به نقل از «ایرنا»

«زیبایی گاهی زن است» یا تنها عاشق شدن

تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۳۲۰۴۰

در آغاز نمایش نور همه صحنه را فرا می گیرد و مخاطب را با دکوری ساده مواجه می کند صحنه ای که تا دقایقی قبل از آغاز نمایش در تاریکی مطلق سالن دیده نمی شد.

در همان نگاه نخست، فضای کلی صحنه، نمایی از شهر را تداعی می‌کند؛ ساختمان های بلند و کوتاه یک خیابان با نوری که از پنجره های آن ها به سالن می تابد. در پایین آپارتمان ها گروه موسیقی جای گرفته اند که در طول نمایش قرار است به صورت زنده برنامه اجرا کنند کمی نزدیک تر به تماشاگران نیز نیمکتی بلند دیده می شود و در کنار آن نیز پیش پای مخاطبان دو صندلی ساده قرار دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نمایش با موسیقی آغاز می شود و بعد از آن بهاره افشاری با بیان نخستین دیالوگ ها آغازگر اجرا می شود تا نمایش که نگاهی آزاد به داستان کوتاه شب های روشن فئودور داستایوفسکی دارد عاشقانه های زن و مردی را روایت کند.

هنگ درام، ویلنسل، کمانچه و هارپ از آلات موسیقی است که به صورت زنده در طول نمایش نواخته و برای گذر از یک پرده به پرده دیگر از آن ها استفاده می شود. آوای موسیقی در طول نمایش با موقعیت های بازیگران مناسب است و به مخاطب برای قرار گرفتن در فضای ابهام و کشف مرحله به مرحله عشق میان زن و مرد کمک می کند؛ از میانه نمایش نیز وکال سوپرانو نیز به موسیقی اضافه می شود که البته به نظر نمی آید که به پیشبرد داستان کمک کند و گویی بخش پینه دوزی شده ای به نمایش است.

در داستان کوتاه شب های روشن داستایوفسکی مزاحمتی برای یک دختر جوان در تاریکی شب موجب آشنایی و آغاز دوستی بین دختر و ناجی او می شود که این دوستی با دیدارهایی طی چهار شب متوالی عمق می گیرد تا آنکه ناجی به دختر دل می‌بازد.

در طی این چهار شب، دختر و پسر داستان زندگی خود را برای یکدیگر روایت می کنند و پسر عاشق قصه متوجه می شود که دختر منتظر معشوقی است که سال گذشته با وعده بازگشت او را ترک کرده است.

در پایان داستان شب های روشن معشوق بازمی گردد و دختر، ناجی عاشق خود را که راوی قصه نیز هست در عشق تنها می گذارد اما در نمایش زیبایی گاهی زن است داستان به شکل امروزی تر روایت می شود و رگه های ایرانی به خود گرفته است.

در آغاز نمایش همان حادثه مزاحمت موجب آشنایی دختر با مردی تنها می شود که نقش آن را هومن برق نورد برعهده دارد مردی که می توان به او اعتماد کرد تا از شب هایی که منتظر معشوق خود است به سلامت بگذرد معشوقی که وعده داده یکسال پس از جدایی از میان چهار شب انتظار در نهایت در یکی از همان شب ها بازگردد اما همین انتظار موجب آشنایی زن با مرد دیگری می شود.

در آغاز نمایش این دو غریبه هر کدام در فاصله ای دور بر نیمکت ها قرار گرفته اند و از نحوه تفکر خود و داستان زندگیشان حرف می زنند اما هر پرده بعد از گفت و گوهایی طولانی و آشنایی بیشتر میان زن و مرد فاصله کمتر شده و آن دو به هم نزدیک تر می شوند و در پایان اجرا، فاصله از میان زن و مرد برداشته می شود تا آنجا که از یکدیگر عبور می‌کنند: «جالبه انگار جامون باهم عوض شده» «شاید داریم به یک نقطه مشترک می رسیم».

در نمایش زیبایی گاهی زن است برخلاف داستان شب های روشن به جای بازگشت معشوق دختر پس از گذشتن از چهار شب، زن و مرد که حالا عاشق یکدیگرند با تصمیمی خودخواسته عشق کوتاه خود را به پایان می رسانند و مرد باز هم تنها می ماند و در پرده آخر دختری دیگر بر سر راه مرد قرار می گیرد که نمی دانیم آیا عشق خود را به فراموشی می سپارد و دل به زن جدید قصه می سپارد یا برای معشوق خود از آن می گذرد اما به هر جهت نمایشنامه از عشق کوتاه و نافرجام امروزی حکایت دارد.

تمام صحنه با رنگ های مشکی و قرمز آراسته شده است و فارغ از زمان و مکان عشق را به زبان مردم عادی بیان می کند که به دنبال فراز و فرودهای رابطه هستند تا ماهیت واقعی عشق؛ مخاطب در پایان با هم‌ذاتپنداری می تواند گذشته خود را به باد فراموشی بسپارد.

دیالوگ ها مسائل مختلف اخلاقی و تفکری دو جنسیت را مطرح می کند که گاه کوچه بازاری هستند و گاهی فیلسوفانه و متفکرانه البته نویسنده برای دوری از یکنواختی در بعضی از پرده ها رنگی از طنز به دیالوگ ها داده است تا مخاطب را خندانده و بر سر شوق بیاورد.

در این میان تنها مانع ارتباط مخاطب با نمایش از جایگاه ردیف های میانی به بالا، رسا نبودن صدای بازیگران نمایش است. رسانبودن صدای برخی از بازیگران  گاه سیی می‌شود که  حرف هایشان به سختی شنیده شده و همین امر سبب قطع ارتباط مخاطب با نمایش می شود.

سهراب حسینی نویسنده و کارگردان و طراح نمایش به خوبی با ذائقه مخاطب امروزی تئاتر آشناست؛ او با بهره بردن از شب های روشن توانسته تماشاگر را به سالن آورده و او را با خود همراه کند. حسینی با کمک گرفتن از اجرای موسیقی زنده و دکور ساده حرف خود را بیان کرده است.

رامبد جوان که می‌داند چگونه مخاطبان خود را پای اجرا نگه دارد تهیه کنندگی زیبایی گاهی زن است را برعهده دارد.

این نمایش این شب ها در سالن ارکیده پردیس تئاتر شهرزاد میزبان مخاطبان است.

منبع: ایرنا

کلیدواژه: پردیس تئاتر شهرزاد تئاتر رامبد جوان نمایش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۳۲۰۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اجرای عمومی تئاتر‌های جشنواره رضوی گامی موثر است/ ماجرای عشقی عجیب

کارگردان نمایش «پر» از آثار هفدهمین جشنواره ملی تئاتر رضوی، رویکرد جشنواره در حذف بخش رقابتی و توجه به اجرای عمومی آثار را اقدامی موثر دانست.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نمایش «پر» نوشته مجید کاظم‌زاده‌مژدهی با کارگردانی محمد رسائلی در قالب هفدهمین جشنواره ملی تئاتر رضوی از ۱ تا ۱۰ اردیبهشت سال جاری در تالار مرکزی شهر رشت روی صحنه رفت.

محمد رسائلی درباره موضوع نمایش «پر» و دغدغه خود برای تولید و اجرای این اثر، گفت: این نمایشنامه با مضمون بسیار خاص و مرتبط با فرهنگ رضوی نوشته شده و رویکرد آن مرا به چالش واداشت و لذا دوست داشتم آن را تولید کنم. این نمایش زندگی یک فرد به اصطلاح چاله‌میدانی قبل انقلاب را روایت می‌کند که عاشق زنی می‌شود که کفش‌دار حرم امام رضا (ع) است و داستان جالبی برایش رقم می‌خورد.

وی اظهار امیدواری کرد داستان این اثر در اجرا نیز مخاطب را تحت تاثیر قرار داده باشد.

رسائلی با بیان اینکه تولید اثر برای جشنواره‌های موضوعی یا غیر آن به لحاظ اجرا دارای چارچوب مشخصی است، تصریح کرد: برای القای روح و جان معنوی تئاتر‌های با موضوع رضوی به مخاطب، نگاه ما متفاوت می‌شود، زیرا تاثیر روانی که من به عنوان هنرمند در وجودم از امام رضا (ع) می‌گیرم با کار‌های دیگر متفاوت است. هنرمند عرصه تئاتر باید در درجه اول ارتباط معنوی و ارادت خاصی را که خودش با امام رضا (ع) می‌گیرد به خوبی در لایه‌های مختلف اجرا برای مخاطب نیز به نمایش بگذارد تا ارتباط دوسویه بین مخاطب و تئاتر رضوی شکل بگیرد و مضمون مورد نظر به مخاطب القا شود.

کارگردان نمایش «پر» درباره حضور در جشنواره رضوی یادآور شد: این جشنواره برای من جایگاه مستحکمی دارد که به آن ارادت دارم و حالم را تا حد بسیار زیادی خوب می‌کند، لذا شرکت در آن برایم جایگاه بالایی داشت.

وی درباره حذف بخش رقابتی جشنواره تئاتر رضوی و گرایش به اجرای عمومی نمایش‌ها در شهر‌های خود، تاکید کرد: این اقدام گامی موثر و حرکتی قابل پذیرش است و این مهم مولفه موثری در موفقیت اهداف جشنواره برای نشر فرهنگ رضوی است.

رسائلی در پایان با بیان اینکه وجود بخش رقابتی از جهتی سبب تبادل نظر و انتقال تجربه بین گروه‌های نمایشی می‌شود، گفت: با این وجود تحقق حمایت اجرا‌های عمومی برای هر نمایش در شهر خود با توجه به شرایط اقتصادی موجود بسیار بهتر است و از این منظر این اقدام پسندیده و قابل ستایشی است که از سوی دبیرخانه جشنواره مطرح شده است.