چگونه عادت مکیدن انگشت و ناخن جویدن کودکان را ترک دهیم؟
تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۷۵۶۰۳
به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ مکیدن انگشتان و شست در ماه های نخست شیرخواری به علت غریزه مکیدن امری طبیعی است؛ اگر تعداد و دفعه های شیردهی و تغذیه بیشتر شود، این غریزه ارضا شده و مکیدن دست کمتر می شود بنابراین در 1-2 سال اول این عادت در میان شیرخواران شایع است و جلوگیری از آن توصیه نمی شود. به عنوان مثال گذاشتن دست در پارچه کیسه ای توصیه نمی شود بلکه باید با افزایش تعداد تغذیه مانع انجام این کار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ادامه مکیدن انگشتان و شست بعد از دو سالگی می تواند ناشی از فشارهای روانی و عصبی باشد. ادامه این کار منجر به بد شکلی دهان و شکل ظاهری صورت می شود بنابراین باید این مشکل را با برطرف کردن عامل فشار روانی درمان کنیم. حمایت عاطفی کودک و تشویق او می تواند بسیار کارساز باشد.
شانس ترک مکیدن انگشتان تا سه سال اول مدرسه برای هر کودک بسیار بالاست، بنابراین بهتر است والدین همه چیز را تا این زمان نادیده بگیرند و توجه مداومی به آن نداشته باشند.
مطلب پیشنهادی:
سندرم به هوا انداختن کودکان را بشناسید
کمبود ویتامینی که از روی دندان ها مشخص می شود
کشف دلایل تازه برای سخت شدن رگها با افزایش سن
حذف این عادت، یک شبه از بین نمی رود بلکه به صبر و پشتکار والدین نیاز دارد. اگر والدین در نادیده گرفتن پایدار باشند به تدریج از دفعه های بروز این رفتار کاسته می شود.
همچنین والدین نباید در مورد مکیدن شست کودک شان نظر بدهند. آنها باید از هرگونه اظهار نظری با دید مثبت و منفی اجتناب کنند. از نگاه کردن کودک هنگام مکیدن انگشت نیز باید خودداری کنند؛ هنگامی که کودک در حال مکیدن انگشتش است، نباید او را در آغوش بگیرند یا به او نزدیک بشوند اما زمانی که مکیدنش متقوف شد، می توانند او را در آغوش بگیرند و به او اظهار علاقه کنند. مثلا آنها می توانند بگویند زمانی که شستت داخل دهانت نیست، قیافته ات را بیشتر دوست دارم.
عادت ناخن جویدن نیز بیشتر در سن دبستان دیده می شود. علت این امر نیز بیشتر ناشی از فشارها و تنش های درونی کودک است. محروم شدن کودک از مکیدن شست در سال های اول زندگی نیز می تواند در این امر دخیل باشد.
والدین باید اهمیت زیادی به این مساله ندهند و کاملا خونسرد برخورد کنند. گاهی رفتار والدین و شدت حساسیت آنها خود مساله ساز می شود که می تواند اثرات روانی سویی به روی کودک بگذارد. برخی اوقات شدت انجام این کار برای رنجاندن والدین صورت می گیرد. گاهی نیز خود تنبیهی در کودکی است که احساس تنفر نسبت به والدین و محیط دارد. بکار بردن روش هایی مانند فلفل زدن یا پیچاندن باند به دور انگشت مشکل را حل نمی کند. موثرترین راه تشخیص، علت اصلی نا آرامی و اضطراب کودک و سعی در برطرف کردن آن است.
همچنین والدین نباید در حضور کودک، فیلم هایی که احساسات او را برانگیزد (مانند صحنه های تند و خشن و هیجان انگیز) نگاه کنند. آنها باید با معلم کودک شان تماس بگیرند و در مورد مشکل های احتمالی او در درس هایش سوال کنند. در نهایت می توان با زدن لاک به روی ناخن ها یا تشویق کردن ( قول خرید هدیه ) کودکان بالای سه سال، کمکی به رفع مشکل آنها کرد. البته عمل کردن به قول داده شده نباید فراموش شود.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: تولد درمان کودکان مدرسه والدین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۷۵۶۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازی برای کودکان خیلی مهم است اما جایگاه ادبیات هم حفظ شود
لاله جعفری نویسنده حوزه کتاب کودک، درباره وضعیت کتاب کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: خوشبختانه امروز طیف وسیعی از کتابها در بازار نشر وجود دارد اما در مقابله با تالیفهای خارجی که مخاطب زیادی دارند نویسندگان ایرانی کار سختی پیش رو دارند چون باید به نحوی بنویسند تا بچهها فقط به دنبال کتابهای ترجمه نروند و به دنبال تالیفات داخلی نیز باشند.
وی افزود: همچنین گستردگی سبکهای ادبی در حوزه کودک زیاد است و تنوع خوبی وجود دارد. ما داستانهای تخیلی، ترسناک، طنز، علمی و… را داریم و این تنوع باعث میشود تا بچهها به طرف کارهای تألیفی جذب شوند. البته که هنوز فاصله بسیاری با آثار خارجی داریم، چرا که گرانی کاغذ و چاپ باعث شده تا ناشران محدودتر کار کنند و این محدودیتها برای نویسندگان نیز بهوجود میآید. امیدوارم این مشکلات حل شوند و آثار تألیفی در کنار ترجمه بچهها را به سمت خود جلب کنند.
نویسنده کتاب «چوم چوم» درباره یافتن ایده برای نگارش و همراهی با کودک امروز گفت: سعی میکنم تجربههای میدانی زیاد داشته باشم و با بچهها کار کنم. حواس پنجگانه خود را در مواجه با بچهها تقویت کنم. در پارک، خیابان، مترو و هر جاییکه کودکی میبینم شش دانگ حواسم را جمع کنم تا ببینم عکسالعملش در مقابله با مسائل چگونه است و سعی میکنم ایجاد ارتباط کنم و ببینم مدل حرفزدنشان تا چه اندازه نسبت به بچههای دوره خودمان تغییر کرده است. در کنار این مشاهده میدانی سعی میکنم کتابهای پرفروش دنیا را بخوانم و نکات قابل توجه آن را درک کنم. از سوی دیگر تلاش میکنم تا در فیلمها، انیمیشنها یا حتی بازیهای رایانهای جستجو کنم ببینم آثار پرطرفدار چه نکاتی به همراه دارند که بچهها به سمت آنها جلب میشوند.
جعفری به چگونگی ترغیب بچهها برای مطالعه و فرهنگسازی در راستای مطالعه گفت: بازاریابی مهمترین مساله است. تبلیغات اثر بسیار زیادی دارد و فکر میکنم رسانهها حرف اول را در این میان میزنند. امروز بین دو فیلم برای پخش، رقابت و تبلیغات گستردهای وجود دارد، چه در شبکههای داخلی و چه فارسی زبان خارجی؛ در حالیکه برای کتاب ما هیچ تبلیغی نداریم. فکر میکنم سهلالوصولترین راه، همین تبلیغ است. هرچند که هزینهبر است، اما رسانههای داخلی مانند تلویزیون، به نوعی جزو مایملک مردم ایران به شمار میآید و باید از آن استفاده شود. ما در طول روز همه نوع تبلیغی در رسانه میبینیم، غیر از کتاب.
وی ادامه داد: از سویی فکر نمیکنم در مدارس هیچ تمرکزی روی این مسئله وجود داشته باشد. این اتفاق در حالی است که بیشترین زمان را فرزندان ما در مدرسه و در کنار هم میگذرانند و میتوان برای آنها ساعت مطالعه، یا زنگ کتاب تعریف کرد و به هزار نوع، نه به شکل خشک و اجباری بلکه با بازی و سرگرمی تبلیغ کتاب کرد تا فرهنگ مطالعه در میان بچهها ایجاد شود.
ایننویسنده گفت: ناشران به دنبال کتابهایی همراه با بازی و سرگرمی هستند و وجه بازی برایشان غالب است. درست است که بازی نقش مهمی در زندگی کودک دارد، اما ادبیات نیز جایگاه خودش را دارد و باید این جایگاه حفظ شود. ناشران مجبور هستند برای فروش کتاب دست به هر کاری بزنند و کالایی تولید کنند که روی دستشان نماند. اما کتابهایی که ادبیات خالص هستند و به جشنوارههای داخلی و خارجی راه پیدا میکنند هر روز کمرنگ و کمتعداد شدهاند و این را من از سفارشهایی که به خودم ارائه میشود، میبینم. ناشر از من میخواهد که سری کاری کنم در حالی که باید بذر آگاهی در ذهن کودک کاشته شود و این با یک اثر خوب اتفاق میافتد، اما امروز این گونه نیست. وی در پایان گفت: امیدوارم شرایطی فراهم شود تا نویسنده آنچه که دلش میخواهد را بنویسد و تنها سفارشی کار نکند.
کد خبر 6090973 زینب رازدشت تازکند