گزارشی از سینمای ابراهیم حاتمیکیا؛ مردی که همانطور ماند
تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۱۴۳۹۷
ابراهیم حاتمیکیا از فیلم اولش تا آخرین کاری که این روزها مشغول ساختنش است فراز و فرود فراوانی داشته و نقطه وصال مردم با انقلاب در سینما است. ۰۱ مهر ۱۳۹۸ - ۱۷:۵۴ فرهنگی سینما و تئاتر نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، امروز یکم مهرماه سالروز تولد «ابراهیم حاتمیکیا» کارگردان دفاع مقدس است و یادداشت زیر به بهانه سالروز تولد او نوشته شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«حاتمیکیا» از همان ابتدا با مهاجر و دیده‌بانش تا «خروج» امروزش، همان مردی است که «آوینی» شناخت و ما را با او آشنا کرد. اینکه مرد سینمای اعتراض و جنگ را از زاویه «آوینی» بشناسیم دیدگاه ما را تجلی می‌بخشد و باعث می‌شود تا یادمان باشد که آقا ابراهیم برادر و شاگرد مردی آسمانی است که سینما را می‌شناخت؛ او بود که به حاتمیکیا گفت که «در روزگار سینمای ما که به راحتی آدم‌ها عوض می‌شوند تو همین‌گونه بمان.»
«حاتمیکیا» با «دیده‌بان» و «مهاجر» و بعد از آن با «وصل نیکان» و «از کرخه تا راین» گفت که باید از ارزش‌های دفاع مقدس دفاع کرد و در «از کرخه تا راین» از درد فراق خمینی کبیر ناله سوزناکی را فریاد زد و از مظلومیت انقلاب و بچه‌های جنگ گفت.
«حاتمیکیا» مسیر را ادامه داد و عطر «بوی پیراهن یوسف» را در هوا چنان منتشر کرد که همه مست آن شدند. عطر آزادگانی که در روزهای زندگی شهری بعد از جنگ داشتند فراموش می‌شدند و او مانند سروشی به ما یادآوری کرد که اگر شهر آرام است برای چیست.
او در امتداد مسیرش از «برج مینو» بالا رفت و یکبار دیگر بر لزوم دیده‌بانی جنگ، بعد از روزهایی که خیلی چیز‌ها داشت فراموش می‌شد، گفت. او آنانی را که باید وارث دفاع مقدس باشند به سمت جبهه برد و به جای آنکه از درون شهر از جنگ بگوید ما را به آنجا برد؛ سفر یکی از ویژگی‌های فیلم‌های حاتمیکیا است که با آن بیننده را به سیر و سلوکی درباره ایران بعد از انقلاب و جنگ می‌برد.
اما مرد سینمای ما دید که حرفهایش با تمام قدرتی که دارد جوابگو نیست و باید فکر دیگری کرد؛ جانبازان جنگ از دست می‌روند و با مشکلات درگیرند و این در حالی است که مرفهان بی‌درد در حال پرواز به آن سوی آبها برای خوشگذرانی شب عید هستند. او «آژانس شیشه»ای را ساخت و صدای بلند اعتراضش دوگانه مقاومت و سازش را به سمت صبر بر مشکلات و تحمل رنج‌ها هدایت کرد؛ البته بی‌تفاوتی مسئولین نسبت به وضعیت جنگ و بچه‌های جنگ را به شدت کوبید و نشان داد که چرا آب از سرچشمه گل‌آلود است.
آژانس باعث شد تا ابراهیم احساس کند که آنچه را که باید درباره جنگ می‌گفت گفته است و این بار باید از چشم‌اندازی دیگر به جنگ نگاه کند؛ «ربان قرمز» با دوربین فلسفی، غم و افسردگی رزمنده‌ای را بیان کرد که به گوشه‌ای در بیابان پناه برده است تا خود و جنگ را فراموش کند، اما حتی آنجا نیز جای فراموشی نیست، زیرا آوار جنگ آنقدر عظیم است که در بیابان لم‌یزرع نیز آن را باید فهم کرد؛ اما چشمه جوشان پایان فیلم، در ناباوری می‌گوید که در لایه زیرین داستان جنگ ارزش‌هایی پنهان است و در کش و قوس جدال ما با خودمان، یکباره هویدا می‌شود و یکبار دیگر به فکر درباره آن دعوتمان می‌کند.
او با «موج مرده» یکبار دیگر از کسانی گفت که با سازش دارند به تجاوز جواز می‌دهند و حال باید این جواز را جسورانه باطل کرد.
اما «ارتفاع پست» یک فیلم اجتماعی و انتقادی است درباره مردم دیاری که جنگ، کار و زندگی را در آنجا مختل کرده و حالا به خاطر عدم رسیدگی مسئولین، یکی از آنان فکر خطرناکی کرده است؛ فیلم در پایان به ما می‌گوید که هرچه باشد زندگی و امید دوباره رخ خواهد داد و صبح امید برخواهد خواست؛ مفهوم انتظار برخاسته از فرهنگ مهدویت، یکی از مولفه‌های مهم سینمایی حاتمیکیا است که مخاطب با تمرین آن در طی فیلم، طلوع و فرجام را در انتهای فیلم‌های او می‌بیند.
«به رنگ ارغوان» از جنگ و آثار آن فاصله گرفت و یک درام روانشناسانه درباره عشق در زندگی یک مامور امنیتی شد؛ «حاتمیکیا» از سختی کار برای امنیت کشور از چشم‌اندازی احساسی نگاه کرد و شاخ و برگ جدیدی به دنیای سینمایی خود اضافه کرد. فیلم با واکنش غیر منطقی برخی روبرو و توقیف، سهمش شد. اما زمانی که از توقیف درآمد و معلوم شد که این فیلم ترس نداشته است.
بعد از این حاتمیکیا «به نام پدر» را ساخت و از رابطه میان دختر و پدری و تاثیری که جنگ می‌تواند میان آنان ایجاد کند، گفت؛ یکی از مسائل مهم او همین رابطه و انتقال ارث معنوی جنگ با تمام سختی‌هایش به فرزندان مردان جنگ است؛ او این مساله را در «به نام پدر» با تمام سختی‌هایش بیان و در پایان راه صحیح را ایستادگی بر آنچه که برایش جنگیدیم در ضمن پاک کردن آفات آن معرفی می‌کند؛ او بار دیگر پایان فیلمش را به گونه‌ای می‌بندد که نتیجه انتظار و صبر، چیزی جز رستگاری نخواهد بود.
اما «دعوت» کلا داستان متفاوتی دارد؛ حاتمیکیا خواست تا یک بار مساله اجتماعی و حساسی مانند فرزندآوری را که از راهبردهای مهم کشور است، گوشزد کند؛ این اقدام حاتمیکیا چه اشکالی داشت که برخی از آن آنقدر شوریدند؟ سینمای اجتماعی ما عمدتا از سینماگران متعهد به گفتمان انقلاب بی‌بهره است و یکبار هم باید کسی مانند «حاتمیکیا» ورودی به آن کند. هیچکدام از اپیزودهای فیلم او رنگ تلخ سقط جنین ندارد و بر امید فرزندآوری تاکید می‌کند. اما شاید ناراحتی آنانی که حاتمیکیا را محکوم کردند، به خاطر آن باشد که او علاقه‌مندانش را بد عادت کرده بود.
البته این فاصله، بسیار زود تمام شد و «حاتمیکیا» یکبار دیگر با ورود به دنیای جنگ، یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخی آن یعنی شهید «چمران» را ترسیم کرد، شخصیتی که شاید غیر از این کارگردان معترض به نابرابری، کسی نمی‌توانست ماجرای این چریک را بسازد. فیلمی که رهبر انقلاب فرمود «چمرانی که می‌شناختم همین شخصیت بود.»
«بادیگارد» حاتمیکیا از نظام محافظت و شاکله آن را مراقبت می‌کند؛ فداکاری بچه‌های محافظ شخصیت‌های نظام به معنای محافظت از خود اشخاص نیست، بلکه مراد، محافظت از مجموعه آرمان‌ها و اعتقادات این مرز و بوم است، همان حقیقتی که حاتمیکیا در «دیده‌بان» و «از کرخه تا راین» و آژانس در 20 سال قبل می‌گفت، بعد از مدت‌ها یکبار دیگر در صورتی جدید بیان کرد.
کارگردان واکنش‌گرای سینمای ایران، در قدم بعدی نشان داد که هنوز همراه بچه‌های جنگ است، چه آنهایی که در سال‌های دهه 60 در مرز ایران و عراق جنگیدند و چه آنان که امروز در سوریه با داعش می‌جنگند؛ در دورانی که مساله حضور نظامی ما در سوریه زیر مشت و لگد یاوه‌گویان اپوزیسیون و برخی حرافان در فضای مجازی بود، «به وقت شام» با سفرهای سینمایی خودش در ایران و صحبت‌های «ابراهیم حاتمیکیا» در جهت دفاع از مدافعان حرم، مشتی محکم بر دهان همه مخالفان دفاع از حرم بود.
اما حالا این کارگردان سینمای کشور در آخرین حرکت خود سراغ یک مضمون دیگر رفته است که شاید نزدیکترین فیلم به آن آژانس باشد. موضوعی اعتراضی و دغدغه‌مند درباره کشاورزان و محرومان جامعه که برای رساندن حرف خود به گوش مسئولین حرکتی شبه قیام می‌کنند و به پایخت می‌آیند.
بنابراین حاتمیکیا از همان ابتدا تا به امروز فرقی نکرده و همان طوری مانده، او همان فیلمسازی است که «مهاجر» و «دیده‌بان» را ساخت و با تمام فراز و فرودهایش، امروز برای مستضعفان فیلم می‌سازد؛ او کارگردان مردم و انقلاب است.
خروج «حاتمیکیا» با دست دهقانانانتهای پیام/
R1544/P/S4,34/CT4 واژه های کاربردی مرتبط به وقت شام ابراهیم حاتمی کیا سازمان سینمایی سینمای ایران سینمامنبع: تسنیم
کلیدواژه: به وقت شام ابراهیم حاتمی کیا سازمان سینمایی سینمای ایران سینما به وقت شام ابراهیم حاتمی کیا سازمان سینمایی سینمای ایران سینما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۱۴۳۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«دروغ پارلمانی» به شهرزاد آمد/ با دروغ همه چیز به دست میاد!
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ نمایش «دروغ پارلمانی» به تهیه کنندگی بهمن هاشمی و طراحی و کارگردانی سهیل حاتمی و از شب گذشته، اجرا‌های خود را در پردیس تئاتر شهرزاد آغاز کرد؛ این نمایش تا پنجم خردادماه هرشب راس ساعت ۲۱:۳۰ در سالن شماره ۳ پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود.
محسن رضوی نیا، مهسا احمدپور، رضا امانلو، پردیس کریمی، پویان پوینده، فاطمه عباسی، ناهید عبدالمحمدی، مسعود روشن و سالار آذریان بازیگران نمایش به «دروغ پارلمانی» می‌باشند.
«دروغ پارلمانی» برداشتی از نمایشنامه به دنبال دروغگو اثر دیمیتریس پساتاس، نمایشنامه‌نویس و طنزپرداز ترک‌تبار است که در یونان زندگی و فعالیت می‌کرده است؛ در خلاصه داستان این نمایش آمده است: با دروغ همه چیز به دست میاد، ولی نمیشه نگهشون داشت.
از دیگر عوامل این اثر می‌توان به دراماتورژ: تبسم شاهپوری، تولید: پویان پوینده، منشی صحنه: زهرا حیدری، دستیاران کارگردان: ایمان نیکخو و بیتا جباری و ستاره شهنی، طراح صحنه: مرتضی عبدالحسینی، ساخت دکور: مرتضی عبدالحسینی و علی عباسیان و محسن بهرامی، گریم: بهاره مینایی، لباس: ملیکا نخعی، طراح نور: سهیل حاتمی، مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای: سیدمحمدصادق سیادت، طراح پوستر: پوریا مقدم، ساخت تیزر: عرفان محمدی، عکاس: مجید هزاوه و امیر علی سیدجلالی اشاره کرد.
علاقمندان جهت تهیه بلیط و تماشای این نمایش می‌توانند تا پنجم خردادماه به سایت تیوال و یا گیشه پردیس تئاتر شهرزاد به آدرس خیابان حافظ، خیابان نوفل‌لوشاتو، بعد از سفارت ایتالیا، شماره ۷۶ مراجعه کنند.
انتهای پیام/
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت