وقتی دیگر نمی‌توان خانوادگی به سینما رفت/ ورود کودکان و نوجوانان به سینما‌ها ممنوع + عکس
تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۶۷۳۴۸
کافی است سری به سامانه فروش آنلاین سینمای ایران بزنید، تماشای اکثریت غریب به اتفاق آثار برای افراد زیر ۱۵ سال توصیه نمیشود و این مسئله به معنای دور شدن بیشتر خانواده‌ها از سالن‌های سینما خواهد بود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، قرار نیست سینمای ما جوری فیلم بسازد که مثل سبد اکران الان، همگی با برچسب منع برای یک گروه سنی خاص، همراه باشد.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سینمای ما معمولا برای رده‌های سنی پایین که بچه‌ها هستند و بعدتر برای دورهمی خانواده‌ها، برنامه خاص و مدونی ندارد؛ هرچند همه‌ساله در مقام اسم و رسم رویدادی مثل جشنواره کودک و نوجوان را داریم که البته تولیداتش همگی سفارشی است، یعنی بنیاد سینمایی فارابی پول می‌دهد و فیلمساز نیز برای بنیاد که متولی همین رویداد است، فیلم می‌سازد. بعد هم که رقابتی داده می‌شوند و جایزه‌ای هم می‌گیرند. هرچند شاید رنگ پرده اکران عمومی سینما را ببینند و شاید نبینند!
گرچه هر از گاهی ممکن است یکی دو تا فیلم برای بچه‌ها روی پرده بیایند، و از قضا حسابی نیز فروش می‌کنند، چون مخاطب گرسنه‌اش را اتفاقا بسیار دارد؛ مخاطبی که جنس و حالش با سینمای بزرگسال متفاوت است، همان مخاطبی که باید برایش محتوای مناسب خودش را درست و بامزه ساخت تا بنشیند و حسابی هم کیف کند.
از ماجرای قحطی فیلم‌های مختص بچه‌ها که بگذریم، چه بسا بار‌ها دیده‌ایم که همین گروه سنی به مراتب به همراه خانواده‌ها، وارد سالن‌های سینما شده‌اند، اما به دلیل عدم اطلاع‌رسانی یا نبود فیلم مناسب، فیلم‌هایی به خوردشان داده می‌شود که لااقل متناسب حال و روحیه آنان نیست. سینمای دنیا این قضیه را عمدتا با برچسب درجه‌بندی سنی مدیریت می‌کند که خب، ساز و کار مدیریت و کارشناسی‌شده‌ای را می‌طلبد که به خروجی‌اش هم فکر شده است.
همین رویه نیز چندی پیش در سینمای ما برقرار شد که به دلایلی مثل عدم رویه قانونی درپیش گرفته، نهایتا دیوان عدالت اداری رای بر ابطال اجرای آن داد. با ذکر این نکته که نظام درجه‌بندی سنی سینما، راهنمایی است برای مخاطب و علی‌القاعده خانواده‌ها، که در تشخیص فیلم‌ها مطابق با روحیه و روان کودک و نوجوان، مداقه بیشتری داشته باشند والّا این رده‌بندی آنچنان به خوب و بد بودن محتوای یک فیلم برنمی‌گردد.
وجود صحنه‌های جنسی، خشونت، مواد مخدر، مشکلات خانوادگی، داستان‌های ترسناک و ... می‌تواند دلیلی باشد بر نظام درجه‌بندی سنی برای تماشای فیلم‌ها؛ همچنان که تلویزیون خودمان نیز در چندوقت اخیر و حتی قبل از پخش سکانس‌های حساس، این را به مخاطب هشدار می‌دهد. اما وجود این صحنه‌ها در تولیدات تلویزیونی شاید به یک درصد هم نرسد؛ کاملا برخلاف سینمای ما!
ادعای این حرف نیز برچسبی است که بر اکثریت فیلم‌های فعلی درحال اکران زده شده و نکته جالب اینکه تمام فیلم‌های سرگروه سینما‌ها به مخاطب کودک و نوجوان این تذکر را می‌دهند که «این فیلم برای افراد زیر 15 سال مناسب نیست». کافی است سری به سامانه فروش آنلاین سینمای ایران بزنید! فیلم‌ها همگی با این درجه‌بندی همراه هستند به جز فیلم رسول صدرعاملی که اتفاقا، مخاطب سن پایین به دلیل یک سری روابط غیرمعمول و صحنه‌های بازتاب‌دهنده روانی باید از تماشایش دوری کند.
پس حتی در انتخاب فیلم‌ها برای قرار گرفتن در این سیکل، شاهد یک بام و دو هوای تصمیم‌گیرندگان قبلی بوده‌ایم. نکته مهمتر متوجه دست خالی سینمای ما در تولید یک فیلم استاندارد برای گروه‌های خاص است؛ خاص یعنی کودک و نوجوان که از مهمترین تفریحاتش فیلم و انیمیشن و ... است که سینمای ما دستش برای این‌ها نیز کاملا بسته است.
سوال جدی همین جاست که چرا همه تولیدات سینمای ما اعم از طنز و درام یا دارای محتوا با شوخی‌های ساختارشکن اند، که از خانواده گرفته تا کودک و نوجوان از دیدنش خجالت می‌کشد، یا فیلم‌هایی هستند که سوژه ملتهب و گاه پرداختی افراطی دارند که نباید برای همه به نمایش درآید؟
نه صرفا برای سینمای مختص کودک و نوجوان، اما آیا واقعا نمیشود سالی فقط چند فیلم خانوادگی هم ساخت و اکران کرد بطوری که خانواده‌ها را بدون ترس از دیدن برخی صحنه‌های آن و موثر کردن حال و روان بچه‌ها، دور هم جمع کرد؟
درجه‌بندی سینما اتفاق مبارکی است اگر روال قانونی‌اش طی شود و دیگر اینکه کسانی که درباره‌اش تصمیم می‌گیرند، خُبره این کار باشند. اما قرار نیست سینمای ما جوری فیلم بسازد که همگی با علامت منع برای یک گروه سنی خاص، همراه باشد. این سینما به فیلم‌های برای خانواده و برای همه هم نیاز دارد.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: سینماتیکت رده بندی سینما اخبار سینمای ایران فروش فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۶۷۳۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بررسی مزیت‌های راهبردی اصلاح سهمیه بندی بنزین؛ از خانوادگی شدن سفرها تا استفاده از وسایل نقلیه اشتراکی
ایده اعطای بنزین به نفر به جای خودرو، رویکردی نوین در مدیریت منابع انرژی و بهبود عملکرد اقتصادی محسوب می‌شود. این طرح می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر الگوهای مصرف سوخت و نهایتاً بر اقتصاد کلان داشته باشد. در حال حاضر، مقادیر قابل توجهی بنزین به دلیل استفاده غیرکارآمد و قاچاق هدر می‌رود. با اجرای این طرح، هر فرد بر اساس نیاز واقعی خود بنزین دریافت می‌کند، که این امر می‌تواند منجر به کاهش قابل توجهی در هدررفت بنزین شود.
با اعمال سیاست تخصیص بنزین به افراد به جای خودروها، دسترسی به حجم زیادی از بنزین برای قاچاقچیان به طور مؤثری محدود می‌شود. در این ساختار، هر فرد می‌تواند سهمیه بنزین خود را با قیمت‌های داخلی و یا قیمت‌هایی نزدیک به تعادل جهانی به فروش برساند؛ این امر انگیزه برای قاچاق بنزین به کشورهای همسایه را کاهش داده و به نوبه خود می‌تواند به کاهش قابل توجهی در فعالیت‌های قاچاق منجر شود. این تغییرات نه تنها باعث افزایش درآمدهای ارزی از طریق امکان صادرات بیشتر به بازارهای بین‌المللی می‌شوند، بلکه به تقویت اقتصاد کشور و شفافیت بیشتر نیز کمک می‌کنند.
علاوه بر این، با اجرای طرح اعطای یارانه بنزین به افراد به جای خودروها، تحول عمده‌ای در الگوی مصرف سوخت در کشور رقم خواهد خورد. این طرح به شهروندان امکان می‌دهد تا با استفاده بهینه از سهمیه‌های اختصاص یافته، نه تنها هزینه‌های شخصی خود را مدیریت کنند بلکه به سمت افزایش استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و روش‌های اشتراکی حرکت کنند. به عنوان مثال، ترغیب به سفرهای دسته‌جمعی و هماهنگ‌سازی برنامه‌های سفر با دیگران، مصرف بنزین را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد و تجربه‌های اجتماعی مشترک و خاطره‌انگیزی را فراهم می‌آورد.
با کاربردی‌تر شدن مصرف بنزین، می‌توان انتظار داشت که سطح آلودگی ناشی از احتراق ناکارآمد سوخت کاهش می‌یابد. این امر نه تنها به بهبود کیفیت هوا کمک می‌کند، بلکه سلامت عمومی را نیز تقویت می‌کند. به این ترتیب، طرح تخصیص بنزین به نفر به جای خودرو می‌تواند یک پیروزی چندجانبه برای اقتصاد، محیط زیست و جامعه باشد.
با اجرای طرح اختصاص سهمیه بنزین به نفر، تغییراتی در رویکرد تخصیص یارانه انرژی در بخش بنزین ایجاد خواهد شد. در این طرح، هر شخص به جای خودرو، سهمیه بنزین دریافت می‌کند و در صورت عدم استفاده، می‌تواند این سهمیه را به بازار صادرات بفروشد. این امکان فرصتی برای کسب درآمد ارزی از طریق فروش سهمیه بنزین فراهم می‌آورد، که این انگیزه مالی می‌تواند رانندگان فعال در صنعت حمل و نقل را نیز به سوی استفاده از CNG سوق دهد. با فروش سهمیه بنزین خود و استفاده از CNG، رانندگان می‌توانند هزینه‌های سوخت خود را کاهش داده و در عین حال منافع اقتصادی به دست آورند.
جاده کندوان یک طرفه شد