به نقل از «پارسینه»

خوراکی‌هایی که کودکتان را بیش فعال می‌کنند+ علائم و درمان بیش فعالی

تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۱۷۴۸۰۹

 متخصص اعصاب و روان و روان درمانگر درباره اختلال کم توجهی-بیش فعالی (ADHD) اظهار کرد: اختلال کم توجهی-بیش فعالی یک اختلال روانپزشکی است که در کودکان پیش دبستانی، دبستانی، نوجوانان و حتی بزرگسالان سراسر جهان مشاهده می‌شود، مشخصه اصلی این اختلال، الگوی کاهش پایدار توجه و افزایش رفتار‌های تکانشی و بیش فعالی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او بیان کرد: بر اساس شرح حال خانواده‌ها، مطالعات ژنتیکی و تصویر برداری نقش عوامل ژنتیک و بیولوژیک در بروز اختلال کم توجهی-بیش‌فعالی مشخص شده است، علائم ۶۰ درصد کودکان مبتلا به این اختلال تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند؛ بنابراین این اختلال در کارکرد تحصیلی و موقعیت‌های اجتماعی و بین فردی اشخاص تداخل ایجاد می‌کند.
انواع اختلال کم توجهی- بیش فعالی کودکان

روشنی زعفرانلو درباره انواع اختلال بیش فعالی افزود: این اختلال به سه گروه تظاهر مرکب، تظاهر اغلب بی‌توجه و تظاهر اغلب بیش‌فعال و تکانشی تقسیم بندی می‌شود.

این متخصص اعصاب و روان تاکید کرد: این اختلال اغلب منشا ژنتیکی دارد، به طوری که نقش ارث در بروز این اختلال حدود ۷۵ درصد بوده و احتمال مبتلا شدن به اختلال کم توجهی – بیش فعالی در خواهر و برادر‌های فرد مبتلا تا ۸ برابر بیشتر است.

علل بیش فعالی چیست؟

این متخصص اعصاب و روان درباره اینکه چه عواملی در بروز اختلال کم توجهی-بیش فعالی موثر هستند، تصریح کرد: تولد زودرس نوزاد، عفونت مادر در دوران بارداری و مواجهه با مواد سمی در این دوران و استعمال دخانیات مانند سیگار خطر ابتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی را افزایش می‌دهد، عوامل روانی اجتماعی از جمله سوء رفتار مزمن شدید (بد رفتاری) می‌توانند با برخی عوامل رفتاری این اختلال همراهی داشته باشند و علائم اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی را تشدید کنند.

روشنی زعفرانلو درباره تاثیر رنگ‌های مصنوعی غذا‌ها و قند‌ها در بروز اختلال کم توجهی - بیش فعالی گفت: افزودنی‌های غذاها، رنگ‌ها، مواد نگهدارنده و قند‌ها عوامل احتمالی در بروز اختلال کم توجهی-بیش فعالی هستند، اما در مطالعات نقش این عوامل تایید نشده است، تاثیر رنگ‌های مصنوعی غذا‌ها و قند‌ها در بروز این اختلال اثبات نشده است.
علائم بالینی اختلال کم توجهی-بیش فعالی

این متخصص اعصاب و روان اظهار کرد: از جمله علائم بالینی اختلال کم توجهی - بیش فعالی می‌توان به جنب و جوش زیاد، ترک کردن صندلی در کلاس درس، انجام بازی‌های پر سر و صدا، پُرحرفی، حواس‌پرتی، ناتوانی برای تمام کردن تکالیف و حفظ کردن مطالب، تمرکز ضعیف، نداشتن توانایی در اتمام تکالیف و فعالیت‌ها، مشکل در مدیریت تکالیف، گم کردن وسایل، پریدن میان صحبت دیگران و نداشتن توانایی انتظار را اشاره کرد، درصد زیادی از کودکان مبتلا به این اختلال، علائم رفتاری پرخاشگری و نافرمانی را هم دارند و در مدرسه هم به مشکلات رفتاری و یادگیری دچار می‌شوند، برای تشخیص اختلال کم توجهی-بیش فعالی نشانه‌ها باید در دو مکان متفاوت برای مثال خانه و مدرسه وجود داشته باشند.
موثرترین روش‌های درمان اختلال کم توجهی -بیش فعالی کودکان

او بیان کرد: درمان دارویی خط اول درمان اختلال کم توجهی – بیش فعالی است، مقاومت زیادی برای مصرف دارو در بین مبتلایان به این اختلال وجود دارد، ولی به علت پایه زیستی این اختلال، دارو مهم‌ترین اصل دارو است، از دارو‌های رایج برای درمان اختلال کم توجهی– بیش‌فعالی می‌توان به محرک‌های دستگاه عصبی برای مثال قرص ریتالین اشاره کرد.

روشنی زعفرانلو درباره عوارض مصرف دارو‌های مناسب برای رفع اختلال کم توجهی-بیش فعالی افزود: درمان نشدن این اختلال مشکلاتی بیشتر نسبت به عوارض دارویی را برای کودک ایجاد می‌کند، اختلال یادگیری، حواس پرتی و سایر علائم این اختلال نقشی موثر در سرزنش و نکوهش کودک دارد، اطرافیان با سرزنش کردن کودک مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی عزت نفس او را کاهش می‌دهند که این موضوع در طولانی مدت مشکلاتی دیگر را برای او به وجود می‌آورد، از عوارض دارو‌های اختلال کم توجهی-بیش فعالی می‌توان به کاهش اشتها، بی خوابی و سر درد خفیف اشاره کرد.

این متخصص اعصاب و روان تاکید کرد: با آغاز درمان پایش قد، وزن و و فشار خون کودک باید هر سه ماه یکبار و معاینه جسمی او سالیانه یکبار انجام شود، رفتار‌های کودک در مدرسه باید به دقت ارزیابی شود بنابراین لازم است که رابطه نزدیک با مدرسه کودک برقرار شود و این رابطه تداوم پیدا کند.

او تصریح کرد: مداخلات روانی اجتماعی به کودک مبتلا به اختلال کم توجهی- بیش‌فعالی کمک می‌کند تا محیط خود را سازماندهی کند، والدین و معلمان کودک باید برنامه و انتظاراتی یکسان از او داشته باشند، مداخلات روانی اجتماعی به چهار قسمت آموزش‌های روانی، درمان شناختی-رفتاری، آموزش مهارت‌های اجتماعی و آموزش والدین تقسیم بندی می‌شود، آموزرش والدین بخش لازم مداخلات روانی-درمانی اختلال کم توجهی – بیش فعالی است.

روشنی زعفرانلو گفت: والدین باید بدانند که رفتار‌های فرزندشان ارادی نیست البته او علی رغم کمبود‌هایی که دارد، توانایی انجام انتظارات معقول و پذیرش مسئولیت را دارد، اساس بیشتر آموزش‌های والدین کمک به ایجاد مداخلات رفتاری کاربردی همراه با تقویت مثبت رفتار‌های تحصیلی و اجتماعی کودک است، مصرف دارو به همراه مداخلات روانی-اجتماعی بیشترین اثر بخشی را در درمان اختلال کم توجهی – بیش فعالی دارد، از روش‌های جدید درمان این اختلال می‌توان به نوروفیدبک اشاره کرد که در مطالعات اثر بخشی آن اثبات شده است.

منبع: بهداشت نیوز

منبع: پارسینه

کلیدواژه: کودکان بیش فعال درمان بیش فعالی علائم بیش فعالی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۱۷۴۸۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلیل و عوارض بیماری ترانه علیدوستی چیست؟

بعد از اعلام خبر بستری شدن ترانه علیدوستی گمانه زنی‌هایی درباره بیماری او کردند تا اینکه مشخص شد این بازیگر ایرانی دچار بیماری به نام سندرم (Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms) با نام اختصاری (DRESS) شده است که یک نوع واکنش شدید ناشی از حساسیت به مصرف برخی دارو‌ها است. اما سندرم درس (DRESS) چیست و آیا کلا بیماری خطرناکی است؟

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV ۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV ۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع: همشهری آنلاین

tags # ترانه علیدوستی سایر اخبار آیا انسان می‌تواند در فضا تولید مثل کند؟ | رابطه جنسی و زایمان در فضا چگونه است؟ بعد از فضا چه چیزی وجود دارد، جهان کجا تمام می‌شود؟! (تصاویر) مرکز واقعی جهان کجا است؟ فضانوردان چگونه در فضا دستشویی می‌کنند؟ | سرنوشت مدفوع انسان در فضا چه می‌شود؟