکومادرید، میزبان مسابقات جام جهانی و محل برگزاری کنسرتهای مایکل جکسون در اسپانیا اولین ورزشگاهی است که مرور خواهیم کرد. اتلتی در طول 51 سال حضور در این ورزشگاه، 5 قهرمانی لالیگا و 7 قهرمانی جام حذفی را بهدست آورد و سپس به متروپولیتانو رفت. اکنون زمین این ورزشگاه، به اتوبان تبدیل شده است.
نکته عجیب این است که سکوهای شمالی ورزشگاه تخریب نشده و احتمال بازسازی آن وجود دارد. به دلیل عدم تخریب سکوهای شمالی ورزشگاه و فرم قرارگیری رمپ بزرگراه در کنار این سکوها، گمانه زنیهایی مبنی بر استفاده از این ورزشگاه برای برگزاری مسابقات فرمول یک و رقابتهای جایزه بزرگ موتورسواری در میان کاربران شبکههای اجتماعی و مخاطبان ورزشی مطرح شد اما هیچیک از این ادعاها تاکنون ثابت نشدهاست.
ورزشگاه قدیمی ومبلی
استادیومی که پله زمانی آن را «کلیسای فوتبال» مینامید در زمان تخریب آن در سال 2003 با اینکه از لحاظ کیفیت افتضاح به نظر میرسید اما برای نسل زیادی از هواداران فوتبال بسیار نمادین و خاطرهانگیز بود. در حالیکه ومبلی بازسازی شده اما هنوز تصاویر قدیمی آن در ذهن همه ما وجود دارد.
ورزشگاه دل آلپی
استادیوم را استودیوی هاتر در تورین، طراحی کرد. استادیوم آلپها (استادیوم دلآلپی) برای میزبانی از بازیهای جام جهانی 1990 ساخته شده و میزبان اشکهای پل گاسکوئین در نیمه نهایی جام جهانی 1990 هم بود؛ دیداری که انگلیس با توقف مقابل آلمان از راهیابی به فینال جام جهانی بازماند. این استادیوم با دیدار منتخب یوونتوس و تورینو با پورتو افتتاح شد که با برتری 4 بر 3 میزبان مقابل تیم پرتغالی همراه شد. بیانکونری در دل آلپی، 7 اسکودتو و 2 جام حذفی ایتالیایی را به ویترین افتخاراتش اضافه کرد. این استادیوم علاوه بر خاطرات خوب برای هواداران یوونتوس، نفرت آنها را هم به دنبال داشت. پیست دوومیدانی اطراف زمین باعث شده بود زمین بازی به وضوح دیده نشود و هواداران همیشه نسبت به این موضوع معترض باشند؛ این در حالی بود که این استادیوم برای هیچ یک از مسابقات دو میدانی مورد استفاده قرار نگرفت.
اگرچه یوونتوس، حمایت فوقالعادهای را در ایتالیا به خود جلب کرده بود اما استادیوم دل آلپی به ندرت پر میشد و میانگین تماشاگران آن همیشه از عدد 38 هزار بالاتر نمیرفت؛ عددی که فاصله بسیاری با 67 هزار و 299 نفر ظرفیت استادیوم داشت. علاوه بر این در دیدار یوونتوس مقابل سامپدوریا در جام حذفی ایتالیا در سال 2002، تنها 237 تماشاگر نظارهگر بازی بودند. هواداران یوونتوس در سراسر ایتالیا پراکنده هستند و اگرچه یوونتوس پرببیندهترین تیم ایتالیا بهشمار میرفت اما کمبود تماشاگر باعث شد آنها به فکر این بیفتند که برخی بازیهای خانگی خود را در شهرها و استادیومهای دیگر برگزار کنند.
ورزشگاه هایبری
استادیوم آرسنال که در زبان عامیانه با نام هایبوری شناخته میشود، بین سالهای 1913 تا 2006 میزبان آرسنال بود و بدون شک یکی از نمادینترین ورزشگاههای تاریخ فوتبال انگلیس است. این استادیوم که میدانی بود برای نبرد افسانههای توپچی در سال 2006 میلادی به مجتمع مسکونی تبدیل و استادیوم اختصاصی تیم فوتبال آرسنال به استادیوم امارات تغییر یافت. آرسنال از زمان رفتنش از استادیوم قبلی هنوز لیگ را نبرده و شاید این طلسم هایبری است.
وایت هارت لین
شگفت انگیز است که تاتنهام 118 سال در وایت هارت لین بازی کرد؛ بدون اینکه کسی به دنبال جام باشد. این باشگاه در سال ۲۰۰۸ میلادی تصمیم به ساخت یک ورزشگاه جدید به نام ورزشگاه تاتنهام هاتسپر کرد که گنجایش آن ۶۲٬۰۶۲ نفر است. ورزشگاه جدید در واقع در دل وایت هارت لین بنا شد؛ به گونهای که تکمیل مراحل پایانی ساخت ورزشگاه مستلزم تخریب وایت هارت لین بود. وایت هارت لین ۱۴ مه ۲۰۱۷ بسته و در همان سال تخریب شد.
استادیوم دیساریا
یکی از بهترین مسابقات فوتبال تمام دوران، پیروزی ایتالیا مقابل برزیل در جام جهانی 1982 در زمین قدیمی اسپانیول برگزار شد. مشکلات مالی اسپانیول باعث شد تا ورزشگاه را به یک گروه معماری بفروشند و حالا هیچ اثری جز چند ساختمان از آن باقی نمانده است.
آپتون پارک
ورزشگاه قدیمی وستهام که در سال 2015/16 به پایان راه رسید. این ورزشگاه همیشه برای تیم مقابل ترسناک بود. ورزشگاه لندن از لحاظ کیفیت نمیتواند با آن مقایسه شود اما هواداران وستهم همچنان برای خروج از خانه اصلی خود ناراحت هستند. اکنون این ورزشگاه تبدیل به یک مجتمع مسکونی شده که با آه و افسوس لندنیها همراه است.
ورزشگاه داس آنتاس
استادیوم قدیمی پورتو که قرار بود پرتغال افتتاحیه یورو 2004 را در آن برگزار کند اما پیش از آن تخریب شد و ورزشگاه فعلی پورتو جایگزین آن شد.
مین رود
هنوز مین رود رکورددار بیشترین تعداد تماشاگر برای یک باشگاه انگلیسی بهشمار میرود. زمانی که 85000 نفر برای تماشای بازی استوک سیتی و منچسترسیتی در سال 1934 به ورزشگاه رفتند و از منچسترسیتی حمایت کردند. اکنون 20 سال از زمان سفر به اتحاد میگذرد و پپ در آرزوی این است که هواداران تیمش را به مانند یک قرن پیش کامل و همیشه حاضر ببیند!