فراجناحی بودن تا برقراری عدالت اجتماعی، در نگاه جراید
تاریخ انتشار: ۴ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۴۵۸۴۲
زمانهای با طعم جنگ، فقط بازگشت به برجام، عدالت اجتماعی و اعتماد ملی، دفاع مقدس، رمز پیروزی در جنگ اقتصادی، چیستی فضاسازیها علیه ایران، موقعیت اصلاحطلبی در ایران امروز، بیگانگی نسلی با غیرت ابرمردان، فراجناحی بودن نماز جمعه، تبیین سیاستهای ایران در سازمان ملل، تعیین مکانی برای روز بازارها و علاجه واقعه قبل از وقوع، از جمله موضوعهایی بود که مطبوعات محلی استان سمنان در هفته جاری به آنها پرداختند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
روزنامه پیام استان سمنان
روزنامه پیام استان سمنان در هفتهای که گذشت مطالبی چون زمانهای با طعم جنگ، فقط بازگشت به برجام، دفاع مقدس، رمز پیروزی در جنگ اقتصادی و چیستی فضاسازیها علیه ایران را مورد اشاره قرار داد. یکی از موضوع های مهمی که در این روزنامه مورد توجه قرار گرفت، مطلبی به عنوان «عدالت اجتماعی و اعتماد ملی » به قلم محمد علیان است.
در این مطلب آمده است: امروزه با توجه به پیشرفت علم فنآوری و نگرش انسانها، دولت هر کشوری نسبت به قرون گذشته متفاوت است زیرا در سالهای دور دولت نیروی تکلیف محور بود که به عنوان نهاد اصلی و برتر نظم و مقررات اجتماع را وضع میکرد و نیازی به پاسخگویی و مطالبات مردمی احساس نمیکرد.
اما با گذشت زمان و رشد و بالندگی اندیشه و فرهنگ و پررنگ شدن و نهادینه شدن حقوق بشر در دنیا حتی در جوامع غرب هم امروزه دولت به جای تکلیف محور، حقمحور است. نگاه اجمالی به قوانین اساسی کشورهای جهان نشانگر این واقعیت است که تقریبا در تمام دولتهای دنیا، حقوق شهروندی و حمایت از ضعفا در قوانین جاری کشورها پیشبینی شده است.
در چند مدت اخیر برخی از نابخردان، در راس هرم قدرت سیاسی با ظاهری فریبنده، آغشته به ریا و نیرنگ مبادرت به پولشویی، زمینخواری در مناطق لواسان، فساد مالی، اختلاس و... کرده که خوشبختانه قوه قضائیه برای شناسایی و دستگیری و حتی تخریب ویلاهای چندهزار متری غصبی توسط این افراد بانفوذ بدون هرگونه جانبداری یا خویشتنداری دانهدرشتها را با اقتدار به میز محاکمه کشانده که براستی قابل تحسین و ارزشمند است که مدتها مردم فهیم و صبور کشورمان چنین انتظاری داشتند که آرزوی همگان برآورده و سره از ناسره مشخص و چهره خادم و خائن معلوم شد که به راههای گوناگون و فریب و ترفندهای سیاسی و مظلومنمایی به خزانه ملی کشور دستدرازی کردهاند.
مجازات این نامحرمان بزرگترین درس عبرتی است برای امانتداری و رعایت کردن حقوق هموطنان که دیری است این خیانت به اموال عمومی همچون درد اجتماعی سینه پردرد قشر محروم جامعه را میفشارد و سنگینی میکند. به یاد داشته باشیم در قانون اساسی ایران قوه قضائیه قوای مستقل تعریف شده و هر چه قاطعیت و اقتدار دستگاههای وابسته به عدالت کشور باصلابت و پاکتر و شفافتر باشد مفهوم اعتماد ملی بیشتر از قبل جلوهگر خواهد بود.
در یکی دیگر از مطالب این نشریه با عنوان « رمز پیروزی در جنگ اقتصادی» نوشته ابوالقاسم کواکبیان آمده است: هفته گذشته رهبر معظم انقلاب در درس خارج فقه طی بیاناتی شرط مذاکره با آمریکا را بازگشت آمریکا به معاهده هستهای دانستند.
بهفرموده ایشان این مذاکره همچنین باید در جمع کشورهای امضاکننده برجام انجام شود؛ در غیر این صورت هرگونه مذاکره با آمریکا در هر سطحی جایز نیست؛ چون نشان از زورگویی طرف مقابل دارد که میخواهند بگویند هرچه نظر ماست، باید قبول کنید؛ کمااینکه آنان بودند که عهدشکنی کردند و از برجام خارج شدند؛ لذا بهنظر نگارنده میرسد که برای تحقق این مهم و سربلندی مردم ایرانزمین و غلبه بر دشمنان عهدشکن، شرط اول آن است که به داخل کشور نظر کنیم و ایرانی ثروتمند و بینیاز از همه زورگویان عالم بسازیم. هرچه باشد، کشوری داریم که پتانسیلهای عظیم معنوی و مادی زیادی دارد.
مردمی داریم بااراده و مؤمن و دوستدار ایران عزیز که میتوانند در برابر بیگانگان مقاومت کنند. کشوری داریم سرشار از ثروتهای خدادادی که با این سرمایه عظیم مادی، میتواند با بسیاری از کشورهای توسعهیافته جهان رقابت کند؛ البته این بدان معنی نیست که کشور دچار قحطی شود و مردم در عین نداری و رنج و گرسنگی، مقاومت کنند.
از تولیدکننده گرفته تا مصرفکننده، از افراد مشغول در مشاغل خدماتی گرفته تا متولیان بهداشت و سلامت، از قومیتهای مختلف گرفته تا مذاهب رسمی شناختهشده کشور، همه باید با هم متحد و همدل باشند و در اینمیان، احدی نباید خود را بالاتر از قانون و برتر از دیگران بداند.
در اینمیان، فقط مردم زحمتکش و باغیرت جامعه هستند که در برابر کمبودها مقاومت میکنند؛ کمااینکه هماکنون خیل عظیم جوانان کشور با تحصیلات عالیه بیکارند و نبوغ و استعداد و انرژی و قدرت جوانی آنان هرز میرود یا بهدلیل کمکاری و بیتوجهی مسئولانِ ناکارآمد بعضی از مراکز تولیدی ما تعطیل شده و کارگران آن شرمنده خانواده خود هستند.
بدیهی است اگر این افراد در کنار بیکاری و بیپولی، ضعف ایمان داشته باشند، به بزهکاری و کارهای خلاف روی میآورند و بدتر از همه، معتاد میشوند و متعاقب آن، هست و نیست خود و جامعه را ویران میکنند که دودش به چشم همه خواهد رفت؛ لذا در این جنگ اقتصادی و این تحریمها نیازمند مسئولانی کارآمد و دلسوز از میان همین قشر مستعد و توانمند هستیم که سطح زندگیشان نیز با مردم عادی تفاوت چندانی نداشته باشد.
روزنامه بیان مردم
روزنامه بیان مردم دیگر نشریه استان سمنان است که در هفته جاری موضوعهایی چون موقعیت اصلاحطلبی در ایران امروز، بیگانگی نسلی با غیرت ابر مردان، فراجناحی بودن نماز جمعه، تبیین سیاستهای ایران در سازمان ملل و تعیین مکانی برای روز بازارها در سمنان را مورد اشاره قرار داد.
از مسائل مهمی که در هفته جاری مورد توجه این روزنامه قرار گرفت، مطلبی به عنوان « نماز جمعه فراجناحی است » نوشته منصور فرزامی است.
در این مطلب آمده است: صدور برگزاری نماز جمعه در دانشگاه تهران و انتصاب روحانی مبارز و محبوب دلها، زنده یاد حضرت آیت الله طالقانی در سمت امامت جمعه تهران از جانب مرحوم امام(ره)، تنها چند ماه بعد از پیروزی انقلاب و در سال ۱۳۵۸، از اتفاقات خوش و مهم بعد از پیروزی انقلاب بود.
این انتصاب به جا و تاثیرگذار و حضور مرحوم طالقانی که زبانی بران و ذهنی پرورده از قرآن داشت و اوج و فرود انقلاب و مبارزه را به تن و باجان تجربه کرده بود آن قدر خوشایند بود که مشتاقان این جایگاه حتی از اقصا نقاط کشور به دانشگاه تهران میآمدند تا تحلیلهای شمرده و منطقی و قرآنی از دل برآمده را به گوش جان بشنوند و در اشتیاق آن باشند که جمعهی دیگر در این میعادگاه، توفیق حضور و دیدار امام جمعه، دست دهد.
در ادامه این مطلب آمده است: بنابراین، نگارنده نظر مسئول دفتر نمایندگی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه استان سمنان را به اینکه مجریان نماز جمعه نباید به جناح های سیاسی وابسته باشند تصریح و بیان صائبی میداند و البته رویکرد نوینی خواهد بود تا همهی سلایق سیاسی معتقد به نظام و نحلههای فکری پایبند شریعت محمدی(ص) در صفوف به هم فشرده حضور یابند و سخنرانان پیش از خطبههای نماز جمعه نیز از همه جناحهای معتقد به نظام به ایراد سخن و تحلیل و نقد، به این جایگاه مقدس که خانهی خدا محسوب می شود، دعوت شوند.
بخصوص در این شرایط که جهان اسلام به شدت مورد هجمهی استکبار جهانی است و تفرقه، آفت بزرگ و زمینه ساز این هجمه.
روزنامه کویر امروز
در روزنامه کویر امروز یکی از نشریه های استان سمنان مطلبی با عنوان «علاج واقعه قبل از وقوع » به قلم حسن اشجعی نوشته شده است.
در این مطلب آمده است: معاون هماهنگی امور عمرانی اســتاندار سمنان بابیان اینکه آگاه ســازی و آموزش مردم در مواقع بحران می تواند آســیب ها را کاهش دهد، گفت: قصور دستگاه های خدمت رســان استان هنگام حوادث بخشودنی نیست.
منوچهر فخری در نشست شورای مدیریت بحران ســمنان تاکید می کندکه این مهــم می طلبد تا قبل از وقوع هر نوع حادثه ای تجهیزات و امکانات موردنیاز منطقه تهیه و یا تعمیر شوند.
شاید این جمله را خیلی ها شنیده باشند و یا بارها برایشان تکرار شده باشد"علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد " اما این نکته بسیار مهم در کشور ما زیاد کاربرد ندارد، نه اینکه در منطقه ما اتفاق وحوادث پیش بینی نشده نمی افتد بلکه ما دارای خصوصیت فراموشی بسیار جدی و شدیدی هستیم و پس از مدتی از حادثه ای که رخ داده است همه آنچه که دیده وشنیده ایم وآنچه که لازم اســت برای آینده تدبیر شود به یکباره به فراموشی می سپاریم و به زندگی عادی خود برمی گردیم.
به معنای دیگر باید حادثه های پیش بینی نشــده را با برنامه ریزی وتامین امکانات مورد نیاز وآمادگی های لازم مدیریت کرد وبه حد اقل رساند. تا اینجا بحث برسر آمادگی برای کمک رسانی به موقع و کاهش قابل توجه آسیب های ناشــی از حوادث غیر قابل پیش بینی بود، اما نکته دیگری هم هســت که لزوما باید در زندگی عادی پیش گرفــت.
پس بیاییم همگی آنچه که مورد نیاز زندگیمان در حوادث غیر قابل پیش بینی است را با تعهد وآینده نگری وتدبیر فراهم کنیم.
۹۸۹۱/6103
منبع: ایرنا
کلیدواژه: اجتماعی سمنان مطبوعات رسانه اقتصاد نماز جمعه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۴۵۸۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طرحی برای رسانههای فردای ایران
سطح نازل آزادی رسانه و ضعف فاحش اقتصاد رسانه بارقههای امید رسیدن به گشایشی در نظام رسانهای را کمرنگتر از همیشه کرده است. اوضاع وخیم اقتصادی و بنبست سیاسی هم بر نظام رسانهای سایه انداخته است. فعلاً نشانهای از بهبود در افق پیدا نیست.
ولی اگر مقیاس تاریخ را وسیعتر از چند دهه در نظر بگیریم، شاید بتوانیم مشاهده کنیم که جامعه ایران ایستا نبوده و به هر طریقی با تکاپوها و جنبوجوشهایی که دارد راهش را پیدا کرده است.ایران در یک پیچ تاریخی قرار گرفته و دگرگونیهای بنیادینی که چند سال است نشانههایش را میبینیم آغاز شده است. ما برای نظام رسانهایِ فرداهای روشنتر ایران نیاز به طرحی و چارچوبی استوار و رسا و دقیق با اتکا به تجربیات گذشته داریم. هنگامی که یک جامعه به وقت نوزایی میرسد، نیازمند بدیلی است که بایدآماده کرده باشد تا بتواند در زمان نوزایی از آن بهره بگیرد، وگرنه در زمانهای که ایدههای سابق برافکنده میشوند و خلأ ایده پیش میآید، ایدههای کژ و نامطلوب و بدخواهانه میتواند بهراحتی خلأ را پر کند. از سوی دیگر، اگر بدیلی نداشته باشیم، دائماً وسواسگونه و منفعلانه تصور میکنیم سیاهی تا ابد ماندگار است، اما اگر از قبل به بدیلها و جایگزینهای احتمالی فکر کرده باشیم، بهسوی آن گام برمیداریم هرچند آهسته و با موانع و رنجهای بسیار.
باری، سؤال اصلی اینجاست: نظام رسانهای آینده ایران باید چطور باشد و بر چه پایههایی استوار باشد؟ شاید آزادی اولین مؤلفه اساسی آن باشد: آزادی از سانسور، آزادی از هرگونه ایدئولوژی و آزادی از هر نوع فشار اجتماعی از سوی گروههای صاحب قدرت و نفوذ. بخش مهمی از روزنامهنگاری مربوط است به دیدهبانی قدرت و نظارت بر عملکرد صاحبان قدرت. قدرت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی واجد عناصری فسادپرور است که روزنامهنگاری مراقب و منعکسکننده این فسادهاست. طبیعی است که قدرتمندان در هر سطح و هر نوع بخواهند جلوی این دیدهبانی را بگیرند. پس رسانهها باید در برابر صدمات احتمالی از جانب قدرتمندان حفاظت شوند و مصون باشند. اولین مؤلفۀنظام رسانهای آینده ایران میتواند ایجاد سازوکاری حقوقی و قضایی و حرفهای برای برقراری آزادی رسانهها باشد.
دومین مؤلفۀ نظام رسانهای مطلوب در ایران میتواند قطع انحصار از رسانههای سنتی و نوین باشد. در کنار رادیو و تلویزیون عمومی ــ که همان هم تماماً نمیباید منحصر به تبلیغات سیاسی حکومت باشد و باید آرای بخشهای مختلف جامعه را با همه کثرتی که در آن است بازتاب دهد ــ لازم است که دهها و صدها شبکه تلویزیونی و رادیویی خصوصی وجود داشته باشند تا اقشار و گروههای مختلف با عقاید گوناگون و آرمانهایی متکثر بتوانند محتوای دلخواه را تولید و با فرم دلپسند خود منتشر کنند. به همین ترتیب، تعداد متنوعی از شرکتها و اوپراتورهای خصوصی اینترنتی باید بتوانند در حلقههای مختلفِ زنجیره کسبوکارِ دسترسی به اینترنت نقش داشته باشند.
برداشتن فیلترینگ اینترنت از همان جنس آزادی رسانه است، اما برای تأکید بیشتر و جبران تجربههای تلخی که داشتهایم، میتوان فصلی از طرح پیشنهادی نظام رسانهای مطلوب برای آینده ایران را جداگانه به آن اختصاص داد. شبکههای اجتماعی و سایتهای اینترنتی نباید فیلتر باشند، مگر در مواردی بسیار استثنایی در حوزه خلافکاری و جرائم نه اخبار و عقاید. فیلترینگ سمی است که بهتدریج به پیکر نظام رسانهای ایران تزریق شده است و در ایران فردا باید از این جسم خسته و فرسوده سمزدایی کرد.
برای رسیدن به این شرایط در رسانههای ایران نیازمند یک پیششرط اساسی هستیم: کمترین میزان دخالت حکومت در امور رسانهها، از مالکیت و مدیریت رسانهها تا مجوزدهی و نظارت و حمایت از رسانهها. اینکه میگوییم حکومت در نظارت بر رسانهها دخالت نداشته باشد، به این معنی نیست که هیچ نظارتی مطلقاً وجود نداشته نباشد، بلکه بدان معناست که حکومت ناظر و عامل نظارت نباشد تا این امکان برایش مهیا نباشد که جلوی رسانههایمنتقد و حتی مخالفش را بگیرد. نهادهای صنفی و حرفهای روزنامهنگاری مستقل میتوانند بر عملکرد حرفهای رسانهها نظارت داشته باشند و دادگاههای مستقل و عاری از جانبداری وچارچوب قضایی مخصوص رسانهها میتوانند درباره تخلفات احتمالی قضاوت کنند. این وضعیت نیازمند قانونگذاری و سازوکار حقوقی خاصی است که در آن از صدور مجوز پیش از انتشار برای مطبوعات و وبسایتها خبری نیست و با سهولت بهشبکههای تلویزیونی و خبرگزاریها امکان تأسیس میدهد.
در طرح پیشنهادی برای رسانههای فردای ایران، حکومت اگر میخواهد به رسانهها کمک کند، بهجای دادن یارانههای مستقیم و بازیگری در عرصه رسانهها، میتواند به توسعه امور زیرساختی رسانهها نظیر چاپخانه و اینترنت و استودیو و شهرکهای فناورانه رسانهای بپردازد، تازه آنهم بهصورتی غیرمستقیم. همچنین همه رسانهها با انواع عقاید و نظرات انتقادی نیز باید بتوانند از این زیرساختها استفاده کنند و زیرساختها نباید متعلق باشد به وفاداران به گروه سیاسی خاصی یا معتقدان به عقیده بخصوصی.
بازپیکربندی نظام رسانهای نیز از دیگر مسایلی است که میتواندر طراحی نظام رسانهای آینده به آن توجه کرد. سیاستهای سانسور و فیلترینگ و همچنین ایجاد اعوجاج و منحرفکردن نقشهای نهادهای مدنی باعث شده است که رسانههای مختلف در ایران نقشهایی را بر عهده بگیرند که نه وظیفه آنهاست و نه از عهده انجامش برمیآیند. برای مثال، در برههای از تاریخ نیمقرن اخیر ایران، از مطبوعات بهجای احزاب استفاده شده است یاهماکنون از شبکههای اجتماعی برای اطلاعرسانی در حد رسانههای حرفهای بهره گرفته میشود. رسانههای مختلف بایددوباره نقشهای طبیعی و معمولی خود را بر عهده بگیرند و نقشهای تحمیلی را به نهادهای مربوط به آنها واگذار کنند.
در چنین شرایط و زمینهای که تصویر شد، رسانهها بهتدریج خواهند توانست قدرتمند شوند و روزنامهنگاران تشکلهای صنفی و مدنی خود را شکل دهند و کسبوکار رسانهای رونق بگیرد. دیگر لازم نیست حکومت به رسانهها کمک مالی کند و همین که آزادی آنها را با نظامهای قضایی و حقوقی خاصی پاس بدارد کافی است. رسانهها نیز نباید آزادی رسانه و بیان را از حکومت گدایی کنند، بلکه به قدرت اجتماعی خود آن را بهدست میآورند. باقدرتگرفتن نهادهای صنفی و حرفهای روزنامهنگاری، اگر حکومت نخواهد آزادی رسانه را پاس بدارد باز هم ناگزیر است که به آزادی احترام بگذارد. از سوی دیگر، در چنان وضعیتی رسانهها خودشان خواهند دانست چطور باید رقابت کنند و روزنامهنگاری چه اصولی دارد و در بازار رسانهها چگونه باید مخاطبان را جذب کرد. بنابراین نیازی نخواهد بود که حکومت در نقش مرشد و استاد و معلم رسانهها ظاهر شود. آن نظام رسانهای که درست شکل گرفته باشد و ارکانش صحیح باشد، میتواند بهکمک روزنامهنگارانش تشخیص دهد چقدر به عامهپسندی بگراید و چه اندازه نخبهگرا باشد، کجا وارد شود و تا حد جلو رود.
وقتی نظام رسانهای از وضعیت همواره استثنایی خارج شد و به وضعیتی طبیعی دست یافت، آنگاه تازه در چنان فضای نرمال و در چنین نظام رسانهای هنجارینی، رسانههای ما به آفتهایی برخواهند خورد که رسانههای همه کشورهای عادی جهان با آن روبهرو شده بودهاند، مسایلی از جمله ضربهخوردن از شبکههای اجتماعی و شرکتیشدن رسانهها و اثرپذیری از فناوری. برای این مشکلات نیز راهحلهایی هست که میتوان همچون سایر کشورها به کار بست.
در آینده ایران، وقتی که خورشید بتابد و سپیده رخ بنماید، ما نمیتوانیم با نظام رسانهای کهنه کار کنیم و نیازمند نظم رسانهای تازه و بدیل هستیم. از حالا که در قعر چاه مشکلات و مصائب گیر افتادهایم باید به فکر فردا باشیم. علاوه بر مؤلفههایی که ذکر شد، حتماً ضروریات و پیششرطهای دیگری نیز هست که تا رسیدن به روزهای خوش رسانهای باید ارائه شوند و دربارهشان بحث شود.اینکه ما در شرایط فعلی از نظام رسانهای جایگزین صحبت کنیم، حاصل خوشخیالی یا سادهدلی یا زیستن در رؤیاهای واهی یا امیدواری به هر قیمتی نیست. وقتی ما بدیل داشته باشیم و دربارهاش صحبت کنیم، از هماکنون به زایاندن نظم جدید و دگرگونی کمک کردهایم. رسیدن به نظام رسانهای بدیل یکی از مراحل مهم و مؤثر تحول و گذاری است که با همه گرفتاریها و مصیبتهای کنونی، در چشمانداز این کشور میتوان دید.
*روزنامهنگار
۴۷۲۳۲
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900950