روزی که خنده از چهره امام معصوم میرفت
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۹۰۳۴۳
به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب میشود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهشهای تاریخی است.
به دلیل آشنایی بیشتر و تلمذ در پیشگاه پروردگار الهی و ائمه معصومین، هر روز یک حدیث از معصومین (ع) با مضامین دینی و اخلاقی در بخش قرآن و عترت منتشر میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
امام رضا (ع):
کانَ أبی إذا دَخَلَ شَهرُ المُحَرَّمِ لایُرى ضاحِکا... فَإذا کانَ یَومُ العاشِرِ کانَ ذلِکَ الیَومُ یَومَ مُصیبَتِهِ و حُزنِهِ و بُکائِهِ.
چون ماه محرّم مىرسید، کسى پدرم را خندان نمى دید ... چون روز دهم فرا مى رسید، آن روز، روز سوگوارى و اندوه و گریه او بود.
وسائل الشیعه: ج ۱۰، ص ۵۰۵
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: حدیث ائمه اطهار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۹۰۳۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حدیث روز | با اخباری که میشنویم چگونه برخورد کنیم؟
روایت زیر از کتاب «نهج البلاغه» منتشر میشود.
أمیرالمؤمنین علی علیه السلام:
اعـْقِلُوا الْخـَبَرَ إِذا سَمِعْتُـمُوهُ عَقْـلَ رِعایـَةٍ لاَ عَقْـلَ رِوایـَةٍ، فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ کَثِیرٌ، وَ رُعَاتَهُ قَلِیلٌ
چون خبری را شنیدید ـ همانند ژرف اندیشان و نه چون ظاهر بینان ـ ژرف در آن بیندیشید و تنها به شنیده خود بسنده نکنید؛ زیرا که روایتگران دانش بسیارند و رعایت کنندگانش اندک.
نهج البلاغه، الکلمات: ۹۸