چرا همسر حضرت زینب (س) در کربلا حضور نداشت؟
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۹۳۱۵۳
پدرش «جعفر بن ابی طالب» از مسلمانان شجاع و دلیر صدر اسلام و از سخنوران و فصحای عرب بود که به جرم ایمان آوردن به خدا و رسول او و مبارزه با شرک و بت پرستی به همراه همسرش «اسماء بنت عمیس» از وطن مألوف خود مکه ، به کشور بد آب و هوا و سوزان حبشه مهاجرت کند و متجاوز از دوازده سال در غربت و دور از پدرش، ابوطالب و مادرش فاطمه بنت اسد و برادرانش عقیل و علی ( علیه السلام ) بسر برد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش صدای ایران از انوارطالها، برخی از متأخران احتمالاتی به‌عنوان عذر عبدالله بن جعفر در نپیوستن به امام بیان کرده‌اند که مهمترین آنها چنین است:
1. نابینا بودن وی؛ چنان‌که گفته‌اند: وَکانَ سَبَبُ تَأخُّرِهِ عَن حُضورِ الطَّف ذِهابَ بَصَرِه؛ «دلیل عدم حضورش در قیام عاشورا نابینایی‌اش بود».
2. سال‌خوردگی؛ زیرا او در آن هنگام حدود هفتاد سال داشت و طبیعی است که با این سن‌وسال، آمادگی لازم و توان جسمانی مناسب برای جهاد نداشته است.
3. داشتن مأموریتی ازطرف امام در مدینه، مانند مأموریت حفظ جان بنی‌هاشم؛ زیرا با خروج امام و دیگر بزرگان بنی‌هاشم از مدینه، ممکن بود دشمنان توطئه یا دسیسه‌ای برای نابودی بنی هاشم اجرا کنند. شخصیتی همچون عبدالله بن جعفر می‌توانست بنی هاشم را از چنین خطرهایی مصون نگاه دارد.
به‌هرروی هریک از احتمالات فوق، تنها یک حدس تاریخی است؛ زیرا در هیچ‌یک از منابع اصیل تاریخی اشاره‌ای به نابینایی عبدالله بن جعفر نشده است. سال‌خوردگی نیز نمی‌توانسته مانعی جدی برای کسی چون او باشد؛ زیرا بااینکه او در آن هنگام حدوداً 71 ساله بود، می‌توانست با امام هجرت کند؛ چنان‌که در سپاه امام، کهن‌سالان دیگری چون حبیب‌بن‌مُظاهِر، مسلم‌بن‌عَوْسَجَه و انس بن حارث حضور داشتند. احتمال مأموریت داشتن عبدالله از سوی امام، با شخصیت و جایگاه او سازگار است؛ اما هیچ شاهد و قرینة تاریخی بر آن دلالت نمی‌کند.
حقیقت این است که حتی در میان خواص شیعه و بزرگان بنی‌هاشم، شخصیت‌هایی بودند که نمی‌توانستند حرکت امام را در آن موقعیت زمانی به‌درستی درک و تحلیل کنند. آنان قیام الهی امام را با محاسبات معمول خود ارزیابی می‌کردند و آن را محکوم به شکست می‌پنداشتند. البته امام هیچ‌یک از شیعیان و نزدیکان خود را مجبور به شرکت در این قیام نکرد و تنها کسانی امام را همراهی کردند که بصیرت کافی و ایمان و اخلاص حقیقی و روح ولایت‌پذیری داشتند.
پی نوشت:
ابن‌عنبه، عمدة الطالب، ص37، پاورقی1 (پاورقی از محمدحسن آل طالقانی).. جمعی از محققین گروه تاریخ، تحقیقی در نهضت عاشورا، تحقیق مرکز مطالعات و پژوهش‌های فرهنگی حوزة علمیة قم توسط، ص34.. عبدالرضا عرب، «عبدالله‌بن‌جعفر و قیام کربلا»، فصلنامة تاریخ در آینة پژوهش، ش21، ص156.
منبع: صدای ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۹۳۱۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قدیمی ترین متن مبارزاتی امام خمینی و انتشار دست‌نوشته رهبری در دفتر کتابخانه وزیری برای نخستین بار + عکس
به گزارش جماران از پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ امام خمینی در سال 1323 مطلبی را در دفترچه یادداشت های آقای وزیری مکتوب کرد که امروزه به عنوان قدیمی ترین متن مبارزاتی ایشان از آن یاد می شود و به نامه قیام لله مشهور است. در این مکتوبه که پس از تبعید رضا خان و در ابتدای سلطنت محمدرضا پهلوی نگارش شده است امام با مهیا دانستن شرایط برای قیام اسلامی از حق طلبان درخواست می کند که منافع شخصی را رها کنند و به فکر حرکت اصلاحی به منظور اعاده اسلام باشند.
یکی از نکات بسیار مهم این نامه امتزاج دقایق عارفانه و آیات قرآنی به منظور انعکاس وظیفه کنشگری عموم و خواص است. از آغاز که با استناد به آیه "قُلْ اِنَّما اَعِظُکُم بِواحِدَةٍ أنْ تَقُومُوا لله مَثنی وَ فُرادی" کلام پی گرفته می شود و با حکایت مبارزات پیامبران ادامه پیدا می کند و درنهایت با استناد به آیه " وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِراً اِلَی الله ِ وَ رَسولِهِ ثُمَّ یُدرِکْهُ الْمَوتُ فَقَد وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَی الله" سخن پایان می پذیرد.
30 سال پس از نگارش این متن توسط امام خمینی در تاریخ 1353/1/17 آیت‌الله سید علی خامنه‌ای نیز دست خطی را در این دفتر مرقوم می کنند که امروز برای نخستین بار توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر می شود.
آیت‌الله خامنه‌ای نیز در یادداشت خود با استناد به آیه " وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَاقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ لَتُبَیِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَکْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْا بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا" از عدم کنشگری متولیان امور دینی و عموم امت اسلامی در قیام برای تحقق اسلام گله کرده و آمدن روزی را آرزو دارد که با کنار رفتن مکاتب مادی و سست پایه، اسلام به عنوان برنامه زندگی و بنیان اساسی نظام اجتماعی به کار گرفته شود.
متن کامل این نامه بدین شرح است:
«زیارت گنجینه گرانبهائی از کتاب و نوشته ی اسلامی که محصول کوششی ارجمند است بیننده را به یاد اقیانوس بیکران فرهنگ عمیق و غنی و عریق اسلام عزیز می افکند که در روزگار ترکتازی افکار و مکاتب و فرهنگهای سست و بی پایه ی بشری و در عهدی که پوشالی ترین بنیانهای فکری را در فکر و دل جهانیان مرتبت‌ها و پایگاه‌هاست همچنان و همچنان در عزلتخانه ی کتابها و کتابخانه ها زندانی است و در محوطه ئی بسی دور از زندگی و عمل پیروان اسلامی، تبعیدی. و متولیان و منادیان و مدعیانش را چیزی که کمتر به خاطر است و بیشتر در نسیان، رسالت و مسئولیت و تعهد خطیری است که قرآن و اسلام بدوش آنان نهاده که: و اذ اخذ الذین اوتو الکتاب لتبیننه للناس و لا تکتمونه .... به امید آن روز که امت عظیم اسلام، قرآن و اسلام را همچون برنامه ی زندگی و بنیان اساسی نظام اجتماعی به کار گیرند... به امید بیداری ها و درس گیری ها... به امید تجلی حماسه ی اسلام و تشیع در زادگاه و پرورشگاه اسلام و تشیع
در روز دوشنبه 12 ربیع الاول هزار سیصد و نود و چهار هجری قمری
در حضرت مؤسس عالیقدر کتابخانه ادوم الله برکات وجوده الشریف نگاشته آمد
53/1/17
سید علی خامنه‌ای »
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت