اینجا «ماسوله آذربایجان» است
تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۵۲۴۳۳
روستای زنوزق(زنوزاغ) مشهور به «ماسوله آذربایجان» در شمال غربی آذربایجان شرقی واقع شده است که در نوع خود بی‌نظیر بوده و در صورت توجه، می‌تواند به عنوان مقصد گردشگری مسافران داخلی و خارجی جایگاه ویژه‌ای برای خود باز کند.
به گزارش ایسنا، زنوزق را باید با خانه‌های پلکانی آن که زنجیروار به هم پیوند خورده و طبیعت را به زندگانی پیوند زده‌اند شناخت، این روستای زیبا با طبیعت دل انگیز و همچنین بافت ارزشمند خود در میان 10 روستای پلکانی کشور قرار داشته و گاه به عنوان بزرگترین روستای پلکانی ایران نیز معرفی می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هرچند این روستای پلکانی به عنوان ماسوله آذربایجان شهرت یافته، اما شاید بتوان گفت که در صورت مورد توجه قرار گرفتن، بتواند نام خود را همپای «ماسوله» مطرح کرده و گردشگران بسیاری را به دامان پرمهر و زیبای خود بکشاند؛ چرا که این روستا هیچ کم از ماسوله ندارد.
از طبیعتی زیبا و بکر گرفته تا فضایی روح بخش و جان‌فزا، از خانه‌هایی با بافت روستایی و قدیمی گرفته تا چشمه‌ای روان در دل؛ و از مردمانی میهمان‌نواز و مهربان گرفته تا گورستانی تاریخی، همه و همه در زنوزق جمع شده‌اند. اینجا حقیقتا بهشت گمشده دیگری در دل آذربایجان است که باید آن را دید و از نزدیک با زیبایی‌های آن عجین شد.
باغ‌هایی از درختان سیب، گردو، بادام و زردآلو... مناظر زیبایی به این روستا بخشیده است، به همین جهت "خشکبار" از جمله سوغات این روستا بوده و تقریبا در تمامی خانه‌های روستا این میوه و خشکبار آن یافت می‌شود. مردم روستا نیز زمانی که متوجه حضور گردشگران در معابر روستایی می‌شوند با معرفی محصولات خود درصدد فروش برمی‌آیند، اما به حدی میهمان‌نواز هستند که دید اقتصادی و درآمدزایی به گردشگران ندارند.
البته، باغداران روستا، در کنار سایر فعالیت‌های خود زنبورداری نیز کرده و این موضوع، عسل را به یکی از تولیدات اصلی روستا بدل کرده است؛ هرچند که غالب معیشت ساکنان روستا بیشتر از طریق کشاورزی، باغداری و دامداری تامین می‌شود اما این مردمان در حوزه زنبورداری، پرورش ماهی، گل محمدی و... نیز فعالیت می‌کنند.
خانه‌های این روستا از مصالحی چون چوب، گل، خشت و سنگ ساخته شده و همچنین معابر و کوچه پس کوچه‌های آن نیز طی سال‌های گذشته توسط بنیاد مسکن انقلاب اسلامی استان، سنگ فرش و خانه‌های روستا نیز جداره‌سازی شده است؛ این موضوع نیز زیبایی خاصی به روستا بخشیده و آن را بیش از پیش مهیای گشت و گزار پیاده‌روی کرده است. از این‌روست که معابر زیبا و درب‌های رنگی خانه‌ها منظره‌ی دل‌انگیزی به کوچه پس کوچه‌های این روستا داده است.
لباس‌های رنگارنگ و محلی بانوان زنوزقی
در این روستای زیبا، لباس‌های محلی بانوان نیز چشم‌نوازی کرده و پایبندی این مردمان غیور را بر فرهنگ و سنت خود می‌نمایاند؛ زنوزق را باید با لباس‌های رنگین و بلند گلدار، دامن چین‌دار و جلیقه مخصوص بانوان آن نیز شناخت، این روستا هنوز هم بوی فرهنگ و سنت می‌دهد و هنوز هم مردمانش فرهنگ اصیل لباس پوشیدن خود را فراموش نکرده‌اند.
دهیار زنوزق در این رابطه معتقد است که زنوزق اصالت خود را حفظ کرده و باید قدر آن را دانست، او با تاکید بر ضرورت سرمایه‌گذاری توسط میراث فرهنگی روی لباس‌های محلی این روستا، می‌گوید: هستند گردشگرانی که مجذوب این لباس‌های محلی شده و از دورترین نقاط کشور، چنین لباسی را سفارش می‌دهند؛ اما متاسفانه امکان دوخت و فروش آن در روستا ایجاد نشده است.
روستایی با مردمانی تحصیل کرده
این روستا، علاوه بر طبیعت، بافت ارزشمند و تاریخ و طبیعت بی‌نظیر خود، بسیاری از مردمانش دارای تحصیلات عالیه نیز هستند و به حق باید زنوزق را با مردمان تحصیل کرده آن نیز شناخت، طبق گفته‌های دهیار روستا که خود دانشجوی مقطع دکتری است، تقریبا تمامی خانواده‌های این روستا، فرزندانی با تحصیلات عالیه تربیت کرده و حتی تعدادی نیز فارغ التحصیل دانشگاه‌های برتر کشور هستند.
زنوزق، روستایی باقدمت تاریخی
این روستای زیبا بر روی کوهپایه‌های کوه قلعه ساخته شده و از همین رو به زنوزق یا زنوزاغ(زنوز داغ) مشهور شده است، می‌توان تاریخ را نیز در این روستا به نظاره نشست، چرا که آثاری از دوره ایلخانی و صفوی وجود داشته و به گفته اهالی نیز قدمت روستا با استناد به نقوش برخی سنگ قبرها، تا دوره میتراییسم نیز تخمین زده می‌شود، البته دهیار روستا که خود نیز تحقیقات بسیاری در باب روستا داشته، در این رابطه معتقد است: با توجه به جنس ماسه‌ای حجاری‌ها و نقوش سنگ قبرها، بعید به نظر می‌رسد که این سنگ ها از دوران میترائیسم باقی مانده باشد.
وجود گورستانی تاریخی در ورودی این روستا شاهدی بر این مدعاست و بی‌شک زیارت قبور آن خالی از لطف نخواهد بود.
اجرای طرح بهسازی در بافت ارزشمند زنوزق
مدیرکل بنیاد مسکن استان در گفت‌وگو با ایسنا، در مورد طرح بهسازی روستای زنوزق می‌گوید: در روستاهای زنوزق، اشتبین و توتاخانه بناب در راستای صیانت از بافت باارزش و ایجاد بستر برای گردشگری، بازگشایی معابر انجام نشده و مسیرها سنگ فرش و جداره‌سازی شده است.
حافظ باباپور با بیان اینکه بنیاد مسکن استان، در قالب این طرح، اقدام به کف سازی و جداره سازی معابر و همچنین ایجاد پیرنشین در درب خانه‌ها و... کرده است تا بافت ارزشمند و تاریخی روستا حفظ شود، می‌افزاید: مطالعات لازم برای طرح بهسازی روستای زنوزق نیز در سال ۸۲ شروع و عملیات اجرایی آن در سال ۸۶ آغاز شده است. این طرح در سال ۹۲ به اتمام رسید.
وی با اشاره به هزینه شش میلیارد و ۸۷۳ میلیون ریالی از منابع ملی در مطالعات و اجرای طرح بهسازی بافت باارزش روستای زنوزق، می‌گوید: این روستا می‌تواند به عنوان بستری مهم برای جذب گردشگر در استان مطرح شود.
ضرورت اشغالزایی و گردشگرپذیر کردن روستای زنوزق
دهیار زنوزق نیز در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه جمعیت ساکن روستا نزدیک به یک هزارو ۱۰۰ نفر در قالب ۳۵۶ خانوار است، ادامه می‌دهد: تعداد جمعیت روستا ثابت نبوده و در روزهای تعطیل و آخرهفته جمعیت روستا دو برابر می‌شود. همچنین زنوزق دارای جمعیت سیال شبانه و روزانه بوده و تعداد افراد در شبانه‌روز متفاوت است.
توحید پروری با تاکید بر اینکه روستای زنوزق نتوانسته پتانسیل‌ها و ظرفیت‌هایش را آن‌گونه که باید توسعه دهد و تنها اقدام انجام شده در این رابطه نیز احداث اقامتگاه بوم‌گردی است، می‌افزاید: نیروی جوانی هم وجود ندارد تا در بخش گردشگری سرمایه گذاری و فعالیت کند؛ همچنین نگاه مردم روستا به گردشگر نیز یک نگاه تجاری نیست و با درآمدزایی از این طریق آشنایی ندارند.
وی در این رابطه بیان می‌کند: دو سال پیش میراث فرهنگی استان در قالب کارگاه توانمندسازی جوامع محلی، آموزش‌هایی در خصوص درآمدزایی از راه گردشگری به مردم روستا ارائه داد، اما این اقدام با برنامه‌ی منظمی انجام نشده و ثمره‌ای هم نداشت؛ دهیاری منطقه نیز زمان، توان و پرسنل کافی برای ارائه آموزش‌ها را ندارد.
دهیار زنوزق با بیان اینکه صرفا معماری قدیمی خانه‌های یک سوم از سکنه روستا باقی مانده است، می‌افزاید: اکنون سن روستا سالخورده بوده و جوانان به علت نبود شغل مناسب با تحصیلات خود از روستا مهاجرت می‌کنند، از این رو توجه به امر اشتغال در این روستا بسیار مهم است، چراکه یک منطقه هر قدرهم زیبا باشد اما اگر درآمد و معیشتی در آن وجود نداشته باشد ساکنان آن به سایر نقاط کشور مهاجرت خواهند کرد.
وی تمرکز فعالیت‌های پژوهشی و علمی در مناطق مرکزی و شهری را یکی از دلایل عمده پیشرفت نکردن روستاها عنوان کرده و می‌گوید: نیروهای جوان تحصیل کرده زمانی که زمینه پیشرفت را در این روستا نمی‌بیند به مناطق دیگری که شغل‌هایی مرتبط با تحصیلاتشان دارد، مهاجرت می‌کنند؛ همچنین شهرزدگی روستایی نیز عامل دیگر نماندن جوانان در روستا است که بخاطر تبلیغات رسانه‌ها به یک معضل تبدیل شده است.
وی در این رابطه افزود: وجود شهرک صنعتی مرند و کارخانه‌های دیگر جوابگوی حجم بالای نیروهای متخصص منطقه نیست در واقع بیشتر جوانان ما مهارت و تخصص دارند اما زمینهای برای عملی کردن و به کار بستن تخصص خود در این منطقه نمی‌یابند.
برخی از اهالی این روستا مطالباتی نیز داشتند که راه‌اندازی مجدد اتوبوس مسیر زنوزق-مرند، اعطای اعتبار لازم برای بهسازی خیابان روستا، ساماندهی چشمه‌های روستا و همچنین تکمیل سنگ‌فرش و جداره‌سازی در برخی نقاط روستا از جمله آن بود.
مهدی وفادار، رییس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی شهرستان مرند در رابطه با تکمیل طرح بهسازی این روستا به ایسنا گفت: حدود 90 درصد طرح اجرا شده و صرفا بخش‌های اندکی از آن باقی مانده که به محض تامین اعتبار، بخش‌های باقی مانده نیز انجام خواهد شد.
روستای زنوزق ظرفیت‌های گردشگری بسیاری داشته و درصورت ایجاد بسترها و آموزش‌های لازم می‌تواند همنام با ماسوله برای خود جایگاهی در مقاصد گردشگری ایران باز کرده و علاوه بر ایجاد معیشت پایدار برای مردم روستا، گردشگران داخلی و خارجی را نیز به دامان پرمهر خود بکشاند.
بر اساس این گزارش، روستای زنوزق(زنوزاغ) از طریق جاده ترانزیت مرند-جلفا و از شهر زنوز قابل دسترسی است. این روستا در فاصله 5.1 کیلومتری شهر زنوز قرار گرفته و از شرق به روستا کردلر، از غرب به روستای درق و از جنوب غرب نیز به شهر زنوز محدود می‌شود.
گزارش از: مهری هاشم زاده- خبرنگار ایسنا در آذربایجان شرقی
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ماسوله آذربايجان شرقي
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۵۲۴۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گذر از میانه تاریخ با سفر به روستای انجدان اراک
اَنجدان از روستاهای قدیم اراک، مرکز تجدید حیات فرهنگی و تبلیغی و جایگاه امامان اسماعیلی نزاری پس از سقوط الموت بوده است و امروزه از مقاصد و جاذبه‌های گردشگری استان مرکزی محسوب می‌شود.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از مرکزی، در قسمت مرکزی اراک در دهستان مشک‌آباد روستای دیدنی به اسم انجدان وجود دارد. این روستا در منطقه‌ای کوهستانی است و دو کوه برف شاه و کوه چشمه در پیرامون آن قرار گرفته‌اند و غارهای زیادی نیز در مجاورت این روستا قرار دارد.
آب و هوای خوب و مطبوع و وجود چشمه‌سارها، این روستا را به مکانی دلپذیر برای تفریح و استراحت تبدیل کرده است، به نحوی که بسیاری از شهرهای اطراف آخر هفته را در این روستای خوش آب و هوا می‌گذرانند.
فاصله انجدان تا شرق اراک ۳۷ کیلومتر است و ۲۰۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این روستا بعد از قرن ۹ قمری خاستگاه نویسنده‌ها و ادیبان زیادی بوده است که تعدادی از آنها از جمله شاه طاهر دکنی، میرزا ابوتراب بیک فرقتی و ملأ داعی انجدانی هستند.
روستای انجدان جمعیت زیادی ندارد، اما با وجود این جمعیت کم در سراسر روستا حسینیه‌ها و مساجد زیادی دیده می‌شود که نشان می‌دهد فرهنگ و مذهب اهمیت زیادی دارد. تعدادی از این مساجد همچون مسجد جامع که قدمت آن به قرن‌های آغازین اسلام بازمی‌گردد و از آثار تاریخی این روستا به شمار می‌رود.
از دیگر آثار تاریخی روستای انجدان بقعه‌های زیبای آن است که از میراث ارزشمند به جای مانده دوره صفوی محسوب می‌شود.
واژه «انجدان» معرب واژه «انگدان» است و قدمت این روستا به بیش از هزار سال پیش بازمی‌گردد. در متون تاریخی از آن به عنوان «انکوره» و «انغوزه» نیز نام برده شده است.
نام این روستا برگرفته از نام گیاه انگدان است که صمغ آن در این روستا تولید می‌شود و برای صادرات به کشورهای دیگر نیز استفاده می‌شود. نام انجدان در منابع قدیمی به‌صورت‌های انکوان و انکدان نیز آمده است.
چنانکه از منابع برمی‌آید، استفاده از واژه انجدان پس از اقامت امامان اسماعیلی در این محل رواج یافته است، از پیشینه کهن انجدان تا سده هشت قمری، ۱۴ میلادی آگاهی دقیقی به جز سنگ قبرهای یافت شده و اطلاعات محلی در دست نیست.
ناحیه‌ای که امروزه انجدان در آن قرار دارد، در سده‌های نخستین اسلامی (احتمالاً) جزو کوره دوراخور قم بوده است، اما در هیچیک از منابعی که از دوراخور نام برده‌اند، به انجدان یا نامی مشابه آن اشاره نشده است.
این روستا ۱۰ سال است که به روستای برگزیده هدف گردشگری استان مرکزی تبدیل شده و در طول این مدت بسیاری از بناهای تاریخی آن مرمت و بازسازی شده است، از زمانی که روستای انجدان به روستای هدف گردشگری تبدیل شده قیمت زمینهای آن افزایش پیدا کرده است و عده‌ای از جوانان نیز به این روستا مهاجرت کرده‌اند.
بیشتر اهالی روستا کشاورز و دامپرور هستند و محصولاتی از جمله گردو، بادام و انگور به عمل می‌آوردند. صنایع دستی پر رونق این روستا گلیم‌بافی، قالی‌بافی و منبت‌کاری است که حتی می‌توانید آنها را به عنوان سوغات از اهالی روستا خریداری کنید.
یکی از آئین‌های سنتی این روستا چغچغه‌زنی است که در ایام محرم رواج دارد و حتی در فهرست میراث معنوی کشور نیز ثبت شده است. ایام محرم در این روستا بسیار پر شور برگزار می‌شود و بسیاری از شهرهای اطراف برای شرکت در مراسم ویژه خود را به این روستا می‌رسانند.
غارهای بزرگ و کوچک زیادی در روستای انجدان وجود دارد که علاقه‌مندان به غارنوردی از آنها دیدن کنند. غار گیوه‌کش، غار کبوتر، غار آسیلی و غار طاق رجه از غارهای معروف این روستا است.
چشمه‌های زیادی در اطراف و داخل این روستا وجود دارد که طراوت و شادابی خاصی را به باغ‌ها و کوچه‌های روستا داده است. در بسیاری از کوه باغ‌ها مسیری از جریان آب وجود دارد که جذابیت باغ‌های اطراف را دوچندان کرده است.
این روستا موزه مردم‌شناسی نیز دارد و علاقه‌مندان می‌توانند برای بازدید و تماشای اشیای تاریخی و فرهنگی که با سبک زندگی و فرهنگ مردم مرتبط است، به این موزه بروند. بر اساس نقل قول‌های گوناگون روستا در حمله مغول‌ها به ایران به شدت آسیب دید و مردم برای فرار از گزند مغول‌ها در زیر روستا نقب حفر کردند و در زیر زمین مشغول به کار شدند.
قدمت این روستا را بیش از هزار سال تخمین زده‌اند. سنگ قبری نیز در یکی از قبرستان‌های این روستا به دست آمده که متعلق به نوه سلمان فارسی است. در این سنگ اشاره به انجدان اصفهان شده است.
شهر اراک قدمتی ۲۰۰ ساله دارد و در گذشته زیر نظر اصفهان اداره می‌شده است و در منطقه روستای دیگری به این نام وجود ندارد. این احتمال است که سلمان فارسی زاده این روستا بوده و از اهالی این روستا محسوب می‌شده است؛ این سنگ قبر هم‌اکنون در موزه حمام چهار فصل اراک نگهداری می‌شود.
با در نظر گرفتن این واقعیت، احتمالاً قدمت این روستا به قبل از اسلام باز می‌گردد.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند