بررسی و تحقیق روی سلول های بنیادی برای باروری مردان
تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۰۶۵۲۲۳
به گزارش خبرنگار مهر، اسپرم‌زایی روند سلولی پیچیده و از نظر زمانی دینامیکی است که به‌طور قطع برای ادامه نسل و باروری مردان ضروری است. سلول‌های بنیادی «اسپرماتوگونیال» به عنوان سلول‌های پایه در اسپرم‌زایی در تمام گونه‌های پستانداران، همچنان سوال برانگیز و سرشار از ناشناخته‌ها هستند.
الگوی بیان ژن در سطح mRNA برای سلول‌های اسپرماتوژنیک جمع‌آوری شده در لوله‌های آزمایش تعیین‌شده است، اما درک کاملی از تغییرات بیان ژن در شرایط پایدار اسپرم‌زایی و بیش از آن، برای سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونیال همچنان ناممکن مانده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دکتر برایان هرمان مدیر مرکز ژنومیکس دانشگاه تگزاس و یکی از برندگان امسال کنگره رویان، پژوهشی انجام داده است که می‌کوشد این شکاف دانش را از میان ببرد.
در این پژوهش با دو روش توالی یابی RNA در یک سلول، بیش از ۶۲ هزار سلول اسپرماتوژنیک در افراد نابالغ (شش روز پس از تولد) و بالغ در گونه‌های موش و انسان بررسی شدند. بررسی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونیال در موش به وسیله پیوند تأیید شد. همچنین از رنگ‌آمیزی ایمنی و qRT-PCR در مقیاس زیاد برای تأیید داده‌ها توالی‌یابی استفاده شد.
نتایج این پژوهش نشان داد، توالی‌یابی در یک سلول امکان متمایز کردن فعالیت سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونیال از سلول‌های پیش‌ساز اسپرماتوگونیا را در موش و انسان فراهم می‌سازد. همچنین این روش زیرگونه سلولی منحصر به فردی را که تاکنون شناسایی نشده بود معرفی کرد.
این پژوهش تغییرات بیان ژن که در طول میوز و اسپرمیوجنسیس در مردان اتفاق می‌افتد را به طور کامل مشخص ساخت. در نهایت، این پژوهش با معرفی مجموعه‌ای از ژن‌ها که در طی اسپرم‌سازی بیان می‌شوند، امکان تشخیص ۱۱ سلول اسپرماتوژنیک مختلف را در موش و انسان فراهم کرد.
نتایج این پژوهش منبع قوی و منحصر به فردی را برای مطالعات آینده سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونیال، روند میوز، تحقیقات مربوط به سرطان بیضه و علت شناسی ناباروری در مردان فراهم کرد. همچنین این اطلاعات می‌تواند کمک شایانی در طب ترمیم به تولید اسپرم در شرایط آزمایشگاهی کند.
به گزارش مهر، پروفسور برایان هرمان از کشور آمریکا متولد آوریل ۱۹۷۷، دانشیار رشته زیست شناسی باروری در دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو در ایالات متحده آمریکا است. او کمک استادیار پزشکی تولید مثل در دانشگاه واشنگتن، کمک دانشیار آناتومی و سیستم های سلولی در مرکز سلامت سن آنتونیو و مدیر مرکز ژنومیکس در دانشگاه تگزاس است. وی سه دوره پسا دکتری خود را در سال ۲۰۱۰ در دانشگاه پیتسبرگ در رشته های علوم تولیدمثل به پایان برد.
کد خبر 4713621منبع: مهر
کلیدواژه: ناباروری جشنواره رویان سلول بنیادی نوآوری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری امنیت اطلاعات فناوری فضایی فناوری نانو موبایل گوگل تحقیقات علمی شرکت دانش بنیان هوشمندسازی ماهواره فناوری 5G صندوق نوآوری و شکوفایی محمد جواد آذری جهرمی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۶۵۲۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک فرد را در چه سنی می‌توان «پیر» دانست؟
به گزارش صدای ایران از یورونیوز،تیمی از دانشمندان آلمان، ایالات متحده آمریکا و لوکزامبورگ داده‌های بیش از ۱۴ هزار نفر را که در یک تحقیق طولانی‌مدت شرکت کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند.
شرکت‌کنندگان در این تحقیق بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۷۴ میلادی به دنیا آمده و متعلق به نسل‌های مختلف بودند. این افراد که بین ۴۰ تا ۱۰۰ سال داشتند، طی یک دوره زمانی ۲۵ ساله به ۸ پرسش پاسخ می‌دادند.
یکی از سوالات اصلی این بود که «در چه سنی کسی را پیر توصیف می‌کنید؟»
متولدین سال ۱۹۱۱ میلادی در پاسخ به این سوال گفتند که پیری به طور متوسط در سن ۷۱ سالگی شروع می‌شود؛ و هنگامی که همین پرسش از متولدین سال ۱۹۵۶ میلادی پرسیده شد که اکنون به سن ۶۵ سالگی رسیده بودند، آنها آستانه پیری را سه سال دیرتر دانستند و ۷۴ سالگی اعلام کردند.
مارکوس وتشتاین، عضو این تیم تحقیق در گزارشی می‌نویسد: «امید به زندگی افزایش یافته است و برخی از جنبه‌های سلامت نیز در طول زمان بهبود یافته است؛ به طوری که افراد در سنین خاصی که در گذشته پیر محسوب می‌شدند، اکنون دیگر مسن تلقی نمی‌شوند.»
همین روند در سطح فردی نیز مشاهده شد. بگونه‌ای که هر شرکت کننده پس از چهار یا پنج سال مسن‌تر شدن، تخمینش را برای شروع سالمندی یک سال افزایش می‌داد. زنان نیز آستانه پیری را بطور متوسط حدود دو سال دیرتر از مردان درنظر می‌گرفتند.
فاکتور‌های دیگری نیز وجود داشتند که بر تخمین فردی افراد تأثیر می‌گذاشتند؛ مثلا افرادی که مشکل سلامتی داشتند، تنهاتر بودند یا «احساس می‌کردند» مسن‌تر هستند، عموماً معتقد بودند مرحله کهولت زودتر شروع می‌شود.
به گزارش یورونیوز، البته این مطالعه دارای محدودیت‌هایی نیز بود؛ از جمله اینکه شرکت‌کنندگان همگی از یک کشور یعنی آلمان بودند. همچنین این احتمال وجود دارد که در فرهنگ‌های غیر اروپایی، «پیری» به گونه‌ای متفاوت دیده و توصیف شود.
در عصر حاضر، انسان‌ها طولانی‌تر از همیشه زندگی می‌کنند و با ادامه بهبود کیفیت زندگی و سلامت، احتمالا رسیدن به یکصدمین سالگرد زندگی بسیار رایج‌تر خواهد شد؛ به طوری که مردم شروع به طرح این سوال می‌کنند که آیا برای زندگی انسان محدودیتی وجود دارد یا خیر.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود