به نقل از «ایرنا»

پرخاشگری از علائم افسردگی در نوجوانان است

تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۵۰۹۶۳

 فربد فدایی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا «نداشتن دوست» در نوجوانان را منجر به افسردگی آنان دانست و افزود: در دوره نوجوانی و جوانی، انتخاب دوست از میان اعضای خانواده یا محصلان از جایگاه و اهمیت بالایی برخوردار بوده و نقشی تعیین کننده در آینده نوجوانان دارد به‌طوریکه راه رسیدن به موفقیت و در نهایت خوشبختی در «معاشرت و دوستی با همنوع» است و افرادی که از لحاظ تربیتی در این مسیر مشکل داشته باشند، ‌ افرادی مضطرب، جامعه گریز و گوشه گیر بوده و در نهایت با بحران افسردگی دوره جوانی مواجه خواهند شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی اضافه کرد: به‌طور طبیعی و به دلیل تغییرات هورمونی و سوخت و ساز بدن (متابولیسم)، حساسیت دوره نوجوانی و جوانی دست خوش تغییرات شگرفی خواهد شد.  روح و روان جوانان و نوجوانان که آماده دریافت جانی تازه است در مواجهه با مسائل ناخوشایند، طغیان می کند و ممکن است هرمساله ای باعث خشمگین شدن آنان شود به گونه ای که قادر به کنترل خشم خود نباشند.  در این مرحله اطرافیان با دعوت به آرامش و خویشتن داری، می توانند از خشم جوان کاسته تا او از این بحران ناخواسته، خارج شود. اطرافیان باید به او کمک کنند که این دوران را پشت سر گذارد.

نشانه‌ های افسردگی در نوجوانان 

این روانشناس از ناامیدی، پریشانی، عصبانیت یا پرخاشگری، گریه‌ مداوم، دوری کردن از خانواده و دوستان، بی‌علاقگی به فعالیت‌ های روزمره، عملکرد ضعیف در مدرسه، تغییر در عادت‌ خورد و خوراک،  بی‌قراری و بی حوصلگی،  احساس گناه و بی‌ارزش بودن،  نداشتن انگیزه،  خستگی و کمبود انرژی،  عدم تمرکز،  درد بی‌دلیل و فکر کردن در مورد مرگ و خودکشی را از حالات و نشانه های بروز افسردگی نوجوانان برشمرد.

وی با بیان اینکه افسردگی مختص به جوانان و یا بزرگسالان نیست و گاهی ممکن است این عارضه در گروه‌های کم سن و سال و حتی کودکان نیز روی دهد، ‌ افزود: یک بزرگسال چنانچه به افسردگی مبتلا شد می‌تواند به‌ تنهایی درخواست کمک کنند و مشکل خود را با دیگران در میان گذارد اما یک فرد نوجوان اگر به اختلال افسردگی مبتلا شد با توجه به اینکه به والدین، معلم یا حتی سایر بزرگسالان خود وابسته است به راحتی نمی تواند مشکلات خود را با آنان در میان گذارد از این رو اطرافیانِ نوجوان باید درد او را تشخیص داده و به او کمک کنند.

فدایی ادامه داد: کمک به فرد افسرده در عین حال کار ساده ای نیست و از طرفی نوجوان افسرده همیشه غمگین به نظر نمی‌رسد بنابراین افسردگی به خودی خود بهتر نمی‌شود و حتی امکان تشدید آن نیز وجود دارد از این رو درصورت شناخت علائم و نشانه‌های افسردگی که می تواند زندگی یک نوجوان را مختل یا احتمالِ خودکشی در او بوجود آورد در وهله نخست کمک خانواده و سپس مراجعه به متخصص میتواند کارساز باشد.

تفکر منفی از عوامل مستعدکننده بروز افسردگی

این روانشناس با بیان اینکه افسردگی در بین قشر نوجوانان و جوانان را باید به عنوان یک مشکل جدی نه تنها برای فرد و خانواده آن بلکه برای سلامت روان یک جامعه به شمار آورد، اظهارداشت: در بروز اختلال افسردگی ترکیبات شیمیایی مغز،  هورمون‌ها،  رفتارهای ارثی،  آسیب‌های دوران کودکی و یادگیری الگوهای تفکر منفی را می توان دخیل دانست.

وی اضافه کرد: وجود مشکلاتی که تاثیر منفی بر عزت نفس جوان دارد،  قربانیان خشونت‌های فیزیکی و جسمی از سوی دیگر ابتلا به مشکلات سلامت روان از جمله اختلال دو قطبی،  بیماری‌های مزمن از جمله سرطان و دیابت و در نهایت مصرف مواد مخدر را می توان به عنوان عوامل مخاطره آمیز دیگری ابتلا به افسردگی در بین نوجوانان برشمرد که خانواده ها و اولیای مدارس و اطرافیان فرد مبتلا باید از این موارد به سادگی عبور نکنند.

منبع: ایرنا

کلیدواژه: پرخاشگری سلامت روان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۵۰۹۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختلال ترس از فراموش شدن چیست؟

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، بیشتر مردم امیدوارند که عزیزانشان از آنها به نیکی یاد کنند و طبیعی است که گهگاه نگران فراموش شدنشان باشند. اما برای برخی، ترس از فراموش شدن یا نادیده گرفته شدن را می توان به عنوان یک فوبیا در نظر گرفت.

بیشتر بخوانید: تله فوبیا یا اضطراب تلفن چیست؟

آتازاگورافوبیا ترس غیرعادی از به یاد ماندن است. همچنین می تواند شامل ترس از فراموش کردن کسی یا چیزی باشد. اگر ترس شما شامل فراموش شدن توسط یک فرد یا گروه اجتماعی خاص باشد، ممکن است بخشی از یک نوع فوبیای اجتماعی در نظر گرفته شود.

این مقاله به ویژگی‌های ترس از فراموشی و همچنین علل، علائم و گزینه‌های درمانی این فوبیا می‌پردازد.

تعریف ترس از فراموش شدن

آتازاگورافوبیا ترس شدید یا غیرمنطقی از فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی است؛ همچنین ممکن است شامل ترس از نادیده گرفته شدن یا جایگزین شدن باشد.

در برخی موارد، این وضعیت را می توان بخشی از فوبیای اجتماعی در نظر گرفت. تخمین زده می شود که ۱۵ میلیون آمریکایی با یک فوبیای اجتماعی زندگی می کنند. فوبیای اجتماعی زمانی است که ترس غیرمنطقی از قضاوت یا طرد شدن در یک موقعیت اجتماعی خاص دارید.

افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا ممکن است اضطراب، استرس، یا وحشت ناتوان کننده ای را تجربه کنند که فقط به این فکر می کنند که فراموش می شوند. شما همچنین ممکن است علائم فیزیکی اضطراب مانند حالت تهوع، ضربان قلب سریع یا حتی یک حمله پانیک تمام عیار را هنگام مواجهه با ترس خود تجربه کنید.

ترس از فراموش شدن نیز ممکن است با نگرانی های خاص در مورد از دست دادن حافظه، مانند ترس از ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل مرتبط باشد. این ترس ممکن است در حین مراقبت از فردی با این وضعیت ایجاد شود.

علائم آتازاگورافوبیا چیست؟

مانند بسیاری از فوبیاها، ترس از فراموشی می تواند با علائم روحی و جسمی همراه باشد. افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا اگر واقعاً در یک موقعیت اجتماعی فراموش شوند یا نادیده گرفته شوند، یا زمانی که با فکر فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی مواجه شوند، ممکن است علائمی خاص را تجربه کنند.

علائم آتازاگورافوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ترس و اضطراب بیمارگونه زمانی که نادیده گرفته می شوند یا فراموش می شوند یا درک می کنند که ممکن است فراموش شوند.

دلهره و اضطراب شدید فقط به فکر فراموش شدن

اضطراب شدیدی که با خطر واقعی فراموش شدن تناسب ندارد

تجربه احساس فاجعه یا عذاب قریب الوقوع در مواجهه با موقعیتی که نگرانی از دست دادن حافظه یا فراموش نشدن را برمی انگیزد.

حالت تهوع یا ناراحتی شکمی

مشکل در خوابیدن

اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی که در آن‌ها احتمال فراموشی یا نادیده گرفته شدن وجود دارد

درد ناشی از تنش در نواحی خاصی از بدن

وحشت زدگی

علل آتازاگورافوبیا چیست؟

فوبیا باعث واکنش استرس فرد می شود که به عنوان پاسخ جنگ یا گریز نیز شناخته می شود. دلایل متعددی وجود دارد که این پاسخ استرس ممکن است با ترس از فراموش شدن ایجاد شود، از جمله:

ژنتیک: ژن‌های خاصی که توسط والدین بیولوژیکی منتقل می‌شوند نقش مهمی در فوبیا و سایر اختلالات اضطرابی دارند.

تجربه یادگیری مشاهده شده: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر از همین موضوع می ترسد، ممکن است فرد یاد گرفته باشد که از فراموش شدن بترسد.

تجربه یادگیری مستقیم: سابقه تروما یا تجربه آسیب زا مانند فراموش شدن، پشت سر گذاشتن یا رها شدن یا از دست دادن والدین یا مراقب می تواند به ترس از فراموش شدن کمک کند.

تجربه یادگیری اطلاعاتی: قرار گرفتن در معرض افرادی که حافظه خود را از دست می دهند، مانند مراقبت از فرد مبتلا به زوال عقل یا آلزایمر، ممکن است منجر به ایجاد ترس از فراموشی شود.

آتازاگورافوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص آتازاگورافوبیا، یک متخصص سلامت روان به ویرایش پنجم « راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی » (DSM-۵)، کتابچه راهنمای رسمی انجمن روان‌پزشکی آمریکا مراجعه می‌کند.

DSM-۵ آتازاگورافوبیا را به عنوان یک وضعیت سلامت روان نمی شناسد، اما این وضعیت ممکن است به عنوان یک فوبیا خاص واجد شرایط باشد.

این راهنما از معیارهای تشخیصی زیر برای تشخیص فوبیای خاص استفاده می کند:

ترس پایدار است و بیش از شش ماه ادامه دارد.

از ترس به طور فعال اجتناب می شود و تقریباً همیشه باعث اضطراب فوری می شود.

ترس با خطر واقعی موقعیت تناسبی ندارد.

ترس باعث اختلال قابل توجهی در زمینه های اساسی عملکرد، از جمله عملکرد اجتماعی و شغلی می شود.

آتازاگورافوبیا چگونه درمان می شود؟

گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند به بیمارانی که فوبیا دارند کمک کند. یک متخصص مراقبت های روان یک برنامه درمانی بر اساس علائمی که ارائه می دهید ایجاد می کند.

برخی از گزینه های درمانی مورد استفاده برای رفع ترس از فراموشی ممکن است عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع گفتگو درمانی است که شامل تغییر افکار و رفتارهای فرد می شود. این به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند که الگوهای تفکر ناسازگار (مشکل ساز) و رفتارهای مرتبط با فوبیای خاص خود را بهتر شناسایی و تغییر دهند. CBT یک درمان خط اول برای اختلالات اضطرابی در نظر گرفته می شود.

مواجهه درمانی: این درمان برای سال ها درمان اولیه برای فوبیا بوده است. به طور کلی شامل قرار دادن تدریجی یک فرد در معرض فوبیا به روشی ایمن برای کاهش اجتناب و کاهش ترس در طول زمان است.

میانجیگری ذهن آگاهی: این یک نوع تمرین مراقبه است که بر حضور کامل در لحظه فعلی تمرکز دارد. می تواند به شما در مدیریت سطوح اضطراب و ترس کمک کند.

دارو: گاهی اوقات از داروها برای کاهش علائم اضطراب که بخشی از فوبیا هستند، یا اگر همزمان علائم افسردگی یا یک اختلال اضطرابی اضافی وجود داشته باشد، استفاده می شود. داروها ممکن است شامل داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی باشند.

خلاصه

ترس از فراموش شدن را آتازاگورافوبیا می نامند؛ وقتی فردی به این وضعیت مبتلا می شود، ترس شدیدی از فراموش شدن یا به یاد نیاوردن کسی یا چیزی وجود دارد. گزینه های درمانی مانند تکنیک های ذهن آگاهی، درمان شناختی رفتاری و دارو وجود دارد. کار با یک متخصص مراقبت های روان دارای مجوز می تواند به شما در مدیریت این وضعیت کمک کند.

منبع: سلامت نیوز

انتهای پیام/

کد خبر: 1228756 برچسب‌ها روان شناسی