خودزنی وعقب گرد با تشکیل فدراسیون زنان مسلمان/لزوم بازنگری مدیران
تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۰۴۷۳۹
به گزارش خبرنگار مهر، بیشتر از یک سال از مصوبه مشترک وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای احیای فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان می گذرد. در این مصوبه بر انجامِ سریع اقدامات قانونی و اجرایی لازم برای راه اندازی دوباره این فدراسیون تاکید شد با این حال انتخاب سرپرست و ساختمانی برای رتق و فتق امور تنها اقداماتی است که تا به امروز انجام شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
البته به گفته الهه عرب عامری سرپرست فدراسیون بین المللی زنان مسلمان، قرار است به زودی مکاتبات لازم با دیگر کشورها جهت انجام اطلاع رسانی لازم برای برگزاری انتخابات دوره جدید این فدراسیون انجام شود. این در حالی است که احیای فدراسیون بین المللی زنان بعد از ۲۰ سال تعطیلی همچنان با برخی انتقادها مواجه است.
رباب شهریان از جمله مدیران ورزش کشور است که نسبت به این مصوبه و نتیجه آن منتقد است. وی که تجربه مدیریت در وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را دارد، تاکید می کند که تشکیل و راه اندازی فدراسیون بین المللی زنان در این مقطع زمانی یک نوع عقب گرد و خودزنی برای ورزش بانوان به حساب می آید.
وی در تماس با خبرنگار مهر خواستار مطرح شدن این مسائل شد و اینکه مدیران تصمیم گیرنده در وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک نسبت به این مصوبه با تشکیل گروهی از کارشناسان بازنگری لازم را داشته باشند.
ورزش بانوان دوره گذار را طی کرده است
معاون پیشین وزارت ورزش در امور بانوان با تاکید بر اینکه ورزش بانوان در ایران دوره گذار را طی کرده است، خاطرنشان کرد: تشکیل فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان در سال ۱۳۶۹ بر اساس نیازی بود که در آن مقطع زمانی برای ورزش بانوان احساس می شد. به خصوص اینکه ورزش بانوان در قالب انجمن ها اداره می شد و به همین دلیل شرایط برای برقراری تعاملات بین المللی مهیا نبود.
حرکت عالی در ورزش بانوان با تشکیل فدراسیون مختص آنها
وی با تاکید بر اینکه فرهنگ سازی و تربیت نیروی انسانی هم از جمله دلایل تاثیرگذار برای تشکیل فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان بود، ادامه داد: آن زمان تشکیل این فدراسیون یک حرکت عالی برای ورزش بانوان بود و نتایج تاثیرگذاری هم داشت به خصوص به واسطه چهار دوره بازی های زنان مسلمان که با حضور حداکثری نمایندگان دیگر کشورها و در ایران برگزار می شد.
انتقاد به نام فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان
شهریان با طرح این موضوع که واقعا ضرورت تشکیل دوباره این فدراسیون در این مقطع زمانی را نمی دانم، تصریح کرد: اول از همه با نام فدراسیون مشکل دارم. فدراسیون بین المللی زنان مسلمان ابتدا با نام شورای همبستگی کشورهای اسلامی آغاز به کار کرد اما بعد از مدتی کوتاه و هنگام اخذ مصوبه تغییر نام داد. نام این فدراسیون در این مقطع زمانی اصلا کاربردی ندارد چراکه همه فدراسیون های فعال اسلامی هستند و در بخش بین المللی فعالیت دارد. بانوان هم در تمام این فدراسیون ها فعال بوده و نقش دارند.
احیای فدارسیون زنان یک عقب گرد در ورزش بانوان است
نایب رئیس پیشین کمیته ملی المپیک تاکید کرد: هدفی که دهه ۶۰ و ۷۰ در فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان دنبال می شد، امروز برای هر یک از رشته ها به صورت جداگانه در فدراسیون های خودشان پیگیری می شود. در هر یک از این فدراسیون در بخش بانوان هر گونه فعالیت حتی برای اعزام بین المللی انجام می شود طوریکه تشکیل فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان از حیث فنی نمی تواند کمک حال باشد. بنابراین مصوبه احیای این فدراسیون فقط یک عقب گرد در ورزش بانوان به حساب می آید.
تفاوت در نگرش فرهنگی کشورهای مسلمان
شهریان در بخش دیگری از گفتگو با خبرنگار مهر با طرح یک خاطره گفت: در زمان فعالیت فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان یک دوره مسابقه زیر نظر این فدراسیون و به میزبانی پاکستان برگزار شد. من هم از جمله ناظران مسابقات بودم. در جریان مسابقات مربیان مرد در سالن ها تردد داشتند. بانوان با شلوارک دیده می شدند و با این شرایط مسابقات پخش مستقیم هم داشت. همه اینها در حالی بود که طبق قوانین فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان، مربیان مرد نباید در سالن ها باشند. می خواهم بگویم که نگرش فرهنگی کشورهای مسلمان همان زمان هم متفاوت بود. این تاکید برای توجه به نظام ارزشی و اینکه بانوان به صورت مستقل در سالن ها باشند، نگرش ما در ایران است.
اقدامی که باعث محرومیت ورزش بانوان می شود
معاون پیشین ورزش بانوان در وزارت ورزش با بیان اینکه تشکیل فدراسیون بین المللی ورزش زنان باعث می شود بانوان از امکانات دیگر فدراسیون ها محروم شوند، تاکید کرد: با تشکیل این فدراسیون به طور طبیعی بخشی از منابع انسانی و مالی باید به بدنه آن تزریق شود و خود به خود ورزش بانوان در هر رشته ای از بدنه اصلی خود منتزع می شود. طبیعی است که در این شرایط در صورتیکه بانوان از فدراسیون رشته خود مطالبه ای داشته باشند در پاسخ به فدراسیون زنان ارجاع داده می شوند.
احیای فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان مردادماه سال ۹۷ در نشست مشترک مدیران وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک مصوب شد
خودزنی در ورزش بانوان
این مدیر ورزش بانوان با یادآوری اینکه امروز بسیاری ورزشکاران، مربیان و داوران در بخش بانوان لژیونر می شوند، خاطرنشان کرد: با همه این اوصافتصمیم گیری برای احیای فدراسیون بین المللی ورزش زنان خودزنی برای ورزش بانوان است. توجه به ورزش بانوان یک حق است نه امتیاز؛ این شعار همیشگی من بوده است. اما برخی تصمیمات در عمل باعث کاهش گستره ورزش بانوان می شود مانند همین تشکیل دوباره فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان.
عدم استفاده از نیروهای متخصص در ورزش بانوان
وی در این رابطه ادامه داد: متاسفانه در ورزش بانوان به بلوغ و تفکر مدیریتی در سطح عالی نرسیده ایم و به همین دلیل از تمام نیروهای متخصص استفاده نمی کنیم. آقای صالحی امیری در کمیته ملی المپیک با تشکیل جلساتی که تمام مسئولان پیشین کمیته هم در آن حضور دارند اقدام به هم اندیشی و طرح تفکرات آنها می کند. این کاری است که در ورزش بانوان اصلا انجام نمی شود. سه سال است که با درخواست خودم بازنشسته شدم و از وزارت ورزش رفتم اما تا به امروز در هیچ زمینه ای از من نظر مشورتی گرفته نشده است. در حالیکه من جزو مدیرانی بودم که وقتی آغاز به کار کردم ورزش بانوان در ۵ رشته فعال بودم اما زمان پایان کارم این تعداد به ۵۰ رشته افزایش یافته بود.
لزوم بازنگری در احیای فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان
رباب شهریان در پایان گفتگو با خبرنگار مهر پیشنهاد داد که مدیران تصمیم گیرنده در وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک پیش از انجام هر گونه اقدام دیگری در رابطه با احیای فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان، با تشکیل گروهی از کارشناسان نسبت به این فدارسیون و مصوبه آن بازنگری لازم را داشته باشند تا مبادا شکل گیری آن برای ورزش بانوان در آینده ایجاد مشکل نشود.
کد خبر 4725192 زینب حاجی حسینیمنبع: مهر
کلیدواژه: کمیته ملی المپیک وزارت ورزش و جوانان رباب شهریان فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان تیم فوتبال پرسپولیس تیم فوتبال استقلال تهران دربی مسابقات قهرمانی جهان کشتی فرنگی کشتی آزاد تیم ملی والیبال ایران والیبال لیگ برتر فوتبال ایران قزاقستان قهرمانی آسیا برانکو ایوانکوویچ گابریل کالدرون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۰۴۷۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بانوان پلیس؛ مامن زنان آسیب دیده/ کسب ۴۰ مدال ورزشی
خبرگزاری مهر، گروه استانها- سمیه اسماعیل زاده: یک نفس از سالن مسابقات تیراندازی تا نزدیکیهای حرم امام رضا (ع) دویده بود، باجه تلفنی را دید و اولین حرفش با بغض و شوق و اشک این بود: «مادر مسابقه را بردم».
از آن روز، نزدیک به ۲۴ سال میگذرد و این قهرمانیها ادامه دارد و این روزها نیز، خبر کسب مقام قهرمانیاش در مسابقات تیراندازی نیروهای مسلح کشور را میتوان در رسانه و کانالهای مجازی شهرستان سوادکوه دید؛ درست چند روز قبل از مسابقه بود که از او وقت مصاحبه خواستم و تنها باشگاه تیراندازی شهر زیراب محل ملاقاتمان شد.
هوا تاریک شده بود و پیش از او وارد باشگاه شدم، باشگاهی که عایداتش وقف معلولان و جانبازان است و مدیریت آن را نیز رمضان صالحنژاد که قهرمان پارالمپیک تیراندازی و جانباز ۷۰ درصد است بر عهده دارد.
وارد باشگاه میشود و اولین مواجه رو در رویم با تنها بانوی سرهنگ پلیس سوادکوه، محجوبه بهاری، کسی که همزمان هم ابهت یک سرهنگ پلیس را دارد و هم عطوفت یک بانوی مهربان.
بعد از سلام و احوالپرسی، تپانچه مخصوص تمرین تیراندازی را میگیرد و با هم به سالن تیراندازی میرویم؛ سالنی که شاید اگر در کودکیِ او در شهر وجود داشت، استعدادش در عرصه تیراندازی زودتر کشف میشد و علاوه بر مقامهای کشوری، با کسب مقام در مسابقات بینالمللی میتوانست برای کشور افتخارآفرینی کند و خودش میگوید: این سالن کم نظیر در استان، با فداکاری استاد صالحنژاد که سرمایهاش را وقف کرده، ساخته شده و ایجاد امکانات برای استعدادیابی فرزندان این شهرستان، همت مسؤولان را میطلبد و در رابطه با من نیز، آنچه که اکنون هستم، به مدد دانشگاه افسری نیروی پلیس است که استعدادم در این عرصه کشف شد و از نیروی انتظامی ممنونم.
اتفاقی که انتخابش شد
ماجرای پلیس شدنش انگار سرنوشتش بود؛ مادرش عقیده داشت که درس باید پیشزمینه کار باشد و همین باعث شد که او برای رتبه خوب، دو سال پشت کنکور بماند و زمانی که رتبه خوبی آورد، مصادف با سالی شد که دانشگاه علوم انتظامی برای اولین بار پس از انقلاب، جذب نیروی زن داشت و او هم بدون هیچ پیشزمینهای، پس از معلمی و پرستاری، این رشته را انتخاب کرد و قبول شد؛ رشتهای که به بیان خودش موجب کشف استعدادهایش در ورزش شد، به شخصیتش وجوه جدیدی بخشید و اگر به گذشته برگردد بهعنوان اولین رشته انتخابش میکند.
آمادگی جسمانی یکی از فاکتورهای مهم در نیروهای پلیس است و او یکی از بخشهای خوب نیروی انتظامی را فعال بودن در حوزه ورزش میداند؛ دانشگاه علوم انتظامی، جایی که برای اولین بار با رشتههای رزمی و تیراندازی آشنا شد و در کنار کارش در نیروی انتظامی، به مدت ۱۷ سال مستمر در لیگ کشوری حضور دارد و حاصلش بیش از ۴۰ مدال رنگارنگ در رشتههای تیراندازی، والیبال، اسکی و آمادگی جسمانی است.
همه کسانی که به ما مراجعه میکنند آسیب دیده هستند و توقع دارند با صبر بالا به حرفهایشان گوش کنیم، همراهشان شویم و کمکشان کنیم
سرهنگ بهاری در کنار فعالیت و ورزش مستمر برای موفقیت یک پلیس، به فاکتور مهم معنویات و صبر و استقامت اشاره میکند و میگوید: همه کسانی که به ما مراجعه میکنند آسیب دیده هستند و توقع دارند با صبر بالا به حرفهایشان گوش کنیم، همراهشان شویم و کمکشان کنیم؛ پس اولین فاکتور صبر و معنویت است و بعد از آن توان جسمانی بالا که باید با فعالیت مستمر تقویت شود.
در تصور بسیاری کار پلیسی خشن است اما او به احساسات و رقت قلب نیروی پلیس اشاره میکند که گاه در مواجه با برخی صحنههای تاثرانگیز پلیسهای مرد و زن، بغض و حتی گریه میکنند و میافزاید: با وجود این احساسات اما کار ما ایجاب میکند که جدی باشیم چرا که اگر جدیت نباشد، تابعیت هم نیست؛ همچون ناظم یا معلمی که برای اداره خوب مدرسه یا کلاس و توجه دانشآموز به درس، امر و عتاب دارد و این رفتار دال بر خشونت آنها نیست.
کار در نیروی انتظامی را نه تنها منافی ظرافت زنانه نمیداند بلکه بر این عقیده است که دلیل جذب نیروی زن در نیروی انتظامی این است تا آنها بتوانند مامن و پناهگاهی برای بانوان مراجعهکننده به مراکز انتظامی باشند و این بانوان راحتتر بتوانند مشکلاتشان را بیان کنند؛ امری که از همان اولین مأموریت به آن رسیده است.
اولین تجربههای کاری عموماً سخت و پراضطراب است؛ خصوصاً در شغلهایی که مردانه مینماید و باید ثابت کنی که بهعنوان یک زن از پس کار بر میآیی و اولین تجربه مأموریتی این بانوی پلیس، همراهی با یک زن متهم به قتل و ماندن در کنارش برای یک شب بود؛ از نگرانیهایش میگوید، اینکه مدام حواسش به این بود که او چه عکسالعملی دارد و چطور میتواند ماموریتش را به درستی انجام دهد اما کم کم به این دید رسید که هرچند او یک قاتل است اما باید با او صحبت انساندوستانه داشته باشد تا همه چیز در آرامش پیش برود و در همان اولین مأموریت پی برد که به پلیس زن نیاز است چراکه حتی یک مجرم زن هم ترجیح میدهد که یک همراه پلیس زن داشته باشد.
تمام دخترانی که اطرافش هستند، بواسطه دیدن او علاقمند به حرفه پلیسی هستند، و این بانوی سرهنگ میگوید: هر وقت که به مدارس برای صحبت میروم؛ ابتدا دخترها از اینکه یک خانم پلیس است، تعجب میکنند و بعد کنجکاوانه میپرسند که میخواهیم پلیس شویم و من واقعیت کار را میگویم هم سختیها و هم خوشیها اما به همه (چه دختر و چه پسر) توصیه میکنم اول خودشان را بشناسند تا انتخاب درست داشته باشند و بتوانند موفق شوند.
در کنار یک زن موفق، یک مرد خوب وجود دارد
ورزش قهرمانی، کار مدیریتی در نیروی انتظامی، مادری، همسرداری و ارتباطات خانوادگی، وقتی میپرسم پیشبرد همه اینها با هم چگونه میسر شده؟ او برنامهریزی، سخت کوشی و حمایت خانواده و همسر را مهم میداند و میگوید: اول برنامهریزی، وقتی در دانشگاه افسری درس میخوانی یک سین کاری هر روز تکرار میشود و من بعد از ۲۴ سال همچنان ساعت ۵ بیدار میشوم و تا ساعت هفت که سرکار بروم یک سری کارهای مشخص را انجام میدهم و بعد از آن هم تا شب برنامهام مشخص است، دوم سختکوشی، پس از قبولی در دانشگاه، در رشتههای ورزشی مرتبط با کار انتظامی کارت مربیگری گرفتم و وارد مسابقات قهرمانی شدم و خودم را بهعنوان پلیسی که میتواند در این رشتهها موفق شود نشان دادم و در کنارش وقتی که صاحب فرزند شدم کنار مسؤولیت کاری، از تلاش در حوزه ورزش دست نکشیدم و کار و ورزش نیز موجب نشد که وظیفه مادری خود را فراموش کنم و البته حمایت مادر و پدرم و همسرم غیرقابل انکار است.
همسرش نیز مانند خودش پلیس و ورزشکار است؛ یک دوست، یک همراه و یک مشوق و به بیان خودش در کنار یک زن موفق یک مرد خوب وجود دارد و میگوید: بواسطه ورزش قهرمانی و شغلمان، سفر و انتقالی زیادی داشتهایم و در این مسیر، همسر و والدینم بسیار کمک کار بودهاند، حتی میتوانم بگویم من تا قبل از ازدواج، در حوزه ورزش در شهرستانم کمتر شناخته شده بودم و همسرم مبلغ من شد و با وجودی که خودش رزمی کار و قهرمانی جهان دارد اما بسیار سعی کرده است که راه را برای من هموار کند.
یک دلواپسیِ ناب
شهرستان سوادکوه امکانات چندانی ندارد و شهرهای کوچکی مانند زیراب و پلسفید، چندان که باید برای بانوان امکانات ورزشی در هر زمان مهیا نیست و همین بهانهای شد تا او و همسرش، زیرزمین خانهشان را تبدیل به یک باشگاه کوچک کنند؛ جایی که با هم ورزش میکنند و استرس یک روز کاری را میزدایند و حتی دختر کوچکشان هم یاد گرفته که انرژیاش را آنجا تخلیه کند و به بیان او، ما هر سه باهم در آنجا ورزش میکنیم و به هم یاد دادهایم که چگونه در کنار هم به آرامش و مسرت برسیم.
سرهنگ بهاری، با تمام ابهت پلیسی و مهارت ورزشیاش وقتی از فرزندش صحبت میکند، پر از احساس مادرانه و دغدغه میشود؛ با وجود گذراندن روزهایی که برای تمرین از دیوار ۳۰ متری با طناب بالا میرفته، همواره با ورزشهای رزمی خود را از نظر بدنی آماده نگه میدارد و در مهارت تیراندازی در میان همکارانش حرفی برای گفتن دارد اما در برابر فرزندش پر از دلواپسیِ نابِ مادرانه است و میگوید: همیشه در این فکرم که اگر اتفاقی برای من بیفتد فرزندم چه میشود؟ چراکه میدانم اکنون که من به اینجا رسیدهام به مدد حمایت مادر و پدرم بوده است و اولین تماسم پس از پیروزی در مسابقه با مادرم بوده و حالا دوست دارم این حمایتها را برای فرزندم داشته باشم تا روزی او با شوق، خبر موفقیتش را به من بگوید.
کد خبر 6086984