مجامع دانشگاهی و وزارت امورخارجه بیشتر پیگیر بازداشت غیرقانونی دانشمند ایرانی باشند

خرداد؛ دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی با صدور پیامی ضمن تسلیت ایام عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و محکومیت دولت آمریکا در بازداشت غیرقانونی دکتر سلیمانی دانشمند برجسته ایران و جهان، خواستار پیگیری بیشتر موضوع توسط مجامع علمی و دانشگاهی کشور و دستگاه‌های مسئول به ویژه وزارت امور خارجه شد.
به گزارش ایلنا، در متن بیانیه دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی آمده است: "بیش از 11 ماه است که دکتر مسعود سلیمانی، استاد تمام دانشگاه تربیت مدرس و محقق برجسته حوزه سلول­ های بنیادی که از دانشمندان برتر دنیا و عضو انجمن سلول­ های بنیادی اروپاست در بازداشت زندان دولت آمریکا به سر می­ برد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مسعود سلیمانی یکی از صد دانشمند برتر جهان به لحاظ استنادهای علمی است که با دعوت رسمی موسسه مایوکلینیک (از موسسات مشهور علمی در آمریکا و جهان) در مهر ماه سال 1397 به صورت قانونی و با ویزای رسمی تحقیقاتی وارد کشور آمریکا شده است و در بدو ورود بدون انجام محاکمه و در شرایط غیر انسانی و سخت -هم بند با مجرمان و قاچاقچیان مواد مخدر و اراذل و اوباش خیابانی- بازداشت شده در حبس به سر می‌برد.
این در حالیست که دولت آمریکا با اتهام نقض تحریم به این دانشمند برجسته که اتهامی واهی است و با زیر پاگذاشتن پروتکل­ های دانشگاهی و تحقیقاتی، مدام زمان برگزاری دادگاه دکتر مسعود سلیمانی را به تعویق می­ اندازد و تاکنون هیچ گزارش رسمی از دلیل بازداشت این دانشمند ایرانی ارائه نکرده است.
واهی بودن دلیل اعلام شده از جانب دولت آمریکا برای دستگیری دکتر سلیمانی؛ "تحریم های اعمال شده علیه ایران" با توجه به حوزه پژوهشی ایشان؛ "هماتولوژی و سلول های بنیادی" و همچنین سوابق علمی و دانشگاهی دکتر سلیمانی که کاملا با موضوعات تحریم غیر مرتبط هستند کاملا آشکار است و بار دیگر رفتار خصمانه و غیر حقوق بشری آمریکا را تایید می کند.
دولت آمریکا که با نگاه تنگ نظرانه به پیشرفت­ های علمی و دانشگاهی ایران، تاکنون نتوانسته است مانع این حرکت عظیم علمی شود، به رفتارهای غیرانسانی روی آورده و با دنباله­ دار کردن دستگیری دکتر مسعود سلیمانی که یک فرد علمی و کاملاً غیر سیاسی است باعث شده که ایشان برای همیشه از دیدار مادر خود محروم شوند.
مادر دکتر سلیمانی که پس از شنیدن خبر دستگیری فرزندش توسط نیروهای امنیتی آمریکا دچار عارضه مغزی شد و پس از گذراندن 7 ماه بیماری که در کما فرو رفته بود، در ماه اخیر درگذشت و همچنین به گفته همسر دکتر سلیمانی؛ چشمان این دانشمند کشور به دلیل وضعیت نامساعد زندان، دیگر توان خواندن و مطالعه ندارند.
فشار سخت روحی که برای دکتر سلیمانی و خانواده ایشان رقم خورده است این دانشمند برجسته را که از بیماری IBS رنج می­ برد را در شرایط ناگواری قرار داده است و علاوه بر فشارهای روحی شرایط بد نگهداری دکتر سلیمانی موجب شده که ایشان با کاهش وزن شدید مواجه شود و اوضاع جسمی این استاد دانشگاه کشور با مخاطره روبرو شده است.
دولت آمریکا که مدعی حقوق بشر در جهان است از تحویل هرگونه دارو به این دانشمند برجسته خودداری کرده و علی رغم پرداخت تمامی هزینه­ های خوراک و پوشاک، گرفتن وکیل و... توسط خانواده دکتر سلیمانی از درمان مناسب ایشان خودداری کرده است.
تاکنون نهادهای بین المللی مانند سازمان ملل متحد، سازمان صلیب سرخ، انجمن هماتولوژی اروپا و... علی رغم پیگیری های فراوان دانشجویان و خانواده دکتر سلیمانی همگی درخصوص این جنایت آشکار سکوت کرده اند و ضرورت دارد که تمامی طرفدران حقیقی حقوق بشر و عدالتخواهان جهان نسبت به این نقض آشکار حقوق انسانی اعتراض خود را اعلام کنند تا وظایف این نهادهای ایجاد شده در جهان، برای گسترش صلح و حقوق انسانی را به آنها یادآوری کرده و جنایت های دولت آمریکا را بار دیگر برای مردم جهان آشکار کنند.
دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی در ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) با تاکید بر پیروی از راه ایشان در مبارزه با ظلم و استبداد در جهان، این اقدام غیر انسانی دولت آمریکا را محکوم کرده و بر پایان دادن به این بازداشت غیرقانونی تأکید می کند و از تمامی مجامع علمی و دانشگاهی کشور و همچنین دستگاه­ های مسئول در حوزه بین­ الملل به ویژه وزارت محترم امور خارجه درخواست دارد که این موضوع را با جدیت بیشتری پیگیری کنند." برچسب ها: ایران و جهان ، دولت ، آمریکا ، شورای عالی انقلاب فرهنگی ، عزاداری ، وزارت امور خارجه

منبع: خرداد

کلیدواژه: ایران و جهان دولت آمریکا شورای عالی انقلاب فرهنگی عزاداری وزارت امور خارجه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۷۷۴۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بورل: آمریکا دیگر هژمونی ندارد/ روسیه تهدیدی وجودی برای اروپاست

رئیس‌ سیاست خارجی اتحادیه اروپا معتقد است: آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

به گزارش ایسنا، جوزپ بورل، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سخنرانی خود در دانشگاه آکسفورد گفت: من تقابل بیشتر و همکاری کمتر در جهان را شاهد هستم. این یک روند رو به رشد در سال‌های گذشته بوده است؛ رویارویی بسیار بیشتر و همکاری بسیار کمتر. من دنیایی را بسیار پراکنده‌تر می‌بینم. من دنیایی را می‌بینم که در آن قوانین رعایت نمی‌شود. من قطبیت بیشتر و چندجانبه گرایی کمتر می‌بینم. من می‌بینم که چگونه وابستگی‌ها تبدیل به سلاح می‌شوند. من شاهد هستم که سیستم بین‌المللی که پس از جنگ سرد به آن عادت کرده بودیم، دیگر وجود ندارد. آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

بورل افزود: من چین را می‌بینم که به جایگاه ابرقدرتی می‌رسد. آنچه چین در ۴۰ سال گذشته انجام داده در تاریخ بشریت بی‌نظیر است. در ۳۰ سال گذشته، سهم چین از تولید ناخالص داخلی جهان، از ۶ درصد به تقریبا ۲۰ درصد رسیده است، در حالی که ما اروپایی‌ها از ۲۱ درصد به ۱۴ درصد و ایالات متحده از ۲۰ درصد به ۱۵ درصد رسیده‌ است. این یک تغییر چشمگیر در چشم انداز اقتصادی است. چین در حال تبدیل شدن به یک رقیب برای ما و ایالات متحده است. نه تنها در تولید کالاهای ارزان، بلکه به عنوان یک قدرت نظامی، در خط مقدم توسعه فناوری و ساخت فناوری‌هایی که آینده ما را شکل خواهند داد. چین «دوستی بدون محدودیت» را آغاز کرده است.

این دیپلمات اروپایی تصریح کرد: من گفتم جهان چند قطبی‌تر است - بله، این درست است. همزمان قدرت‌های میانی، مانند هند، برزیل، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، ترکیه در حال ظهور هستند. آنها در حال تبدیل شدن به بازیگران مهم هستند. چه بریکس باشند و چه غیر بریکس، ویژگی‌های مشترک بسیار کمی دارند، بجز میل به کسب جایگاه بیشتر و صدای قوی‌تر در جهان، و همچنین مزایای بیشتر برای توسعه خود. برای رسیدن به این هدف، آنها استقلال خود را به حداکثر می‌رسانند، تمایلی به جانبداری ندارند، بسته به شرایط یک طرف یا طرف دیگر را محافظت می‌کنند. آنها تمایلی به انتخاب اردو ندارند و ما نباید آنها را به سمت انتخاب اردو سوق دهیم.

بورل افزود: ما اروپایی‌ها می‌خواستیم در همسایگی خود حلقه‌ای از دوستان ایجاد کنیم. به جای آن، آنچه امروز داریم حلقه‌ای از آتش است. حلقه‌ای از آتش که از ساحل به خاورمیانه، قفقاز و اکنون در میدان‌های نبرد اوکراین می‌آید. توماس گومارت، مدیر مؤسسه فرانسوی روابط بین‌الملل، در حال تجزیه و تحلیل نقاط ضعف اقتصاد جهانی است. چند مورد از این نقاط بسیار به ما نزدیک است؛ دریای سرخ برای تجارت، تنگه هرمز برای نفت و گاز و دریای سیاه برای صادرات غلات. آنها در مجاورت ما هستند و در برخی از آنها ما حتی با مأموریت‌های نیروی دریایی اتحادیه اروپا درگیر هستیم، مانند آنچه در دریای سرخ است.

او در ادامه گفت: اکنون دو جنگ داریم، دو جنگ که وقتی به بروکسل آمدم، در کار نبود. دو جنگ وجود دارد که در آن مردم برای سرزمین می‌جنگند. این نشان می‌دهد که جغرافیا بازگشته است. به ما گفته شد که جهانی شدن، جغرافیا را بی‌ربط کرده است، اما نه. بیشتر درگیری‌های ما مربوط به زمین است، سرزمینی که در مورد فلسطین وعده داده شده و در مورد اوکراین سرزمینی در تقاطع دو جهان و این مبارزه برای زمین، خون‌های زیادی را ریخته است.

بورل گفت: در عین حال شاهد شتاب روندهای جهانی هستیم. تغییرات اقلیمی دیگر مشکلی برای آینده نیست. فروپاشی آب و هوا در حال حاضر رخ داده- برای فردا نیست، برای امروز است. تحولات تکنولوژیکی - به ویژه، هوش مصنوعی. اینها تغییراتی را ایجاد می‌کند که ما نمی‌توانیم به طور کامل درک کنیم. جمعیت شناسی نیز به سرعت در حال تغییر است. مهاجرت به ویژه در آفریقا که ۲۵ درصد از مردم جهان در سال ۲۰۵۰  در آن زندگی خواهند کرد. در سال ۲۰۵۰، از هر چهار انسان یک نفر در آفریقا زندگی می‌کند و در عین حال شاهد افزایش نابرابری‌ها، کاهش دموکراسی‌ها و در خطر افتادن آزادی‌ها هستیم. این چیزی است که من می‌بینم. در این چشم انداز، نقش اتحادیه اروپا و نقش بریتانیا باید مشخص شود. نمی‌دانم نقش ما کدام خواهد بود. اما مطمئناً این بستگی به پاسخ ما به چالش‌هایی دارد که با آن روبرو هستیم - ما هشدارهایی می‌شنویم مبنی بر اینکه اروپا ممکن است بمیرد، باید چکار کنیم؟

مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پیشنهاد کرد: اول، ما نیاز به ارزیابی روشنی از خطرات روسیه داریم - روسیه به عنوان وجودی‌ترین تهدید برای اروپا در نظر گرفته می‌شود. شاید همه اعضای شورای اروپا با آن موافق نباشند، اما اکثریت پشت این ایده هستند. روسیه برای ما یک تهدید وجودی است و ما باید ارزیابی شفافی از این خطر داشته باشیم. دوم، ما باید روی اصول، همکاری و قدرت کار کنیم. ما مدلی ساختیم – مدل اروپایی – بر اساس همکاری و وابستگی متقابل اقتصادی در درون خود – و موفقیت چشمگیری بوده است. ۷۰ سال صلح در میان ما. ما معتقد بودیم که وابستگی متقابل از طریق چیزی که آلمانی‌ها آن را «Wandel durch Handel» می‌نامند، همگرایی سیاسی ایجاد می‌کند. این تغییر سیاسی را در روسیه و حتی چین به همراه خواهد داشت. خوب، این اشتباه ثابت شده است. اتفاق نیفتاده است. در مواجهه با روسیه، وابستگی متقابل صلح به ارمغان نیاورد. برعکس، به وابستگی به ویژه به سوخت‌های فسیلی تبدیل شد و بعداً این وابستگی تبدیل به یک سلاح شد. امروز پوتین یک تهدید وجودی برای همه ماست. اگر پوتین در اوکراین موفق شود، به همین جا بسنده نخواهد کرد. چشم انداز داشتن یک دولت دست نشانده در کی‌یف مانند دولت بلاروس، و نیروهای روسی در مرز لهستان، و کنترل روسیه بر ۴۴ درصد از بازار غلات جهان، چیزی است که اروپایی‌ها باید از آن آگاه باشند. همه بیشتر و بیشتر از آن آگاه می‌شوند. اما من می‌دانم که همه در اتحادیه اروپا این ارزیابی را ندارند. اکنون پوتین کل غرب را به عنوان یک دشمن می‌بیند. او در بسیاری از سخنرانی‌های خود این را به صراحت بیان کرد.

بورل درخصوص شرایط کنونی در غرب آسیا هم گفت: و جنگ دیگر. پاسخ نامناسب اسرائیل به حمله ۷ اکتبر حماس خاورمیانه را در بدترین چرخه خشونت در دهه‌های اخیر فرو برد. جیک سالیوان یک هفته قبل از هفتم اکتبر گفته بود که خاورمیانه هرگز اینقدر آرام نبوده است! اما آرام نبود. فقط نگاهی به اتفاقات کرانه باختری بیندازید تا متوجه شوید که اصلاً آرام نبود. حالا دو جنگ داریم. و ما اروپایی‌ها برای آن آماده نیستیم. آنچه اکنون در غزه اتفاق می‌افتد، اروپا را به گونه‌ای به تصویر کشیده است که بسیاری از مردم آن را درک نمی‌کنند. آنها تعامل سریع و قاطعیت ما را در حمایت از اوکراین دیدند و از نحوه برخورد ما با آنچه در فلسطین روی می‌دهد تعجب کردند. فرآیندهای تصمیم‌گیری اتحادیه اروپا چگونه کار می‌کند؛ اتفاق آرا. در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ۱۸ نفر از یک طرف، ۲ نفر از طرف دیگر رای دادند و دیگران وقتی زمان تصمیم‌گیری درباره آتش بس فرا رسید، رای ممتنع دادند. اما اگر ما در یک جا چیزی را «جنایت جنگی» بنامیم، باید زمانی که در هر جای دیگری اتفاق می‌افتد، آن را به همان نام بنامیم. آنچه در ۶ ماه گذشته در غزه رخ داده، وحشت دیگری است.

این دیپلمات اروپایی تاکید کرد: باید به دنبال یک طرح صلح باشم. فکر می‌کنم اعراب باید چشم انداز خود را برای حل و فصل سیاسی اوضاع ارائه دهند. من از وزرای امور خارجه کشورهای عربی دعوت کردم که به بروکسل بیایند و پیشنهادات خود را توضیح دهند. ما باید به همه بفهمانیم که راه حل نظامی وجود ندارد. خب، همه می‌گویند که راه‌حل دو کشوری را می خواهند. ما ۳۰ سال است که از اسلو این را تکرار می‌کنیم. اما در اسلو، راه حل دو کشوری بخشی از توافق نبود. گفتند «بعداً شاید بتوانیم»، اما در متن نیست. اگر بر این باوریم که راه حل دو دولتی تنها راه حل است، جامعه بین‌المللی باید بسیار بیشتر مشارکت کند و این را نه به عنوان نقطه شروع، بلکه به عنوان نقطه پایان بازی در نظر بگیرد. اگر نابودی یا مهاجرت اجباری فلسطینی‌ها را کنار بگذاریم، راه‌حل چیست؟ وقتی این سوال را از دولت نتانیاهو می‌پرسیم، تنها پاسخی که می‌گیریم این است؛ «ما راه‌حل دو دولتی را نمی‌خواهیم». می‌پرسیم چه می‌خواهید؟ و این همان چیزی است که جامعه بین‌المللی باید بارها و بارها بپرسد تا به دنبال پاسخی باشد که بتواند از یک تراژدی انسانی دیگر جلوگیری کند. در ایرلند شمالی اتفاق افتاد، در اروپا اتفاق افتاد. دشمنان قدیمی امروز همسایگان خوبی هستند و بیشتر از همسایگان خوب، بهترین دوستان هستند. باید امکان پذیر باشد، اما برای این که [این امکان] فراهم شود، زمین باید تقسیم شود. آنها نمی‌توانند با هم زندگی کنند، آنها باید در کنار هم، در صلح و امنیت زندگی کنند، اما هر کدام با خانه، سرزمین، دولت، قلمرو و ظرفیت سیاسی خود. این یکی از مهمترین چیزهایی است که اروپایی‌ها باید حل کنند.

انتهای پیام