حدود ۱۱ میلیون نفر در ۵۵ هزار هکتار سکونت‌گاه نابسامان زندگی می‌کنند/ باید حاشیه‌نشین‌ها را توانمند کنیم تا به شغل پایدار دست یابند
تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۰۱۸۸۵۳
مجید کیانپور در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی ایلنا، درباره افزایش حاشیهنشینی و سازوکار ساماندهی این بخش از بافت سکونتی، گفت: حاشیهنشینی تعریف خاص خودش را دارد، بدین معنا است که توسعه شهرها بدون رویه و خارج از ظوابط قانونی شکل می‌گیرد و افراد ساکن در آن‌جا از امکانات کمتری برخوردار هستند.
نماینده مردم دورود و ازنا در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: افراد در حاشیه شهرها جایی که نه طرح هادی دارد و نه بر اساس جامعه شهری و تفضیلی است، سکونت می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: توسعه در مناطق حاشیه شهرها خارج از روال قانونی است و مسکن‌های ایجاد شده فاقد خدمات زیربنایی و توسعه‌ای هستند. آسفالت، معبرهای شهری، آب و برق و خدمات زیربنایی و روبنایی در این بافت‌ها وجود ندارد.
این عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: هنگامی که آب و برق به این مناطق داده می‌شود با وجود اینکه جزء کارهای زیربنایی هستند، در زمره کارهای روبنایی قرار می‌گیرند زیرا این مناطق خدمات روبنایی مانند خانه‌ها و درمانگاه‌های بهداشت، خدمات ورزشی و گردشی و غیره ندارند.
وی با بیان اینکه حداقل استاندارهای لازم در حاشیه شهرها وجود ندارد، گفت: به طور مثال مدارسی که کلاس‌های آن حدود ۳۰ نفر گنجایش جمعیت دارد گاهی تا ۵۰ نفر در آن کنار هم می‌نشیند که بعضا شیفت در این مدارس به نوبت سوم هم میرسد، بنابراین باید ساماندهی شوند.
کیانپور تاکید کرد: آموزش مهارت‌های لازم اجتماعی در حاشیه‌نشین شهرها بسیار لازم است زیرا در این مناطق سطح درآمد بسیار پائین است و افراد معمولا از زندگی خوبی برخوردار نیستند.
وی با تاکید بر اینکه با کلاس‌ها و دوره‌های فنی و حرفه‌ای می‌توان آموزش‌های لازم را به افراد ساکن در این مناطق داد که شغل و درآمدشان به یک ثبات برسد و دست از اشتغال‌های کاذب بردارند، اظهار داشت: نهادهای حمایتی مانند سازمان فنی و حرفه‌ای، کمیته امداد، بهزیستی و آموزش و پرورش و ارشاد می‌توانند نقش بسیار مهمی را در این زمینه ایفا کنند.
نماینده مردم ازنا خاطرنشان کرد: هنگامی که مهارت‌هایی را افراد در مناطق حاشیهنشینی کسب کنند و به یک شغل مناسب دست یابند، ما می‌توانیم جلوی بسیاری از اتفاقات و آسیب‌های اجتماعی را بگیریم.
وی افزود: باید کاری کنیم که افراد به محل سکونت خود تعلق خاطر پیدا کنند تا نخواهند به نقاط دیگر مهاجرت و در حاشیه شهرها زندگی کنند.
کیانپور یادآور شد: بسیاری از افرادی که امروز در حاشیه شهرها زندگی می‌کنند از روستاها مهاجرت کرده‌اند در صورتی که اگر شغل پایدار و درآمد مکفی داشتند، به شهرها نمی‌آمدند.
وی خاطرنشان کرد: مهاجرت به شهرها خصوصا شهرهای میانی از شهرهای کوچک و روستاها صورت می‌گیرد زیرا افرادی که دست به مهاجرت می‌زنند، به فکر ارتقاء سطح درآمدشان هستند.
این نماینده مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: دولت و مجلس باید با یکدیگر همکاری داشته باشند و سطح رفاه در این مناطق را بالا ببرند و مهارت را به افراد آموزش دهند. ما باید برنامه‌های منسجم و قابل اجرا برای روستاهای کوچک داشته باشیم تا اشتغال پایدار در آنها ایجاد کنیم.
وی ادامه داد: با ایجاد اشتغال پایدار، بالابردن سطح زندگی، ارتقاء معیشت و کیفیت زندگی در مناطق روستایی و کمتر توسعه یافته علاوه بر جلوگیری از مهاجرت افراد به شهرها مانع گسترش حاشیهنشینی هم خواهیم شد.
کیانپور با اشاره به اینکه می‌توان با تمرکززدایی از روی شهرهای بزرگ به توسعه شهرهای کوچک و روستاها کمک کرد، گفت: بسیار حائز اهمیت است که تمرکززدایی کنیم، به هر میزان که امکانات و خدمات در سطح شهرها گسترش پیدا کند قطعا پدیده مهاجرت کمتر خواهد شد.
وی ادامه داد: افراد خودشان هم می‌دانند که مهاجرت کردن چه دردسرهای دارد اما چه کنند زمانی که امکانات لازم را برای زندگی ندارد. ما مسئولان و تصمیم‌گیران باید تلاش کنیم در این مناطق معیشت، اشتغال و خدمات را برای همه به صورت یکسان ارائه دهیم.
نماینده مردم ازنا در مجلس شورای اسلامی درباره اینکه آیا در کمیسیون عمران برای ساماندهی مناطق حاشیه‌نشین طرح و یا لایحه‌ای مطرح است، یا خیر گفت: در کمیسیون عمران پیگیری‌های بسیاری صورت گرفته است.
وی ادامه داد: ما چیزی حدود ۵۵ هزار هکتار حاشیهنشینی و یا به عبارتی سکونت‌گاه‌های غیررسمی و نابه‌سامان داریم که حدود ۱۱ میلیون نفر در آنها زندگی می‌کنند. این درحالی است که بافت‌های فرسود ما ۷۲ هزار هکتار که در آن ۸ میلیون نفر سکونت دارند. مجموع مساحت بافت‌های فرسوده و حاشیه‌نشین ما روی هم ۱۲۷ هزار هکتار می‌شود که ۱۹ میلیون جمعیت در آن زندگی می‌کنند که ۲۰ درصد مساحت شهرهای ما را تشکیل می‌دهد.
کیانپور گفت: امروز ۳۰ درصد جمعیت کشور در ۲۰ درصد مساحت شهری زندگی می‌کنند به همین خاطر باید تلاش کنیم بافت‌های فرسوده نوسازی شوند. همچنین برای سکونت‌های غیررسمی معروف به حاشیه‌نشین باید سطح خدمات و امکانات زیر بنایی را ارتقاء دهیم و به استاندارد برسانیم.
منبع: ایلنا
کلیدواژه: حاشیه نشینی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۱۸۸۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک فرد را در چه سنی می‌توان «پیر» دانست؟
به گزارش صدای ایران از یورونیوز،تیمی از دانشمندان آلمان، ایالات متحده آمریکا و لوکزامبورگ داده‌های بیش از ۱۴ هزار نفر را که در یک تحقیق طولانی‌مدت شرکت کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند.
شرکت‌کنندگان در این تحقیق بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۷۴ میلادی به دنیا آمده و متعلق به نسل‌های مختلف بودند. این افراد که بین ۴۰ تا ۱۰۰ سال داشتند، طی یک دوره زمانی ۲۵ ساله به ۸ پرسش پاسخ می‌دادند.
یکی از سوالات اصلی این بود که «در چه سنی کسی را پیر توصیف می‌کنید؟»
متولدین سال ۱۹۱۱ میلادی در پاسخ به این سوال گفتند که پیری به طور متوسط در سن ۷۱ سالگی شروع می‌شود؛ و هنگامی که همین پرسش از متولدین سال ۱۹۵۶ میلادی پرسیده شد که اکنون به سن ۶۵ سالگی رسیده بودند، آنها آستانه پیری را سه سال دیرتر دانستند و ۷۴ سالگی اعلام کردند.
مارکوس وتشتاین، عضو این تیم تحقیق در گزارشی می‌نویسد: «امید به زندگی افزایش یافته است و برخی از جنبه‌های سلامت نیز در طول زمان بهبود یافته است؛ به طوری که افراد در سنین خاصی که در گذشته پیر محسوب می‌شدند، اکنون دیگر مسن تلقی نمی‌شوند.»
همین روند در سطح فردی نیز مشاهده شد. بگونه‌ای که هر شرکت کننده پس از چهار یا پنج سال مسن‌تر شدن، تخمینش را برای شروع سالمندی یک سال افزایش می‌داد. زنان نیز آستانه پیری را بطور متوسط حدود دو سال دیرتر از مردان درنظر می‌گرفتند.
فاکتور‌های دیگری نیز وجود داشتند که بر تخمین فردی افراد تأثیر می‌گذاشتند؛ مثلا افرادی که مشکل سلامتی داشتند، تنهاتر بودند یا «احساس می‌کردند» مسن‌تر هستند، عموماً معتقد بودند مرحله کهولت زودتر شروع می‌شود.
به گزارش یورونیوز، البته این مطالعه دارای محدودیت‌هایی نیز بود؛ از جمله اینکه شرکت‌کنندگان همگی از یک کشور یعنی آلمان بودند. همچنین این احتمال وجود دارد که در فرهنگ‌های غیر اروپایی، «پیری» به گونه‌ای متفاوت دیده و توصیف شود.
در عصر حاضر، انسان‌ها طولانی‌تر از همیشه زندگی می‌کنند و با ادامه بهبود کیفیت زندگی و سلامت، احتمالا رسیدن به یکصدمین سالگرد زندگی بسیار رایج‌تر خواهد شد؛ به طوری که مردم شروع به طرح این سوال می‌کنند که آیا برای زندگی انسان محدودیتی وجود دارد یا خیر.
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد