به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

کاخ سفیدنشین ورشکسته که بود؟

تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۹۵۴۷۴

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در دنیای امروزی پول و ثروت بر همه چیز حکومت می‌کند. به عبارت ساده وقتی پول داشته باشید تقریباً هر کاری که بخواهید می‌توانید انجام دهید. این موضوع در سیاست به طور کلی و در سیاست ایالات متحده به طور خاص صادق است به طوری که برای رسیدن به مقام سناتوری یا ریاست جمهوری باید یا خود ثروتمند باشید یا اطرافیان و حامیان ثروتمندی داشته باشید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سیاست که اغلب صحبت‌ها واقعیت ندارد، صدای پول از صدای آزادی بیان بلندتر است. بر اساس گزارش مجله نیوزویک در سال ۲۰۱۸، میزان درآمد اعضای کنگره ۱۲ برابر درآمد سالانه یک خانواده معمولی است.

البته این موضوع تنها به ایالات متحده محدود نمی‌شود و در همه جای جهان سیاستمداران، اعم از مدیران، نمایندگان مجلس، وزرا، مشاوران و روسای جمهور به دلیل قدرتی که همراه با جایگاهشان بدست می‌آورند از عواید مالی آن نیز بهره مند می‌شوند. در ایالات متحده هر سناتور سالانه ۳٫۲ میلیون دلار درآمد دارد و این عدد برای اعضای مجلس نمایندگان ۹۰۰٫۰۰۰ دلار است. همچنین بر اساس این گزارش تقریباً تمامی روسای جمهور عصر مدرن ایالات متحده هنگام ورود به دفتر تخم مرغی کاخ سفید میلیونر بوده اند.

همچنین بر اساس تحقیقی که در سال ۲۰۱۴ بر اساس بررسی بیش از ۱٫۷۹۹ موضوع سیاسی صورت گرفته، نخبه‌های سیاسی و افراد برتر در دنیای کسب و کار بسیار بیشتر از مردم عادی بر سیاست‌های دولت ایالات متحده تاثیرگذار بوده اند. بدین ترتیب حتی فکر به اینکه یک سناتور، نماینده مجلس یا رییس جمهور هر کشور، و به طور ویژه ایالات متحده، فقیر باشد یا دستکم میلیونر نباشد بسیار بعید به نظر می‌رسد. در میان روسای جمهور ایالات متحده، آبراهام لینکلن، وودرو ویلسون و کالوین کولیج نسبت به دیگر روسای جمهور تاریخ این کشور ثروت کمتری داشته اند، اما در قعر این فهرست، اما هری اس ترومن قرار دارد. هری ترومن اولین و تنها رییس جمهوری بود که دستور استفاده از سلاح‌های هسته‌ای را داده و امیدواریم آخرین رییس جمهوری نیز باشد که چنین دستوری را صادر کرده است.

او در روز‌های پایان جنگ جهانی دوم، برای وادار کردن امپراطوری ژاپن به تسلیم و البته اطمینان از اینکه آمریکایی‌ها زودتر از روس‌ها به توکیو برسند دستور بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناگازاکی را صادر کرد. اما بحث ما در اینجا ثروت اوست. در آن زمان همه می‌دانستند که ترومن رییس جمهور فقیری بوده و حتی در کودکی از ضعف بینایی رنج می‌برد که او را به پوشیدن عینکی قطور وادار کرد. همین ضعف بینایی باعث شد که ترومن نتواند در جوانی در آکادمی نظامی وست پوینت ثبت نام کند و پدر فقیرش که یک دلال احشام در میزوری بود نیز شرایط مالی مناسبی برای فرستادن هری جوان به دانشگاه را نداشت. هری برای مدتی وارد کالج تجارت میلر سنتر شد، اما مشکلات مالی باعث شد که خیلی زود درس را رها کند.

شرایط سخت ترومن جوان پس از مرگ پدرش در سال ۱۹۱۴ نیز ادامه داشت. رییس جمهور آینده ایالات متحده سعی کرد یک کمپانی فعال در زمینه استخراج معدن را تاسیس کند و در صنعت نفت نیز وارد مشارکت شد، اما این سرمایه گذاری‌های تجاری او به جایی نرسید. بعد از حضور در میدان‌های نبرد جنگ جهانی اول، ترومن شانس خود را در یک کسب و کار مشارکتی در عرصه لباس‌ها و اکسسوری‌های مردانه امتحان کرد، اما اوضاع اقتصادی نامناسب پس از جنگ باعث شد که این کسب و کار وی نیز به شکست بینجامد و این موضوع بدترین فشار را به حساب بانکی آقای ترومن وارد کرد. او بیش از ۳۰٫۰۰۰ دلار در این کسب و کار سرمایه گذاری کرده و اکنون پول‌های او همراه با امیدش از بین رفته بود.

با این وجود ترومن از اعلام ورشکستگی خودداری کرد و سعی کرد بدهی هایش را بپردازد. شرایط مالی ترومن در دوران ریاست جمهوری اش چنان بغرنج بود که در انتهای دوران حضورش در کاخ سفید، برای اولین بار تغییراتی در قانون حقوق ریاست جمهوری ایجاد شد تا بتوان حقوق بیشتری به او پرداخت کرد. در واقع پس از پایان دوره ریاست جمهوری ترومن و برای این که وی بتواند بدهی هایش را پرداخته و از ورشکستگی مطلق رهایی یابد دو برابر حقوق مقرر به وی پرداخت شد.

ثروتمندترین روسای جمهور تاریخ ایالات متحده به شرح زیر هستند:

دونالد ترامپ- ۳٫۵ میلیارد دلار
جورج واشنگتن- ۵۸۰ میلیون دلار
توماس جفرسون- ۲۳۴ میلیون دلار
تئودور روزولت- ۱۳۸ میلیون دلار
اندرو جکسون- ۱۳۱ میلیون دلار
جیمز مدیسون- ۱۱۲ میلیون دلار
لیندون بی جانسون- ۱۰۸ میلیون دلار
هربرت هوور- ۸۲ میلیون دلار
بیل کلینتون- ۷۵ میلیون دلار
فرانکلین دی روزولت- ۶۶ میلیون دلار

منبع: روزیاتو

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: ایالات متحده ثروت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۹۵۴۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) M۱۰ Booker؛ جدیدترین زره پوش ارتش ایالات متحده

خودروی رزمی M۱۰ بوکر (M۱۰ Booker) رسماً بخشی از ارتش ایالات متحده شد. بوکر – که از لحاظ ظاهری شبیه یک تانک کوچک است – برای تقویت نیرو‌های پیاده نظام سبک ارتش، چتربازان و واحد‌های کوهستانی طراحی شده است و دارای گلوله‌ای است که هزاران ساچمه تنگستنی را به سمت نیرو‌های زره پوش سبک دشمن پرتاب می‌کند.

به گزارش روزیاتو، M۱۰ بوکر در ۱۸ آوریل ۲۰۲۴ در مراسمی در آبردین پرووینگ گراند، مریلند به خدمت ارتش معرفی شد. خانواده دو سرباز که بوکر به نام آن‌ها نامگذاری شد – سرباز رابرت دی. بوکر و گروهبان استیون اَی. بوکر – هر دو برای تماشای مراسم حضور داشتند. نام این خودرو زرهی Another Episode انتخاب شده که برگرفته از تانک شخصی گروهبان بوکر در عملیات آزادی عراق است.

اولین بوکر‌های M۱۰ به دست بخش اصلی واکنش سریع ارتش، لشکر ۸۲ هوابرد خواهند رسید. خودرو‌های رزمی بوکر جدید لشکر ۸۲ به گردان سوم، هنگ ۷۳ سواره نظام تحویل داده خواهند شد. این گردان احتمالاً به عنوان واحد زرهی سنتی لشکر، گردان ۳، زره ۷۳ تغییر پرچم و نام خواهد داد – که بازتابی از تغییر در مأموریت این واحد از شناسایی به پشتیبانی پیاده نظام است. این واحد زرهی تا همین اواخر، خودرو‌های زرهی سبک LAV-۲۵ را به صورت امانتی از تفنگداران دریایی ایالات متحده به عنوان یک گزینه موقتی تا زمانی که چیزی شبیه به M-۱۰ به میدان بیاید، استفاده می‌کرد. این یگان تا تابستان ۲۰۲۵ گروهی متشکل از ۱۵ تا ۲۰ بوکر را در اختیار خواهد گرفت.

پیش بینی می‌شود که ارتش ایالات متحده تا سال ۲۰۳۵ بیش از ۵۰۴ دستگاه بوکر M۱۰ خریداری کند. از این خودرو‌ها برای ایجاد گردان‌های زرهی در لشکر‌ها و تیپ‌های پیاده نظام سبک استفاده می‌شود که در غیر این صورت هیچ وسیله نقلیه زرهی ندارند.

M۱۰ بوکر بخشی از روند رو به رشد ارتش ایالات متحده در نامگذاری خودرو‌های زرهی نه به نام ژنرال‌ها – مانند تانک M۴ Sherman یا خودروی رزمی M۲ Bradley – بلکه به نام درجه داران است. M۱۰ از سنت نامگذاری خودروی دفاع هوایی M۲۴۷ Sergeant York متعلق به دهه ۱۹۸۰ (که در طول توسعه لغو شد) و خودروی رزمی پیاده نظام M۱۱۲۶ Stryker که در حال حاضر در حال خدمت است پیروی می‌کند.

بوکر به نام دو درجه دار ارتش که در جنگ عراق جان باختند نامگذاری شده است. اولین نفر سرباز رابرت دی. بوکر یکی از اعضای هنگ ۱۳۳ پیاده نظام، لشکر ۳۴ پیاده نظام بود. با توجه به متن اهدای مدال افتخار بوکر، در آفریقای شمالی در ۹ آوریل ۱۹۴۳، او با تانک خود پیشروی کرده و با مسلسل سبکش به دو ایستگاه مسلسل دشمن، علیرغم آتش سنگین آن ها، شلیک کرد. بوکر یکی از این موقعیت‌ها را نابود کرد، قبل از اینکه دو بار زخمی شود – که زخم دوم جان او را گرفت. بوکر سپس گروه خود را هدایت کرده و قبل از اینکه بر اثر جراحات جان خود را از دست بدهد، آتش آن‌ها را هدایت کرد.

شصت سال بعد، گروهبان استیون بوکر – عضو یگان زرهی ۱- ۶۴، تیم رزمی تیپ ۲، لشکر ۳ پیاده نظام – در طول عملیات آزادی عراق، صلیب خدمات ممتاز را به دست آورد. در ۵ آوریل ۲۰۰۳، گروهبان بوکر در حین پیشروی به سمت فرودگاه بین المللی بغداد، در حالی که در معرض آتش دشمن قرار داشت، هدایت نیرو‌های خود را بر عهده داشته و نیرو‌های عراقی را هدف قرار می‌داد. او به خاطر نابود کردن یک زره پوش دشمن مورد تحسین قرار گرفت. بوکر در حین این پیشروی هشت کیلومتری به شدت مجروح شد و در ادامه جان سپرد.

توپ تهاجمی

M۱۰ بوکر شبیه یک تانک است، با طرح معمولی تانک که از یک شاسی زرهی، برجک زرهی با توپ اصلی و یک سیستم حرکتی شنی دار تشکیل شده است. علیرغم شباهت به تانک، ارتش ایالات متحده قویاً معتقد است که M۱۰ یک تانک نیست و از آن به عنوان وسیله نقلیه رزمی بوکر یا BCV یاد می‌کند.

M۱۰ با وزن تقریبی ۳۸ تا ۴۲ تن به طور قابل توجهی سبک‌تر از تانک اصلی جنگی ۷۳ تنی M۱A۲ SEPv۳ است. به طور سنتی، خودرویی مانند M۱۰ یک تانک سبک در نظر گرفته می‌شود. تانک‌های سبک عموماً برای شناسایی، نظارت و کاوش در مواضع دشمن استفاده می‌شوند. با این حال، میدان نبرد مدرن چنان مملو از تهدیدات است – از پهپاد‌های پرسه زن گرفته تا موشک‌های ضد تانک و سلاح‌های ضد تانک دوش پرتاب- که مفهوم تانک سبک منسوخ شده است.

در عوض، M۱۰ بیشتر شبیه مفهوم توپ تهاجمی است که توسط ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم پیشگام بود. توپ‌های تهاجمی وسایل نقلیه زرهی هستند که قدرت شلیک توپ اصلی خود را در اختیار پیاده نظام قرار می‌دهند تا از آن‌ها در حمله و دفاع پشتیبانی کنند و از تحرک خود برای هجوم از یک نقطه به نقطه دیگر استفاده می‌نمایند. در یک حمله، BCV از توپ اصلی ۱۰۵ میلی‌متری خود برای نابود کردن پناهگاه‌های دشمن، ایستگاه‌های مسلسل، استحکامات و سایر دفاع‌هایی که می‌توانند جلوی پیشروی پیاده‌نظام را بگیرند، استفاده می‌کند. در نقش تدافعی، بوکر‌ها از تحرک خود برای پاسخ سریع به هجوم دشمن استفاده کرده و خود را در امتداد محور پیشروی قرار می‌دهد.

توپ اصلی M۳۵ خودرو زرهی M۱۰ بوکر احتمالاً از همان مهمات ۱۰۵ میلی متری M۶۰A۳ Patton منسوخ شده، مدل‌های اولیه M۱ Abrams و M۱۱۲۸ Mobile Gun System استفاده می‌کند. این موضوع به آن توانایی شلیک یکی از مرگبارترین گلوله‌های ضد تانک موجود در ارتش ایالات متحده را می‌دهد – گلوله موسوم به Armored Piercing, Fin Stabilized, Discarding Sabot Tracer. گلوله M۹۰۰ با قابلیت نفوذ در زره و بالچه دار، یک پرتابه بزرگ و دارت مانند با کلاهک ساخته شده از اورانیوم ضعیف شده است که از یک توپ ۱۰۵ میلی متری شلیک می‌شود. این گلوله احتمالاً قادر است به زره تانک‌های فعلی روسیه و سایر خودرو‌های زرهی این کشور نفوذ کند.

گلوله دیگر، M۱۰۴۰، یک گلوله ۱۰۵ میلی متری بدون نوک است که با بیش از ۲،۰۰۰ ساچمه تنگستن پر شده است. پوکه گلوله M۱۰۴۰ برای ناتوان کردن یا کشتن نیمی از یک جوخه پیاده نظام ۱۰ نفره دشمن در برد‌های ۱۰۰ تا ۳۰۰ متری طراحی شده است. ارتش این اثر را «مانند یک گلوله ساچمه‌ای» توصیف می‌کند. M۱۰۴۰ در حال تولید نیست، اما احتمالاً موجودی لازم از آن برای استفاده در زمان جنگ وجود دارد. گلوله‌های کنیستری به دلیل فرسودگی زیادی زیادی که در لوله توپ ایجاد می‌کنند، به ندرت استفاده می‌شوند.

M۱۰ بوکر خودروی زرهی خود پیاده نظام خواهد بود که برای پشتیبانی از پیاده نظام سبک در حمله و دفاع طراحی شده است. نیرو‌های زمینی همچنان نقطه قوت سنتی پیاده نظام را حفظ می‌کنند، اما با یک خودرو زرهی با تحرک بالا و قدرت ضربه شدید تقویت می‌شوند. اولین دسته متشکل از ۱۵ تا ۲۰ زره پوش بوکر تا سال ۲۰۲۵ در یگان هوابرد ۸۲اُم عملیاتی خواهند شد.