به نقل از «پارسینه»

هشدار مسیح مهاجری درباره دوقطبی‌سازی خطرناک بین روحانیت در قم

تاریخ انتشار: ۱۳ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۰۰۴۳۰۰

حجت‌الاسلام مسیح مهاجری در پاسخ به سؤالی درباره تلاش طیفی از تندرو‌ها برای ایجاد دوقطبی و دوگانه بین روحانیت در قم و تأثیر این موضوع بر بی‌اعتبار شدن جایگاه حوزه و روحانیت، گفت: این دوگانه‌سازی در دل روحانیت وجود دارد و بسیار خطرناک است. منشا آن هم، خود حق پنداری است. یک عده‌ای فکر می‌کنند که انقلاب هستند، انقلابی هستند، اسلام هستند، حق هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آن‌ها می‌فهمند و دیگران نمی‌فهمند. این تفکرات خطرناک است، اساسا هیچ کسی نباید خودش را اسلام بپندازد.

قم باید آزادترین مرکز گفتگو باشد

مسیح مهاجری با تأکید براینکه قم باید آزادترین مرکز گفتگو‌ها باشد، خاطرنشان کرد: همه باید بنشینند و حرف بزنند. همان جلسه پنج شنبه که سخنرانی آقای واعظی را برهم زدند، آن آقا می‌توانست حرفش را بزند و بگوید من این حرف را دارم شما جوابی اگرداری بگو نه اینکه بگوید تو حرف نزن، تو لیاقت حرف زدن نداری. این طیف از افراد هرچه می‌خواهند می‌گویند و به طرف مقابل هم می‌گویند تو صحبت نکن. این رفتار‌ها خطرناک است.

نباید گفت: تو حرف نزن بلکه باید مباحثه طلبگی کرد

وی ادامه داد: دانشگاهی‌ها همیشه غبطه درس قم را می‌خوردند و می‌گفتندای کاش در دانشگاه هم همینطور مباحثه و گفتگو باشد. یادم است در زمان حیات آقای بروجردی من یک سالی را در قم بودم یعنی سال ۳۹ من طلبه شدم و ایشان تا سال ۴۰ در قید حیات بودند. البته من در حدی نبودم که از درس ایشان استفاده کنم و بچه طلبه بودم، ولی می‌دیدیم که کسانیکه پای درس هستند با صدای بلند می‌گفتند آقا اینجور نیست ما قبول نداریم و آقا جواب آن‌ها را می‌داد. بعد‌ها در درس خارج با اساتید این رویه را داشتیم حتی در درس‌های سطح هم اینگونه اهل گفتگو و مباحثه بودیم.

این چهره روحانی گفت: اساسا خصلت درس‌های حوزوی این است. دوتا برادر می‌شناختیم که وقتی برای مباحثه به مسجد اعظم قم می‌رفتیم آن‌ها را می‌دیدم، تبریزی و سید بودند و با هم بحث و مباحثه می‌کردند. چنان فریادی بر سر هم می‌زدند که کل شبستان متوجه آن‌ها می‌شدند و فکر می‌کردند الان یقه هم را می‌گیرند، ولی بحث شان که تمام می‌شد با خنده بیرون می‌رفتند. این یعنی مباحثه طلبگی. عین این باید در قم در جریان باشد. در مسائل سیاسی، اجتماعی، علمی و دینی همین روش دنبال شود. نباید گفت: تو حرف نزن، نباید توهین کرد. اینکه یکی حرف بزند و بگویید تو انقلابی نیستی و می‌خواهی از انقلابی‌ها کسب حیثیت کنی و فقط ما باید حرف بزنیم و تو اصلا نباید حرف بزنی رویه‌ای اشتباه و خلاف است.

قم باید به هویت اصلی خودش برگردد

مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی با بیان اینکه ما الان دچار چنین بیماری در قم هستیم، تأکید کرد: این بیماری باید در قم ریشه کن شود قم باید به هویت اصلی خودش برگردد. همه آزادنه حرف خود را بزنند، همه تحمل کنند و اگر لازم شد رد هم بکنند. حیات علم و جامعه به نقد و رد است. یعنی شما حرف بزنی من جواب بدهم و رد کنم و ادامه پیدا کند. همدیگر را تحمل کنیم.

آنچه بین آیات یزدی و آملی لاریجانی پیش آمده مباحثه نبود، بدوبیراه گفتن بود

مسیح مهاجری به ماجرای اختلاف پیش آمده بین آیات یزدی و آملی لاریجانی هم اشاره‌ای کرد و گفت: آنچه بین این دو چهره اتفاق افتاد مباحثه نبود، بدوبیراه گفتن بود. این خوب نیست. وقتی دوتا رئیس سابق قوه قضاییه به همدیگر می‌پرند و همدیگر را آنطور لخت و عریان افشا می‌کنند، مردم چه بگویند؟ این دو چهره می‌توانستند بشینند و حرف هایشان را با هم مطرح کننند چه دلیلی داشت اینگونه مطرح کنند و در فضای مجازی و رسانه‌ای علنی کنند، این برای خودشان و جامعه بد بود تأثیرات منفی زیادی داشت.

همه اعضای تشکل جامعه مدرسین همفکر نیستند

از این عضو شورای مرکزی جمهوری اسلامی می‌پرسیم آیا مراوده‌ای با اعضای جامعه مدرسین دارد و پیش آمده که اگر اشکالی دید با آن‌ها مطرح کند؟، او در پاسخ گفت: خیلی از اعضای جامعه مدرسین از دوستان من هستند، البته همه اعضای این تشکل همفکر نیستند، من با خیلی از آن‌ها صحبت کردم.

به آیت الله یزدی گفتم سعه صدر نشان دهید، اما گوش نکردند

وی تصریح کرد: قبل از انقلاب با آقای یزدی که رئیس جامعه مدرسین هستند، آقای ایرانی و من جلسات علمی مربوط به نهج البلاغه و حکومت داشتیم و صحبت و بحث می‌کردیم. دوستی قبل از انقلاب با ایشان دارم. چندبار نامه به ایشان نوشتنم. وقتی رئیس جامعه مدرسین شدند گفتم آقا موقعیت خوبی فراهم است، حالا که شما رئیس شدید جامعه مدرسین را از حالت رکود خارج کنید، فعالش کنید و این دعوا‌ها را کنار بگذارید، سعه صدر نشان دهید تا همه زیر چتر جامعه مدرسین باشند منتهی گوش نکردند.

به آیت الله مصباح احترام می‌کنم، اما افکارش را قبول ندارم

این چهره روحانی در پاسخ به این سؤال که چقدر آیت‌الله مصباح را می‌شناسید و تفکراتشان را چطور ارزیابی می‌کنید، گفت: آقای مصباح را خیلی سال است می‌شناسم و خیلی با ایشان کار کردم، هیچ وقت نسبت به ایشان در صحبت‌ها و روزنامه جسارت و اهانت نداشتم و ندارم، اتفاقا احترام می‌کنم، ولی افکارشان را قبول ندارم.

تندروی‌ها در قم هم منتسب به آیت الله مصباح است هم سوءاستفاده می‌کنند

مهاجری در پاسخ به این سؤال که چرا هر اقدام تند و افراطی که خاصه در قم صورت می‌گیرد به طیف آیت‌الله مصباح ربط می‌دهند، آیا واقعا چنین چیزی صحت دارد یا برخی تندروی‌ها به اسم این طیف تمام می‌شود. او عنوان کرد: می‌شود گفت که هر دو وجه درست است هم منتسب به آقای مصباح هستند هم سوءاستفاده می‌کنند، ولی نمی‌توان میزانش را دقیق گفت، ولی هردو هست.

قم و روحانیت باید پناهگاه مردم باشند، اما الان اینگونه نیست

وی گفت: آرزو می‌کنم که همه بنشینند با هم حرف هایشان را بزنند، تقابلی بین آقای مصباح و طیف مقابلشان نباشد و تعامل کنند. مشکلات را حل کنند، همدیگر را قانع کنند. معتقدم وجه مشترک زیاد دارند اختلافات را یا حل کنند یا پیش خودشان نگه دارند انقدر علنی جامعه را بهم نریزند. قم باید پناهگاه مردم باشد، روحانیت باید پناهنگاه مردم باشد، ولی الان اینطور نیستند.

مردم می‌گفتند در دعوای آیات یزدی و آملی لاریجانی ما خدا را ندیدیم

وی تأکید کرد: در همین دعوای اخیر برخی به من گفتند آقا ما در این دعوا خدا را ندیدیم. راست هم می‌گویند یعنی روحانیت هزارسال است که می‌گوید خدا. ولی حالا مردم بگویند روحانیت حرف‌هایی به هم می‌زنند که ما در آن خدا را نمی‌بینیم؟ این بد است البته بازهم می‌گویم که این وضعیت، همه روحانیت را شامل نمی‌شود، ولی همین موارد در جامعه مطرح می‌شود و نگاه جامعه به روحانیت از این زاویه است. خوب‌ها را کمتر می‌بینند یا، چون سروصدا ندارند نمی‌بینند، ولی متأسفانه در کل بدن سالم یک زخم خودش را نشان می‌دهند.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: مهاجری روحانیت دوقطبی تندروی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۰۴۳۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عادی‌سازی بی‌حجابی شبیخون فرهنگی

  در جامعه‌ای که پوشش زنان و حتی مردان از دیرباز یکی از آداب و ارزش‌های اجتماعی بوده و بدپوششی در این جامعه مذموم شمرده شده است، عادی‌شدن پوشش‌های غیرمتعارف، چه در مردان و چه در زنان، زنگ خطر استحاله فرهنگی و ارزش‌های اجتماعی را به صدا درمی‌آورد.
پوشش انسان‌‌ها صرف‌نظر از این‌که از نظر فطرت انسانی یک ابزار مصونیت است، برای فعالیت‌‌های اجتماعی زنان و مردان نیز مفید است. هر کسی باید به اندازه‌‌ای که خود او می‌داند و برایش مصونیت‌آفرین است، به آن عمل ‌کند. حجاب به معنای پوشش بیرونی و عفاف به معنای پوشش درونی است. عواملی که باعث سلامت در جامعه می‌شوند و در صورت نبود این دو عامل، مشکلات و اثرات مخرب زیادی در جامعه به وجود خواهد آمد؛ چراکه اگر حجاب و عفاف که مکمل یکدیگرند، در افراد و جامعه رعایت شود، سبب رشد و افزایش معیار اطمینان و اعتماد در جامعه، تاثیر مثبت بر سلامت روحی و روانی در تربیت و تعلیم فرزندان و محیط اطراف می‌شود. همین امر سبب رشد عقلی و فرهنگی در جامعه و مانعی محکم در مقابل عوامل و تاثیرات منفی و مخرب است.
   
انسان، پوشش‌گریز است یا خیر؟
پیرامون موضوع حجاب و پوشش زنان مسائل مختلفی مطرح می‌‌شود اما پیش از هر چیزی باید بررسی شود که آیا انسان بالطبع حجاب‌گراست یا خیر؟ پوشش دینی بانوان و حجاب از اختراعات آیین اسلامی نیست، بلکه ریشه در تاریخ دارد. در تمدن‌های کهن بشری مانند تمدن یونان و ایران نیز موضوع حجاب در بین بانوان دارای جایگاه خاصی بوده است؛ بنابراین نه‌فقط اسلام واضع قانون حجاب نبوده، بلکه در جهت جلوگیری از افراط‌ و تفریط‌هایی که در طول تاریخ در مورد حجاب نیز به ‌وجود آمده، به قانونمند کردن و تنظیم آن همت گماشته و آن را به‌صورتی متعادل، صحیح و متناسب با فطرت انسانی زن و غیرتمندی مرد، آن را ارائه داده است. در پاسخ به این‌که انسان پوشش‌گریز است یا خیر، باید هر دو گزاره آن بررسی شود. اگر فرض بر حجاب‌گریزی باشد، اعتبار و ارزش رعایت حجاب به‌دلیل عقلانیت و پیامد فرهنگ و تربیت فردی است. اگر فرض بر گزاره اول باشد، عدم رعایت حجاب خلاف طبع بوده است. این موضوع در حالی است که در ایران تاکنون حجاب‌گرایی فرض شده و مبنای سیاست‌گذاری بر این اساس انجام گرفته است.
   
محجبه‌های جوان؛ مرکز ثقل مواجهه با بدپوشش‌ها
در مسأله حجاب، حاکمیت با گروه‌های مختلفی روبه‌روست؛ افرادی که صرفا بدپوشش هستند، افرادی که به بدپوششی کمک می‌کنند (مانند تولیدکنندگان البسه نامناسب) و در نهایت افرادی که بی‌حجابی عامدانه را تبلیغ می‌کنند (مانند متعرضان به محجبه‌ها و افراد تبانی‌کننده با عوامل بیگانه). ولی به نظر می‌رسد که محجبه‌ها باید مرکز ثقل این مواجهه قرار بگیرند. یک فرد محجبه و عفیف وظایف بزرگی بر عهده دارد و باید الگوی مناسبی برای دیگران باشد تا آنها نیز از این هدیه الهی بهره‌‌مند شوند. به هر حال در مقابله با بی‌حجابی، به جای برخورد با بی‌حجابان عادی، باید این پندار که بی‌حجابان در غلبه کمی و کیفی هستند، تضعیف شود. در این راه می‌توان از ظرفیت محجبه‌ها استفاده کرد. با وجود این‌که این موضوع مورد توجه قرار گرفته اما اجرای آن ناشیانه بوده است؛ چراکه بیشتر این افراد بانوان میانسال بوده، در حالی که بهتر است از جوانان و دانشجویان در این امر استفاده شود. با این حال باید توجه داشت که اعتدال در رفتار با بدحجابی باید رعایت شود؛ زیرا افراط در آن موجب تنش و اضطراب و منجر به عادی‌شدن بدپوششی در جامعه می‌شود. این مسأله نیازمند نهاد ستادی و نظارتی فراقوه‌ای است که منحصرا به مسأله حجاب نپردازد. می‌توان این نهاد را در قالب ستاد مبارزه با مفاسد فرهنگی ــ اجتماعی تشکیل داد. 

ارتقای صنعت مد در موضوع حجاب اسلامی
به نظر می‌رسد باید اقداماتی در جهت کاهش پوشیدنی‌های ناسالم یا نامناسب و افزایش پوشیدنی‌های سالم و مناسب، البته با کیفیت و قیمتی مناسب برای کاهش زمینه‌های فساد و بدپوششی انجام شود. بر همین اساس باید طراحان لباس در یک زیست‌‌بوم ایرانی ــ اسلامی تربیت شوند و طرح درس‌ها و نظام آموزشی خیلی قدیمی، چه در طراحی لباس و چه در طراحی پارچه ارتقا پیدا کند. مسئولان این صنعت و این حوزه باید تدابیر لازم را برای پوشش مناسب با قیمت مناسب در اختیار جامعه قرار دهند و نیازهای اقتصادی تولیدکنندگان نیز تامین شود. از سویی دیگر تسهیل تشکیل خانواده، تقویت روابط خانوادگی و افزایش اشتغال مناسب می‌تواند در کاهش زمینه‌های بدپوششی نیز موثر باشد.  با این حال باید جایگاه حجاب به‌درستی در کشور تبیین و مشخص شود. در برخورد با پدیده بدحجابی باید مشکل فرهنگی و سیاسی آن، از یکدیگر تمایز پیدا کند و متناسب با خاستگاه‌‏های آن به برخوردی سنجیده و برنامه‏ریزی‌شده پرداخت. در برخورد با بی‌حجابان باید دقت کرد تعلیم، موعظه و دعوت به خیر، مقدم بر امر به معروف و نهی از منکر است که در این مسیر نهادهای آموزشی اهمیت بالایی دارند.