به نقل از «ایرنا»

شکست محرومیت در برابر همت و تلاش

تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۷۴۶۷۴

روستاهای شهرستان بیجار سالیان سال است که در کمبود امکانات و منابع، با محرومیت دست و پنجه نرم میکنند و هنوز غیرت ماندن و آباد کردن روستا، در قلب و روح ساکنین آن موج می‌زند البته در انتظار یاری مسئولین نیز هستند.

مردان و زنان جهادی پس از مقاومت هشت ساله در دفاع مقدس، آستین همت و تلاش را بالا زده و در جبهه سازندگی و آبادانی به مناطقی از کشور عزیمت کردند که از هر نوع مهربانی و رفاه محروم بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در چند سال گذشته، سپاه پاسداران و دولت با استفاده از همه ظرفیت ها و امکانات در این جبهه حضور یافته و در قالب گروه‌های جهادی، دانشجویی و قرارگاه های پیشرفت و آبادانی، اقدامات قابل توجه ایی را در مدت بسیار کوتاه در مناطق روستایی محروم و دور افتاده به نتیجه مثبت رسانده اند.

همیاری و همکاری دستگاه های خدمات رسان آبفار روستایی، برق، گاز و مخابرات در کنار فعالیت ایثارگرانه نیروهای انقلابی و جهادی سپاه با شناسایی مناطق محروم و کم برخوردار، بار دیگر چرخ زندگی را با رفاه بیشتر از پیش در این مناطق احیا کردند.

خبرنگاران استان کردستان در قالب یک تور خبری از سوی قرارگاه بسیج سازندگی استان به مناطق محروم بیجار اعزام شدند که گزارش اجمالی این سفر را می‌خوانیم.

روستای قورت دره در ۷۵ کیلومتری شهر بیجار و در منطقه حسن آباد و یاسوکند، با قدمتی بیش از نیم قرن، از مشکلات اساسی از جمله راه دسترسی، آب شرب، گاز و برق برخوردار بوده و از این لحاظ در محرومیت ۱۰۰ درصدی قرار داشت ولی با شناسایی، مطالعه و برسی موضوع توسط فرمانداری و قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه بیجار، مردم بار دیگر امید به زندگی را در روشنایی خانه‌هایی جدید و تازه ساخت خود در این روستا احساس کردند.

قورت دره که به دره گرگ معروف است، چه از نظر راه ارتباطی سخت و طاقت فرسا، در تأمین آب شرب و نعمت گاز در رنج و زحمت به سر میبرد و جوانان روستا امیدی به تشکیل زندگی و اشتغال در وضعیت قبلی نداشتند.

طرح مطالعاتی روستای قورت دره که در سال ۹۵ با همکاری بخشداری و قرارگاه پیشرفت و آبادانی آغاز شد با تقاضای اهالی روستا به ماندن در منطقه، عملیات جابجایی و ساخت و ساز منازل مسکونی جدید در منطقه ایی مناسب در دستور کار قرار گرفت.

روستایی که روزی امید به زندگی در آن در حال خاموش شدن بود، امروز کودکان بسیاری به شوق تحصیل و علم آموزی در کلاس مدرسه روستا درس حاضر میشوند تا مشق جهاد و سازندگی را بار دیگر به دست خود قلم زنند.

۳۷ خانوار در روستای جدید قورت دره ساکن شدند

فرمانده قرارگاه پیشرفت و آبادانی شهرستان بیجار اظهار داشت: با اجرای عملیات جابجایی روستای قورت دره در چند کیلومتری مکان قبلی، بیش از ۳۷ خانوار از اهالی روستا در حال ساخت و ساز منازل جدید هستند.

سید حسین محمودی افزود: یکی از مهمترین مشکلات مردم روستای قورت دره، عدم دسترسی به راه مناسب بخصوص در زمستان های سخت و تامین سوخت مورد نیاز برای مصارف خانگی و دامداری بود که با جابجایی روستا در منطقه جدید، این مشکلات رفع شده است.

وی تاکید کرد: جهت تامین آب شرب مورد نیاز اهالی روستا، بیش از ۳ میلیار ریال اعتبار برای حفرچاه و خطوط انتقال به طول ۳ کیلومتر هزینه شده که با تامین منبع آب و پمپ توسط اداره آبفار روستایی شهرستان، نگرانی اهالی از این موضوع برطرف شد.

فرمانده قرارگاه پیشرفت و آبادانی بیجار با اشاره به اینکه در طرح محرومیت زدایی سپاه حدود ۴۰ روستا در دستور کار و اقدام قرار دارند، گفت: در این طرح با اهدای تسهیلات بلاعوض و قرض الحسنه، خانوارهای زیادی یا در روستا ماندارگار شده یا با مهاجرت معکوس به دیار خود بازگشته اند.

او اضافه کرد: در حال حاضر عملیات شبکه گازرسانی به روستا در دست اقدام است و بزودی این روستا از نعمت گاز طبیعی برخودار میشود در ضمن، عملیات جدول کشی با هدف جمع آوری آب های سطحی در روزهای آینده در معابر این روستا آغاز خواهد شد.

وی از تغییر نام روستای قورت دره هم خبر داد و گفت: با توجه به تغییر وضعیت روستا و خروج آن از دره معروف به گرگ دره، نام روستا به گل دره تغییر خواهد کرد.

سرهنگ محمودی اظهار داشت: در حال حاضر یک خانوار در محل قبلی روستا زندگی می کند که در ابتدای اجرای طرح جابجایی روستا حضور نداشتند ولی با کمک خیرین یک قطعه زمین مناسب تحویل آنها شده و مراحل اهدای تسهیلات جهت احداث واحد مسکونی جدید برای این خانواده نیازمند همت و یاری مردم و مسئولین است.

او یادآور شد: یکی دیگر از روستاهای احیا شده در طرح محرومیت زدایی، روستای علی سرخ است که بعد از ۳۵ سال خالی بودن از سکنه، با همت اهالی روستا، باردیگر طعم شرین زندگی را احساس کردند.

سرهنگ محمودی افزود: بیش از ۴۰ خانوار در گذشته ساکن علی سرخ بودند که با توجه به مشکلاتی که در زمینه راه های دسترسی، برق، آب و تلفن داشتند از این دیار مهاجرت کردن و در شهرهای خارج از استان ساکن شدند.

وی اظهار داشت: در راستای حمایت از اهالی روستاها، در ۲ نوبت تسهیلات ۵۰ و ۲۰۰ میلیون ریالی به صورت بلاعوض و تسهیلات قرض الحسنه ۲۰۰ و ۵۰۰ میلیون ریالی به متقاضیان اهداء شده است.

فرمانده قرارگاه پیشرفت و آبادنی سپاه بیجار گفت: در تحقق توصیه مقام معظم رهبری،  چهار دهستان در شهرستان بیجار با محوریت بیشترین مهاجرت و محرومیت، مورد مطالعه قرار گرفت که دهستان های سیاه منصور، کرانی، سیلتان و حومه جهت اجرای طرح‌های محرومیت زدایی سپاه انتخاب و انجام کارهای عمرانی در آنها در اولویت قرار گرفت.

دانش آموزان روستای قورت دره از کمبود فضای آموزشی رنج می برند

۱۷ دانش آموز روستای قوره دره پس از جابجایی روستا به منطقه جدید، در یک کانس معیوب در ۶ پایه ابتدایی تحصیل می کنند که هم از نظر کیفیت فضای آموزشی، تداخل پایه های تحصیلی، نبود امکانات بهداشتی و عدم محوطه سازی رنج می برند.

دانش آموزان دختر و پسر که با شوق و اشتیاق علم آموزی، روپوش جدید تهیه کردند،  از مسئولان درخواست دارند در یک محیط آموزشی تازه ساخت، با میز و نیمک های مناسب، سرویس های بهداشتی و عدم تداخل پایه های تحصیلی، در روستای زادگاهشان تحصیل کنند.

کانس مورد استفاده دانش آموزان، از لحاظ ایمنی، بسیار ضعیف و شکننده است، برنامه ایی برای گرم نگهداشتن کانکس پیش بینی نشده و دانش آموزان ۶ پایه اول در کنار یکدیگر به تحصیل اشتغال دارند که در این خصوص دانش آموزان دچار کمبود ساعات آموزشی نیز هستند.

عدم محوطه سازی مناسب، نبود سرویس بهداشتی، نور ناکافی و فضای بسته و نامناسب، عدم امید به ساخت یک مدرسه جدید، همگی مشکلاتی است که رفع آن برای روستای تازه ساخت قورت دره لازم و ضروری است.

مدیر آموزش و پرورش شهر حسن آباد هم اظهار داشت: با توجه به مدرسه قبلی این روستا که از لحاظ فیزیکی و تجهیزات گرمایشی تازه ساخت بود، در حال حاضر امکان ساخت مدرسه جدید ممکن نیست.

مجتبی قهرمانی افزود: گزارشات مربوطه در این خصوص به اداره نوسازی مدارس ارسال شده است که با توجه به آغاز سال تحصیلی جدید و منابع محدود، قرار بر این است که با حمایت یکی از خیّرین مدرسه ساز، سال آینده در این مکان مدرسه جدید احداث گردد.

وی یاد آور شد: کانکس فعلی که توسط شرکت صبانور تامین شده است، در حال تعمیر و بازسازی است و به زودی جهت تامین گرمایش آن از سیستم تابشی در این خصوص استفاده خواهد شد.

در سال تحصیلی جدید ۱۲ هزار نفر دانش آموز بیجاری در ۱۹۰ مدرسه و ۶۳۰ کلاس درس مشغول به تحصیل شده اند که نسبت به سال گذشته ۸۰ تا ۹۰ نفر افزایش دانش آموز در شهرستان وجود داشته است که از این میزان، دانش آموزان ۱۰ روستای شهرستان بیجار به دلیل نداشتن فضای مناسب آموزش در کانکس مشغول به تحصیل هستند.

تسهیلات به موقع اعطا نمی‌شود

یکی از اهالی روستای قورت دره می گوید: برخی از ساکنین روستا که جزء نفرات اول برای ساخت و ساز مسکن بودند، بعد از گذشت ۲ سال، تسهیلات بلاعوض ۵۰ میلیون ریالی را دریافت نکرده اند.

او می گوید: تسهیلات قرض الحسنه ۲۰ میلیون ریالی هم که قرار بود برای شروع ساخت و ساز اعطا شود به شرط پیشرفت ۵۰ درصدی واحد مسکونی پرداخت می شود که رساندن کار اجرایی به  این مرحله از توان مالی بسیاری از ساکنین خارج است.

وی با اشاره به اینکه محل قبلی روستای قورت دره یک جنهم بود می گوید: در صورت ادامه حمایت دولت و سپاه از این روستا، ساکنین بیشتری به منطقه باز خواهند گشت.

یکی دیگر از ساکنین این روستا گفت: زمستان ها به علت راه خاکی و دره ایی روستا، امکان تردد به شهر برای ساکنین ناممکن بود که در محل جدید و ایجاد راه دسترسی شن ریزی شده، امیدواریم راه روستای قورت دره آسفالت شود.

راهی که نیمه کاره رها شده است

در ادامه مسیر روستای قورت دره به سمت روستای علی سرخ از توابع شهرستان بیجار، به یک راه نیمه کار برخورد کردیم که در نوع خود بی نظیر بود.

۱۱ کیلومتر راه ارتباطی که می تواند سه استان بزرگ کشور و ۸۰ روستای پر جمعیت را به یکدیگر ارتباط دهد، سال هاست که در تحقق وعده مسئولین نیمه کاره رها شده و امیدی به تحقق آن نمی‌رود.

فرمانده قرارگاه پیشرفت آبادانی شهرستان بیجار اظهار داشت: از این راه ارتباطی که فقط به طول یک کیلومتر آسفالت شده و مابقی راه که با اعتبارات دولتی سطح سازی و شن ریزی شده بیش از چهار سال است که در صف انتظار برای تکمیل شدن بسر میبرد و اقدامات صورت گرفته در زیر ساخت آن در حال فرسودگی و نابودی است.

وی افرود: این راه ارتباطی که در میانه راه روستای سلطان آباد چطاق و روستای عرب شاه قرار دارد، به علت عدم عملیات آسفالت، در اولین بارش برف، غیر قابل استفاده و تردد می گردد که مشکلات عدیده ایی برای روستاییان این منطقه ایجاد خواهد کرد.

سرهنگ محمودی یادآور شد: زیر ساخت های این راه ارتباطی که مراکز استان کردستان، آذربایجان غربی و زنجان را به هم متصل می کرد با وعده مسئولین وقت که قرار بود در سال ۹۷ به بهره برداری برسد، در بارش های زمستان ۹۸ به کلی نابود خواهد شد.

رئیس اداره راه و شهرسازی بیجار هم در این خصوص گفت: جهت آسفالت این راه روستایی، نیازمند تامین اعتباری بالغ بر ۴۰ تا ۵۰ میلیارد ریال است که با توجه به وضعیت فعلی امکان پذیر نیست.

محمدرضا مطلبی یاد آور شد: در حال حاضر اعتبار اداره مسکن، راه و شهرسازی از بودجه مالی سال ۹۷ حدود ۶۰ میلیارد ریال است که تاکنون محقق نشده است و حدود ۴۷۰ میلیارد ریال پروژه باز در دست اقدام است.

شهرستان ۸۹ هزار نفری بیجار در ۱۴۲ کیلومتری شرق شهر سنندج مرکز استان کردستان قرار دارد.

۹۹۴۳/۹۱۰۲

دبستان روستای قورت دره از توابه شهرستان بیجار

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ایرنا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دولت بیجار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۷۴۶۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیین گاوکشان 

چاقویش را می‌گیرد سمت آفتاب. می‌خواهد مطمئن بشود که تیز است. تیغه چاقو، برق می‌زند. مثل برقی که در چشم اهالی روستاست. بعد چاقو را می‌کشد به گردن حیوان و خون فواره می‌زند. طناب‌های کفنی می‌گذارند حیوان دست و پایی بزند. جوی خون روی خاک خشک راه می‌افتد و اهالی صلوات می‌فرستند... حالا آن‌ها خاطرشان جمع است که امسال هم کشت و کار خوبی خواهندداشت و قنات روستا پر آب خواهد بود و آسمان خشکی نخواهد کرد. از ایران کهن تا همین امروز، سنت قربانی کردن گاو در «اسفنجان»، سنت برکت‌خواهی است.

سفر به اسفنجان 

روستای سرسبز و زیبای اسفنجان شهرستان اسکو استان آذربایجان شرقی، نامی آشنا برای گردشگران و توریست‌هایی است که همه ساله از شهرها و استان‌های همجوار برای تماشای یک آیین و سنت چندین ساله خود را به این روستا می‌رسانند. برای رفتن به روستای اسفنجان مبدأ حرکتمان تبریز است، بار و بنه سفر را بسته و دل به جاده می‌زنیم، حالا که بر بال قلم و کاغذ راهی روستای اسفنجان می‌شویم تا رسیدن به روستای بکر و زیبای اسفنجان ۶۵ کیلومتر راه در پیش داریم. بعد از طی ۳۶ کیلومتر به شهرستان اسکو می‌رسیم، تابلوهای نصب شده در ورودی و خروجی اسکو مسیر جاده اسفنجان را به ما نشان می‌دهد و بقیه مسیر نیز تا روستای اسفنجان ۲۰ دقیقه‌ای طول می‌کشد تا در میان انبوه متراکم درختان گردو، سیب، زردآلو و بادام به اسفنجان برسیم. این روستای تاریخی رسمی دیرینه دارد که همه ساله اهالی روستا با مشارکت در آن به ادای نذر خود می‌پردازند.

قربانی در اردیبهشت

فروردین‌ماه که به پایان می‌رسد و رقص شکوفه‌های اردیبهشتی دامن دشت و طبیعت را مسحور زیبایی خود می‌کند، مردمان این دیار نیز در سی و ششمین روز بهار که اولین هفته اردیبهشت ماه می‌شود، طبق رسم چندین ساله پدران و نیاکان خود با قربانی کردن گاو و ادای نذر سالی پر از برکت و حاصلخیزی را برای مردمان روستا طلب می‌کنند. ذبح گاو دراندیشه مردم پاک سرشت و پاک نهاد این روستا برای شکرگزاری و دوری از هر نوع حوادث و بلایای طبیعی و درخواست برای بارش باران و نزول رحمت واسعه الهی است.

چنان که مردم محلی می‌گویند رسم قربانی کردن گاو از همان قدیم الایام مرسوم بوده است و در پنجشنبه‌ای که به سی و ششمین روز بهار می‌رسد، ادای نذر قربانی کردن گاو با مراسم و تشریفات خاصی صورت می‌گیرد و مهم‌ترین کاری که اهالی روستای اسفنجان بعد از ذبح گاو قربانی انجام می‌دهند این است که حتماً باید از گوشت گاو، کوفته درست کرده و میل کنند. قربانی کردن گاو ریشه در باورهایی دارد که از اعتقادات دینی اهالی این روستا سرچشمه می‌گیرد. مردم روستا معتقدند حالا که خورشید بهاری بعد از یک زمستان سرد و سوزناک دامنه‌های سهند بر دشت و دامن طبیعت روستا سلامی دوباره می‌کند و با گرمی روحبخش خود طراوت و تازگی را به روستا هدیه می‌دهد ما نیز با قربانی کردن گاو شکرگزاری کرده و رفع بلایا و حاصلخیزی مزارع کشاورزی را از خدای مهربان طلب کنیم.

این رسم آن چنان در این روستا ریشه‌دار است که بسیاری از افراد و گردشگران برای خوردن کوفته خود را به این روستا می‌رسانند تا هم شاهد دیدن این مراسم سنتی باشند و هم کوفته دستپخت بانوان مهربان و خونگرم روستای اسفنجان را نوش جان کنند.

در کنار قنات

مراسم قربانی کردن گاو از صبح روز پنجشنبه بعد از ادای نماز صبح شروع می‌شود. یک یا دو روز قبل گاو مورد نظر توسط نذورات که توسط اهالی روستا جمع‌آوری شده خریداری می‌شود. بزرگان و ریش سفیدان روستای اسفنجان گاو مورد نظر را با ذکر سلام و صلوات و خواندن دعای توسل و ذکر در کوچه‌ها و محلات روستا می‌گردانند، طبق این رسم و رسوم تعدادی از جوانان روستا از قبل انتخاب می‌شوند تا اگر اهالی نذری داشته باشند در هنگام گرداندن گاو در محله‌های روستا آن‌ها را جمع‌آوری کنند. هنگامی که عطر و بوی اسپند و صدای صلوات در کوچه‌های روستا می‌پیچد هر لحظه بر تعداد شرکت‌کنندگان در این مراسم افزوده می‌شود. زنان و مردان یکی یکی از خانه‌ها بیرون آمده و گاو قربانی را همراهی کرده و دعا می‌خوانند و ذکر می‌گویند. آن‌ها معتقدند قربانی کردن گاو در اوایل اردیبهشت سبب کاهش بلایای طبیعی، مهار بادهای سیاه و هر نوع آسیب و گزند از روستا شده و سبب افزایش رزق و روزی و بارندگی و سرسبزی می‌شود.

گرداندن گاو در روستا تا ظهر طول می‌کشد، ریش سفیدان قصه کهن این رسم و رسوم را برای گردشگران تعریف می‌کنند و از پویایی این مراسم و مشارکت اهالی روستا و اینکه بسیاری از آن‌ها در این روز حاجت روا می‌شوند، سخن می‌گویند. در یک سوی دیگر روستا تعدادی از جوانان در کنار قنات پرآب در انتظار رسیدن گاو قربانی بر سر قنات هستند. اهالی روستا بعد از گرداندن گاو قربانی در روستا و جمع کردن نذورات مردمی آن را به سوی قنات پرآب روستا می‌برند تا گاو از آب قنات نوشیده و سیراب شود. به باور اهالی روستای اسفنجان گاو قربانی زمانی که از آب قنات می‌نوشد تا سیراب شود خداوند به حرمت این قربانی شادی، طراوت و حیات مجدد را به طبیعت و زندگی روستایی می‌بخشد و آن‌ها از خوان نعمت الهی بهره‌مند می‌شوند، به همین علت اهالی روستا تا وقتی که گاو به طور کامل از آب قنات سیر نشده باشد منتظر او می‌مانند.

خون در جوی

بعد از اینکه گاو از آب قنات سیراب شد اهالی روستا آن را به سوی زیارتگاه روستای اسفنجان که به« پیرسنگ» مشهور است می‌برند. این زیارتگاه در ضلع جنوب شرقی روستا واقع شده است. جوانان و ریش سفیدان روستا با مشارکت همدیگر گاو قربانی را سه دفعه به دور زیارتگاه پیرسنگ می‌گردانند و صلوات می‌فرستند. هر کدام از اهالی روستا به ذکر و راز و نیاز پرداخته و حاجت‌های خود را از خداوند طلب می‌کنند. بعد از زیارت مقبره «پیر سنگ» اهالی گاو قربانی را به طرف کوه« قربانگاه» که در زبان محلی به « قوربان داغی» مشهوراست می‌برند. این کوه در دو کیلومتری زیارتگاه « پیرسنگ» قرار دارد. طی زمانی که گاو قربانی به کوه «قربانگاه» می‌رود تعدادی از جوانان در محل « قربانگاه» جوی آبی حفر می‌کنند تا خون قربانی بعد از ذبح شدن در این جوی جریان پیدا کند. حالا قربانی به کوه «قربانگاه» رسیده است و قصاب به کمک جوانان می‌خواهد قربانی را ذبح کند. حالا روحانی روستا آیاتی از قرآن کریم و دعاهایی برای قبولی نذر اهالی روستا می‌خواند و همگی باهم دعا می‌کنند. اهالی روستای اسفنجان از خداوند می‌خواهند سالی پربرکت، پر از رزق و روزی و سالی به دور از خشکسالی داشته باشند.آن‌ها باران رحمت الهی را طلب می‌کنند تا جان و دل خود را زیر باران رحمت الهی شست‌وشو دهند و خداوند را به خاطر ارزانی کردن نعمت‌هایش شاکر و سپاسگزار باشند. حالا قربانی ذبح می‌شود و خونش آرام آرام در بستر جویی که جوانان ایجاد کرده‌اند، جاری می‌شود. بعد از ذبح گوشت قربانی در بین اهالی روستای اسفنجان و روستاهای همجوار تقسیم می‌شود و اهالی روستا طبق رسمی دیرینه‌ای که دارند از گوشت قربانی برای شام خود کوفته درست کرده و میل می‌کنند.

افسانه اسفنجان

آیین کهن قربانی کردن گاو در اسفنجان، افسانه‌ای هم دارد؛ افسانه‌ای که در میان اهالی، سینه به سینه نقل شده است.

می‌گویند در زمان‌های قدیم، جنگی میان اهالی اسفنجان و شماری از بیگانگان رخ می‌دهد. در این جنگ، شماری از مهاجمان کشته می‌شوند و شماری زخمی. زخمی‌ها در بیرون روستا افتاده بودند اما پیر روستا ممنوع کرده بود که کسی از اهالی به کمک زخمی‌ها برود. آن‌ها به تاوان تهاجمشان، باید زجر کشیده و مرگ را بپذیرند. در این میان، دختری مهربان از اهالی اسفنجان، تصمیم می‌گیرد به کمک زخمی‌ها برود. او با وجود آنکه می‌داند پیر روستا، این کار را منع کرده مخفیانه به کمک زخمی‌ها می‌رود. او برایشان آب می‌برد و زخم‌هایشان را می‌بندد. کار رسیدگی به زخمی‌ها چند روزی طول می‌کشد و برادران دختر، به رفتار خواهرشان شک می‌کنند و تصمیم می‌گیرند او را تعقیب کنند. صبح فردا برادرها، مخفیانه خواهرشان را زیر نظر می‌گیرند و وقتی می‌بینند او از روستا بیرون رفته و خود را به محل جنگ، جایی که زخمی‌ها آن‌جا افتاده‌اند، رسانده، می‌فهمند که خواهرشان، حرف پیر را زیر پا گذاشته است. آن‌ها این کار خواهرشان را خیانت می‌دانند و تصمیم می‌گیرند او را بکشند.

از آن طرف، خواهر در حال رسیدگی به زخمی‌هاست که صدای برادرانش را می‌شنود و می‌فهمد که آن‌ها به کار او پی برده‌اند و می‌خواهند به تاوان این سرکشی، او را بکشند. دختر به طرف کوه فرار می‌کند و برادرانش در پی او می‌دوند. دختر می‌خواهد بگوید «یا هو پناهم بده»، اما به اشتباه می‌گوید «یا کوه پناهم بده» و کوه دهان باز می‌کند و دختر را در خودش می‌گیرد. دختر به درون زمین فرار می‌کند اما موهایش از زمین بیرون می‌مانند.  برادران سر می‌رسند و می‌فهمند که خواهرشان در زمین پناه گرفته است؛ آن‌ها هر چه می‌کوشند نمی‌توانند با کشیدن موها، خواهرشان را از زمین بیرون بیاورند. شب می‌شود و برادران به روستا برمی‌گردند و آماده می‌شوند تا فردا با بیل و کلنگ برگردند و خواهرشان را از دل زمین بیرون بیاورند.

شب، آسمان طوفانی می‌شود. بادی سهمگین برمی‌خیزد و نزدیک است که باغ‌ها و خانه‌های مردم اسفنجان را خراب کند. طوفان چندین و چند شبانه‌روز به طول می‌انجامد. برادران دختر می‌فهمند که در حق خواهرشان، نامهربانی کرده‌اند. آن‌ها از کارشان پشیمان می‌شوند اما طوفان همچنان ادامه دارد. یکی از همان شب‌ها پیرزنی در روستا دختر را در خواب می‌بیند. دختر می‌گوید: مادرم زمین امر کرده که اگر می‌خواهید طوفان آرام بگیرد، باید گاوی را در نزدیکی جایی که من در زمین فرو رفته‌ام قربانی کنید. سپس جویی بکنید تا خون گاو در این جوی جاری بشود و به موهایم برسد و موهایم را رنگ کند. فقط در این صورت است که باد آرام خواهد گرفت.  اهالی اسفنجان، فردا صبح، گاوی را انتخاب می‌کنند و او را با عزت و احترام به نزدیکی همان‌جایی می‌آورند که موهای دختر بیرون است. آن‌ها گاو را قربانی می‌کنند و جویی می‌کنند تا خون گاو به موهای دختر برسد و موهایش را رنگ کند. موهای دختر که رنگ خون می‌گیرد، طوفان فروکش می‌کند.

اهالی اسفنجان، از آن موقع، هر سال در موعدی که دختر در دل زمین پناه گرفته، گاوی را قربانی کرده و خونش را در جوی جاری می‌کنند؛ این موعد، در سی و ششمین روز بهار است؛ زمانی که بادی گرم می‌وزد که در سرتاسر منطقه، به باد اسفنجان معروف است.
 

معصومه درخشان