ترس مبالغه‌آمیز از ارتعاشات الکترومغناطیس
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۳۰۳۵۴
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تعادل، رادیوفوبیا (Radio-Phobia) یک بحث اساسی در سراسر جهان است و همه کشورها با آن درگیر هستند. تحقیقات جهانی نشان می‌دهد درصد قابل توجهی از مردم هر کشوری به نوعی گرفتار رادیوفوبیا هستند و مشکلاتی برای دولت‌ها و برنامه‌های ارتقاء نشانگرهای فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT Indicators)، و همچنین برنامه‌های بالادستی حکومتی همچون بهبودِ شاخص جهانی توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات (IDI = ICT Development Index)، توسعه سرویس‌های مبتنی بر شبکه‌های موبایل و مخابرات به وجود آورده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بسیاری از این مردم گرفتار، حساسیت‌ها و توهمات ذهنی خود را به امواج رادیویی نسبت می‌دهند در حالی که هیچ‌گونه استدلال علمی برای آن وجود ندارد. طبق آمارهای رسمی منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی، حدود ۱۵ درصد از جمعیت جهان نسبت به امواج رادیویی حساسیت دارند و بدون اینکه خودشان اطلاع داشته باشند، به پرتوهای الکترومغناطیسی حساسیت بیش از حد دارند (EHS = Electromagnetic Hyper Sensitivity) ولی درصد افرادی که رادیوفوبیا دارند، بسیار بیشتر است.
رادیوفوبیا چیست؟
اکنون چندین دهه است که جهان درگیر واژه رادیوفوبیا شده و در کنار بحث‌هایی مانند گرم شدن زمین و کاهش منابع انرژی، رادیوفوبیا هم در کانون توجه فعالان محیط‌زیست قرار گرفته است.
اگر بخواهیم یک تعریف ساده از رادیوفوبیا ارایه دهیم؛ باید بگوییم «ترس مبالغه‌آمیز از ارتعاشات الکترومغناطیس و تاثیرات منفی آنها بر سلامتی موجودات زنده به‌ویژه انسان به همراه محیط زیست» را رادیوفوبیا می‌گویند.
منشا این عبارت به دهه ۱۹۸۰ و آن واقعه معروف نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل روسیه برمی‌گردد که در اثر انفجار راکتورهای هسته‌ای، بیش از ۴۰۰ هزار نفر آواره و چندین قاره درگیر اثرات منفی پرتوهای هسته‌ای شدند.
در ابتدا، رادیوفوبیا به ترس از پرتوهای هسته‌ای و امواج یونیزان اطلاق می‌شد ولی کم‌کم و در دهه‌های بعدی به ترس از امواج با فرکانس رادیویی و پرتوهای غیر یونیزان کشیده شد و مردم نسبت به بی‌خطر‌ترین تشعشعات الکترومغناطیسی مانند امواج موبایل نیز «فوبیا» گرفتند. برای مثال، فردی به دادگاه شکایت می‌کند و می‌گوید به دلیل نزدیکی محل سکونت‌اش به یک دکل مخابراتی، سقط جنین داشته است یا فرد دیگری بیماری سرطان و سایر بیماری‌های پوستی خودش را به آنتن‌های موبایل نسبت می‌دهد.
چرا مردم گرفتار رادیوفوبیا می‌شوند؟
همانطور که اشاره کردیم، اکنون تمام جهان درگیر مساله رادیوفوبیا است و محدود به یک کشور یا منطقه خاص نیست.
در پیشرفته‌ترین کشورهای جهان، باز هم درصدی از مردم دارای بیماری رادیوفوبیا هستند و هر پدیده غیرطبیعی در جامعه یا محیط زیست را به تشعشعات الکترومغناطیسی نسبت می‌دهند.
اگر در یک پارک چند پرنده مُرده دیده شود، سریعاً شایع می‌کنند آنتن‌های موبایل تازه نصب شده در پارک عامل مرگ این پرندگان است یا اگر یک بیماری پوستی در یک منطقه گسترش پیدا کند، باور می‌کنند امواج رادیویی عامل آن بوده و از خانه خارج نمی‌شوند.
از آنجایی که امواج رادیویی و پرتوهای الکترومغناطیسی برای مردم ملموس نیستند و عموما نسبت به ماهیت و کارکردِ مداخله آنها دانش و آگاهی کافی را ندارند، برخی شواهد را به‌طور ذهنی با ترس‌های غریزی خود انطباق داده و تشعشعات را متهم می‌کنند.
در این میان، برخی اطلاع‌رسانی‌های نادرست رسانه‌ها یا اعلام ناقص برخی نتایج و مطالعات بر ترس مردم از امواج رادیویی می‌افزاید و آنها را تحریک می‌کند، استرس و اضطراب بیشتری نسبت به این موضوع داشته باشند.
یک تضاد بزرگ افراد رادیوفوبیا، نترسیدن از تشعشعات الکترومغناطیسی است که در خانه وجود داشته و منبع آنها وسایل الکترونیکی و تجهیزات آشپزخانه هستند.
آنها از امواج رادیویی آنتن‌های موبایل می‌ترسند و هر روز توهم دارند که سلامتی‌شان به خطر افتاده است ولی از میدان‌های مرتبط با تلویزیون، سشوارها و موخشک کن‌های قوی، و امواج ناشی از گوشی‌های موبایل هوشمند، تلفن ثابت بی‌سیم و روترهای وای‌فای هرگز نمی‌هراسند.
آیا رادیوفوبیا شامل آنتن‌های موبایل هم می‌شود؟
مطلب نخستی که باید بدانیم؛ بیماری رادیوفوبیا،زاده انفجارهای هسته‌ای و خطرات تشعشعات رادیواکتیو است ولی به‌طور ناخودآگاه و به اشتباه در دهه‌های اخیر وارد باور عموم مردم شده و شامل امواج فرکانس رادیویی گوشی‌ها و آنتن‌های موبایل هم شده است.
همانطور که در مقاله‌های «به یک دلیل ساده امواج رادیویی شبکه‌های موبایل سرطان‌زا نیستند» و «چهار باور اشتباه درباره آنتن‌های موبایل و تشعشعات رادیویی» اشاره کردیم؛ تشعشعات الکترومغناطیس به دو دسته یونیزان و غیریونیزان تقسیم می‌شوند.
اشعه‌های یونیزان انرژی کافی برای تخریب DNA سلول‌های انسان را دارند و می‌توانند سلامتی او را به خطر بیندازند. اشعه‌های یونیزان شامل اشعه‌های فرابنفش، اشعه ایکس، اشعه گاما و برخی اشعه‌های رادیواکتیو و هسته‌ای هستند.
نکته مهم اینجاست که اشعه‌های الکترومغناطیس با طیف فرکانسی رادیویی که RF هم خطاب می‌شوند؛ اشعه‌هایی یونیزان نیستند و در دسته اشعه‌های غیریونیزان قرار می‌گیرند که انرژی بسیار کمی داشته و فقط باعث گرم شدن بافت‌های بدن می‌شوند.
پس، کلا رادیوفوبیا برای امواج موبایل و آنتن‌های BTS یا دکل‌های مخابراتی محلی از اِعراب ندارد و نباید مطرح باشد. اما دانش پایین مردم و عدم آگاهی صحیح و کافی آنها نسبت به این امواج باعث می‌شود هر اتفاق و پدیده غیر طبیعی در زندگی‌شان را سریعا به آنتن‌های موبایل نسبت دهند.
با افراد رادیوفوبیا چه باید کرد؟
در وهله نخست، باید افرادی که از امواج با فرکانس رادیویی ترس و استرس دارند را توجیه کرد. انواع تشعشعات الکترومغناطیس و تفاوت‌های آنها را با مثال‌هایی روزمره بیان و دلایل ایمن بودن پرتوهای آنتن‌های موبایل را برایشان برشمرد.
باید به این افراد گوشزد کرد که ده‌ها نوع منبع تششع‌کننده این امواج در محیط زندگی ما وجود دارد و اگر قرار بر تهدید سلامتی باشد، فقط باید به کوه‌ها و غارها پناه برد و استفاده از تمام دستگاه‌های الکترونیکی و در یک کلمه «فن‌آوری» را کنار باید گذاشت.
در گام بعدی، باید به آنها ثابت کرد هنوز اثبات نشده است امواج رادیویی خطرزا هستند یا عامل چه بیماری‌ها و تهدیداتی برای سلامتی انسان هستند. اگر فرد یا افرادی هم تصور می‌کنند در اثر تابش امواج رادیویی وای‌فای و موبایل دچار حساسیت‌های پوستی می‌شوند و مثلا پوست بدن‌شان قرمز شده یا خارش می‌گیرند؛ با مراجعه به پزشکان و متخصصان عامل اصلی بروز این آلرژی را یافته و اقدامات درمانی لازم را انجام دهند. اثبات اینکه تشعشعات الکترومغناطیس عامل یک حساسیت یا آلرژی است، بسیار سخت بوده و همانند دیگر حساسیت‌ها، فقط براساس حدس و گمان صورت می‌گیرد.
متخصصان بیماری‌های پوستی و آلرژی‌ها، دخیل بودن تشعشعات الکترومغناطیس در بروز برخی حساسیت‌ها و آلرژی‌ها را بسیار کم می‌دانند و باور دارند عوامل دیگری در این زمینه مطرح است که هنوز ناشناخته هستند.
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: فناوری اطلاعات و ارتباطات تشعشعات الکترومغناطیسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۳۰۳۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رسانه‌های بیگانه چگونه مانع از دیدن اخبار خوب کشور شدند
به گزارش همشهری آنلاین؛ جوامع امروزی در جهان مملو از اخبار و گزارشات مختلف خبری هستند. در عرصه بمباران رسانه‌ای کافی است که وارد شبکات اجتماعی یا سایت‌های خبری شوید تا با انبوهی از اخبار و نقل قول‌های رسانه‌ای برخورد کنید. اما در این بین نکته‌ای حائز اهمیت است که برای بررسی آن با محمد لسانی، کارشناس و پژوهشگر حوزه رسانه گفت‌وگویی داشتیم. محور بحث این بود که چرا و چگونه در ایران ما اخبار خوب و مثبت به اندازه اخبار منفی و ناگوار دیده نمی‌شوند؟ چه دست‌هایی مانع می‌شوند مردم ایران اخبار مثبت و امیدوار کننده کشور را دنبال نمایند. در ادامه حاصل این گپ و گفت را خواهید خواند.
خبر خوب، خبر بد است!لسانی در ابتدا گفت: در موضوع ژورنالیسم و روزنامه‌نگاری دو موضوع است که با مسأله مورد نظر ما پیوند و ارتباط دارد. اولین مورد را شاید بتوان در این ضرب‌المثل جست‌وجو کرد: خبر خوب، خبر بد است! مصرف رسانه‌ای و روی آوری به اخبار چه از سوی فعالان خبری و چه از سوی مردمِ مخاطب زمانی صورت می‌گیرد که یک اتفاق ناگوار مثل سقوط پلاسکو و غرق شدن کشتی سانچی در مطبوعات و خبرگزاری‌ها مخابره می‌شود.
وی افزود: مضاف بر آنچه که گفته، ما در روزنامه‌نگاری موضوعی با عنوان «ارزش‌خبری» داریم که یکی از این ارزش‌ها «درگیری» است. به عبارتی خبری که از یک درگیری یا زدوخورد حکایت کند نظیر انتقادی تند و سخت از یک نماینده مجلس یا یک درگیری فیزیکی، بیشتر مورد توجه رسانه‌ها و مردم قرار می‌گیرد. البته گفتنی است همین خبر که دارای ارزش درگیری است در چنین فضایی خبری بد محسوب می‌شود که مصرف رسانه‌ای بالایی هم از سوی مردم دارد. در کل باید اشاره کرد اخباری نظیر تأسیس یک نیروگاه برق یا ساخت یک سد شاید آنچنان هیجانی را برای مردم به ارمغان نیاورد.
چرا ما اخبار خوب کشور را نمی‌بینیم؟او ادامه داد: علت را هم در این می‌توان دانست که عمل ساخت و حرکت روبه‌جلو می‌متری و با سرعت کم است، اما از آنسو تخریب و سقوط ناگهانی، سریع و پرشتاب است؛ از این رو خبر بد در چنین مقیاسی بُرد بیشتری نسبت به خبر خوب دارد، یعنی عمق نفوذ و گستره بیشتری دارد. به طور مثال پیدا شدن یک گور دسته‌جمعی از فلسطینیان در غزه بیشتر مورد استقبال مردمی در رسانه‌ها قرار می‌گیرد تا خبر ازدواج دو شخص در وضعیت حال حاضر غزه.
لسانی گفت: بخشی از علت به فرهنگ عمومی جامعه برمی‌گردد، ما باید سعی کنیم خبر خوب را سر دست بگیریم؛ همانطور که یک شی گرانبها را در زرورق می‌پیچانیم و با احتیاط از آن محافظت می‌کنیم. لذا باید در نظر بگیریم که در جهانی زیست می‌کنیم که اخبار منفی افسردگی و ناراحتی بیشتری ایجاد می‌کند و اخبار مثبت هم کم هستند. از این رو وظیفه ما هم خلق خبر خوب و هم نشر آن است. به طور مثال باید به رفتار خودمان نگاه کنیم که در طول روز مطالبی که برای یکدیگر به اشتراک می‌گذاریم تا چه اندازه مثبت و انرژی‌بخش هستند یا تا چه اندازه ناراحت‌کننده و ناگوار؛ موضوع مهم همین است که تغییر را باید از خودمان آغاز کنیم.
رسانه‌های بیگانه چگونه مانع از دیدن اخبار خوب کشور شدند؟این کارشناس رسانه درباره نقش رسانه‌های بیگانه در القای اخبار منفی افزود: نوآم چامسکی در کتاب «فیلترهای خبری» از چند فیلتری صحبت می‌کنند که منجر به نشر اخبار یا عدم نشر آنها می‌شود. یکی از این فیلترها «فیلتر مالکیت» است. به طور مثال شبکه های ماهواره‌ای بیگانه و فارسی زبان برای اینکه بتوانند در لیست ماهواره‌های جهانی قرار گیرند باید چیزی درحدود چند صد هزار دلار هزینه فقط برای اجاره کنند، این درحالیست برخی از این شبکات در چند ماهواه حاضر بوده و این یعنی تنها هزینه اجاره سالانه آنان ارقام چند میلیون دلاری است.
او تصریح کرد: در کنار این هزینه باید خرج و مخارج مربوط به مجریان شبکه؛ هنرمندان؛ دکور و... را هم افزود. لذا تزریق‌کنندگان مالی برنامه و کسانی که بحث مالی آن را فراهم می‌کنند مطالبات و انتظاراتی از این شبکه دارند. آنان می‌خواهند مردم نسبت به موضوعاتی علاقه‌مند شوند. برای همین باید گفت رسانه امروزه با تولید حس بر احساسات مخاطبات تسلط دارد. خوش‌آمد و بدآمد نسبت به موضوعی؛ رغبت و عدم رغبت نسبت به آرمانی و... از جمل اقداماتی است که از سوی رسانه‌ها صورت می‌گیرد.
وی افزود: مضافا که رسانه تولید کنش هم می‌کند؛ به طور مثال می‌گوید اگر نسبت به فلان قضیه اعتراضی دارید و آن ناپسند می‌دانید به کف خیابان‌ها بیایید. این همان کنترل اجتماعی از سوی رسانه است، یا اینکه بگوید به چه کسی رأی بدهید یا ندهید. امروزه رسانه به عنوان یک ساختار مؤثر در تولید حس و کنش درحال عمل کردن است.
کد خبر 848114 برچسب‌ها رسانه خارجی رسانه - سواد رسانه‌ای رسانه ایرانی
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است