به نقل از «ایسنا»

عطش برخی شاعران برای به نمایش گذاشتن خود

تاریخ انتشار: ۶ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۲۳۲۸۵

هرمز علیپور با اشاره به عطش برخی شاعران برای به نمایش گذاشتن خود می‌گوید برخی برای دیده شدن کارهایی می‌کنند که آدم حیرت می‌کند.

این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره رسانه‌دار بودن یک طیف خاص از شاعران و در مقابل آن رسانه نداشتن شاعرانی دیگر که باعث کمرنگ شدن آن‌ها می‌شود، اظهار کرد: خود من هم قبل از انقلاب یعنی در آغاز شاعری‌ام به تنها چیزی که فکر می‌کردم دغدغه  دیده‌شدن بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شعر را هم به عنوان یک نیاز روحی و انگیزه‌دهنده برای تحمل سختی و ناملایمات و برای خلوت انسانی می‌گفتم، اما متاسفانه در طول این ۴۰ سال مسائلی دیدم که انگار اصلا دیگر شعر یادم رفته باشد، برای آدم‌ها مسئله دیده‌شدن، حسرتی شده است که بعضا به چیزهایی متصل می‌شوند که آدم حیرت می‌کند.

او با اشاره به عطش برخی شاعران برای به نمایش گذاشتن خود گفت: من به‌عنوان آدمی اجتماعی و شاعری که برای شعر ارزش قائل هستم، به شعر نگاه می‌کنم و به زندگی شخصی شاعر کاری ندارم، چون معتقدم شاعر اگر شاعر باشد، اگر تمام جهان بخواهند جلو جلوه یا حضور او را بگیرند، موفق نمی‌شوند؛ همانند گلی که در سنگ و صخره هم خودش را نشان می‌دهد. شاعر واقعی شعر می‌گوید و توقعی از کسی ندارد. عظمت شاعری باید در آزادگی و نداشتن حسادت باشد. این مسئله دودستگی از اول انقلاب هم بوده است. واقعیت این است که حاکمیت در برابر فضای روشن‌فکری موضع‌گیری داشته و هنوز هم دارد که البته شاید هم طبیعی باشد. در چنین فضایی ابرام و اصرار حاکمیت از یک طرف و این‌که فضای روشن‌فکری هم کمترین انعطافی نسبت به شاعران جوان نشان نمی‌داد تا آن‌ها را جذب کند از طرف دیگر، کار را برای شاعران دشوار می‌کرد. 

علیپور با بیان این‌که من از نظر انسانی موظفم به عنوان شاعری که تجربه دارد، تجربیاتم را در اختیار شاعران جوان بگذارم، افزود: شاعرانی را می‌بینم که کتاب‌های اول‌شان از شاعران مطرح ما بهتر و عشق‌شان به شعر بیشتر است، اما توجه از این‌ها دریغ می‌شود که این غم‌انگیز است. اما رسانه‌ها هر چند هم با قدرت، اگر بخواهند شاعر متوسطی را حقنه کنند، موفق نمی‌شوند.

این منتقد ادبی در پاسخ به سوال مطرح‌شده درباره وضعیت این روزهای صفحات ادبی رسانه‌ها بیان کرد: من مثل قدیم مطبوعات را تعقیب نمی‌کنم و بیشتر ارتباطم با جوان‌ها است. البته می‌بینم که هر کس به اندازه خودش زحمت می‌کشد و حتی صفحات برخی رسانه‌ها تخصصی است. اما مسئله‌ای هم درباره مطرح کردن شاعران هست؛ زمانی که شاعران دهه ۴۰ و ۵۰ ما مطرح شدند و اعتبار پیدا کردند هم جمعیت کمتر بود و هم شرایط متفاوت بود. الان جمعیت بیشتر شده، این ترافیک و تراکم هم باعث شده تا دیدن شاعران سخت شود.

این شاعر افزود: ژانرهای متفاوتی مطرح می‌شود که گرچه این‌ها به انرژی تامین‌کننده موتور فرهنگ شعری تبدیل می‌شوند و آن را رونق می‌بخشند اما شاعر در فردیتش دیده می‌شود. حتی در یک گروه هم همه هم‌تراز نیستند و ممکن است فقط یک نفر از میان آن‌ها دیده شود. کسی که شاعر است نباید از مطرح نشدن ابا داشته باشد. 

هرمز علیپور که معتقد است شان شعر از مسائل سیاسی بالاتر است، اظهار کرد: مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ... همه به هم ربط دارند. اما هر کسی که شاعر است باید شان شعرش را بالاتر از مسائل سیاسی ببرد. در سیاست نبود صداقت را داریم اما در شعر باید صادق بود. کسی که فریب تبلیغات موقت را می‌خورد در واقع به شعر خود ایمان ندارد. خیلی از شاعران هراس دارند از این که دیده نشوند یا فراموش شوند، در صورتی که شاعر وقتی به یک مرحله از مقام شاعری رسید که اهل شعر او را پذیرفتند و بخشی از فرهنگ شعری این جامعه شد، حالا اگر کتاب‌هایش مداوم چاپ نشود یا با ناشری هم مشکل داشته باشد دیگر مهم نیست، چون هیچ کدام لطمه اساسی به شاعر نمی‌زند. شاعر خوب خودش دیده می‌شود. البته درخشیدن جوان‌ها در این شرایط سخت است، چون شرایط طوری است که همه مثل هم شعر می‌گویند. زمان شاملو هم همه مثل شاملو  شعر می‌گفتند اما فقط یک نفر شاملو شد. در موج نو، این همه شاعر آمدند اما فقط احمدرضا احمدی ماند و در حجم هم فقط یدالله رویایی.

این شاعر که چاپ شعرهایش را از مجله «فردوسی» شروع کرده، درباره تاثیر کار روزنامه‌نگاری بر فعالیت شعری شاعرانی که روزنامه‌نگار نیز هستند گفت: هر شاعری که کارش با نوشتن باشد، چه روزنامه‌نگار باشد و چه معلم، اگر دارای فراست و  زیرکی باشد، می‌تواند از ظرفیت‌های شغلی‌اش که با کلمه سروکار دارد به نفع شعرش استفاده کند. اما در نهایت شاعر واقعی عمرش را طوری تنظیم می‌کند که در روز ساعتی مشخص خاص شعر باشد. اگر آن ساعت را نداشته باشد و در پیگیری شعر و مطالعه‌اش وقفه بیفتد، از مرحله پرت می‌شود و در قضاوت‌هایش هم دچار مشکل و اشتباه می‌شود. 

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: روز خبرنگار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۲۳۲۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا شعر نوجوان مورد توجه نیست؟

افسانه امینی می‌گوید: به نظر من مخاطب شعر کودک عام است، اما مخاطب شعر نوجوان خاص. کتاب‌های شعر کودک از سوی والدین در هر سطح و طبقه‌ای برای سرگرمی و آموزش کودکان خریداری می‌شوند؛ اما شعر نوجوان باید توسط نوجوان علاقه‌مند به شعر خریداری شود. نوجوانی کتاب شعر می‌خرد که خودش اهل شعر و ادبیات باشد. بنابراین شعر نوجوان از سوی ناشران با اقبال مواجه نیست.

به گزارش  ایسنا، در نشست تخصصی «شعر نوجوان از منظر مخاطب و جایگاه امروزی آن»،  افسون امینی با موضوع «شعر نوجوان، سرگردانی میان متن و مخاطب» و حسین تولایی با موضوع «واکاوی جهان در تجربه-سروده‌های نوجوانان» به سخنرانی پرداختند.

افسون امینی شاعر، نویسنده و مدرس دانشگاه علامه طباطبایی در این نشست تخصصی که در محل انجمن نویسندگان کودک و نوجوان برگزار شد، گفت: حرف زدن در مورد شعر نوجوان، بی‌نیاز از صحبت کردن درباره‌ شعر کودک نیست؛ بویژه که منابع ما در حوزه‌ شعر نوجوان بسیار اندک است.

او با اشاره به سیر تاریخی شکل‌گیری شعر نوجوان بیان کرد: شعر کودک برخلاف داستان کودک که به شکل خودجوش مسیر خود را طی کرد، به صورت خودجوش شکل نگرفت. پس از انقلاب مشروطه، نیاز متولیان مدارس و کودکستان‌ها به تولید شعر برای دانش‌آموزان، باعث شکل‌گیری شعر کودک و تولید محتوا در این دوره شد. در این میان، رواج ترانه‌های عامیانه‌ دوره‌ مشروطه و گسترش کار ترجمه تاثیر بسزایی داشتند.

این نویسنده خاطرنشان کرد: در این دوره شعر نوجوان وجود نداشت، چرا که اصولا مفهوم نوجوانی در این دوره هنوز شکل نگرفته بود و مخاطبان به دو گروه بزرگسالان و کودکان تقسیم می‌شدند. گاه شعر برخی از شاعران بزرگسال که از نظر زبانی و محتوایی اشعارشان برای نوجوانان قابل فهم بود، مثل پروین اعتصامی در حوزه‌ شعر نوجوان مورد توجه قرار می‌گرفت.

این پژوهشگر افزود: پیشرفت علم روان‌شناسی و آشنایی با دیدگاه‌های کسانی چون ژان پیاژه و نیز دومین سمینار ملی ادبیات کودک شورای کتاب کودک در سال ۱۳۴۶ که بخش مهمی از آن مختص شعر کودک با سخنرانی عباس یمینی شریف بود، زمینه‌ توجه به شعر نوجوان را فراهم کرد. در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ افرادی مثل محمود کیانوش به صورت جدی وارد حوزه‌ شعر کودک و نوجوان شدند. کیانوش تحت تأثیر نظریه‌ رشد پیاژه و ادبیات ترجمه، نخستین شاعری است که به طور جدی سراغ شعر نوجوان رفت و اولین کتاب شعر نوجوان را با عنوان «آفتاب خانه‌ ما» منتشر کرد. نکته‌ قابل توجه در مورد شعر کودک در ایران، پشتوانه‌ پژوهشی آن، قبل از رواج و گسترش آن در بین شاعران کودک است. دو کتاب «نیم قرن در باغ شعر کودکان» از عباس یمینی شریف و «شعر کودک ایران» از محمود کیانوش در زمانی منتشر شدند که شاعران کودک بسیار انگشت‌شمار بودند.

امینی گفت: در دهه‌ ۶۰  به دلیل تحولات سیاسی و اجتماعی‌ای که در جامعه رخ داد، نیاز بود تا آموزش و پرورش و نهادهایی مثل وزارت ارشاد و غیره توجه ویژه‌ای به جمعیت نوجوان داشته باشند؛ نسلی که در آن زمان به لحاظ کمیت، طیف وسیعی از جمعیت کشور را شامل می‌شد. بنابراین به شعر نوجوان توجه بیشتری شد و شاعرانی چون جعفر ابراهیمی، محمدکاظم مزینانی، وحید نیکخواه آزاد، جواد محقق، قیصر امین‌پور، افشین علاء و .‌..پای کار آمدند. این شاعران متناسب با نیاز نوجوان آن روز شعر می‌سرودند؛ اگرچه هنوز اشعار آنان بین شعر نوجوان و شعر کودک یا بزگسال معلق بود.

این مدرس دانشگاه تأکید کرد: از دهه‌ ۷۰ شعر نوجوان رشد و جایگاه خود را پیدا می‌کند. در این دوره کتاب‌های شعر نوجوان از نظر ظاهری هم به ثبات می‌رسند و فونت و قطع آن‌ها برای مخاطب تعریف مشخصی می‌یابد، اگرچه هنوز نوسان‌هایی هست و گاه شعر نوجوانان، با تصاویر و قطع کتاب کودک منتشر می‌شود. از شاعران شاخص شعر نوجوان در این دهه، می‌توان از بیوک ملکی، افسانه شعبان‌نژاد، افشین علاء، عرفان نظرآهاری، شاهین رهنما، آتوسا صالحی و محمدکاظم مزینانی نام برد.

امینی یادآور شد: در دهه‌ ۸۰ تعداد شاعران نوجوان بیشتر و آثار آنان متنوع‌تر شد. ظهور شاعران توانمند در این دهه، کتاب‌های شعر نوجوان را از نظر مضمون، قطع و زبان با تنوع‌ قابل توجهی همراه کرد. در این دوره بسیاری از شاعران شعر کودک نیز، برای محک زدن خود وارد حوزه‌ شعر نوجوان می‌شوند. بیشتر شاعران این دهه موفقند و تا سال‌های بعد هم می‌مانند. از چهره‌های شاخص این دوره علاوه بر شاعران دهه‌ ۷۰، می‌توان از مهدیه نظری، عباس تربن، حسین تولایی، مهدی مردانی، انسیه موسویان، غلامرضا بکتاش، علی باباجانی، کمال شفیعی و ... نام برد.

این شاعر با تاکید بر اینکه این روند در دهه‌ ۹۰ هم ادامه یافت، گفت: با این تفاوت که از اواخر این دهه، این رشد کمرنگ می‌شود و ما با کتاب شعر نوجوان کمتری روبه‌رو هستیم و توجه ناشران به چاپ و کیفیت این نوع ادبی کمتر می‌شود.

افسون امینی در جمع‌بندی صحبت‌هایش گفت: از نظر من مخاطب شعر کودک عام است، اما مخاطب شعر نوجوان خاص. کتاب‌های شعر کودک از سوی والدین در هر سطح و طبقه‌ای برای سرگرمی و آموزش کودکان خریداری می‌شوند؛ اما شعر نوجوان باید توسط نوجوان علاقه‌مند به شعر خریداری شود. نوجوانی کتاب شعر می‌خرد که خودش اهل شعر و ادبیات باشد. بنابراین شعر نوجوان از سوی ناشران با اقبال مواجه نیست. از سوی دیگر، آشنایی ما با شعر نوجوان در سطح جهانی کمرنگ است. تنها تعداد کمی از مترجمان مثل رضی هیرمندی و مهدی مرادی به سراغ ترجمه‌ شعر نوجوان رفته‌اند. در سطح جهانی نیز جوایز ادبیات کودک و نوجوان بیشتر معطوف به آثار کودکانه است تا آثار نوجوان.

در گزارش روابط عمومی انجمن نویسندگان کودک و نوجوان از این نشست آمده است: افسون امینی که ۱۶۰ شعر از ۱۶ شاعر نوجوانان را گردآوری کرده و به چاپ سپرده است، در آغاز سخنرانی خود از محمد هادی محمدی و زهره قائینی به خاطر تالیف مجموعه‌ تاریخ ادبیات کودکان ایران که از منابع ارزشمند مرجع در این حوزه است، سپاسگزاری کرد.

در ادامه‌ این نشست، حسین تولایی شاعر و پژوهشگر با تاکید بر اینکه در دهه‌ ۸۰ شعر نوجوان در اوج خود بود و چهره‌های تازه و جوان در این دوران درخشیدند، تاکید کرد: این روند رو به رشد از نیمه‌ دوم دهه‌ ۹۰ سیر
نزولی به خود گرفت. به گونه‌ای که در سال‌های‌ اخیر، چهره‌های جوان و موفق در این زمینه کمتر دیده می‌شوند و شعر نوجوان هنوز با نام‌های شاعران پیشکسوت و شاعران اواخر دهه‌ ۷۰ و ۸۰ به راه خود ادامه می‌دهد. از نظر این کارشناس، از دلایل مهم این مشکل، کمرنگ‌شدن نشریات تخصصی نوجوانان، تعطیل‌شدن جشنواره‌ مطبوعات کودک و نوجوان و البته افزایش جشنواره‌های مناسبتی است. 

این پژوهشگر ادبی تصریح  کرد: قطعاً یکی از دلایل اوج‌گیری شعر نوجوان در دهه‌ ۸۰ حضور نشریات حرفه‌ای و موفقی مثل سروش نوجوان، آفتابگردان و  نشریه‌ دوچرخه بوده است. این نشریات در آن زمان جریان‌ساز بودند و توانستند حرکتی را در جامعه ایجاد کنند و افرادی مثل آتوسا صالحی، عرفان نظرآهاری، مهدیه نظری، عباسعلی سپاهی یونسی، انسیه موسویان، مهدی مردانی، عباس تربن، مهدی مرادی، فاصل ترکمن، کبری بابایی و ... را به جامعه‌ ادبی تحویل دهند. با تعطیل‌شدن این نشریات، شعر نوجوان هم جایگاه ویژه‌ خودش را کم‌کم در بین ناشران از دست داد و چاپ کتاب شعر نوجوان هم با چالش جدی مواجه شد. در حالی که نشریات کودک و نوجوان بیش از کتاب‌های این رده‌ سنی می‌تواند در علاقه‌مندی این گروه سنی به حوزه‌های فرهنگی موثر باشد.

او با طرح این سوال که چرا شعر نوجوان امروز با مخاطب مواجه نیست؟ گفت: شعر نوجوان در میان نوجوانانی مخاطب دارد که دغدغه‌ شعری داشته باشند؛ یعنی مخاطبان تخصصی. تعداد این افراد به گواه تعداد نوجوانان شاعر عضو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سراسر کشور،  دانش‌آموزان شرکت‌کننده در مسابقات سراسری فرهنگی و هنری در رشته‌ شعر وزارتخانه آموزش و پرورش، شاعران نوجوان مرتبط با نشریاتی مثل دوچرخه، افتابگردان و.... کم نیست. مضاف بر اینکه حتی اگر هم این تعداد کم باشد، جامعه موظف است برای آن‌ها خوراک لازم را تهیه کند.

این شاعر سپس به تشریح پژوهش خود در  نشریه‌ دوچرخه در فاصله زمانی ۱۳۹۵ تا پایان ۱۳۹۹ پرداخت و گفت: بر اساس این پژوهش، در ۲۲۶ شماره‌ منتشرشده‌ نشریه‌ دوچرخه، در بازه زمانی یادشده، ۷۱۵ شعر از ۱۶۸ نوجوان شاعر و علاقه‌مند به شعر بر اساس نظریه‌ ارتباطی ربکا نای مورد بررسی قرار گرفت و اشعار نوجوانان  در حوزه ارتباطی به چهار دسته‌ تعامل با خود، تعامل با خدا، تعامل با دیگری و تعامل با محیط تقسیم شدند. بر اساس یافته‌های این پژوهش در فاصله زمانی مذکور بر اساس هسته مرکزی شعر نوجوانان، تعامل با دیگری با ۶۰ درصد فراوانی، بیشترین مضمون شعری نوجوانان را به خود اختصاص می‌داد و پس از آن تعامل با محیط با ۲۳  درصد، تعامل با خود با ۱۴ درصد و  تعامل با خدا با ۳ درصد به ترتیب، بیشترین فراوانی‌ها را دربرمی‌گرفتند.

حسین  تولایی تاکید کرد: در زمینه‌ تعامل با دیگری، عاشقانه‌ها با فراوانی مطلق ۳۹۸ شعر، بیشترین درصد تعامل با دیگری را شامل می‌شدند؛ یعنی چیزی حدود ۵۵ درصد. این در حالی است که پروژه شعر عاشقانه نوجوان که در یکی از موسسات انتشاراتی دنبال می‌شد و بنا بود با همت گروهی از شاعران حوزه نوجوانان منتشر شود، با تغییر مدیریت آن انتشارات متوقف شد و ناشران دیگر هم از چاپ آن استقبال نکردند.

این  پژوهش با عنوان «نشریات کودک و نوجوان به مثابه راهنمایی برای مخاطب شناسی؛ مورد مطالعه نشریه دوچرخه» سال گذشته در گاهنامه‌ نقد کتاب کودک و نوجوان  منتشر شده است.

انسیه موسویان دبیری این نشست دوساعته را بر عهده داشت.
 

انتهای پیام