به نقل از «تسنیم»

تاکید رئیس جدید صندوق بین‌المللی پول بر کمک به کشورها برای مقابله با رکود

تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۵۵۶۶۲

رئیس جدید صندوق بین‌المللی پول گفت: اولویت اول ما کمک به کشورها برای به حداقل رساندن خطر بحران و آمادگی برای مقابله با رکود است. ۰۵ مهر ۱۳۹۸ - ۱۰:۵۳ اقتصادی اقتصاد جهان نظرات - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از صندوق بین المللی پول، خانم کریستالینا جورجیوا پس از انتخابش به عنوان رئیس صندوق بین المللی پول توسط هیئت اجرایی این صندوق برای یک دوره پنج ساله که از اول اکتبر آغاز می شود، بیانیه ای صادر کرد:

« من بسیار مفتخرم که به عنوان رئیس صندوق بین‌المللی پول انتخاب شده ام  و از اعتمادی که اعضای این صندوق و هیئت اجرایی آن به من کردند سپاسگزارم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

من می خواهم از کریستین لاگارد، رئیس سابق صندوق قدردانی کنم. او یک رهبر بزرگ و یک دوست عزیز برای من است. دیدگاه و کار خستگی ناپذیر او باعث موفقیت مداوم این صندوق بوده است.

صندوق بین المللی پول یک نهاد منحصر به فرد با یک تاریخ بزرگ و کارکنانی در سطح جهانی است. من به حکم این صندوق آمده ام تا به ثبات اقتصاد و سیستم مالی جهان از طریق همکاری بین المللی کمک کنم. به نظر من نقش این صندوق هیچگاه تا این حد با اهمیت نبوده است.

هدایت صندوق بین‌المللی پول زمانی به من داده شده که رشد اقتصاد جهانی همچنان نا امید کننده است، درگیری های تجاری ادامه دارد و بدهی به بالاترین حد خود در تاریخ رسیده است و این مسئولیت بزرگی است. همانگونه که در بیانیه ام به هیئت اجرایی اشاره کردم اولویت اول ما کمک به کشورها برای به حداقل رساندن خطر بحران و آمادگی برای مقابله با رکود است. ولی نباید از اهداف بلند مدتمان هم غافل شویم یعنی حمایت از سیاست‌های درست پولی، مالی و ساختاری برای ایجاد اقتصاد های قوی تر و بهبود زندگی مردم و اینها همه مستلزم مقابله با مسائلی مانند نابرابری، خطرات جوی و تغییرات سریع تکنولوژیکی است.

برای حفظ آمادگی، حفاظت از قدرت مالی صندوق بسیار حیاتی است و همچنین توسعه  نظارت و تلاش برای افزایش ظرفیت آن. هدف من این است که با همکاری تیمم صندوق بین المللی پول را از طریق آینده نگری بیشتر و توجه بیشتر به نیازهای اعضایش قدرتمند تر کنم.

من با اشتیاق منتظرم با تمام 189 کشور عضو، هیئت اجرایی و کارکنان و با تمام شرکایمان در سال‌های آتی کار کنم».

صندوق بین المللی پول: اقتصاد جهان تا رکود فاصله زیادی دارد"کریستین لاگارد" رسما نامزد ریاست بانک مرکزی اروپا شد

انتهای پیام/133

 

R7586/P/S7,79,85/CT10

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۵۵۶۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غفلت در بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز، چه بر سر آینده اقتصاد می آورد؟

به گزارش خبرآنلاین منابع نفت و گاز محدودند و هر روز هم از میزان‌شان کاسته می‌شود و از سوی دیگر، سوخت‌های فسیلی به واسطه تأثیرات سوئی که بر زیست‌بوم کره زمین می‌گذارند، اگر جایگزین مطمئنی برای‌شان پیدا شود، جایگاه و ارزش خود را در صنعت و اقتصاد جهان از دست خواهند داد؛ چنان‌که امروز شاهد گسترش سوخت‌های پاک و انرژی‌های سبز هستیم؛ ازاین‌رو حتی این احتمال وجود دارد که زودتر از آنکه منابع نفت و گازمان تمام شود، بی‌ارزش و بی‌مشتری بماند.

روزنامه شرق نوشت: پس چاره چیست و چه باید کرد؟ خرج‌کردن منابع و سرمایه‌های ملی در کشور به چنان مرز بحرانی رسیده که دیگر قطعا زمان و فرصت نداریم که چرخ را از نو اختراع کنیم و نسخه‌های بی‌مایه و فاقد پشتوانه اجرائی و عملیاتی ارائه دهیم. تنها گزینه پیش‌رو، گام‌زدن در مسیر تجربه‌های امتحان‌ پس‌داده و به ثمر نشسته است. تجربه همان‌هایی که مانند ما منابع خدادادی دارند، چه در داخل کشورشان و چه در میادین مشترک؛ اما با نگاهی متفات، درآمدهای حاصل از فروش نفت و گازشان را در عوض هزینه‌کرد برای بودجه‌های جاری به کانال‌های سرمایه‌گذاری هدایت‌ کرده و امروز، فصل خوشه‌چینی‌شان رسیده؛ کشورهایی مانند نروژ یا همسایگانی مانند امارات و قطر.

نفت و گاز برای این کشورها سرمایه ملی بوده، سرمایه را سرمایه‌گذاری کردند و هزینه‌های‌شان را هم از کنار همان سرمایه‌گذاری‌ها تأمین می‌کنند؛ نگاهی که شاید در کشور ما با راه‌اندازی حساب ذخیره ارزی و بعد هم صندوق توسعه ملی گام‌های نخستینش برداشته شد؛ اما از همان گام نخست و قدم اول فراتر نرفت؛ چراکه این مهم، نیازمند عزمی ملی و خواستی همگانی است؛ اینکه منابع ملی را به کانال سرمایه‌گذاری هدایت کنیم تا حق آیندگان را هم حفظ کنیم و سهم آنها را هم پیش‌خور نکنیم، نیازمند همراهی و همگامی همه سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران و مجریان است.

صندوق توسعه ملی در مدت قریب به سه سال گذشته سعی بر آن داشته تا این مفهوم را برای تمام ارکان اقتصادی کشور تبیین و تفهیم کند که کارکرد و اساسنامه این صندوق، ایفای نقش در کسوت یک صندوق بین‌نسلی است تا منابع ملی را سرمایه‌گذاری کرده، خلق ثروت و ارزش کند و در نهایت، هم ساکنان امروز و هم اهالی فردا را منتفع سازد؛ اما نه‌تنها شاهد همراهی و همگاهی نبوده؛ بلکه تمام انرژی و ظرفیت‌هایش را صرف آن کرده تا سنگ‌هایی را که پیش پایش نهاده‌اند، بردارد؛ آن‌هم برای آینده فرزندان این سرزمین. افق روشن صندوق توسعه ملی که با عنوان حکمرانی نوین مطرح شد و چشم‌اندازش وصول مطالبات ملی و معوق و هدایت در راستای ارزش‌آفرینی برای مردم ایران بوده، امروز به جنگی فرسایشی بدل شده است‌.

و اما در میانه این کشمکش، آنچه ذبح می‌شود، منفعت مردم ایران ‌ است و بدون‌تردید برنده بازی، همسایگانی هستند که از تعلل و بی‌عملی ما سود می‌برند؛ سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در میادین مشترک نفت و گاز به منظور افزایش برداشت از منابعی که همسایه با تمام توان و ظرفیت از آن برداشت می‌کند، فرصت طلایی برای خلق ثروت و افزایش سرمایه و منابع ملی بود؛ فرصتی که با تنگ‌نظری و بخشی‌نگری به اضمحلال رفت و تنها کشورهایی را که با آنها میادین مشترک داریم، شادمان کرد.

کشوری مانند قطر که میدان گازی پارس جنوبی را با ما به اشتراک دارد، نه‌تنها با تمام توان و ظرفیت در حال برداشت است؛ بلکه همواره و هرروزه سرمایه‌گذاری در این میدان را افزون می‌کند تا کاهش افت فشار در پی برداشت‌ مستمر، حجم تولید و صادرات‌شان را کاهش ندهد؛ اما ما در این سوی مرز تنها اقدامات آنها را به نظاره نشسته‌ایم و قدم از قدم برنمی‌داریم. بحمدالله توجیه‌ها و بهانه‌ها جور است: کشور در شرایط تحریم است و توان سرمایه‌گذاری تازه را نداریم و الخ... . اما صندوق توسعه ملی دقیقا در چنین شرایطی طرحی را ارائه داد که حجم بالایی از سرمایه‌ها را به میادین مشترک نفت و گاز گسیل می‌کرد و حاصلش افزایش برداشت درخورتوجه از میادین بود که هم سرمایه ملی را افزون می‌کرد و هم با پرداخت سهم دولت، گشایشی ایجاد می‌کرد و مرهمی می‌شد بر اقتصاد ملی؛ اما حیف و صد حیف که منفعت ملی فدای بخشی‌نگری شد.

23302

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901962