عجیب‌ترین اشتباهات پزشکی در تشخیص بیماری‌های روانی و عصبی
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۴۰۱۱۰
اشتباهات در تشخیصات پزشکی می‌تواند جان انسان‌ها را بگیرد یا آنها را روانه تیمارستان کند. ۲۱ مهر ۱۳۹۸ - ۰۹:۰۲ رسانه ها خواندنی نظرات - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، در کشور‌های غربی بیماری‌های روانیو عصبی وجود دارد که نمی‌توانند به درستی توضیح داده شوند. این موضوع باعث می‌شود گاهی اختلالات عصبی با مشکلات روانی اشتباه گرفته شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
التهاب گیرنده anti-NMDA
در بسیاری از بیماران نشانه‌های اولیه‌ای مثل توهم، پرخاشگری و حرکات غیرعادی دیده می‌شود، اما این نشانه‌های عصبی ممکن است در طول زمان از بین بروند. دکتر یوهل ناجار متخصص anti-NMDA معتقد است که 90 درصد این موارد، اشتباه تشخیص داده می‌شوند. در حال حاضر به دلیل تشخیص‌های نادرست، بیمارانی در کما یا بخش‌های روانی هستند و به درستی تحت درمان قرار نمی‌گیرند. این گیرنده‌ها می‌توانند با ایمن درمانی، کنترل شوند، اما معالجه قطعی وجود ندارد.
سندروم اتللو
سندروم اتللو (OS) برگرفته از شخصیت مشهور شکسپیر است که زن خود را با ظن به رابطه مخفیانه می‌کشد. این بیماری به پارکینسون شباهت دارد و به علت اختلال در پروتئین‌هایی به نام اجسام لوئی در سلول‌های عصبی مغز ایجاد می‌شود.
همچنین می‌تواند به وسیله دوپامینی که برای درمان پارکینسون استفاده می‌شود، ایجاد شده و با قطع یا کاهش دارو از پیشرفت آن جلوگیری شود. بیماران این سندروم، لجوجانه به همسرشان ظن و حسادت دارند و آنها را به خیانت متهم می‌کنند. این سندروم معمولا در 68 سالگی شروع می‌شود و تقریبا 77 درصد بیماران در یکی از لوب‌های پیشانی مشکل دارند.
ناسازگاری حسی
در این بیماری، فرد صدا را قبل از اینکه کسی حرف بزند می‌شنود.اسکن مغزی، ضایعاتی در مغز میانی و ساقه مغزی را نشان میدهد که هر دوی این بخش‌ها مرتبط با شنوایی، حرکت و زمان هستند. دانشمندان معتقدند مغز ما بینایی و صدا را با سرعت‌های مختلفی پردازش می‌کند، زیرا سرعت نور و صدا با هم متفاوت است. عملکرد مغز برای هماهنگی درک بینایی و شنوایی ناشناخته است.
تشنج‌هایی شبیه به مرگ
این تشنج‌ها فقط در 1 یا 2 درصد لوب گیجگاهی بیماران اتفاق می‌افتد. بعضی دانشمندان معتقدند که این حالت شبیه حالتی است که در هنگام مرگ رخ میدهد. عصب شناسان معتقدند محل دقیق بروز این تشنج‌ها قشر عایق زیر لوب گیجگاهی است.
صدابیزاری
میسوفوبیا یا صدا بیزاری معمولا در اواخر کودکی یا اوایل نوجوانی آغاز می‌شود. مبتلایان به این بیماری با کوچکترین صدا‌ها مثل آدامس جویدن یا هورت کشیدن عصبی می‌شوند درحالی که ممکن است این صدا‌ها برای دیگران عادی باشند.
برخلاف بیماران بیش فعال که از صدا‌های بلند رنج می‌برند، بیماران میسوفوبیا صدا‌های بلند را دوست دارند و از صدا‌های آهسته بیزارند. با گذشت زمان این وضعیت بدتر می‌شود بطوریکه آنها گاهی مجبورند تنها غذا بخورند. به علت اختلاف نظر پزشکان درباره این بیماری درمان‌های محدودی برای آن وجود دارد.
فراموشی پیشانی گیجگاهی (FDT)
این بیماری برخلاف آلزایمر با مشکلات رفتاری شروع می‌شود. سپس آسیب در سراسر مغز پخش شده و بیمار حافظه خود را از دست میدهد. از نظر جسمی بیماری FDT منجربه نقص در لوب پیشانی- گیجگاهی می‌شود.
قربانیان FTD اغلب بین سنین 65-45 سال هستند که از سن بروز آلزایمر کمتر است. با گذشت زمان الزایمر و FTD دقیقا شبیه به هم خواهند بود. در این بیماری افراد اشتهای غیرعادی برای خوردن شیرینی دارند. آنها همچنین مستعد واکنش‌های خشونت آمیز، قضاوت عاطفی ضعیف، پیش فعالی، میل جنسی بالا و رفتار‌های هیجانی هستند. اما شاید سخت‌ترین نشانه برای خانواده‌ها از دست دادن احساسات این افراد نسبت به اطرافیانشان باشد. موضوع بدتر اینکه بیماران خود متوجه تغییر رفتارشان نمی‌شوند.
اختلالات موقعیت یابی (DTD)
این بیماری نادر عصبی باعث می‌شود فرد نتواند مسیر‌ها را تشخیص بدهد. پزشکان مطمئن نیستند که دقیقاً چه اتفاقی برای مغز بیمار DTD می‌افتد، زیرا اسکن مغزی هیچ ناحیه مشکل داری را نشان نمی‌دهد. در حال حاضر، هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد.
فراموشی پیشانی گیجگاهی (FDT)
این بیماری برخلاف آلزایمر با مشکلات رفتاری شروع می‌شود. سپس آسیب در سراسر مغز پخش شده و بیمار حافظه خود را از دست میدهد. از نظر جسمی بیماری FDT منجربه نقص در لوب پیشانی- گیجگاهی می‌شود.
قربانیان FTD اغلب بین سنین 65-45 سال هستند که از سن بروز آلزایمر کمتر است. با گذشت زمان الزایمر و FTD دقیقا شبیه به هم خواهند بود. در این بیماری افراد اشتهای غیرعادی برای خوردن شیرینی دارند. آنها همچنین مستعد واکنش‌های خشونت آمیز، قضاوت عاطفی ضعیف، پیش فعالی، میل جنسی بالا و رفتار‌های هیجانی هستند. اما شاید سخت‌ترین نشانه برای خانواده‌ها از دست دادن احساسات این افراد نسبت به اطرافیانشان باشد. موضوع بدتر اینکه بیماران خود متوجه تغییر رفتارشان نمی‌شوند.
توهم موزیکال
مشکل‌های روانی مثل افسردگی، شیزوفرنی یا وسواس فکری-عملی می‌تواند باعث توهم موزیکال شود. اما در بیشتر موارد مشکل ناشی از یک اختلال روانی نیست. این صدا‌ها به اندازه‌ای واقعی است که بیمار را متقاعد می‌کند که یک گروه موسیقی یا گروه سرود در اتاق مجاور است.
محققان مغز را هنگام گوش دادن به موسیقی واقعی و غیرواقعی بررسی کردند و نواحی که فعالیت بیشتری هنگام توهم داشت، را یافتند. بر اساس این مطالعات پزشکان معتقدند مغز ما فقط یک نت را می‌شنود، سپس نت‌های بعدی را بر اساس تجربه پیش بینی می‌کند. وقتی مغز صدا را درست نمی‌شنود و صدا‌های کمتری دریافت می‌کند، اشتباهات بیشتر شده و همین امر باعث می‌شود کم کم صدا‌های غیر واقعی را واقعی حس کند.
سندروم مک لئود
عامل این بیماری یک جهش ارثی در ژن XK است، سندروم مک لئود یک بیماری عصبی است که معمولا در اواسط عمر شروع می‌شود و تا کنون فقط 150 مرد در جهان به این بیماری مبتلا شده اند. در این بیماران نشانه‌هایی مانند تشنج، ضعف عضلانی، لرزش غیرارادی پا‌ها و بازوها، کج شدن دهان و صدا‌هایی مانند زوزه دیده می‌شود.
تغییرات عجیب رفتاری در این بیماران ممکن است پزشکان را برای تشخیص سندروم مک لئورد به اشتباه بیندازد. بعضی از این تغییرات رفتاری افسردگی، پرخاشگری و بی ثباتی شدید عاطفی است. این بیماری هیچ معالجه قطعی ندارد، اما درمان‌های موقت تواند علائم را تا حدودی برطرف کند.
بیماری هانتیگتون (HD)
این بیماری بوسیله جهش در ژن هانتینگتون ایجاد می‌شود. این عارضه نادر ارثی سلول‌های عصبی مغز را با گذشت زمان از بین برده و بر رفتار و حرکات بیماران تاثیر می‌گذارد. عموما هرچه بیمار جوانتر باشد، بیماری سریعتر پیشرفت می‌کند و علائم آن معمولا تا سنین بزرگسالی ظاهر نخواهد شد.
علائم اولیه بیماری هانتینگتون شامل نوسانات رفتاری، حرکت‌های غیر قابل کنترل صورت، کاهش قوه تشخیص و توانایی یادگیری فرد است. با گذشت زمان عملکرد‌های ابتدایی مثل خوردن، صحبت کردن یا راه رفتن تحلیل می‌رود و مرگ فرد حتمی است.
سندروم دست بیگانه
جسم پینه‌ای گروهی از رشته‌های عصبی است که نیمکره راست و چپ مغز را بهم مرتبط می‌کند. گاهی اوقات یک جراح باید جسم پینه‌ای را قطع کند تا تشنج متوقف شود. بیشتر بیماران با این روش بهبود می‌یابند، اما برخی بعد از جراحی با دو نیمه از مغز خود که مستقل هستند، زندگی می‌کنند. مانند این که یک بیگانه کنترل یک طرف بدن را به دست گرفته است. این موضوع به عنوان سندرم دست بیگانه (AHS) شناخته می‌شود. پزشکان تاکنون راهی برای کنترل علائم با دارو پیدا نکرده اند.
منبع:باشگاه خبرنگاران
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانه‌ها
R41383/P/S9,1299/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۴۰۱۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سلین دیون در مورد بیماری عصبی نادر خود می‌گوید / از لحاظ اخلاقی زندگی کردن روز به روز سخت‌تر می‌شود!
فرارو- "سلین دیون" خواننده در دسامبر ۲۰۲۲ در میان اشک‌ها و در برابر تمام دنیا توضیح داد که از یک بیماری نادر رنج می‌برد، تور کنسرت خود را لغو کرده و دیگر بر روی صحنه اجرا نخواهد کرد بدون آن که بداند این لغو کنسرت موقت یا دائمی خواهد بود. در طول یک سال و نیم اخیر خانواده او اخباری را در مورد وضعیت این خواننده کانادایی منتشر کرده اند. با این وجود، حال و هوای او در این دوره همواره سرد بود و به سختی حتی یک کلمه درباره وضعیت اش صحبت کرد.
به گزارش فرارو به نقل از ال پائیس، دیون هم چنین به جز مهمانی‌هایی که در آن فرزندان اش را همراهی می‌کرد و به جز فوریه گذشته در مراسم اهدای جوایز گرمی هیچ گونه حضور عمومی دیگری نداشته است. با این وجود، این هنرمند اکنون تصمیم گرفته مصاحبه‌ای طولانی با نشریه "وُگ" داشته باشد و عکس‌های قوی را مقابل دوربین عکاس آن نشریه گرفته که در شماره ماه مه آن نشریه منتشر شده و دوباره در کانون توجه قرار گرفته است.
این عکس‌ها در لاس وگاس جایی که این هنرمند سال‌ها زندگی می‌کند گرفته شده، اما مصاحبه با پاریس از طریق تماس ویدئویی انجام شده است.
دیون دیگر کنسرت برگزار نمی‌کند آخرین کنسرت او پنج سال پیش بود و به دلیل بیماری‌ای که به آن سندروم فرد سفت گفته می‌شود به سختی سفر می‌کند. او در مصاحبه با نشریه "وُگ" می‌گوید که یکی از آرزوهایش "دیدن دوباره برج ایفل" است. این خواننده در پاسخ به این سوال که چه احساسی دارد پاسخ میدهد:"حالم خوب است، اما کار زیادی دارم". دیون می‌داند که نمی‌تواند با این بیماری مبارزه کند، زیرا به گفته خودش "این بیماری همیشه و برای همیشه در درون من است. من واقعا امیدوارم معجزه‌ای پیدا شود راهی برای درمان آن از طریق تحقیقات علمی، اما باید یاد بگیرم که با آن زندگی کنم. پس این من هستم، با سندرم فرد سفت. پنج روز در هفته درمان ورزشی، فیزیکی و صوتی را دنبال می‌کنم از انگشتان پا گرفته تا زانو، ساق پا، انگشتان دست، آواز خواندن و صدایم".
دیون هم چنین اعتراف می‌کند که وقتی از تشخیص بیماری اش مطلع شد به ناچار از خود پرسش‌های زیادی را پرسید، اما اکنون که زمان گذشته دیدگاه متفاوتی دارد. او می‌گوید:"من با پرسیدن این پرسش از خود آغاز کردم: چرا من؟ چه شد؟ چه کار کردم؟ آیا من مسئول آن هستم؟ زندگی به شما جواب نمی‌دهد. شما به سادگی باید آن را زندگی کنید! من به دلایل نامعلوم این بیماری را دارم. من دو انتخاب دارم یا مثل یک ورزشکار تمرین می‌کنم و فوق العاده سخت کار می‌کنم یا قطع می‌کنم و تمام می‌شود در خانه می‌مانم، آهنگ هایم را گوش می‌دهم، جلوی آینه می‌ایستم و فقط برای خودم می‌خوانم. انتخاب کرده ام که با تمام جسم و روحم از سر تا پا با یک تیم پزشکی کار کنم. من می‌خواهم بهترین نسخه خودم باشم".
دیون می‌داند که علیرغم همه چیز او یک فرد ممتاز است. او می‌گوید:"افرادی که از این بیماری رنج می‌برند ممکن است شانس یا امکان دسترسی به پزشکان و درمان‌های خوب را نداشته باشند. من، اما آن امکانات را در اختیار دارم این هدیه‌ای برای من است. به علاوه، من این قدرت را در درون خود دارم. می‌دانم که هیچ چیز مانع من نمی‌شود".
این هنرمند هم چنین می‌گوید قدردان محبت خانواده، سه فرزندش و هم چنین طرفداران بسیار وفادار خود و اعضای تیم اش می‌باشد. با این وجود، او می‌گوید که هنوز نمی‌داند ایا می‌تواند به روی صحنه بازگردد یا خیر کاری که برای اولین بار زمانی که یک کودک پنج ساله بود انجام داد. او در خانواده یکی از ۱۴ خواهر و برادری بود که تقریبا می‌توانستند هر سازی را بنوازند و به خوانندگی ادامه داد. او در مورد بازگشت احتمالی به روی صحنه به خبرنگار "وُگ" می‌گوید:" نمی‌دانم... بدن ام به من خواهد گفت. از طرف دیگر، من نمی‌خواهم صرفا منتظر باقی بمانم. از نظر اخلاقی زندگی کردن روز به روز سخت‌تر می‌شود. سخت است من خیلی سخت کار می‌کنم و فردا سخت‌تر خواهد بود. فردا روز دیگری است، اما یک چیز وجود دارد که هرگز تمام نمی‌شود: اراده برای ادامه دادن. این اشتیاق است. این رویا است. این عزم است".
این خواننده بیش از دو دهه است که به همراه سه فرزندش در لاس وگاس زندگی می‌کند. "رنه آنجلیل" مدیر برنامه‌ها و سپس همسر "سلین دیون" در ژانویه ۲۰۱۶ در سن ۷۳ سالگی پس از سه سال رنج از سرطان درگذشت. علاوه بر بازگشت تحسین برانگیز او در مراسم جوایز گرمی در فوریه گذشته جایی که او جایزه‌ای را اهدا کرد و با انجام این مصاحبه با نشریه "وُگ" دیون قصد دارد تابستان آینده مستندی را درباره حرفه و بیماری خود با عنوان "من سلین دیون هستم" منتشر کند.
مسمومیت ۲۹ پزشک با مشروبات الکلی تقلبی در شیراز