مـا میتوانیم!
تاریخ انتشار: ۷ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۷۶۰۰۶
اعضای تیم رباتیک لواسان با دنیای ریاضی، کامپیوتر و الکترونیک خو گرفتهاند و در کنار درس و مشق، لحظهای از وادی رباتیک دور نمیشوند. آنها در اردیبهشت امسال در مسابقات بینالمللی که در بابل برگزار شد، توانستند مقام دوم را کسب کنند و سهمیهای برای مسابقات بعدی در ترکیه را از آن خود کنند که به دلیل هزینههای سنگین و عدم حمایت مالی از آن بازماندند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پیش به سوی مسابقات آبان
«ناامیدی برای ما معنایی ندارد.» مهرداد میگوید که علاقهاش به رباتیک به قدری است که هرگز ناامیدی و خستگی برایش معنا ندارد. «مربی به ما میگوید که ما سرمایه هستیم. چه امیدی بالاتر از این میخواهیم. پس میتوانیم هر ناکامی و حمایت نکردن و بیمهری را تحمل کنیم. در مسابقات بینالمللی بابل که ما توانستیم مقام دوم را کسب کنیم، تیم کشورهای آلمان و ژاپن و کانادا هم بودند. صفر تا صد کار در تیم رباتیک لواسان با خود بچههاست. بچهها به همه ریزهکاریها مسلط شدند و با حمایتهای بیشتر حتماً به مقام بالاتر میرسیم. اعضای تیم هدف سرسختانه دارند و خودمان را برای مسابقات کشوری، که ۲۲ آبان در تنکابن برگزار میشود آماده میکنیم.» او که در مسابقات بینالمللی بابل و در مسابقات «چاپککاپ» و «فجر کاپ» در تیم حضور داشته، ادامه میدهد: «مسلماً درس برای من در اولویت است. برنامهریزی هم به من کمک میکند تا بتوانم هم به رباتیک برسم و هم به درس و مشقم.»
رقابت رباتهای جنگجو و مسیریاب
ورود به دنیای رباتیک برای «علیرضا یونسی» با دیدن بنرهای آموزش رباتیک به دیوار مدرسه بود. میگوید: «کلاس ششم بودم که متوجه شدم انجمن رباتیک، کلاسهای آموزشی برگزار میکند. کلاسها را شرکت کردم و در نخستین مسابقه همراه تیم به مشهد اعزام شدم. مقام چهارم را کسب کردم که برای نخستین حضور در مسابقات برایم بسیار انگیزهبخش بود.» در حالی که علیرضا به ربات جنگجوی سنگین وزن علاقه دارد میگوید: «رقابت قهرمانی بیشتر بین رباتهای «جنگجو» و «مسیریاب» برگزار میشود. برای همین من بیشتر وقتم را برای این ۲ ربات میگذارم. رباتهای دیگر بیشتر جنبه پژوهشی و خلاقانه دارند. من هم دوست دارم در رقابتها شرکت کنم. پژوهش خیلی هزینهبر است.» علیرضا از تشویق و حمایت خانواده هم برایمان میگوید که بارها و بارها موجب شده تا در ادامه این مسیر مصممتر باشد. «خانواده برای من کارگاه درست کردند و بعضی از هزینهها را تقبل کردند. من هم دوستانم را به وادی رباتیک تشویق میکنم. ولی بیشتر ترجیح میدهند درس بخوانند و نمره بهتری بیاورند.»
به ربات پرنده و مینیاب فکر میکنم
امیررضا از آن نوجوانانی است که هنوز مقطع ابتدایی به پایان نرسیده، میدانست که چقدر به حوزه رباتیک علاقه دارد و باید در این حوزه قدم بگذارد. کلاس پنجم بود که با آموزشهای تیم رباتیک لواسان آشنا شد. به قول خودش پایه اصلی تیم است. «آموزشها خیلی به من کمک کرد تا با دنیای رباتیک آشنا شوم و اکنون بتوانم مقالات زیادی را بخوانم. من در همه مسابقات حضور داشتم و موفقیتها به من انگیزه داده است.» امیررضا به ربات مینیاب علاقه دارد. «هزینه برای ربات مینیاب بالاست. برای همین در حال حاضر علاقه من در حوزه مطالعه و تحقیق است.» امیررضا آرزویش را اینگونه عنوان میکند: «دوست دارم استاد این رشته و در مسابقات، نفر اول جهان بشوم. چون هزینه ساخت رباتها بالاست و هر ربات نزدیک به ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان سرمایه میخواهد، مجبوریم به ربات جنگجو و مسیریاب اکتفا کنیم. چون سرمایه اولیه را برای این ۲ ربات گذاشتیم. دوست دارم ربات پرنده بسازم و اکنون از این موضوع فاصله گرفتم. اما در کنار اعضای تیم میتوانیم این آرزو را عملی کنیم.»
پژوهش در حوزه رباتهای آفرود
از آن جوانهایی است که با ایدههای خاصش زبانزد است. امیرعباس از کلاس هفتم به علایقش در حوزه رباتیک جامه عمل پوشاند و راهی کلاسهای آموزشی رباتیک و سپس یکی از اعضای تیم رباتیک لواسان شد. «امیرعباس لاری» میگوید: «علاقه حرف اول را میزند. فقط با عشق و علاقه است که میتوانیم از عهده سختی این راه برآییم. علاقه من به تحقیق در رباتیک بهویژه ماشینهای «آفرود» و حتی طراحی ماشین است و در کنار آن رتبه و مقامهایی که در مسابقات کسب میکنیم، انگیزهای است برای ادامه راه.» لاری بر این باور است موانع را باید به چشم حل مسئله نگاه کرد: «طبیعی است که من هم دوست داشتم در مسابقات بینالمللی حضور داشته باشم ولی ناامید نمیشوم و راهها و مسیرهای دیگر را امتحان میکنم.» او که در مسابقات «چکاپ کاپ» دانشگاه امیرکبیر حضور داشته، برای درس خواندن هم برنامهریزی را رمز موفقیت میداند. کشتی و فوتبال هم ورزشهایی است که در اوقات فراغت به آن میپردازد. آرزوی امیرعباس، ثبت یک اختراع است.
متولد ۱۳۸۴
کلاس نهم
مدرسه علامه طباطبایی
متولد ۱۳۸۳
کلاس دهم
مدرسه لواسان دانا امیررضا کرمینیا
متولد ۱۳۸۴
کلاس نهم
مدرسه فراز
دانش امیرعباس لاری
متولد ۱۳۸۳
کلاس نهم
مدرسه علامه طباطبایی کد خبر 456529 برچسبها همشهری محله
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: همشهری محله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۷۶۰۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا رباتها و هوش مصنوعی هنوز به گرد پای حیوانات نرسیدهاند؟
غزال زیاری: دنیای رباتیک مدرن مملو از ماشینهای ساخت دست بشر است که از دنیای حیوانات تقلید میکنند؛ از سگهای ربات که در استادیومها به نقشهبرداری میپردازند تا رباتهای اکتشافگری که با الهام از بابا لنگ دراز ساخته شدهاند؛ هر چیزی را که تصور کنید، در این جمع وجود دارد. پیشرفت در سیستمهای هوش مصنوعی، مواد مصنوعی جدید و چاپ سهبعدی باعث بهبود توانایی این رباتها در دویدن، بالا رفتن و دور زدن موانع شده است.
ولی حتی با وجود پیشرفتهای فنی و سرمایهگذاریهای هنگفت در صنعت رباتیک طی سالهای اخیر، ماشینهای مکانیزه هنوز هم در رقابت با نمونههای بیولوژیک خود (حیوانات)، فاصله زیادی دارند و عقبترند. همین مشاهدات، عملا زیربنای مطالعات جدیدی شده که توسط گروهی از محققان انجام شده و نتایج آن در مجله Science Robotics منتشر شده است.
محققان برای انجام این بررسی، پنج "زیرسیستم" مختلف مرتبط با دویدن را مدنظر قرار داده و به مقایسه آنها بین حیوانات و همتایان روباتشان پرداختند. حیواناتی که استخوان و بافت دارند، شاید در نگاه اول، از هر حیث جزئی، بدتر و ضعیفتر از رباتها و ماشین ها به نظر برسند. اما محققان در جریان این بررسی متوجه شدند که مزایای واقعی این حیوانات، در کنترل پیچیده و به هم پیوسته آنها بر بدنهایشان است و همین قابلیت همکاری روان، باعث میشود تا این حیوانات چیزی فراتر از یک مجموعه اجزای جداگانه باشند.
تام لیبی، مهندس ارشد تحقیقات بینالمللی SRI و یکی از نویسندگان مقاله، در این رابطه گفت: « ما در جریان این تحقیق متوجه شدیم که به جز در موارد استثنایی جزئی، زیرسیستمهای مهندسی عملکرد بهتری نسبت به معادلهای بیولوژیکیشان داشتند و گاهی حتی به مراتب بهتر از آنها عمل میکردند. در عین حال کاملا واضح است که اگر بخواهیم در سطح کلی سیستم، حیوانات را با رباتها مقایسه کنیم، حیوانات از نظر حرکت، شگفتانگیزند و رباتها هنوز نتوانستهاند به گرد پای حیوانات برسند.»
بهرهگیری حیوانات از پیچیدگیهای زیستی و نسلهای فرگشتهر یک از پنج محقق این پروژه روی یکی از زیرسیستمهای خاص مرتبط با دویدن حیوانات و رباتها متمرکز بودند. این سیستمها به پنج زیرشاخه "قدرت"، "قاب"، "فعالیت و عملکرد" ، "احساس" و "کنترل" تقسیم شدند. به شکل انفرادی، رباتها تقریبا در همه این زیرشاخهها، از حیوانات پیشی میگیرند. مثلا در مورد قابها (چارچوبها) رباتهای مجهز به بدنه فیبر کربنی سبک و مستحکم میتوانند ساختارهای جرمی بزرگتری را بدون خم شدن در مقایسه با استخوانهای حیوانات پشتیبانی کنند. محققان حتی به این نتیجه رسیدند که سیستم کنترل کامپیوتری یک ربات از نظر زمان تاخیر و پهنای باند کلی از سیستم عصبی حیوانات، عملکرد بهتری دارد.
با این حال اگرچه رباتها ظاهراً قطعات مجزای قویتر و مستحکمتر دارند ولی حیوانها در انسجام دادن به قطعات مجزا و ساخت یک "کل" منسجم، ماهرترند.وقتی که در محیطهای واقعی، حیوانات و رباتها را مورد آزمایش قرار میدهید، این تفاوت به وضوح آشکار میشود.
این در حالی است که رباتهای جدیدتر میتوانند سریع شتاب بگیرند و حتی حرکات آکروباتیک انجام دهند ولی از نظر روان بودن و سازگاری در مقایسه با همتایان بیولوژیکی خود (حیوانات) عملکرد ضعیفتری دارند. گاهی رباتها در زمینهای سخت به دردسر میافتند، اما حیوانات این توانایی را دارند که بدون هیچ زحمتی بر موانعی مانند گل، برف، پوشش گیاهی و آوار غلبه کنند و بدون فکر کردن این کار را انجام خواهند داد.
مکس دونلان، استاد گروه فیزیولوژی زیستپزشکی و حرکتشناسی دانشگاه فریزر در این باره توضیح داد: «یک حیوان وحشی میتواند هزاران کیلومتر در زمینهای ناهموار حرکت کند و یک بز کوهی به راحتی روی صخرههای واقعی جای پایی پیدا میکند که حتی به چشم نمیآید و به راحتی از صخرهها بالا میرود؛ سوسکها حتی در شرایطی هم که پایشان را از دست بدهند، میتوانند بدون کاهش در سرعتشان به حرکت ادامه دهند. ولی ما هیچ رباتی با این میزان استقامت، چابکی و استحکام نداریم.»
سبقت رباتها از حیواناتحیوانات همچنین برتری بزرگ دیگری نیز دارند: زمان. گرچه رباتهای مدرن در چند دهه گذشته واقعاً پیشرفت کردهاند ولی حیوانات میلیونها یا در برخی موارد میلیاردها سال این روند فرگشتی را طی کردهاند که این یکامتیاز ذاتی و چشمگیری برای حیوانات نسبت به مهندسی است. اما از سوی دیگر، کار تحسینبرانگیز رباتها آن بوده که این شکاف را با سرعت خیرهکنندهای پر کردهاند. از همین رو محققان خوشبینند که رباتها در روزگاری نه چندان دور، بتوانند از حیوانات پیشی بگیرند.
پروفسور سام باردن، دانشیار گروه مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه واشنگتن در این باره گفت: «روند پیشرفت رباتها خیلی سریعتر است؛ چرا که فرگشتی بدون جهت است. راههایی وجود دارد که به لطف مهندسی رباتها میتوانیم خیلی سریعتر از فرگشت با انتخاب طبیعی حرکت کنیم؛ اما باید این را هم در نظر داشت که فرگشت، شروع بزرگی در گذشته دور داشته است.»
محققان امیدوارند این یافتهها بتواند به توسعه آینده رباتهای دونده کمک کند. سازندگان رباتها میتوانند با بهرهگیری از این یافتهها، تصمیم بگیرند که بیشتر وقت و تلاششان را روی یکپارچهسازی اجزای آنها متمرکز کنند تا بتوانند سختافزار قویتر و بهتری بسازند. درسی که ما از زیستشناسی میگیریم این است که گرچه بهبودهای بیشتر در اجزا و زیرسیستمها مفید است، اما بهترین فرصت برای بهبود رباتهای دونده، بهرهگیری بهتر از قطعات موجود به نظر میرسد.
منبع: popsci
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899702