واقع‌گرایی؛ از عوامل افول سینمای کودک/ فیلم کودک از نگاه مدیران، سینما نیست!
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۱۰۹۵۵
به گزارش ایکنا؛ سینمای کودک، ژانری فراموش شده در سینمای ایران است؛ این سخنی است که اکثر فیلمسازان نسبت به آن متفق‌القول هستند. درباره چرایی این مسئله نیز اظهار نظر‌های فراوانی مطرح شده، اما متأسفانه از این مباحث هنوز خروجی که منتج به اتفاقات خوب شود، حاصل نشده است. در این راستا خبرگزاری ایکنا با وحید نیکخواه آزاد و فرزاد اژدری دو تن از فیلمسازان کودک گفتوگویی انجام داده که در ادامه با آن همراه می‌شویم:
ایکنا ــ سینمای کودک در دهه ۶۰ یکی از گونه‌های پرفروش بود، اما امروز دیگر اثری از آن روز‌های خوش باقی نمانده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نیکخواه آزاد ــ سینمای کودک به معنای امروزی، در قبل از انقلاب وجود نداشته است، البته ممکن است کار‌هایی تولید شده باشد که به نوعی در آن کودک حضور داشته، اما این تولیدات برای کودک نبوده، بلکه در خوشبینانه‌ترین حالت درباره کودکان است. برای مثال به کار‌های زیر شصت دقیقه‌ای اشاره می‌کنم که تنها در کانون پرورش فکری کودک و نوجوان تولید می‌شد؛ «هفت تیر‌های چوبی» یا «ساز دهنی» از جمله این آثار بودند. در آن دوران در تهران سینما قیام که دیامونت نام داشت، فیلم‌های خارجی ژانر کودک را نمایش می‌داد که به شخصه «اشک‌ها و لبخندها» را در آنجا دیدم، ولی هیچ‌گاه فیلم‌های کودک داخلی راهی در اکران نداشت.
اژدری ــ از سینمای کودک قبل از انقلاب چندان خاطره‌ای در ذهن ندارم به جز معدود انیمیشن‌هایی که از تلویزیون پخش می‌شد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی دیگر کارتون‌های آمریکایی روی آنتن نرفت و به جای آن انیمیشن‌های داخلی که کیفیت‌شان بسیار ابتدایی بود پخش می‌شد. عمده این کار‌ها نیز قصه‌هایشان برگرفته از داستان راستان استاد مطهری بود. در آن دوران یک اصل ویژه در کار‌های کودک وجود داشت آنهم اینکه دنیای فانتزی برای کودکان ممنوع بود، حتی آوردن اسم شاهنامه به جرم اینکه در آن نام شاه مطرح می‌شود ممنوع بود. با آغاز دهه ۷۰ کم کم فیلم‌هایی نظیر پلنگ صورتی و دیگر کار‌های کودک شروع به پخش شد در ادامه شرایط به نحوی پیش رفت که امروز دیگر اکثر تولیدات سینمای کودک را کار‌های آمریکایی شکل می‌دهد. لازم به ذکر است که شرایط پیش آمده مرا یاد سینمای قبل از انقلاب می‌اندازد که هیچ‌گونه فیلم کودکی نداشتیم.
درباره سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ ذکر نکته‌ای را ضروری می‌دانم. در آن دوران که سینمای کودک وضعیتی به مراتب بهتر را داشت باز سینماگران کودک از روی دست فیلمسازانی چون کیارستمی و امیر نادر نگاه می‌کردند، همین مسئله نیز سبب شد به مرور فانتزی از سینمای ایران فاصله بگیرد. نتیجه نیز آن اتفاقی است که هم اکنون شاهدش هستیم. درباره کار‌های خودم هم باید بگویم تا به امروز سه فیلم کودک ساخته‌ام که در هر یک از آن‌ها تلاش کرده‌ام فانتزی شیرین برای کودکان ایجاد کنم، اما متاسفانه این کار‌ها نتوانست در گیشه موفق باشد، چون شرایط اکران به نحوی است که امکان دیده شدن فیلم کودک نیست. درباره سینمای کودک ذکر نکته‌ای را ضروری می‌دانم. برخی از مسئولان به من می‌گویند چرا فیلم جدی نمی‌سازم. به آن‌ها می‌گویم من سه فیلم جلوی دوربین برده‌ام، آیا آن کار‌ها شوخی است. این گفته آن‌ها نشان می‌دهد از دیدگاه چنین مدیرانی سینمای کودک شکلی جدی برای سینما نیست.
در این بخش از سخنانم نقدی به مدیران سینمایی دارم که سال‌هاست بر مسند قدرت تکیه داده‌اند و قرار نیست هیچ‌گاه جای خود را به جوانان دهند. از آن‌ها می‌پرسم نتیجه عملکرد شما چه بوده است؟ آیا کار‌هایی که انجام داده‌اید باعث شده جوانان از فیلم‌های امریکایی خوششان بیاید یا خیر؟ آیا با عملکرد آن‌ها می‌توان انتظار داشت جوانان برای دفاع از انقلاب و اسلام به خیزند؟
ایکنا ــ شرایط پس از انقلاب برای سینمای کودک چگونه پیش رفت و جدا از کانون، فارابی چه قدم‌هایی برای این شکل از سینما برداشت؟
نیکخواه آزاد ــ بعد از انقلاب اسلامی، اتفاقی که در دهه ۴۰ با تشکیل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان رخ داد، مجدداً با تشکیل بنیاد سینمایی فارابی تکرار شد. این بنیاد با مدیریت بهشتی قدم‌های خوبی در سینما برداشت. ساخت فیلم «شهر موش‌ها» در سال ۶۳ مثالی روشن در این زمینه است که توانست گیشه را فتح کند. وقتی شهر موش‌ها توانست فروشی خیره‌کننده داشته باشد، فارابی تصور کرد که بخش خصوصی به این حوزه ورود خواهد کرد، ولی این اتفاق رخ نداد.
ایکنا ــ در دهه ۶۰ فیلمی نظیر «دونده» ساخته شد که توانست جوایز بسیاری را کسب کند. این فیلم تا چد حد توانست به روی سینمای کودک آن دوران تاثیر بگذارد؟ کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
نیکخواه آزاد ــ من دونده را چندان سینمای کودک نمی‌دانم، چون فضایی به شدت واقع‌گرا داشت که تنها موضوعش درباره کودک بود. به یاد دارم وقتی دونده را در سینما عصر جدید دیدم دستخوش اغتشاش ذهنی شدم که به این اثر چه می‌توان گفت؟ فیلم‌هایی نظیر «باشو غریبه کوچ» و «خانه دوست کوچک» نیز در همین راستا بودند. در این میان باید فیلم‌هایی مجید مجیدی را هم که از دهه هفتاد شکل گرفت، اضافه کرد. درباره سینمای کودک نقل قولی از محمد بهشتی وجود دارد که برایم به شخصه جالب است. او می‌گوید سینمای کودک در دهه ۶۰ همانند یک فروشگاه چند دهنه بود که در این مغازه به بواسطه رایج شدن تولیدات خارجی، ماهوار ه‌ها جای خود را با زیر پله عوض کرده است.
ایکنا ــ وحید نیکخواه آزاد نامی شناخته شده در سینماست، پیرامون حضورتان در سینمای کودک و اینکه چگونه به این شکل از سینما علاقمند شدید توضیح دهید؟
نیکخواه آزاد ــ برای من کار در حوزه کودک از ادبیات کودک آغاز شد. در دوران دانشجویی به دلیل فعالیت‌های سیاسی در سال ۵۳ برای چند ماه به زندان افتادم. در ادامه وقتی از زندان آزاد شدم در کتابخانه مشغول به فعالیت شدم، چون با تغییراتی که به واسطه زندان پیدا کرده بودم، دوست نداشتم در فضای آن زمان به سینما ورود کنم. پس از پیروزی انقلاب به تلویزیون آمدم. برای مدتی هم سردبیر کیهان بچه‌ها شدم و در ادامه به کانون پرورش فکری کودکان و سپس گروه کودک شبکه دو راه یافتم. این مسیر تا به امروز هم ادامه پیدا کرده است.
درباره فیلمسازی هم، اولین کار مستقلم مجموعه «محله برو بیا» در سال ۶۱ بود. از سال ۶۶ هم کار تولید فیلم کودک را شروع کردم. به عنوان کارگردان هم اولین تجربه‌ام یک تله فیلم در حوزه سینمای بزرگسال بود که سال ۷۸ ساخته شد، ولی در سینما «نصف مال من، نصف مال تو» نخستین فیلمم بود که سال ۷۵ روی پرده رفت. آخرین فیلمم نیز «سوم شخص غایب» نام دارد که به زودی اکران خواهد شد.
نکت بعدی که می‌خواهم روی آن تاکید کنم، آینده پیش روی سینمای کودک است. بسیار می‌شنویم که سینمای کودک دیگر امکان شکوفایی را ندارد و اصطلاحاً شمع وجودش خاموش شده است. من با این گفته به هیچ وجه موافق نیستم، چون باور دارم در شرایط فعلی هم می‌توان به گونه‌ای کار کرد که مجدداً این شکل از سینما با استقبال مواجه شود. تنها کافیست که عزم از طرف مسئولان و سینماگران در این رابطه وجود داشته باشد. کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
ایکنا ــ درباره محبوبیت شخصیت‌هایی، چون هالک و اسپایدرمن بسیار حرف زده شده است، اما تنها این کاراکتر‌ها محکوم شده‌اند و چرایی گرایشان کودکان به سمت این ابر قهرمان‌ها که با فرهنگ ما نیز همخوانی ندارد، بررسی نشده است، پیرامون این موضوع کمی توضیح دهید؟
نیکخواه آزاد ــ شخصیت‌های قهرمانی همیشه برای کودکان جذاب و دوست داشتنی هستند، چون شیرینی خاصی در این شکل قهرمان‌هاست که در کاراکتر‌های رئال مشاهده نمی‌کنیم. در این میان کار‌هایی که در داخل کشور برای کودکان تولید می‌شود به اندازه‌ای ناپخته و نچسب است که با تماشاگر ارتباط برقرار نمی‌کند. می‌خواهم در همین رابطه به سیره نبی اشاره کنم. خداوند در قرآن کریم به پیامبر(ص) می‌فرماید، اگر اخلاقت خوب نبود مردم از دورت پراکنده می‌شدند. این نکته را برای این بیان کردم که فیلم کودک باید لحن شیرین داشته باشد.
درباره سینمای کودک نکته‌ای دیگر هم وجود دارد. امروز بهترین فیلم‌های روز جهان به دوبله فارسی در اختیار کودکان است، حتی کار‌هایی که شاید چند هفته از اکران آن‌ها نگذشته باشد. این تولیدات به هیچ وجه شکلی موعظه‌گونه ندارند، حداقل در ظاهر چنین امری را شاهد نیستیم. برای همین کودک بلافاصله با آن ارتباط برقرار می‌کند.
اژدری ــ در تکمیل توضیحات همکارم لازم می‌دانم نکته‌ای بیان کنم. آنهم به تأثیراتی بر می‌گردد که والدین روی فرزندانشان می‌گذارند. امروز نسل جوان به شدت به وسائل ارتباط جمعی پیوند خورده است. موبایل‌ها، تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها بخشی ویژه را در زندگی ایفا می‌کنند. لذا کودکان امروز قابل مقایسه با بچه‌های دهه ۶۰ یا هفتاد نیستند. کودکان امروز به شدت باهوش هستند و فرق بین کار خوب و بد را به راحتی می‌فهمند. در کلامی دیگر نمی‌توان آن‌ها را به راحتی فریب داد. بگذارید از سینمای آمریکا مثالی بزنم. در آن کشور بیش از ۷۰ شبکه وجود دارد. اگر قرار بود تنوع رسانه باعث نابودی سینما باشد باید در آن کشور اثری از سینما نباشد، اما می‌بینیم که این هنر صنعت به شدت پررونق است. تنها دلیل این امر نیز ساخت کار خوب است. کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
تعریف خوب بودن فیلم را هم بر مبنای آن توضیحی بیان می‌کنم که خالقان سینما آن را بیان کرده‌اند، اما در ایران وضعیت متفاوت است. ما می‌گویم از سینما استفاده می‌کنیم، ولی از شاخصه‌های آن بهره نمی‌‌بریم، چون می‌خواهیم خود تعریفی از فیلم خوب داشته باشیم. این امر نیز با ذات سینما مغایرت دارد، برای همین نیز منتج به نتیجه خوب نمی‌شود. بگذارید مثالی بزنم در برخی فیلم‌ها و سریال‌هایی آمریکایی همه پلیس‌ها فاسد هستند، ولی یک پلیس درستکار همه آن‌ها را رسوا می‌کند، ولی آیا در سینمای ایران می‌توان پلیسی خطا کار را نشان داد، حتی نمی‌توانیم درباره دیگر مشاغل نقد داشته باشیم.
سخن پایانی اینکه که کار از شبیخون فرهنگی گذشته است و آن‌ها نزدیک گوش ما هستند، پس اگر فکری جدی در این زمینه نکنیم مطمئنا در آینده آنچه دریافت خواهیم کار خوشایندی نخواهد بود. همچنین از مدیران آموزش و پرورش خواهش می‌کنم برای بردن دانش‌آموزان در اردوی‌های تفریحی، کودکان را به جای بردن به سینما‌هایی که فیلم‌های بزرگسالان را نشان می‌دهند به دیدن فیلم‌های کودکانه ببرند تا هم فیلم‌های این حوزه دیده شود، هم سلیقه مخاطب کودک به سمت این قبیل آثار متمایل شود. کد ویدیو دانلود فیلم اصلی گفت‌و‌گو از داود کنشلو انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: سینمای کودک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۱۰۹۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کمرنگ‌شدن نشریات تخصصی نوجوانان از عوامل افت شعر نوجوانان است
به گزارش خبرگزاری مهر، نشست تخصصی «شعر نوجوان از منظر مخاطب و جایگاه امروزی آن» به دبیری انسیه موسویان و با سخنرانی افسون امینی شاعر، نویسنده و مدرس دانشگاه علامه طباطبایی با موضوع «شعر نوجوان، سرگردانی میان متن و مخاطب» و حسین تولایی با موضوع «واکاوی جهان در تجربه-سروده‌های نوجوانان» برگزار شد.
امینی گفت: حرف زدن در مورد شعر نوجوان، بی‌نیاز از صحبت کردن درباره‌ی شعر کودک نیست؛ به ویژه که منابع ما در حوزه‌ی شعر نوجوان بسیار اندک است.
وی با اشاره به سیر تاریخی شکل‌گیری شعر نوجوان افزود: شعر کودک برخلاف داستان کودک که به شکل خودجوش مسیر خود را طی کرد؛ به صورت خودجوش شکل نگرفت. پس از انقلاب مشروطه، نیاز متولیان مدارس و کودکستان‌ها به تولید شعر برای دانش‌آموزان، باعث شکل‌گیری شعر کودک و تولید محتوا در این دوره شد. در این میان، رواج ترانه‌های عامیانه‌ی دوره‌ی مشروطه و گسترش کار ترجمه تأثیر بسزایی داشتند.
این نویسنده گفت: در این دوره شعر نوجوان وجود نداشت، چرا که اصولاً مفهوم نوجوانی در این دوره هنوز شکل نگرفته بود و مخاطبان به دو گروه بزرگسالان و کودکان تقسیم می‌شدند. گاه شعر برخی از شاعران بزرگسال که از نظر زبانی و محتوایی اشعارشان برای نوجوانان قابل فهم بود، مثل پروین اعتصامی در حوزه‌ی شعر نوجوان مورد توجه قرار می‌گرفتند.
وی افزود: پیشرفت علم روان‌شناسی و آشنایی با دیدگاه‌های کسانی چون ژان پیاژه و نیز دومین سمینار ملی ادبیات کودک شورای کتاب کودک در سال ۱۳۴۶ که بخش مهمی از آن مختص شعر کودک با سخنرانی عباس یمینی شریف بود، زمینه‌ی توجه به شعر نوجوان را فراهم کرد. در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ افرادی مثل محمود کیانوش به صورت جدی وارد حوزه‌ی شعر کودک و نوجوان شوند. کیانوش تحت تأثیر نظریه‌ی رشد پیاژه و ادبیات ترجمه، نخستین شاعری است که به طور جدی سراغ شعر نوجوان رفت و اولین کتاب شعر نوجوان را با عنوان «آفتاب خانه‌ی ما» منتشر کرد. نکته‌ی قابل توجه در مورد شعر کودک در ایران، پشتوانه‌ی پژوهشی آن، قبل از رواج و گسترش آن در بین شاعران کودک است. دو کتاب «نیم قرن در باغ شعر کودکان» از عباس یمینی شریف و «شعر کودک ایران» از محمود کیانوش در زمانی منتشر شدند که شاعران کودک بسیار انگشت‌شمار بودند.
امینی گفت: در دهه‌ی ۶۰ به دلیل تحولات سیاسی و اجتماعی‌ای که در جامعه رخ داد، نیاز بود تا آموزش و پرورش و نهادهایی مثل وزارت ارشاد و غیره توجه ویژه‌ای به جمعیت نوجوان داشته باشند. نسلی که در آن زمان به لحاظ کمیت، طیف وسیعی از جمعیت کشور را شامل می‌شد. بنابراین به شعر نوجوان توجه بیشتری شد و شاعرانی چون جعفر ابراهیمی، محمدکاظم مزینانی، وحید نیکخواه آزاد، جواد محقق، قیصر امین‌پور، افشین علاء و دیگر شعرا پای کار آمدند. این شاعران متناسب با نیاز نوجوان آن روز شعر می‌سرودند؛ اگرچه هنوز اشعار آنان بین شعر نوجوان و شعر کودک یا بزرگسال معلق بود.
این مدرس دانشگاه گفت: از دهه‌ی ۷۰ شعر نوجوان رشد و جایگاه خود را پیدا می‌کند. در این دوره کتاب‌های شعر نوجوان از نظر ظاهری هم به ثبات می‌رسند و فونت و قطع آن‌ها برای مخاطب تعریف مشخصی می‌یابد، اگرچه هنوز نوسان‌هایی هست و گاه شعر نوجوانان، با تصاویر و قطع کتاب کودک منتشر می‌شود. از شاعران شاخص شعر نوجوان در این دهه، می‌توان از بیوک ملکی، افسانه شعبان‌نژاد، افشین علاء، عرفان نظرآهاری، شاهین رهنما، آتوسا صالحی و محمدکاظم مزینانی نام برد.
وی افزود: در دهه‌ی ۸۰ تعداد شاعران نوجوان بیشتر و آثار آنان متنوع‌تر شد. ظهور شاعران توانمند در این دهه، کتاب‌های شعر نوجوان را از نظر مضمون، قطع و زبان با تنوع قابل توجهی همراه کرد. در این دوره بسیاری از شاعران شعر کودک نیز، برای محک زدن خود وارد حوزه‌ی شعر نوجوان می‌شوند. بیشتر شاعران این دهه موفق هستند و تا سال‌های بعد هم می‌مانند. از چهره‌های شاخص این دوره علاوه بر شاعران دهه‌ی ۷۰، می‌توان از مهدیه نظری، عباس تربن، حسین تولایی، مهدی مردانی، انسیه موسویان، غلامرضا بکتاش، علی باباجانی، کمال شفیعی و.... را نام برد.
این شاعر با تاکید بر اینکه این روند در دهه‌ی ۹۰ هم ادامه یافت، گفت: با این تفاوت که از اواخر این دهه، این رشد کمرنگ می‌شود و ما با کتاب شعر نوجوان کمتری روبه‌رو هستیم و توجه ناشران به چاپ و کیفیت این نوع ادبی کمتر می‌شود.
امینی گفت: از نظر من مخاطب شعر کودک عام است، اما مخاطب شعر نوجوان خاص. کتاب‌های شعر کودک از سوی والدین در هر سطح و طبقه‌ای برای سرگرمی و آموزش کودکان خریداری می‌شوند؛ اما شعر نوجوان باید توسط نوجوان علاقه‌مند به شعر خریداری شود. نوجوانی کتاب شعر می‌خرد که خودش اهل شعر و ادبیات باشد. بنابراین شعر نوجوان از سوی ناشران با اقبال مواجه نیست. از سوی دیگر، آشنایی ما با شعر نوجوان در سطح جهانی کمرنگ است. تنها تعداد کمی از مترجمان مثل رضی هیرمندی و مهدی مرادی به سراغ ترجمه‌ی شعر نوجوان رفته‌اند. در سطح جهانی نیز جوایز ادبیات کودک و نوجوان بیشتر معطوف به آثار کودکانه است تا آثار نوجوان.
یکی از دلایل اوج‌گیری شعر نوجوان در دهه‌ی ۸۰ حضور نشریات حرفه‌ای بود
در ادامه‌ی این نشست، حسین تولایی با تاکید بر اینکه در دهه‌ی ۸۰ شعر نوجوان در اوج خود بود و چهره‌های تازه و جوان در این دوران درخشیدند، گفت: این روند رو به رشد از نیمه‌ی دوم دهه‌ی ۹۰ سیر نزولی به خود گرفت. به گونه‌ای که در سال‌های اخیر، چهره‌های جوان و موفق در این زمینه کمتر دیده می‌شود و شعر نوجوان هنوز به نام‌های شاعران پیشکسوت و شاعران اواخر دهه‌ی هفتاد و هشتاد به راه خود ادامه می‌دهد. از دلایل مهم این مشکل، کمرنگ‌شدن نشریات تخصصی نوجوانان، تعطیل‌شدن جشنواره‌ی مطبوعات کودک و نوجوان و البته افزایش جشنواره‌های مناسبتی است.
وی افزود: قطعاً یکی از دلایل اوج‌گیری شعر نوجوان در دهه‌ی ۸۰ حضور نشریات حرفه‌ای و موفقی مثل سروش نوجوان، آفتابگردان و نشریه‌ی دوچرخه بوده است. این نشریات در آن زمان جریان‌ساز بودند و توانستند حرکتی را در جامعه ایجاد کنند و افرادی مثل آتوسا صالحی، عرفان نظرآهاری، مهدیه نظری، عباسعلی سپاهی یونسی، انسیه موسویان، مهدی مردانی، عباس تربن، مهدی مرادی، فاصل ترکمن، کبری بابایی و … را به جامعه‌ی ادبی تحویل دهند. با تعطیل‌شدن این نشریات، شعر نوجوان هم جایگاه ویژه‌ی خودش را کم‌کم در بین ناشران از دست داد و چاپ کتاب شعر نوجوان هم با چالش جدی مواجه شد. در حالی که نشریات کودک و نوجوان بیش از کتاب‌های این رده‌ی سنی می‌تواند در علاقه‌مندی این گروه سنی به حوزه‌های فرهنگی مؤثر باشد.
وی با طرح این سوال که چرا شعر نوجوان امروز با مخاطب مواجه نیست؟ گفت: شعر نوجوان در میان نوجوانانی مخاطب دارد که دغدغه‌ی شعری داشته باشند؛ یعنی مخاطبان تخصصی. تعداد این افراد به گواه تعداد نوجوانان شاعر عضو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سراسر کشور، دانش آموزان شرکت کننده در مسابقات سراسری فرهنگی و هنری در رشته‌ی شعر وزارتخانه آموزش و پرورش، شاعران نوجوان مرتبط با نشریاتی مثل دوچرخه، آفتابگردان و.... کم نیست. مضاف بر اینکه حتی اگر هم این تعداد کم باشد، جامعه موظف است برای آن‌ها خوراک لازم را تهیه کند.
این شاعر سپس به تشریح پژوهش خود در نشریه‌ی دوچرخه در فاصله زمانی ۱۳۹۵ تا پایان ۱۳۹۹ پرداخت و گفت: بر اساس این پژوهش، در ۲۲۶ شماره‌ی منتشر شده‌ی نشریه‌ی دوچرخه، در بازه زمانی یاد شده، ۷۱۵ شعر از ۱۶۸ نوجوان شاعر و علاقه‌مند به شعر بر اساس نظریه‌ی ارتباطی ربکا نای مورد بررسی قرار گرفت و اشعار نوجوانان در حوزه ارتباطی به چهار دسته‌ی تعامل با خود، تعامل با خدا، تعامل با دیگری و تعامل با محیط تقسیم شدند.
وی افزود: بر اساس یافته‌های این پژوهش در فاصله زمانی مذکور بر اساس هسته مرکزی شعر نوجوانان، تعامل با دیگری با ۶۰ درصد فراوانی، بیشترین مضمون شعری نوجوانان را به خود اختصاص می‌داد و پس از آن تعامل با محیط با ۲۳ درصد، تعامل با خود با ۱۴ درصد و تعامل با خدا با ۳ درصد به ترتیب، بیشترین فراوانی‌ها را دربرمی‌گرفتند.
تولایی گفت: در زمینه‌ی تعامل با دیگری، عاشقانه‌ها با فراوانی مطلق ۳۹۸ شعر، بیشترین درصد تعامل با دیگری را شامل می‌شدند؛ یعنی چیزی حدود ۵۵ درصد. این در حالی است که پروژه شعر عاشقانه نوجوان که در یکی از مؤسسات انتشاراتی دنبال می‌شد و بنا بود با همت گروهی از شاعران حوزه نوجوانان منتشر شود، با تغییر مدیریت آن انتشارات متوقف شد و ناشران دیگر هم از چاپ آن استقبال نکردند. این پژوهش با عنوان "نشریات کودک و نوجوان به مثابه راهنمایی برای مخاطب شناسی؛ مورد مطالعه نشریه دوچرخه" در سال گذشته در گاهنامه‌ی نقد کتاب کودک و نوجوان منتشر شده است.
همچنین افسون امینی که ۱۶۰ شعر از ۱۶ شاعر نوجوانان را گردآوری کرده و به چاپ سپرده است، در آغاز سخنرانی خود از محمد هادی محمدی و زهره قائینی به خاطر تألیف مجموعه‌ی تاریخ ادبیات کودکان ایران که از منابع ارزشمند مرجع در این حوزه است، سپاسگزاری کرد.
کد خبر 6089743
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است