بلوچ مهمان‌نواز
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۱۵۹۹۴
محمد جلالی، عصر ایران
چندی پیش قطاری در سیستان و بلوچستان از ریل خارج شد.
حادثه‌ای که مثل تمام حوادث تراژیک و غمناک بود؛ اما در این بین نکته‌ای از «خلیل الله بلوچی» فعال بلوچ در شبکه‌های مجازی منتشر شد که نمی‌توان از آن به سادگی گذشت:
او نوشت: وقتی سانحه قطار زاهدان پیش آمد، مردم بلوچ روستای شورو زاهدان به کمک آسیب‌دیدگان شتافتند، کفش‌ها و لباس‌های خود را از تن درآورده و به مسافرین قطار دادند.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زخمی‌ها را با پای برهنه تا کیلومترها بردند. این مردم نجیب در یک فاجعه بدون آموزش بهترین عملکرد را داشتند.
شاید در نگاه اول کمی بوی طرفداری از مردم آن خطه به مشام برسد اما کسانی که چند صباحی را با بلوچ‌ها ارتباط داشته‌اند به خوبی می‌دانند که آنان افرادی خونگرم، منظم، متین و بسیار مهمان‌نواز هستند.
و اما داستان من...
در سال ۱۳۸۲ برای انجام خدمت سربازی به شهرستان خاش واقع در استان سیستان و بلوچستان رفتم.
هیچ تصور مثبتی از آن منطقه نداشتم فقط می‌دانستم که قرار نیست در منطقه‌ای خوش آب و هوا با امکانات ریز و درشت شهری خدمت کنم.
از شیراز سوار بر اتوبوس زاهدان شدم. در همان بدو ورود توجه‌ام به آنها جلب شد. افرادی با لباس‌های سفید و بسیار تمیز و یکدست.
از شخصی که کنار من نشسته بود مسیر را پرسیدم و او با بیان اینکه محل خدمتی‌ام از شیراز خیلی خیلی سخت‌تر است با ارائه آدرس و راهنمایی‌های متعدد و در پایان شماره‌تلفنش سعی کرد دغدغه من را برای رسیدن به پادگان کم کند.
5 صبح به ترمینال زاهدان رسیدیم و او برای اینکه مطمئن شود مسیر را درست می‌روم مرا تا خودروهای سواری زاهدان که به طرف خاش می‌رفتند، راهنمایی کرد و با سفارشات متعدد مرا به راننده خاشی سپرد.
پیش خودم فکر می‌کردم شاید او فردی خاص بوده و دیگران مثل افرادی که در شهرها و روستاهای کوچک و بزرگ زندگی می‌کنند متفاوت باشند.
راننده مورد اشاره مرا تا پادگان رساند و باز هم همان رفتار محبت‌آمیز و شماره تلفن خانه و همراهی که به من داد و درخواست کرد بدون هیچ تعارفی نیازهایم را به او بگویم.
بعد از یک سال و نیم تازه فهمیدم که بلوچ‌ها یک خاصیت بزرگ دارند و آن اینکه برای تحمل سختی‌ها و کمبود امکانات یک اصل را هیچ وقت فراموش نمی‌کنند و آن اینکه به هم احترام بگذارند و اگر چیزی دارند با هم بخورند تا سفره‌اشان رنگین‌تر از سفره همسایه نباشد.
در بسیاری از مشکلات زندگی اجتماعی‌اشان کاری میکردند تا آنچه که رخ داده ختم به خیر شود.
در حوادث و شرایط تلخی زندگی هم حضوری حداکثری دارند؛ آنجا دیگر کسی نمی‌گفت که من از کدام قبیله و تیره هستم و یا اینکه من مهندسم و آن کارگر!
اگر در تصادفی مصدومی وجود داشت هر چه سریع‌تر او را به بیمارستان می‌فرستادند و اگر کسی فوت می‌شد با احترام او را حمل میکردند تا به قول خودشان میت روی زمین نماند.
سرزمین عاشق فیلم‌های هندی و پاکستانی دارای امکانات بسیار محدودی است و حوادث تروریستی همچون تاسوکی و افرادی مثل عبدالمالک ریگی اول قلب مردم بلوچ را نشانه می‌گیرند.
اما حساب خیلی‌ها را نباید به نام مردم صمیمی بلوچ نوشت و این واقعیتی است که من دیدم و بدان اعتراف می‌کنم...
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: قطار زاهدان بلوچ مهمان نوازی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۱۵۹۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سربازان وظیفه، تنها تماشاگران امشب فوتبال ایران
به گزارش "ورزش سه"، پرتاب یک نارنجک در مصاف با تراکتور و اجرای حکم تعلیقی کمیته انضباطی باعث شد که امشب، سکوهای استادیوم سردار آزادگان قزوین، سکوتی ممتد را تجربه کند. استادیومی که در فصل جاری و با حضور شمس‌آذر در لیگ برتر، به کابوس تیم‌های مهمان تبدیل شده بود، امشب در سکوت فرو رفته بود. اما عدم حضور هواداران این تیم موجب غیبت سرباز وظیفه‌هایی که همیشه مهمان استادیوم‌های فوتبال هستند؛ نشد. فسفری پوشانی که در زمستان و تابستان، در روزهای شلوغ و خلوت و حتی در سکوت سرد استادیوم خالی از تماشاگر، مهمان همیشگی فوتبال هستند.
تفاوتی ندارد که یک مسابقه چه میزان اهمیت داشته باشد؛ سرباز وظیفه چاره‌ای جز پشت کردن به مستطیل سبز ندارد. او در تمام 90 یا 120 دقیقه، یک وظیفه مشخص دارد؛ کنترل تماشاگران و اتفاقاتی که در حاشیه چمن سبز رنگ رخ می‌دهد، اصلی‌ترین وظیفه اوست و در این شرایط تماشای حساس‌ترین مسابقات فصل هم از اولویت خارج است.
اما امشب، این سربازان شکار دوربین امیر گلریز، عکاس تیم شمس‌آذر قزوین شده‌اند؛ محرومیت تماشاگران قزوینی از حضور در استادیوم باعث شده که این‌بار بر خلاف همیشه، این فسفری پوش‌ها به ساق پای بازیکنان چشم بدوزند و تنها تماشاگران نخستین مسابقه هفته بیست و پنجم باشند.
عکس‌ها: امیر گلریز
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند