سندرم پای بیقرار چیست؟
تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۱۴۰۰۶۱
سندرم پای بیقرار معمولا زمانی روی می‌دهد که فرد نشسته، در حال استراحت و یا خوابیده است و اغلب هم شب‌ها بوجود می‌آید. حرکاتی که توسط سندرم پای بیقرار ایجاد می‌شوند، اختلال حرکتی تناوبی اندام (PLMS) نامیده می‌شوند که باعث میشود این بیماری، مشکلات جدی برای خواب ایجاد کند. برخی از افراد دچار سندرم پای بیقرار اولیه هستند که هیچ علت شناخته شده‌ای ندارد.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای بیشتر افراد دچار سندرم پای بیقرار، علائم این بیماری خفیف هستند. اما اگر علائم شما متوسط تا شدید هستند، این بیماری می‌تواند تاثیر بزرگی بر زندگی شما بگذارد؛ می‌تواند مانع خواب کافی شما بشود و در نتیجه مشکلاتی برای تمرکز و تفکر و فعالیت‌های اجتماعی در طول روز ایجاد کند.
سندرم پای بیقرار می‌تواند منجر به افسردگی و اضطراب نیز بشود و هر چه طولانی مدت‌تر مبتلا به این بیماری باشید ممکن است بدتر هم بشود. حتی می‌تواند سایر قسمت‌های بدن‌تان را هم دچار کند، مثلا دست‌ها. به دلیل تاثیراتی که سندرم پای بیقرار بر زندگی دارد، درمان اهمیت زیادی پیدا میکند. متد‌های درمانی، متنوع هستند، چون ریشه‌ی اصلی این بیماری دقیقا شناخته شده نیست. مثلا به گفته‌ی بعضی از محققان، سندرم پای بیقرار به دلیل مشکلاتی در دوپامین مغز ایجاد میشود، در حالیکه عده‌ای دیگر معتقدند به جریان خون ضعیف مرتبط است.
در این مطلب به بهترن درمان‌های ممکن برای سندرم پای بیقرار اشاره می‌کنیم. برخی از این درمان‌ها را خودتان هم می‌توانید به کار ببرید. در مورد سایر روش‌ها نیز با پزشک خود مشورت کنید، چون او می‌تواند برنامه‌ی درمانی برای شما در نظر بگیرد تا به تسکین علائم‌تان کمک کند.
بهترین درمان‌ها برای سندرم پای بیقرار
۱. پیدا کردن علل بالقوه
اولین قدم برای درمان، پیدا کردن علت بروز آن است. هر چند سندرم پای بیقرار می‌تواند به چیز‌هایی مربوط باشد که تحت کنترل شما نیست، مانند ژنتیک یا بارداری، اما سایر علت‌های ممکن را می‌توانید کنترل کنید. این عوامل می‌توانند عادت‌های روزمره، دارو‌هایی که مصرف می‌کنید، بیماری خاصی که دارید و یا سایر محرک‌ها باشند.
عادت‌ها
مصرف کافئین، الکل و تنباکو می‌تواند علائم سندرم پای بیقرار را تشدید کند؛ بنابراین محدود کردن مصرف این مواد می‌تواند هم می‌تواند این علائم را تخفیف بدهد.
داروها
یک سری از داروهای خاص می‌توانند علائم سندرم پای بیقرار را تشدید کنند، مثلا: آنتی هیستامین‌های قدیمی‌تر مانند دیفن هیدارمین، داروهای ضد تهوع مانند متوکلوپرامید یا پروکلرپرازین، داروهای ضد روانپریشی مانندهالوپریدول یا اولانزاپین، لیتیوم، بازدارنده‌های بازجذب سروتونین مانند فلوکستین، سرترالین یا اس سیتالوپرام، ترامادول و لووتیروکسین.
حتما پزشک خود را در جریان تمام دارو‌هایی که مصرف می‌کنید قرار دهید، چه تجویزی و چه داروی روی پیشخوان داروخانه‌ها. از پزشک‌تان سوال کنید آیا ممکن است این داروها علائم سندرم پای بیقرار را بدتر کنند، مخصوصا اگر داروهای ذکر شده در لیست بالا را مصرف می‌کنید.
بیماری‌ها
یک سری از بیماری‌ها می‌توانند با سندرم پای بیقرار ارتباط داشته باشند. بیماری مرحله‌ی نهایی کلیه یا ESRD و آسیب عصبی ناشی از دیابت نمونه‌های متداولی از این ارتباط هستند. کمبود آهن نیز ارتباط قوی با سندرم پای بیقرار دارد. شما باید در مورد سوابق بیماری‌تان با پزشک صحبت کنید، مخصوصا اگر هر کدام از بیماری‌های گفته شده را دارید.
سایر علت‌ها
برخی از افراد اینطور اعلام می‌کنند که خوردن شیرینی‌های زیاد یا پوشیدن لباس‌های تنگ باعث بروز علائم‌شان میشود. هر چند تحقیقات زیادی در مورد این عوامل صورت نگرفته، اما شما می‌توانید با روش آزمون و خطا، تاثیرات این عوامل را روی علائم بیماری خود بسنجید.
۲. عادات خواب درستی در پیش بگیرید
داشتن عادات خوب مربوط به خواب توصیه‌ای است که به همه‌ی افراد میشود، اما مخصوصا برای آن‌هایی که مشکلات خواب، چون سندرم پای بیقرار دارند، مفیدتر است. ممکن است بهتر خوابیدن، علائم این بیماری را برطرف نکند، اما مطمئنا به شما کمک میکند تا کمبود خواب ناشی از این بیماری را خنثی کنید. نکات زیر را دنبال کنید تا خوابی راحت‌تر و با کیفیت‌تر داشته باشید.
هر روز سر ساعت مشخصی به رختخواب بروید و از خواب بیدار شوید.
محیط خواب خود را خنک، ساکت و تاریک نگه دارید.
حواس پرت‌کن‌هایی، چون تلویزیون و تلفن را در زمان خواب به حداقل برسانید.
دو تا سه ساعت قبل از خواب از اسکرین‌های الکترونیک اجتناب کنید. نور آبی تابیده شده از این اسکرین‌ها می‌تواند ریتم ساعت درونی‌تان را بهم بزند.
بهترین درمان‌ها برای سندرم پای بیقرار
۳. کمبود آهن
کمبود آهن می‌تواند یکی از علت‌های اصلی سندرم پای بیقرار باشد. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که مصرف مکمل آهن می‌تواند به تسکین علائم این بیماری کمک کند. یک آزمایش خون ساده می‌تواند کمبود آهن را نشان دهد، بنابراین اگر فکر می‌کنید این می‌تواند مشکل شما باشد با پزشک‌تان صحبت کنید. اگر جواب آزمایش شما برای کمبود آهن، مثبت بود پزشک‌تان ممکن است توصیه کند مکمل آهن بخورید.
در برخی موارد ممکن است به داروی تزریقی نیاز باشد. ضمنا کمبود ویتامین D. نیز می‌تواند منجر به سندرم پای بیقرار بشود. تحقیقی در سال ۲۰۰۹ نشان داد مکمل ویتامین D. توانسته بود علائم این بیماری را در افرادی که کمبود ویتامین D. داشتند تخفیف بدهد. افرادی که تحت همودیالیز هستند می‌توانند با مصرف مکمل‌های ویتامین C. و E. علائم سندرم پای بیقرار را کاهش بدهند.
۴. ورزش کنید
ورزش کردن هم می‌تواند علائم سندرم پای بیقرار را تسکین بدهد. موسسه‌ی ملی سلامت می‌گوید، ورزش معتدل می‌تواند برای سندرم پای بیقرار که در شرایط خفیف است مفید باشد. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۶ روی ۲۳ فرد مبتلا به این بیماری انجام شد دریافت ورزش هوازی و تمرینات مقاومتی پایین تنه که به مدت ۱۲ هفته و سه بار در هفته انجام شده بودند، به میزان قابل توجهی علائم این بیماری را تخفیف دادند. سایر مطالعات نیز نشان داده ورزش کردن برای سندرم پای بیقرار بسیار مفید است. توصیه‌ای که موسسه‌ی سندرم پای بیقرار به این بیماران میکند این است که، در حد اعتدال ورزش کنند و به مرحله‌ی درد و ناراحتی نرسند، چون ورزش شدید می‌تواند علائم این بیماری را تشدید کند.
۵. یوگا و حرکات کششی انجام دهید
یوگا و حرکات کششی مانند سایر ورزش‌ها برای مبتلایان به سندرم پای بیقرار مفید است. مطالعه‌ای ۸ هفته‌ای که در سال ۲۰۱۳ روی ده زن انجام شد دریافت یوگا به کاهش علائم این بیماری کمک میکند. ضمنا یوگا به این بیماران کمک کرده بود روحیه‌ی بهتری پیدا کرده و از استرس‌شان کم شود که در نتیجه برای افزایش کیفیت خواب‌شان سودمند است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲ نیز نشان داد یوگا موجب بهبود خواب در ۲۰ زن مبتلا به این بیماری شده بود.
مطالعه‌ی دیگری نیز نشان داد انجام حرکات کششی، فواید چشمگیری برای تسکین علائم این بیماری در میان افراد تحت همودیالیز داشته است. هنوز برای پژوهشگران کاملا مشخص نیست که چرا یوگا و حرکات کششی تا این حد برای این بیماران مفید است و نیاز به تحقیقات بیشتری است. اما با توجه به نتایجی که تا کنون به دست آمده، بهتر است به روتین ورزشی روزانه‌تان، مقداری تمرینات ساق پا و کشش بالای پا را اضافه کنید.
۶. ماساژ بگیرید
ماساژ دادن عضلات پا می‌تواند علائم سندرم پای بیقرار را کاهش بدهد. بسیاری از سازمان‌های سلامت و مراقبت مانند موسسه‌ی ملی سلامت و موسسه‌ی ملی خواب توصیه کرده‌اند ماساژ می‌تواند درمانی خانگی برای این بیماری باشد. در تحقیقی در سال ۲۰۰۷، یک زن ۳۵ ساله که دو بار در هفته و به مدت ۳ هفته، ۴۵ دقیقه ماساژ دریافت می‌کرد، طی این دوره علائم بیماری‌اش تخفیف پیدا کرده بود.
بهترین درمان‌ها برای سندرم پای بیقرار
ماساژی که او گرفته بود شامل طیفی از تکنیک‌ها مانند ماساژ سوئدی و فشار مستقیم به عضلات پا بود. علائم او بعد از دو دوره ماساژ تسکین یافته و تا دو هفته بعد از پایان دوره‌ی ماساژ برنگشته بود. سرپرست این تحقیق توضیح می‌دهد که افزایش ترشح دوپامین ناشی از ماساژ می‌تواند دلیل این نتیجه باشد. همچنین معلوم شده که ماساژ باعث بهبود جریان خون میشود، پس این هم می‌تواند دلیلی برای تاثیر ماساژ بر این بیماری باشد.
۷. جوراب پای بیقرار (restiffic)
جوراب پای بیقرار جوراب‌هایی ضخیم و ساق بلند هستند که می‌توانند به کاهش علائم این بیماری کمک کنند. این جوراب‌ها که restiffic نامیده می‌شوند به نقاط خاصی از پایین پاهای‌تان فشار وارد کرده و این فشار، پیام‌هایی به مغز ارسال میکند که جواب‌شان، فرمان آرام شدن به عضلات تحت تاثیر است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد آن‌هایی که به مدت ۸ هفته از این جوراب‌ها استفاده کرده بودند، بهبود‌های چشمگیری در علائم خود داشتند و کیفیت خواب‌شان بهتر شده بود. این نوع جوراب‌ها فقط با تجویز پزشک فروخته می‌شوند.
۸. پد ویبره
پد ویبره که به آن Relaxis pad می‌گویند ممکن است علائم بیماری‌تان را تسکین ندهد، اما به خواب بهترتان کمک میکند. شما می‌توانید هنگام خواب یا استراحت از این ابزار استفاده کنید. پد را زیر ناحیه‌ی مورد نظر، مثلا پای‌تان، می‌گذارید و به میزان دلخواه شدت ویبره‌اش را تنظیم می‌کنید. این پد به مدت ۳۰ دقیقه می‌لرزد و سپس خودش خاموش میشود. ایده‌ی پشت این وسیله این است که ویبره‌های آن با تحریک‌های عصبی مبارزه می‌کنند.
منبع:برترین ها
منبع: پارسینه
کلیدواژه: پا سندرم پای بیقرار ماساژ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۱۴۰۰۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از کجا بفهمیم سرطان معده داریم یا نه؟
به گزارش «تابناک» به نقل از گجت نیوز، فاکتورهایی مانند سابقه خانوادگی، رژیم غذایی ناسالم، استعمال دخانیات و عفونت هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori) ریسک بروز این بیماری را افزایش می‌دهند. اگر جزو گروه‌های پرخطر هستید، لازم است با علائم و شیوه‌های تشخیص این بیماری بیشتر آشنا شوید.
بهترین راه برای تشخیص سرطان معده چیست؟
بهترین و مطمئن‌ترین راه برای اینکه بدانید به سرطان معده (Stomach cancer) مبتلا هستید یا خیر، آزمایش است. در ادامه آزمایش‌هایی را به شما معرفی می‌کنیم که پزشکان گوارش اغلب آن‌ها را برای تایید سرطان معده و رد سایر احتمالات پزشکی توصیه می‌کنند:
آزمایش خون: این تست می‌تواند شامل آزمایش CBC و تومور مارکرها مانند CEA باشد. این تست سرطان معده در منزل به‌راحتی انجام میشود و نیازی نیست حتما به آزمایشگاه مراجعه کنید. برای این آزمایش‌ها به نمونه خون نیاز دارید که از ورید بازویی گرفته میشود.
• تست‌های تصویربرداری پزشکی مانند سیتی اسکن
• آزمایش بلع باریم (Barium swallow): این تست یک روش تصویربرداری پزشکی است که برای تشخیص مشکلات و بیماری‌های مرتبط با دستگاه گوارش فوقانی مانند معده و مری استفاده میشود.
• آندوسکوپی فوقانی: در این آزمایش لوله ظریف و باریکی به نام آندوسکوپ از راه دهان وارد مری و معده میشود. در انتهای آن یک لنز قرار دارد که از وضعیت داخلی اندام‌های گوارشی تصویر تهیه میکند. پزشک با بررسی این تصاویر در مانیتور بروز سرطان معده را بررسی خواهد کرد.
• بیوپسی: در واقع این آزمایش به‌طور دقیق مشخص میکند که آیا سرطان معده رخ داده است یا خیر. پزشک در طی آندوسکوپی نمونه‌ای از بافت معده را خارج میکند و به آزمایشگاه می‌فرستد.
علائم اولیه سرطان معده چیست؟
سرطان معده مانند بسیاری از سرطان‌های دیگر در مراحل ابتدایی نشانه خاصی ندارد یا علائم آن با سایر بیماری‌های گوارشی همپوشانی دارد. بسیاری از بیماران به بهانه مشکلات گوارشی به دکتر گوارش مراجعه می‌کنند و در ادامه متوجه می‌شوند به این بیماری مبتلا شده‌اند. در واقع آن‌ها زمانی متوجه سرطان معده می‌شوند که بیماری پیشرفت کرده است. از علائم اولیه سرطان معده می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
سوء هاضمه
این مشکل گوارشی اغلب با احساس ناراحتی در قسمت بالایی یا میانی شکم، سوزش معده، احساس پُری شکم و ترشی دهان همراه است. سوءهاضمه می‌تواند به دلایل مختلف مانند پُرخوری، استرس و مصرف بیش از حد غذاهای چرب نیز ایجاد شود.
تهوع و استفراغ
سرطان معده به تدریج باعث تخریب بافت‌های سالم معده و کاهش اسید معده میشود. این فرآیند باعث اختلال در فرآیند جذب و هضم غذا خواهد شد و می‌تواند با تهوع و استفراغ همراه باشد. از سوی دیگر، تومورهای سرطانی به‌طور مستقیم بر سیستم گوارش فشار وارد می‌کنند.
این موضوع نیز منجر به بازگشت اسید معده به مری، حالت تهوع و استفراغ میشود. همچنین سرطان معده ممکن است سطح هورمون‌ها و مواد شیمیایی در بدن را تحت تاثیر قرار دهد، این مشکل نیز می‌تواند با تهوع و استفراغ همراه باشد.
نفخ بعد از غذا خوردن
سرطان معده به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم باعث ایجاد تغییراتی در عملکرد دستگاه گوارش میشود که ممکن است به نفخ و تورم شکمی پس از غذا خوردن منجر شود. برای مثال تومورهای سرطانی باعث ایجاد فشار در قسمت‌های مختلف دستگاه گوارش می‌شوند. این فشار می‌تواند عصب و بافت‌های حسی در دیواره معده را تحریک کند و باعث ایجاد نفخ شود.
کاهش حجم معده
همین‌طور که تومورها رشد می‌کنند، حجم معده را نیز اشغال خواهند کرد. به همین دلیل معده خیلی زودتر از ظرفیتش پُر میشود. در این حالت بیمار با خوردن مقدار کمی از غذا احساس سیری پیدا میکند. همچنین تومورهای سرطانی با تحریک عصب‌های معده باعث می‌شوند بیمار زودتر از حد طبیعی احساس سیری داشته باشد. این مشکل در طولانی‌مدت با کاهش وزن همراه میشود.
اگر به‌طور مکرر با این علائم گوارشی مواجه هستید باید برای بررسی‌های بیشتر و تشخیص دقیق به پزشک متخصص گوارش مراجعه کنید. همچنین به یاد داشته باشید بروز این علائم به این معنی نیست که حتما به سرطان معده مبتلا شده‌اید.
گاهی اوقات مشکلات ناشی از غدد می‌توانند منجر به بروز علائمی مانند کم‌اشتهایی یا کاهش وزن شوند، اگر تشخیص این باشد پزشک گوارش شما را به دکتر غدد ارجاع می‌دهد.
علائم سرطان معده در مراحل پیشرفته چیست؟
زمانی که بیماری پیشرفت میکند، علائم سرطان معده نیز به‌طور خاص دیده می‌شوند. از رایج‌ترین علائم سرطان معده در مراحل پیشرفته می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
درد
درد ناشی از سرطان معده به فاکتورهایی مانند مکان و اندازه تومور بستگی دارد. این درد می‌تواند در ناحیه معده و یا بافت‌های اطراف آن حس شود. بیماران اغلب آن را دردی تیز و مزمن توصیف می‌کنند که می‌تواند به سایر نواحی بدن مانند پشت، شکم، شانه‌ها و حتی قفسه سینه منتشر شود. همچنین بسیاری از بیماران پس از غذا خوردن با تشدید این درد مواجه می‌شوند.
خون در مدفوع یا مدفوع سیاه
یکی از عوارض متداول سرطان معده خونریزی معده است. تومور با آسیب رساندن به عروق خونی در دیواره معده باعث خونریزی داخلی میشود. این خون در فرآیند هضم قرار می‌گیرد و باعث سیاه شدن مدفوع خواهد شد. باید بدانید خون روشن و تازه در مدفوع اغلب نشانه خونریزی اندام‌های گوارشی تحتانی است و در بیشتر مواقع به بیماری‌هایی مانند بواسیر و هموروئید مرتبط است.
استفراغ خونی
تومورهای سرطانی به عروق خونی آسیب می‌زنند و باعث خونریزی می‌شوند. این خون وارد دیواره معده وارد میشود و به دلیل حساسیتی که این قسمت از دستگاه گوارش دارد، ممکن است بیمار خون را به‌صورت استفراغ تخلیه کند.
آب آوردن شکم
رشد تومور در دیواره معده به انسداد آن منجر میشود و از عبور مواد غذایی جلوگیری میکند. این مشکل با انبساط معده و شکم همراه است، زیرا مواد غذایی و مایعات درون معده تجمع می‌یابند.
به این موضوع توجه داشته باشید که این علائم جدی هستند و در صورت بروز آن‌ها به مشاوره با پزشکان متخصص نیاز دارید. با این حال بروز این علائم اصلا به این معنا نیست که حتما سرطان معده رخ داده است.
اعلام زمان و مکان بررسی مدارک آزمون استخدامی آموزگاری در فارس