ابتلا به ایدز در لردگان مربوط به ۱۰ سال قبل است
تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۵۸۲۶۳
ساعت24 - روزنامه اعتماد با کیانوش جهانپور، رییس مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت درباره ابتلای برخی افراد به ویروس اچ‌آی‌وی در یک روستای لردگان گفتگو کرده است.
رییس مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت درباره ابتلای برخی افراد به ویروس اچ‌آی‌وی در یک روستای لردگان گفتگو کرده است.
بخشی از این مصاحبه را بخوانید:
* (درباره اظهارات وزیر بهداشت که گفته بود برخی بی‌دلیل یا از راه‌هایی به این ویروس مبتلا شده‌اند که هیچ گناه و تقصیری ندارند): ایشان در نامه به وزیر دادگستری گفته‌اند کانون را شناسایی کرده‌ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
* شفاف‌ترینش کودکی است که از مادر اچ‌آی وی مثبت به دنیا می‌آید. یا ممکن است زن از طریق رابطه با همسرش مبتلا شده باشد. برای وزارت بهداشت هم کانون انتقال و راه‌های انتقال مشخص شده است. افرادی هم که تاکنون مبتلا به ویروس اچ‌آی‌وی شناسایی شده‌اند مشخص است از چه مسیرهایی مبتلا شده‌اند.
* به صراحت اعلام می‌کنم که هیچ مسیر مشترک و زمان مشترکی وجود ندارد که کسی بخواهد بر اساس یک قاعده کلی ادعا کند آنها از یک طریق و در یک زمان مبتلا شده‌اند. ادعایی مطرح شده بود و متاسفانه برخی افراد به آن دامن زدند تا بهورز مظلوم را قربانی کنند. ادعای افراد غیرمطلع این بود که یک تست قند خون ظرف چند هفته اخیر در آنجا انجام شده و همه این آدم‌ها مبتلا شده‌اند. در حالی که اصلا چنین چیزی صحت ندارد. این روند از 7 تا 10 سال قبل شروع شده و افراد در بازه‌های زمانی مختلف و به دلایل متفاوت مبتلا شده‌اند.
* ما افرادی داریم که «سی دی 4» (واحد شمارش گلبو‌ل‌های سفید) زیر 400 دارند یعنی بیش از چهار سال است که مبتلا به این ویروس هستند. افرادی داریم که CD4 بین 120 تا200 دارند یعنی هفت تا ده سال است که درگیر این موضوعند. ما فرد یا افرادی داریم که به‌طور همزمان سل مقاوم به درمان همزمان با عفونت اچ‌آی وی دارند این افراد هفت تا 10 سال است که مبتلا هستند.
* کمترین زمان هم می‌تواند مربوط به سال گذشته باشد که نمونه آن در تولد نوزاد از مادر آلوده به ویروس بوده که از بیماری‌اش خبر نداشته است. حتی وقتی صحبت از اعتیاد تزریقی می‌شود ممکن است همه تصور کنند این روش مصرف مربوط به امروز است در حالی که این رفتار پرخطر ممکن است چند سال قبل اتفاق افتاده باشد.
* (بهورز هنوز در بازداشت است؟): بله برای ایشان یک وثیقه اندک تعیین شده است. گفته می‌شود بازداشت برای حفظ جان ایشان است. گویا 600 هزار تومان وثیقه تعیین شده که ایشان آن مبلغ را نداده و ترجیح داده در زندان بماند. به نظر ما اقدام ایشان تصمیم درستی است. اگر فرد متهم است که وثیقه‌اش باید سنگین‌تر باشد اگر هم متهم نیست که دیگر تعیین وثیقه موضوعیت ندارد.
* ما انتظار داریم در این ماجرا رفتارها و اظهارنظرهای مقام‌های مسوول مبتنی بر اصول تخصصی باشد. شاهد بودیم که اقدام نادرست بازداشت بهورز چه پیامدها و مشکلاتی را به وجود آورد و موجب شد شایعات بی‌اساسی در این زمینه شکل بگیرد. امیدواریم مسوولان با اخذ مشورت تخصصی از نظام سلامت در این باره اظهارنظر کنند. البته مسوولان دولتی تقریبا سعی کرده‌اند این موارد را رعایت کنند. برخی اقداماتی که توسط افرادی انجام می‌شود برای ایجاد اخلال در روند درمان است. ما دلیل این تحرکات را نمی‌دانیم اما متوجه این موضوع هستیم که این روند ممکن است به فرآیند شناسایی و درمان مبتلایان لطمه وارد کند.
منبع: ساعت24
کلیدواژه: ویروس ایدز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۵۸۲۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(عکس) قبرستان ممنوعه تهران، کجاست و مدیریت آن با چه کسانی است؟
«قبرستان ممنوعه تهران» یکی از قبرستان‌های قدیمی و ناشناخته شهر تهران است. در این قبرستان افراد نامی و مشهور بسیاری دفن شده‌اند. چهره‌های علمی، سیاسی و خارجی‌هایی که در ایران مشغول فعالیت بودند و در دوران سکونتشان در تهران جان خود را از دست داده‌اند.
به گزارش همشهری آنلاین، قبرستان ممنوعه تهران، که با نام قبرستان دولاب نیز شناخته می‌شود، یک‌گورستان قدیمی مربوط به مسیحیان است. در واقع این قبرستان باغی بزرگ در اتوبان شهید محلاتی، بین خیابان‌های شهید رضایی و مستفیذ است که در میان اهالی به نام قبرستان «دولاب» شناخته می‌شود. این گورستان محل دفن مسیحیان کشور‌های فرانسه، ایتالیا، روسیه و لهستان است که در سال‌های دور در ایران زندگی می‌کردند و در این کشور نیز از دنیا رفته‌اند. تعدادی از این افراد سرباز و بخشی دیگر افراد غیرنظامی بوده‌اند که در بین آنها اشخاص مشهور نیز دیده می‌شود.
افرادی که در این قبرستان به خاک سپرده شده‌اند، ملیت‌های مختلفی دارند. ملیت هر فرد با یک پرچم بر روی قبر مشخص شده است. بر روی سنگ قبر‌ها نیز علائمی، چون صلیب یا تصویری از یک بانوی غمگین دیده می‌شود. افرادی که در این قبرستان آرمیده‌اند، سربازان گمنام روسیه و لهستانی‌هایی هستند که در جنگ جهانی دوم در راه برگشت به وطن جانشان را از دست داده‌اند. تعدادی از قبر‌ها نیز مربوط به کنت‌های فرانسوی، شاهزاده‌های گرجی و پزشکان دربار قاجار و پهلوی است. افراد مشهوری مانند «اوانس اوگانیانس» اولین کارگردان سینمای ایران و موسس اولین مدرسه بازیگری در ایران، «شاهین سرکیسیان» موسس تئاتر مدرن در ایران، «کنت دو مونت فرت» اولین رئیس پلیس ایران، «ولادیسلاو هورودکی» معمار اهل لهستان، «ولادیمیر گاردایستکی» معمار ایستگاه راه‌آهن تهران، «آلفرد ژان بانیست لومر» موسیقی‌دان نظامی فرانسوی مربوط به دوران ناصرالدین‌شاه قاجار که نخستین سرود ملی ایران را ساخت، «دکتر کلوکه» پزشک فرانسوی محمدشاه قاجار و «دکتر تولوزان» پزشک مخصوص ناصرالدین شاه که از جمله اقدامات او در ایران می‌توان به بهداشت عمومی و تشکیل مجلس حفظ‌الصحه اشاره کرد.
اولین قبر متعلق به پزشک مخصوص درباراین محدوده در گذشته‌های دور زمین کشاورزی بود که بعد‌ها تبدیل به قبرستان شد. اولین فردی که در این منطقه به خاک سپرده شد، دکتر «کلوکه» پزشک اختصاصی محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود. «کلوکه» در سال۱۸۵۵ در این خاک دفن شد. بعد‌ها دکتر تولوزان، یکی از پزشکان فرانسوی دربار قاجار، زمین‌های این منطقه را خرید و آن را به گورستان مسیحیان مقیم تهران تبدیل کرد. بخش‌های مختلف این گورستان توسط سفارت‌های فرانسه، ایتالیا و لهستان خریداری شد و اکنون آنها این محل را مدیریت می‌کنند.
قبرستان دولاب بیش از ۷۵ هزار مترمربع مساحت دارد و دارای ۵ بخش مختلف است. هرکدام از این بخش‌ها ورودی جداگانه‌ای دارند. در میان قبرستان نیز یک خیابان وجود دارد که این ۵ بخش را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. سه بخش کاتولیک، ارتدوکس و ارامنه گریگوری در قسمت شرقی و دو بخش ارامنه کاتولیک و آشوری‌های کلدانی در قسمت غربی قبرستان دولاب قرار دارد. بزرگ‌ترین بخش قبرستان دولاب مربوط به ارامنه است که حدود ۴۴ هزار مترمربع را در برمی‌گیرد. اغلب افرادی که در این بخش مدفون شده‌اند، ارامنه ایرانی هستند که در بین آنها افراد نامی و سرشناسی، چون شاهین سرکیسیان، آرام گارونه، اسرائیل ساهاکیان، زورا ساگینیان، مارکار قارابگیان، نیکلای لاوری و نیکوکاران درمانگاه خیریه آودیسیان دیده می‌شوند. قدیمی‌ترین سنگ قبر این بخش مربوط به سال ۱۳۷۵ است. پس از آن تدفین در این قبرستان از طرف شهرداری تهران ممنوع اعلام شد.
مسیحیان ارتدوکس در بخش ارتدوکس‌های قبرستان دولاب دفن شده‌اند که از مشهورترین آنها می‌توان به نیکولای مارکف معمار و آنتوان سوروگین عکاس اشاره کرد. این افراد هر دو روسی بوده‌اند و اصالت گرجی داشتند. در قسمت ورودی این بخش یک آرامگاه دیده می‌شود که با معماری گرجی و به شکل کلیسا ساخته شده است. این آرامگاه به مینادورا خوشتاریا، همسر آکاکی خوشتاریا تعلق دارد. آکاکی خوشتاریا تاجر گرجی است که امتیاز استخراج نفت شمال ایران را از دربار قاجار دریافت کرده و در این منطقه مشغول فعالیت بود. همچنین قسمت دیگری از قبرستان دولاب، که با عنوان ترسناک‌ترین بخش شناخته می‌شود، مربوط به ۲۶ مهندس ایتالیایی است. مهندسین معدنی که در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳ در ایران کار می‌کردند و همین‌جا جان خود را از دست دادند. قبر‌های این افراد در زیرزمین و لای دیوار‌ها قرار دارد و سنگ قبر آنها نیز به صورت ایستاده دوتادور این دیوار‌های نصب شده است.
در واقع برای ورود به این بخش باید از میان مردگانی ایستاده عبور کنید که کمی ترسناک است. از سوی دیگر حدود ۱۴هزار و ۲۰۰ مترمربع از قبرستان متعلق به کاتولیک‌هاست. در این بخش قبر افراد مشهوری، چون دکتر کلوکه، دکتر جمشید اعلم و ولادیمیر گاردایستکی دیده می‌شود. اکنون قبرستان ممنوعه توسط سفارت‌خانه‌های مربوطه مانند روسیه، لهستان، فرانسه و شورای خلیفه‌گری ارامنه مدیریت می‌شود. یک خانواده در این قبرستان زندگی می‌کنند که نگهبانی از قبرستان را بر عهده دارند.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود