به نقل از «مشرق»

ابهاماتی درباره تصمیمات جدید وزیر نفت

تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۸۳۶۲۱

عملکرد وزیر نفت در طول بیش از ۶ سال گذشته تاکنون نشان می دهد متاسفانه این وزارت خانه هیچ استراتژی مشخصی در ساخت پالایشگاه و پتروپالایشگاه در کشور ندارد.

به گزارش مشرق، وزیر نفت دیروز از شرکت مپنا بازدید کرد اما این بازدید هر چند با عنوان و رویکرد حمایت از ساخت داخل انجام شده اما به نظر می‌رسد  صرفا شروعی برای یک سناریوی جدید برای قهرمان‌سازی از «شیخ الوزرا» بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بررسی سایت اطلاع رسانی وزارت نفت نشان می دهد برای خروج وزیر نفت از حواشی هپکو و قهرمان‌سازی وی فکر شده بود به طوریکه فیلم‌های مستندی که از هفته‌ها قبل منتشر شده بود  و گفتگوهایی که با مدیران اسبق صنعت برق و نیروی کشور ترتیب داده شده بود؛ اما این سناریو  آنجایی لوث شد که در اجرای مراحل پایانی آن عوامل اجرایی کمی تعجیل به خرج دادند زیرا هنوز پای وزیر نفت از کرج به تهران نرسیده بود که پیش نمایش و نمایش مستندات تصویری تلاش‌های زنگنه برای ساخت و احداث گروه مپنا از رسانه های همسوی این وزارتخانه سر درآورد!

بیشتر بخوانید:

احتمال توسعه میدان نفتی فرزاد B با شرکت‌های ایرانی

به هرحال واقعیت غیرقابل انکار آن است که تاسیس گروه مپنا و یا پتروپارس اقدامی در خور ستایش و تقدیر بوده اما مشکل آن جایی خودنمایی می کند که بعد از ابهامات متعدد مطرح شده از سوی برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی درباره حضور «بیژن زنگنه» به عنوان رئیس هیات مدیره هپکو و دریافت ارقام نجومی به عنوان دستمزد حضور یکساله در هیات مدیره این شرکت با پاسخ های منطقی و شفاف از سوی وزارت و وزیر نفت روبرو نشد. به طوری‌که وزیر نفت هرچند عضویت در هیات مدیره هپکو را تائید کرده و اعداد نجومی مطرح شده درباره دریافت دستمزد حضور در هیات مدیره را هم تکذیب کرده اما تا به امروز هیچگاه اعلام نکرده که چقدر دستمزد برای حضور یکساله در هیات مدیره هپکو دریافت کرده است؟ و مهم‌تر از آن درباره روابط بعدی خود در قامت وزیر نفت دولت یازدهم با خریدار هپکو توضیحی ارائه نکرده است.

همزمان با افزایش نقدها نسبت به عدم ابهام زدایی «زنگنه» بابت حضور در هیات مدیره هپکو و نامشخص بودن نو ورابط او در مقام وزارت و پیش از آن با خریدار هپکو،‌ به یک باره او از صنایع گروه مپنا بازدید کرده و پس از این بازدید چند ساعته مستندات تصویری و گزارش‌های خبری و تحلیلی با عنوان «نقش غیرقابل انکار «زنگنه» در شکل‌گیری مپنا» یکی پس از دیگری توسط رسانه های همسو با این وزارتخانه منتشر شده است. آن هم زمانی که هنوز پای وزیر به دفترش در تهران نرسیده است.

نگاهی به کارنامه و عملکرد وزیر نفت در طول بیش از ۶ سال گذشته تاکنون نشان می دهد که در این مدت اقداماتی برای توسعه صنعت نفت انجام گرفته و به همین نسبت نقدهایی هم مطرح بوده که در سه سال گذشته وزارت نفت در واکنش به نقدها جای شفاف سازی و ارائه آمارهای مستند و منطقی صرفا با آسمان و ریسمان بافتن و وسط کشیدن حواشی مختلف و اتهام‌زنی همواره سعی داشته که نسبت به نقدهای منصفانه و کارشناسی به عملکرد این وزارتخانه سیاست فرار رو به جلو را در دستور کار قرار دهد. با این وجود و علیرغم آنکه وزارت نفت صرفا خواهان دریافت تعریف و تمجید از اقدامات درست و غلط خود بوده، به نظر نمی‌رسد افکار عمومی چه در بدنه صنعت نفت و چه خارج از آن با این تصویرسازی همراه نشده‌اند.

* چون نفت ارزان بود پالایشگاه نساختیم!

روابط عمومی وزارت نفت هفته گذشته در واکنش به نقدهای مطرح شده  مبنی بر عدم اعتقاد وزیر نفت به سیاست پالایشگاه سازی در کشور به ویژه در طول وزارت نفت دولت‌های هفتم و هشتم، گفته است: «ساخت پالایشگاه بر اساس یک تصمیم دورهمی و سلیقه‌ای ناممکن است و باید مجموعه‌ای از مطالعات توجیهی فنی و اقتصادی کلان داشته باشد و در این راستا اگر در دولت هفتم و هشتم آهنگ پالایشگاه سازی در کشور کند شده به دلیل رشد منفی مصرف بنزین در سال ۷۸ بوده است » و یا با اشاره به قیمت فوب بنزین در خلیج فارس و قیمت نفت زیر ۸ دلاری به این نتیجه رسیده که «با قیمت های وقت بنزین وارداتی، نفت صادراتی و رشد منفی مصرف بنزین عملا ساخت پالایشگاه در کشور توجیه و منطق اقتصادی نداشته است !»

این ادعا درحالی مطرح می‌شود که بارها وزارت نفت در واکنش به نقدهای مطرح شده در قبال سیاست‌های پالایشگاه سازی این وزارت خانه تاکید کرده است که تاکنون بالغ بر دو میلیون بشکه مجوز و موافقت نامه اصولی برای ساخت پالایشگاه در کشور صادر شده است و این درست نقطه شروع نقدهای مطرح شده نسبت به سیاست های پالایشگاه سازی شخص وزیر و وزارت نفت در طول ۶ سال گذشته بوده زیرا با سابقه ترین وزیر دولت جای تشریح «استراتژی توسعه»، آمار و عدد ارائه می‌کند.

* رسیدن به گفته منتقدان پس از ۵ سال: تولید نفتا اقتصادی نیست!

وزیرنفت در سال‌های ابتدایی آغاز فعالیت دولت یازدهم همزمان با برنامه توسعه فازهای پارس جنوبی و افزایش ظرفیت تولید میعانات گازی کشور به حدود یک میلیون بشکه در روز از طرح جدید پالایشگاهی به نام «سیراف» رونمایی کرد و قرار شده بود در قالب هشت مینی پالایشگاه ۶۰ هزار بشکه‌ای میعانات گازی تولیدی فازهای پارس جنوبی به نفتا تبدیل شود.

با جدی شدن ساخت پالایشگاه‌های سیراف هم تغییرات متعددی در خوراک طرح‌های مایع در دست اجرای پتروشیمی در عسلویه ایجاد شد به عنوان مثال خوراک طرح پتروشیمی کیان از میعانات گازی به نفتا و اتان تغییر کرد اما حالا با گذشت حدود پنج سال خبری از پالایشگاه‌های سیراف و خوراک نفتای تولیدی آنها نیست.

از سوی دیگر با بهره برداری از سه فاز پالایشگاه ستاره خلیج فارس و احداث چهارمین فاز این پالایشگاه میعانات گازی عملا ظرفیت تولید پالایشگاه‌های سیراف از ۴۸۰ به ۳۰۰ هزار بشکه کاهش یافت و ۱۲۰ هزار بشکه از ظرفیت سیراف عملا تعلیق و سهمیه خوراک میعانات گازی این مینی پالایشگاه ها به فاز چهارم ستاره خلیج فارس اختصاص یافت تا ظرفیت ستاره خلیج فارس به ۴۸۰ هزار بشکه و سیراف به ۳۰۰ هزار بشکه در روز تغییر کند.

همزمان با این تغییر، تغییرات دیگری هم در سبد خوراک طرح‌های در دست ساخت پتروشیمی در منطقه عسلویه ایجاد شده است به طوری‌که سبد خوراک پتروشیمی کیان با تغییر چند باره به نفتا، اتان و بوتان تغییر پیدا کرد و با توجه به اقتصاد ضعیف طرح‌های خوراک مایع پائین دستی پالایشگاه‌های سیراف (نفتا) وزارت نفت با خلق تصمیمات جدیدی از برنامه ساخت طرح‌های خوراک ترکیبی پتروشیمی رونمایی کرد.

به عبارت ساده تر با افزایش ظرفیت تولید پروپان و بوتان فازهای پارس جنوبی و مشکلات ناشی از صادرات این محصولات گازی در قالب گازمایع، وزارت نفت سعی کرده که با استفاده از سبد متنوع خوراک‌های نفتا، اتان، پروپان و بوتان زمینه ساخت پتروپالایشگاه‌ها را در عسلویه و کنگان فراهم کند.

تا اینجای کار همگی این اقدامات از تلاش وزارت نفت برای ثبت تصمیمات متناسب با تغییر شرایط محیطی در حوزه پالایشگاه سازی حکایت می‌کند. اما تصمیم گیران این وزارتخانه در تغییر سبد خوراک پتروپالایشگاه‌ها طی سال های گذشته تاخیر داشته‌اند و همین افراط و تفریط ها زمینه‌ساز مشکلات زنجیره‌ای در صنعت پتروپالایش شده و خواهد شد.

بزرگترین مشکل امروز صنعت پالایش و البته پتروشیمی کشور آنجا خودنمایی می کند که توسعه این صنایع ارزش آفرین و استراتژیک هیچگاه محصول یک استراتژی هوشمندانه نبوده است و «بیژن زنگنه» با ۲۳ سال سابقه وزارت در دو وزارتخانه بزرگ نفت و نیرو تا امروز در تدوین یک استراتژی هوشمندانه در این حوزه ناکام بوده و این ضعف بزرگ دامن صنعت نفت را بارها در شرایط تحریم و غیر تحریم گرفته به طوری که در یک دوره به بهانه نفت هشت دلاری از زیر بار توسعه صنعت پالایش شانه خالی می‌کند و بیست سال بعد به اسم اقتصاد پائین خوراک نفتا، سکته‌ای پنج ساله به توسعه این صنعت تحمیل می‌کند.

از سوی دیگر، وزیر نفت همواره در مواجهه با این ضعف بزرگ بحث صدور مجوز و موافقت اصولی به میزان ۲ میلیون بشکه پالایشگاه سازی جدید را وسط کشیده تا به نوعی با آمار و نشر اعداد ضعف فقدان استراتژی مشخص را مخفی کند اما تا امروز هیچگاه به این پرسش‌ها پاسخ نداده است، چرا دو میلیون بشکه؟ با چه خوراکی و با چه سبد محصولاتی؟ با ساخت این ظرفیت پالایش قرار است زنجیره ارزش کدام محصولات نفتی در کشور تکمیل شود؟ آیا هدف از ساخت پالایشگاه ها دستیابی به یک ظرفیت کمی بوده و یا نیم نگاهی به توسعه کیفی این پالایشگاه با در اختیار داشتن سبد متنوعی از انواع محصولات و فرآورده‌های نفتی انجام شده است؟ تعریف و استراتژی وزیر نفت از پالایشگاه سازی چیست؟ صرفا بی‌نیازی از واردات سوخت یا توسعه زنجیره‌های ارزش؟ سیراف کدام یک از این اهداف را قرار بود محقق کند؟ اگر تولید نفتا سیاست درستی بود پس چرا طرح خوراک‌های ترکیبی‌ به یک باره وسط کشیده شد؟

* «زنگنه» چرا ۵ سال از تولید نفتا حمایت کرد؟

وزارت نفت می‌گوید در سال ۷۶ تا ۱۳۸۳ به هزاران دلیل پالایشگاه‌سازی منطق اقتصادی نداشته است اما هیچگاه روابط عمومی این وزارتخانه نگفته که آیا تولید نفتا در قالب ساخت پالایشگاه‌های سیراف اقتصادی بوده است؟ اگر اقتصادی بود پس اجرای برنامه جدید ساخت پتروپالایشگاه‌ها با خوراک ترکیبی اتان، نفتا، پروپان و بوتان در ۱۸ ماهه پایانی فعالیت دولت از چه منطق اقتصادی تبعیت می‌کند؟

اگر تولید نفتا به تنهایی اقتصاد پتروپالایشگاه‌ها و صنایع پتروشیمی خوراک مایع را تامین نمی‌کرد چرا این اصلاحات و تغییرات همان پنج سال پیش انجام نشد و حالا با گذشت پنج سال با سابقه ترین وزیر کابینه دولت به این نتجیه رسیده که نفتا به تنهایی اقتصادی نیست و باید سراغ خوراک ترکیبی مثلا نفتا و بوتان رفت؟

در طول ۵ سال گذشته عملا نه نفت ۱۰۰ دلاری ظهور کرد و نه خبری از نفت هشت دلاری بود، آیا با توجه به ثبات نسبی قیمت نفت و نفتا، وزیر نفت پنج سال پیش نمی‌دانسته که با توسعه فازهای پارس جنوبی ظرفیت تولید پروپان و بوتان در این حوزه مشترک سالانه چند میلیون تن قرار است افزایش یابد که همان ایام به جای پا را در یک کفش کردن که باید میعانات گازی را به نفتا تبدیل کنیم سراغ خوراک‌های ترکیبی می‌رفت؟

منبع: فارس

منبع: مشرق

کلیدواژه: بازار سکه و ارز اربعین تحولات عراق تحولات یمن وزارت نفت زنگنه خلیج فارس ارقام نجومی دولت مپنا تهران مجلس شورای اسلامی هپکو صنعت نفت پارس جنوبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۸۳۶۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک سفر خبری خوشمزه!

ایسنا/کرمانشاه ظرف های حصیری که با کلی گل و گیاه سبزرنگ پوشیده شده مقابل‌مان قرار گرفته، قیافه برخی هاشان آشناست، اما خیلی هاشان را تا بحال ندیده ایم. ظرف نمک و سرکه را هم کنار دستمان قرار میدهند، اول متعجب به هم نگاه کرده و بازهم متعجب به ظرف سبزرنگ مقابل‌مان نگاه می کنیم.

بعد از کمی تعلل، اول از همه دستمان سمت گیاهانی می رود که از قبل می شناختیم، گیاهانی مثل «بلبلی نخود» و «ونوشک» و همین که تمام می شوند نگاهمان سمت گیاهانی می رود که خیلی هاشان را ندیده ایم و طعمشان برایمان بیگانه است، با تردید یکی یکی گیاهان را برداشته و در ظرف نمک و سرکه می زنیم و بعدش از طعم تازه و دلپذیرشان سرشار از حس سرسبزی و بهار می شویم.

برخی هاش مثل «پیچک»، «پاغازی» و «شِنگ» طعم خاص و غیرقابل وصفی دارند و برخی هاشان مانند «جعفری کوهی» طعمی ناشناخته دارند و برخی هم مثل «ریواس» ترش مزه هستند.

چشیدن طعم پاغازی و مابقی گیاهانی که در ظرف دیگری چیده شده بودند اما نصیبمان نمی شود، چرا که همکاران دیگر قبل ازما حسابشان را رسیده و چیزی در ظرف باقی نگذاشته اند!

حالا همه دور ظرفی که تقریبا چیزی از گل و گیاهان درون آن باقی نمانده جمع شده ایم و رییس سازمان فرهنگی شهرداری کرمانشاه که از این همه سرعت عملِ همکاران در صرف گیاهان بهاری متعجب مانده، شروع به تشریح اهداف این سفر می کند، سفری که در آن به یکی از مناطق سرسبز دالاهو آمده ایم.

ایمان درخشی ثبتِ نام کرمانشاه به عنوان شهر جهانی خلاق خوراک را دوباره یاد آور می شود و می گوید، یکی از مزیت هایی که موجب شد این افتخار نصیب کرمانشاه شود همین ظرفیت گیاهان بهاری و دارویی است.

کرمانشاه به دلیل آب و هوای چهارفصل، شرایط توپوگرافی خاص، وجود مناطق کوهستانی و ... از تنوع بسیار بالایی در زمینه گیاهان دارویی و بهاری برخوردار است، طوری که در همین منطقه دالاهو 24 نوع گیاه بهاری و دارویی داریم.

متاسفانه بسیار از مردمِ خود استان از این ظرفیت ها آگاه نیستند و وقتی می گوییم کرمانشاه شهر خلاق خوراک شده تصور می کنند به خاطر خوش خوراک بودن مردم منطقه این اتفاق رخ داده است و کسی حتی تصورش را نمی کند که کرمانشاه تنوع و ظرفیت بالایی در خوراک دارد.

کرمانشاه به لحاظ آب و هوای چهار فصل، توپوگرافی خاص، کوهستانی بودن منطقه، تنوع قومیتی و خلاقیت بانوان هر قوم که از هر گیاه بهاری ده ها نوع خوراک تهیه می کنند تنوع و ظرفیت بالایی درزمینه خوراک دارد که متاسفانه سالیان سال است مورد غفلت واقع شده و ناشناخته مانده است.

درخشی می گوید: همین ناشناخته بودن ظرفیت های کرمانشاه در حوزه خوراک ما را به این نتیجه رساند که برای معرفی هرچه بهتر این ظرفیت تورهای آموزشی برپا کرده و گروه های هدف از جمله اهالی رسانه را در این برنامه ها با انواع خوراک های کرمانشاهی آشنا کنیم.

در بحث خوراک های کرمانشاهی، گیاهان بهاری جایگاه ویژه ای دارند و در همین راستا درگام اول شهرستان دالاهو که از تنوع بالایی در زمینه این گیاهان برخوردار بود انتخاب شد تا با معرفی این گیاهان و خوراک های بهاری به اهالی رسانه، گامی در جهت آشنایی مردم استان با این خوراک ها برداریم.

بنابراین در این تور آموزشی در تلاش هستیم ضمن معرفی گیاهان بهاری و دارویی، خوراک هایی هم که با این گیاهان تهیه می شود را هم معرفی کنیم.

او سایر برنامه ها در جهت معرفی خوراک های کرمانشاهی را هم یاد آور می شود و می گوید: علاوه بر برگزاری این تورهای آموزشی و فرهنگی، در تلاش هستیم خوراک های کرمانشاهی را به منوی رستوران ها اضافه کرده و هر رستورانی که این کار را انجام دهد به نوعی از برخی مزیت ها برخوردار شده و ستاره دار شود.

درکنار این اقدامات در تلاشیم تا با برگزاری ریز رویدادهایی به استقبال رویداد اصلی جشنواره بین المللی خوراک برویم، ریزرویدادهایی که برخی از آنها را مانند رویداد آش های زمستانی و خانواده و تغذیه سالم را در سال گذشته برگزار کرده ایم.

با تمام شدن صحبت های درخشی، «بهرام منش» یکی از بومیان متخصص منطقه، برای معرفی گیاهان بهاری نزدیکمان می آید، ترجیح می دهد به زبان محلی برایمان صحبت کند و برگ های اندکی از هر نوع گیاه که در ظرفِ تقریبا خالی باقی مانده را گرفته و در مورد آن توضیح می دهد.

او می گوید: دالاهو منبع گیاهان بهاری و دارویی است و برخی گیاهان منطقه در هیچ جای استان وجود ندارند.

اول از همه «کنگر» را نشانمان می دهد و برای اولین بار از خواصی می گوید که تقریبا هیچ کداممان از آن خبر نداشتیم، اینکه کنگرِ نام آشنای خودمان هم ضد سرطان است و هم روده ها را پاکسازی می کند، علاوه بر این هم فشار خون را پایین می آورد و هم قند خون و در کنار همه اینها برای درمان روده تحریک پذیر هم بسیار مناسب است.

«پیچک» گیاه دیگری است که نشانمان می‌دهد و می گوید این گیاه هم در پاکسازی روده و کبد بسیار موثر است و علاوه بر اینها خاصیت ضدمیکروبی هم دارد.

«پاغازه» معجزه بهاری دیگر این منطقه است که بهرام منش آن را معرفی می کند، گیاهی که در درمان انواع زخم های گوارشی از زخم معده و روده گرفته تا زخم اثنی عشر موثر است.

بهرام منش «شنگ» را هم نشانمان می دهد و من با حرف های او متوجه می شوم که این گیاه خوش طعم بهاری ضدسرطان و تومور است، «کول» هم معجزه دیگر طبیعت دالاهو است که ضد تومور و ضدرُماتیسم بوده، ضدعفونی کننده است و فشار خون را پایین می آرود.

«برزا» هم گیاه دیگری است که چشیدن طعمش نصیبنمان نشد اما بهرام منش می گوید ضد ویروس بوده و در پاکسازی دستگاه گوارش اثرگذار است.

«ریواسِ» ترش مزه هم هضم کننده غذا بوده و آنطور که بهرام منش می گوید سرشار از کلسیم و پتاسیم است و ضدخلط و ضد عطش نیز هست.

«خوژه» هم ملین و مقوی معده و ضد کرم و انگل است و می تواند استخوان درد را درمان کند، «ترشک» هم یکی از گیاهانی است که در درمان یبوست و نفخ شکل کاربرد داشته و ملین و مقوی معده است.

بهرام منش می گوید، «چنور» هم برای تقویت چشم مفید است و «گیلاخه» هم می‌تواند درد استخوان و رماتیسم را کاهش دهد.

در میان انواع گیاهان بهاری که بهار منش معرفی می کند «طوسی» یا «زول مخروطی» از همه جذابتر است. گیاهی که در صورت استفاده مداوم می تواند قند خون را درمان کند و بهترین تنظیم کننده آنزیم های کبد است.

با پایان گرفتن معرفی گیاهان بهاری خوشمزه، راهی اقامتگاه بوم گردی می شویم تا این بار با خوراک های خوشمزه محلی که از همین گیاهان بهاری تهیه می شوند آشنا شده و طعم بی نظیرشان را بچشیم.

اقامتگاه بوم گردی جایی در یکی از سربالایی های شهر کرند است، جایی که می توان تمام شهر را همراه با کوه ها و دشت های اطراف آن را در یک نگاه از نظر گذراند.

ظاهر اقامتگاه قدیمی است، اما با دست بافته های زنان کُرد زیبا تزیین شده، مسئول بوم گردی به گرمی به استقبالمان می آید و صدای دلنواز دف، گرمای این استقبال را دوچندان می کند اما من در میان این گرمای استقبال دلم در کنار گرمای تنور زنانی است که در حیاط ورودی اقامتگاه مشغول پخت کلانه هستند.

نزدیکشان می شویم و بوی نان کلانه مشاممان را نوازش می کند، در حین تماشای صحنه دلنشین پخت نان کلانه و استشمام بوی دلپذیر آن هستیم که مسئول بوم گردی به معرفی خوراک های محلی بهاری این منطقه می پردازد.

خانم مروتی که با لباسِ کردی زیبایش اصالت منطقه را به رخ می کشد، می گوید: در منطقه دالاهو از گذشته های دور، با آمدن فصل بهار، مردم مصرف غذاهای گوشتی را کنار گذاشته و تماما از گیاهان و خوراک های بهاری استفاده می کردند.

او می گوید: اولین گیاه بهاری که حتی قبل از نوروز از دل طبیعت این منطقه بیرون می آید «گیلاخه» است که زنان هنرمند دالاهو از آن آش گیلاخه درست کرده و در انواع پلو و خورش از آن استفاده می کنند.

با آمدن فصل بهار گیاهان بهاری دیگری هم یک به یک از دل طبیعت منطقه سربیرون آورده و کام مردم را به طعمشان دلپذیرشان شیرین می کنند. گیاهانی مانند کنگر، پیشک، زو، شنگ، برزا که در انواع کوکو و خورش استفاده شده و با برخی از آنها بورانی های خوشمزه تهیه می شود.

مروتی به پخت انواع نان های محلی هم اشاره می کند و می گوید: از برخی از این گیاهان در تهیه نان ها هم استفاده می شود مانند گیاه .... که از آن برای تهیه نان کلانه استفاده می شود.

با پایان گرفتن صحبت ها نوبت بخش پایانی و البته خوشمزه سفر یعنی چشیدن طعم خوراک های محلی منطقه می رسد، خوراک کوفته کرمانشاهی همراه ماست کنگر و کلانه و دوغ محلی که اختتامیه خوشمزه ای برای این سفر محسوب می شود.

انتهای پیام