چرا روسیه کریمه را در اختیار ایران گذاشت تا تحریم نفتی آمریکا را دور بزند؟

لوبلاگ نوشت: اگرچه تلاش‌های اتحادیه اروپا برای راه اندازی یک مکانیسم مالی ویژه در راستای دور زدن تحریم‌های آمریکا و تسهیل تجارت با تهران هنوز رضایت رهبران ایران را جلب نکرده اند، دولت روسیه اخیرا گام مهمی را برای کمک به متحد منطقه‌ای خود برداشت. مسکو به تهران مجوز داده است که از بنادر منطقه کریمه برای انتقال نفت خام خود استفاده کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

البته این اولین باری نیست که روس‌ها با برنامه‌های واشنگتن برای تشدید انزوای سیاسی و اقتصادی ایران مقابله میکنند. برای مثال، آن‌ها در گذشته فن آوری‌های نظامی و سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته در اختیار جمهوری اسلامی قرار داده بودند. روسیه همچنین به طور مکرر با اقدامات تنبیهی دولت آمریکا علیه تهران مخالفت کرده است. نمایندگان روسیه قطع نامه‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران را در بیشتر موارد وتو کرده اند.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: گئورگی مورادوف، معاون نسخت وزیر کریمه در ارتباط با گسترش همکاری‌های دو جانبه بین تهران و مسکو گفت که ایران در آینده می‌تواند از بنادر این منطقه برای تزانیت نفت خام خود استفاده کند. تهران و مسکو همچنین چند ماه پیش اعلام کرده بودند که به زودی چندین مانور نظامی مشترک را در تنگه استراتژیک هرمز در خلیج فارس برگزار خواهند کرد. تنگه هرمز مهم‌ترین آبراهه نفتی دنیا محسوب می‌شود و نیرو‌های مسلح ایران در ماه‌های اخیر سه نفت کش تجاری را در این محل توقیف کرده اند. تلاش‌های روسیه به ایران برای کمک به دور زدن تحریم‌های اقتصادی و گسترش همکاری‌های نظامی بین آن‌ها نشان می‌دهد که دو کشور در مقایسه با گذشته بیشتر به یکدیگر نزدیک شده اند.

اولین بار در سال ۲۰۱۶ گزارش‌هایی در مورد تقویت همکاری‌های نظامی بین مسکو و تهران منتشر شد. جمهوری اسلامی در این سال به ناوگانی از بمب افکن‌های روسیه اجازه داد که برای انجام عملیات‌های خود در سوریه از یک پایگاه هوایی در داخل ایران استفاده کنند. در طول یک قرن گذشته این اولین بار بود که یک نیروی نظامی خارجی از داخل خاک ایران عملیات خود را شروع می‌کرد. بند ۱۴۶ قانون اساسی ایران به طور صریح استقرار سربازان خارجی در داخل کشور را حتی برای مقاصد صلح طلبانه منع می‌کند. اما این موضوع مانع همگرایی منافع ایران و روسیه در منطقه و گسترش مانور‌های مشترک بین نیرو‌های مسلح آن‌ها نشده است. البته هنوز نمی‌توانیم همکاری‌های بین دو کشور را به عنوان یک ائتلاف نظامی توصیف کنیم، زیرا مشخص نیست که مسکو چه واکنشی در صورت حمله نظامی به ایران نشان خواهد داد. بنا بر این، بهتر است که همکاری‌های بین دو کشور را بیشتر به عنوان یک محور استراتژیک تفسیر کنیم.

در واقع سوالات و ابهامات زیادی در بین تحلیلگران سیاسی در مورد محور استراتژیک بین تهران و مسکو وجود دارد. برخی حتی روابط بین دو کشور را یک همکاری تصادفی یا ائتلاف موقتی توصیف کرده اند. رهبران دو کشور در سال‌های اخیر بر سر برخی مسائل از جمله آینده سوریه اختلاف نظر داشته اند. برخی معتقدند که سیاست‌های حکومت پوتین صرفا بر اساس منافع روسیه و شرایط منطقه هدایت می‌شود. مطابق با گزارش‌های منتشر شده در سال‌های اخیر، مسکو به حملات هوایی اسرائیل علیه اهداف مرتبط با ایران در سوریه چراغ سبز نشان داد و هم زمان با فروش سامانه دفاع موشکی هوایی اس-۴۰۰ به تهران مخالفت کرد.

اما علی شمعخانی، دبیر شورای امنیت ملی ایران اعتقادی به شکاف بین دو کشور در مسائل مهم منطقه‌ای ندارد. شمعخانی در دیدار با مقامات روسی در ژوئیه ۲۰۱۹ تاکید کرد که همکاری‌های دوجانبه بین دو کشور در مسیر سازنده و مثبتی قرار دارد. او از مواضع دولت روسیه در قبال خروج آمریکا از توافق هسته ای، حضور ایران در سوریه و توقیف نفت کش ایرانی در نزدیکی تنگه جبل الطارق توسط نیرو‌های بریتانیایی تقدیر کرد.

سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در دیدار با جواد ظریف، همتای ایرانی خود در تاریخ ۲ سپتامبر در مسکو اشاره کرد که مواضع کشورش در مورد ادامه حمایت از توافق برجام تغییر نکرده اند. لاوروف همچنین حمایت آمریکا از رقبای منطقه‌ای تهران را تحریک آمیز و بی ثبات کننده توصیف کرد. وزیر خارجه روسیه از تلاش‌های اخیر فرانسه برای شکستن بن بست دیپلماتیک بین تهران و واشنگتن تقدیر کرد.

برخی تحلیلگران معتقدند که گسترش یا کاهش همکاری بین ایران و روسیه وابسته به این موضوع است که آیا مسکو و واشنگتن در آن دوره زمانی خاص روابط دوستانه یا خصمانه‌ای داشته اند. شواهد موجود تا حدودی از این ادعا پشتیبانی می‌کنند. برای مثال، در دوره دیمیتری مدودف روسیه به همه قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ رآی مثبت داد. اما در شرایط کنونی به نظر نمی‌رسد که روس‌ها تمایلی برای رها کردن ایران داشته باشند. اساسا روس‌ها و آمریکایی‌ها بعد از پایان دوره جنگ سرد دیدگاه‌های متفاوتی در مورد نظم نوین دنیا داشته اند. بنابر این، حکومت ولادمیر پوتین در صورتی از سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه حمایت خواهد کرد که واشنگتن امتیازات ویژه‌ای را به روسیه اعطا کند. واشنگتن حداقل باید از گسترش دادن دایره نفوذ سازمان ناتو تا نزدیکی مرز‌های روسیه پرهیز کند و جاه طلبی‌های ژئوپلتیکی مسکو برای توسعه قلمرو خود در منطقه اروپای شرقی را نادیده بگیرد. اما احتمال وقوع این سناریو در شرایط کنونی بسیار بعید به نظر می‌رسد.

بنا براین، تصمیمات رهبران دو کشور برای گسترش یا کاهش همکاری‌های دوجانبه بر اساس ارزیابی اولویت‌های استراتژیک و ژئوپلیتیکی شکل می‌گیرند. تشدید شکاف بین مسکو و واشنگتن در دوره بعد از جنگ سرد باعث شد که شکل گیری یک محور استراتژیک بین ایران و روسیه اجتناب ناپذیر شود. روسیه و ایران اساسا مخالف تلاش‌های غرب برای تحمیل ارزش‌ها و ساختار‌های قدرت خود بر تمام جهان هستند. مسکو و تهران از مداخله گرایی یک جانبه آمریکا در خاورمیانه انتقاد می‌کنند و اولویت بالایی برای حاکمیت ملی قائل هستند. علاوه بر این، در سال‌های اخیر رهبران ایران و روسیه شکل گیری جریان‌های دموکراسی خواه در داخل کشور‌های خود را به عنوان توطئه‌ای برای پیشبرد اهداف قدرت‌های غربی توصیف کرده اند. رهبران حاکم بر تشکیلات نظامی و سیاسی ایران همچون همتا‌های روسی خود معتقدند که هنجار‌ها و ارزش‌های بین المللی مبتنی بر استاندارد‌های دوگانه هستند و در راستای پیشبرد برنامه‌های سلطه جویانه غرب تعریف شده اند.

بنابراین، رهبران روسیه تصور می‌کنند که ایران می‌تواند شریکی کلیدی برای تغییر دادن ساختار‌های قدرت و معماری امنیتی در دنیا باشد. شکل گیری نهاد‌هایی همچون اتحادیه اقتصادی اوراسیا، سازمان همکاری شانگ‌های و انجمن کشور‌های آسیای شرقی در دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که نظم حاکم بر جهان در حال تغییر است. مسکو و تهران اساسا جهان بینی ژئوپلیتیکی مشترکی در مورد غرب دارند. در نتیجه، محور استراتژیک بین این دو قدرت شرقی را باید در قالب دیدگاه‌های مشترک آن‌ها در مورد نظم بین المللی توصیف کرد.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: روحانی مکرون ترامپ برجام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۶۰۷۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چین: از نشستهای صلح اوکراین با مشارکت همه طرف‌ها حمایت می‌کنیم

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپوتنیک، ژانگ هانهویی، سفیر چین در روسیه امروز سه‌شنبه تأکید کرد که پکن از برگزاری نشست بین‌المللی صلح با موافقت روسیه و اوکراین در زمان مناسب و با مشارکت برابر همه طرف‌ها حمایت می‌کند.

وی در بیانیه‌ای که برای اسپوتنیک ارسال کرده، نوشته است «چین از برگزاری نشست صلح بین‌المللی در زمان مناسب با تأیید طرف‌های روسیه و اوکراین و با مشارکت برابر همه طرف‌ها برای بحث عادلانه درباره همه گزینه‌های صلح حمایت می‌کند».

سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه گفت نه سیاستمداران اوکراینی و نه سیاستمداران غربی حاضر به مذاکره جدی با مسکو نیستند و نشست آینده به میزبانی سوئیس درباره اوکراین را «مذاکرات غیرجدی» توصیف کرد.

وی که با شبکه «ای‌تی‌وی» بوستی گفت‌وگو می‌کرد، دراین‌باره گفت: ما کسی را نمی‌بینیم که با او گفت‌وگو کنیم. من به اظهارات رهبران اوکراین، ایالات متحده و اروپا، و طبقه سیاسی آنها توجه کنید. هیچ یک از آنها برای یک گفتگوی جدی آماده نیستند. آنها با برگزاری یک نشست در سوئیس، یک نمایش مذاکرات را بازی می کنند. چارچوب کپنهاگ به بن‌بست رسیده است.

لاوروف تأکید کرد که غرب تلاش می‌کند که غرب تلاش می کند «با تطمیع یا کلاهبردار، باج خواهی و دروغ» حداکثر تعداد کشورهای در حال توسعه و کشورهای جنوب جهانی را به «گردهمایی» در سوئیس بکشاند.

کشور سوئیس نشستی درباره اوکراین را در ۱۵ تا ۱۶ ژوئن در نزدیکی شهر لوسرن برگزار خواهد کرد. حدود ۱۶۰ کشور به این نشست دعوت شده اند، اما روسیه در آن شرکت نخواهد کرد. سرگئی گارمونین، سفیر روسیه در برن پیش از این به اسپوتنیک گفته بود که روسیه در این نشست که هدف از آن ارائه ضرب‌الاجل به مسکو است، در هیچ قالبی شرکت نخواهد کرد.

به گفته گارمونین «این نشست به یک کارزار روابط عمومی پر سر و صدا اما خالی تبدیل خواهد شد.» مسکو بارها اعلام کرده است که برای مذاکره آماده است، اما کی یف ممنوعیتی را برای آنها در سطح قانون گذاری معرفی کرده است.

دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین هفته پیش با تکرار موضع پیشین روسیه درباره مذاکرات برای حل دیپلماتیک جنگ اوکراین، گفت که هرگونه مذاکره بدون حضور و مشارکت روسیه منتج به نتیجه نخواهد شد.

پسکوف در پاسخ به پرسشی درباره کنفرانس صلح اوکراین که قرار است در سوئیس برگزار شود، گفت: درک نمی‌کنیم که این کنفرانس صلح چه نقطه عطفی است! از چنین کنفرانسی چه انتظاراتی باید داشت؟ بدون حضور و مشارکت روسیه، چطور می‌توان درباره نتیجه کنفرانس صحبت کرد؟ چنین اتفاقی مطلقاً امکان‌پذیر نیست.

وی افزود: این (کنفرانس) ابتکاری است که برای رسیدن نتیجه طراحی نشده است! موضع روسیه درباره مذاکرات صلح مشخص و مشهور است. موضع ما منسجم، کاملاً شفاف و رییس جمهور بارها آن را تکرار و تایید کرده است.

ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه به همراه الکساندر لوکاشنکو، همتای بلاروسی وی، ۱۱ آوریل در کرملین رایزنی کرده و بعد از آن، پوتین تاکید کرد که مسکو هرگز حل و فصل صلح‌آمیز مناقشات را رد نکرده و همواره نسبت به این راه‌حل متمایل بوده است.

کد خبر 6098866