تغییـر الگـوی کاریـابی
تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۵۵۲۷۴
جستوجو برای یافتن شغلی مناسب که بتواند نیازهای مالی فرد را تامین و جایگاه اجتماعی قابلقبولی برای او ایجاد کند، همواره یکی از دغدغههای اصلی افراد در سنین کار یا همان نیروی کار است. ۰۹ شهريور ۱۳۹۸ - ۱۲:۳۳ رسانه ها خواندنی نظرات - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، جستوجو برای یافتن شغلی مناسب که بتواند نیازهای مالی فرد را تامین و جایگاه اجتماعی قابلقبولی برای او ایجاد کند، همواره یکی از دغدغههای اصلی افراد در سنین کار یا همان نیروی کار است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کاهش50 درصدی مراجعه به مراکز کاریابیدولتی
طبق آخرین آمار رسمی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی طی 10 سال اخیر تعداد مراجعه جویندگان کار به مراکز کاریابی دولتی و خصوصی 50 درصد کاهش داشته است. این آمار نشان میدهد در سالهای 1386 و 1387 تعداد مراجعان به مراکز کاریابی دولتی و خصوصی برای یافتن شغل، سالانه حدود یکمیلیون نفر بوده، در حالی که این رقم در سال 96 (آخرین آمار رسمی) به حدود 491 هزار نفر کاهش یافته است. اگر روند کاهش تعداد جویندگان کار طبق روال 10 سال اخیر ادامه پیدا کند، برآورد میشود این رقم در سال 97 به حدود 451 هزار نفر کاهش یابد. اما بهواقع دلیل اصلی کاهش مراجعه تعداد جویندگان کار به مراکز دولتی و خصوصی چیست؟ آیا جمعیت جویای کار در کشور مسیر متفاوتی را برای یافتن شغل در پیش گرفتهاند؟ آیا این اتفاق، ماحصل نحوه سیاستگذاریهای دولت در حوزه اشتغال است یا میتواند نشأتگرفته از ناامیدی جویندگان کار برای یافتن شغل باشد؟
سهم 35 درصدی دوستان و آشنایان در اشتغالزایی!
جویندگان کار معمولا اقدامات و روشهای مختلفی را برای یافتن شغل در پیش میگیرند. براساس نتایج طرح آمارگیری نیروی کار در سال 97، حدود 35 درصد از اقدامات انجامشده برای جستوجوی شغل توسط جویندگان کار (بیکاران10 ساله و بیشتر) از طریق پرسوجو از دوستان و آشنایان انجام شده است. این شیوه طی پنج سال اخیر بیشترین سهم از نحوه یافتن شغل توسط جویندگان کار را به خود اختصاص داده است. مصداق بارز آن، مقایسه آمار سالهای 96 و 97 است. به این معنا که در سال 96 تعداد جویندگان کاری که برای یافتن شغل به سراغ پرسوجو از دوستان و آشنایان رفتهاند حدود دومیلیون و 950 نفر بوده اما در سال 97 بیش از دومیلیون و 995 هزار نفر از جمعیت بیکار و جویای کار کشور برای یافتن شغل دست به دامان دوستان و آشنایان شدهاند. (بیش از 14درصد رشد نسبت به سال 96) پس از این شیوه، ثبتنام یا پیگیری در مراکز خدمات اشتغال و دفاتر کاریابی غیردولتی با سهم 21درصدی، مسیر دوم جویندگان کار بوده است. درج آگهی در روزنامه یا مطالعه آگهیهای استخدام، تماس با کارفرما، جستوجوی منابع مالی و امکانات برای شروع فعالیت خوداشتغالی نیز بهعنوان گزینههای بعدی برای جویندگان کار در سال 97 مطرح بوده که هرکدام به ترتیب سهمی معادل 18.6، 15 و 6.5 درصدی در اقدامات انجامشده برای جستوجوی کار توسط بیکاران داشته است. اما اینکه جویندگان کار در سال 97 تا چه میزان موفق به یافتن کار از طریق راه و روشهای مذکور شدهاند را میتوان در نتایج آمارگیری نیروی کار در فصل بهار سال جاری مشاهده کرد. نتایج آمارگیری نیروی کار بهار 98 نشان میدهد نرخ بیکاری در مقایسه با فصل مشابه سال قبل یعنی بهار 97 از 12.1 به 10.8 درصد کاهش یافته است. این رقم و قراردادن آن در کنار کاهش 50 درصدی تعداد مراجعهکنندگان به مراکز کاریابی دولتی برای یافتن شغل، بهخوبی موید این نکته است که جویندگان کار از دولت بهعنوان سیاستگذار اصلی در حوزه اشتغال ناامید شدهاند و راههای جایگزین را که بهنظر میرسد نتیجه مطلوبتری به همراه دارد ، انتخاب کردهاند.
هر ساله 500 هزار نفر از پیداکردن شغل ناامید میشوند
جمعیت کشور در سال 97 برای خانوارهای معمولی ساکن و گروهی، نزدیک به 81 میلیون نفر برآورد شده است. بررسیهای آماری نشان میدهد حدود 53.9 میلیون نفر از جمعیت کشور در هیچیک از دو گروه شاغلان و بیکاران قرار نگرفتهاند. به این گروه، جمعیت خارج از نیرویکار گفته میشود. افراد زیر سن کار، بیماران ناتوان جسمی، شاغلان به تحصیل، کسانی که مسئولیت شخصی یا خانوادگی دارند و کسانی که از پیدا کردن کار دلسرد و ناامید شدهاند جزء زیرمجموعه جمعیت خارج از نیروی کار قرار میگیرند. براساس آمار وزارت کار، در سال 97 بیش از 500 هزار نفر از کل جمعیت خارج از نیروی کار بهواسطه ناامید شدن از یافتن شغل، در این مجموعه قرار گرفتهاند. در بررسی جزئیات نیروی کار در فصل بهار سال 98 و مقایسه آن با مدت مشابه سال گذشته و فصل زمستان سال 97، چند نکته قابلتوجه است؛ اول اینکه 47 درصد از جمعیت بیکار در زمستان سال 97 همچنان در بهار سال 98 بیکار باقی ماندهاند. علاوهبر این 33 درصد از جمعیت بیکار در فصل بهار سال 97 نیز در بهار سال 98 بیکار مانده و 28 درصد نیز غیرفعال شدهاند.
دلایل کاهش مراجعه جویندگان کار
همانطور که گفته شد، اگر طبق روال 10سال اخیر روند مراجعات جویندگان کار برای یافتن شغل، روند کاهشی خود را ادامه دهد میتوان برآورد کرد در سال 97 تعداد مراجعات به مراکز کاریابی دولتی و خصوصی به حدود 451 هزار نفر رسیده باشد. اگر این برآورد را ملاک قرار دهیم و بهدنبال دلایل بروز این اتفاق باشیم، چند مولفه را باید مدنظر قرار داد. تا پیش از یک دهه اخیر، جویندگان کار برای یافتن شغل مناسب معمولا با ثبتنام در آزمونهای ورودی مراکز دولتی یا مراجعه به مراکز خدمات اشتغال و کاریابی دولتی و غیردولتی و ارائه مدارک و مستندات مورد نیاز، تقاضای خود را برای فعالیت در حرفه مشخصی ارائه میدادند. آمارهای غیررسمی و گزارشهای میدانی نشان میدهد بهطور معمول، شرکتکنندگان در آزمونهای استخدامی دولتی پس از یکی، دو سال شرکت در آزمون و عدم موفقیت در آن از این شیوه کاریابی منصرف و به روشهای دیگری رو میآوردند. همراستا با این گروه افراد، آن عده از جویندگان کار که شیوه مراجعه و پرکردن فرم استخدام در شرکتها و مراکز دولتی را انتخاب میکردند نیز ناامیدتر از گروه اول، مدت زمان زیادی را در انتظار پاسخ شرکت یا مرکز مذکور بیکار میگذراندند؛ چراکه در بیشتر مواقع روابط جای ضوابط را گرفته و اقوام و آشنایان برای شغل مورد نظر نسبت به غریبهها ارجحیت داشتند. این امر میزان ناامیدی افراد جویای کار را نسبت به ادامه این فرآیند تشدید کرد و در نتیجه سالبهسال بر جمعیت ناامید از کار که بهاصطلاح جمعیت «سرخورده» نامیده میشوند، افزود.
این شیوه کاریابی در مقایسه با روشهایی که طی یک دهه اخیر برای پیدا کردن شغل مورد استفاده قرار میگیرد، یک شیوه سنتی محسوب میشود؛ اما در سالهای اخیر و بهدنبال گسترش فضاهای مجازی، شبکههای اجتماعی و ورود انبوهی از استارتاپها، شیوههای کاریابی سنتی اندکی کنار گذاشته شد و بهجای آن شغلهای غیررسمی و فعالیتهای مجازی منابع درآمدی قابلتوجهی را برای قشر وسیعی از جویندگان کار ایجاد کرد؛ مشاغلی که بهدلیل غیررسمی بودن، در طرحهای آمارگیری نیروی کار مورد سنجش قرار نمیگیرد.
به این جمعیت باید شاغلان در بخش مشاغل ناقص را نیز اضافه کرد که طبق آمار حدود دومیلیون و 600 هزار نفر در سال 97 در مشاغل ناقص فعالیت کردهاند. مشاغل ناقص به مشاغلی گفته میشود که ساعت کاری آنها کمتر از استاندارد تعریفشده باشد. درواقع افراد دارای اشتغال ناقص شامل شاغلانی هستند که به دلایل متعددی مانند ناامید شدن از پیدا کردن شغل، رکود اقتصادی یا هر دلیل دیگری کمتر از 44 ساعت در هفته کار میکنند، اما همواره خواهان و آماده برای انجام کار اضافی در هفته هستند. فعالیت افراد در حملونقلهای اینترنتی را میتوان نمونه بارزی از اشتغال ناقص برای اقشاری دانست که تنها منبع درآمد آنها از فعالیت در سرویسهای اینترنتی است اما کمتر از 44 ساعت در هفته کار میکنند. طبق گزارش مرکز آمار ایران،10.8 درصد از جمعیت شاغل در کشور در سال 97 دارای اشتغال ناقص بودند در حالی که این سهم در سال 96 معادل10.5 درصد بوده است. درواقع میزان اشتغال ناقص در سال گذشته 0.3 درصد افزایش یافته است.
نرخ مشارکت؛ 40.6 درصد شد
مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی به تحلیل آمار نرخ بیکاری پرداخته و نوشته است: «یکی از دلایل کاهش نرخ بیکاری، کاهش نرخ مشارکت کشور طی این مدت است. طبق این گزارش، نرخ مشارکت اقتصادی کشور از 41.1 درصد در بهار 97 به 40.6 درصد در بهار 98 رسیده است.» این بررسی نتیجهگیری کرده است: «کاهش جمعیت بیکار بههمراه کاهش نرخ مشارکت و جمعیت فعال و افزایش قابلتوجه جمعیت غیرفعال در مردان و زنان نشان میدهد به علت نامساعد بودن وضعیت کار، افراد بیکار از جستوجوی کار دلسرد شده و از بازار کار خارج شدهاند.»
براساس تعریف نرخ مشارکت اقتصادی، این متغیر اقتصادی نشاندهنده آن است که «چه درصدی از جمعیت مشمول سن کار، از نظر اقتصادی فعال هستند. یا اینکه چه تعداد از افرادی که میتوانند کار کنند واقعا کار کرده یا حداقل بهدنبال شغل هستند. از سوی دیگر، نرخ بیکاری بیانگر آن است که چه درصدی از جمعیت نیروی کار هماکنون بیکار هستند اما بهصورت فعالانه بهدنبال کارند.»
علم اقتصاد میگوید بالا بودن نرخ مشارکت اقتصادی به این معناست که از تعداد افرادی که توانایی کار دارند، تعداد افراد بیشتری توانستهاند شغل پیدا کنند یا اینکه کماکان انگیزهای برای پیدا کردن شغل دارند. اما وقتی نرخ مشارکت اقتصادی کاهش مییابد به این مفهوم است که امید و انگیزه افراد برای پیدا کردن شغل کاهش یافته است. حال اگر همزمان با کاهش نرخ مشارکت اقتصادی، نرخ بیکاری نیز کاهش پیدا کند، نمیتوان اینگونه تعبیر کرد که «بهواسطه بهبود شرایط اقتصادی، نرخ بیکاری کاهش پیدا کرده است» بلکه آنچه استباط میشود این است که مردم با توجه به شرایط اقتصادی، انگیزه و امیدی برای پیدا کردن شغل ندارند یا از یافتن شغل ناامید شدهاند، چراکه نرخ مشارکت اقتصادی تابعی از انتطارات افراد جامعه است.
منبع : فرهیختگان
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها
R1437/P/S9,1299/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۵۵۲۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مادران ۴ فرزندی الگوی عینی برای خانوادهها
به گزارش خبرنگار مهر، مائده مهدیپور، یکشنبه شب در نشست یکشنبههای الگویی با موضوع معرفی الگوی شبکه فعالان مردمی جمعیت برنا با بیان اینکه فرزندآوری یک دغدغه جمعی است و ما برای آگاهسازی زنان در این زمینه کار را از سال ۱۴۰۰ آغاز کردیم، اظهار کرد: با توجه به اهمیت موضوع جوانی جمعیت و تاکیدات رهبر معظم انقلاب در این زمینه، بهدنبال مجموعههای دارای دغدغه جوانی جمعیت و مرتبط با این موضوع رفتیم.
مهدیپور افزود: در قدم اول، افراد دغدغهمند شناسایی شدند و جلساتی با حضور آنها برگزار شد.
فعال اجتماعی و فرهنگی جوانی جمعیت از شناسایی ۸۰۰ مادر دو فرزندی در یزد خبر داد و گفت: مولفههای این خانوادهها از لحاظ اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و تفریحی مورد بررسی قرار گرفت.
وی از تنظیم پرسشنامه برای مادران دو و سه فرزندی و تکمیل آن توسط مادران خبر داد و عنوان کرد: مادران سه تا چهار فرزندی نیز که مسیر فرزندآوری را طی کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند و فشارهای اجتماعی که به آنها وارد می شد، بررسی کردیم.
مهدی پور ادامه داد: این مادران برای دیگر خانواده ها به عنوان الگوی عینی معرفی شدند و شرایطی فراهم شد که مادران بتوانند با مادران چهار فرزندی ارتباط نزدیک داشته باشند و این دورهمی ها به صورت محله ای ادامه دارد.
وی یادآور شد: این دورهمی ها به یکی از پدران چهار فرزندی سپرده شد و کارگروهایی ذیل این دورهمی ها تشکیل شد ضمن اینکه این پدران و خانواده هایشان یک دورهمی خانوادگی را با دیگر خانواده ها برگزار می کنند.
مهدی پور به تشریح برنامه های این دورهمی ها پرداخت و گفت: به دنبال برگزاری این دوره ها، بانک اطلاعات خوب و دقیقی از خانواده های چهار فرزندی در یزد شکل گرفت.
وی همچنین با اشاره به مادران دهه هشتادی که از آنها به عنوان «برنا مام» یاد می شود، افزود: مادران دهه هشتادی در سالهای اولیه ازدواج دچار فشار فرهنگی و اجتماعی بودند بنابراین شبکه مجازی تشکیل شد و مسائل و مشکلات آنها مورد بررسی قرار گرفت.
مهدی پور با اشاره به دورهمی هایی که توسط برنا مامها تشکیل شده، بیان کرد: اتفاقات جالبی به واسطه این دورهمی ها شکل گرفت از جمله اعتکاف مادر و کودک که به کمک همین هسته ها برگزار شد که اتفاق ناب و ویژه ای بود.
این فعال اجتماعی به تشریح ارتباطات برقرار شده با حوزه های علمیه، ماماها، مراکز بهداشت و ... پرداخت و افزود: تلاش شده تا شرایط به لحاظ اجتماعی، فرهنگی و تا حدی اقتصادی برای ترغیب مادران به فرزندآوری و کمک به جوانی جمعیت فراهم شود.
کد خبر 6091522