قیام هنر علیه سرطان

گالری دیدار، به بهانه ماه جهانی آگاهی‌بخشی درباره سرطان سینه، میزبان نمایشگاهی به نام «چنگار» با آثاری از کتایون زاهدیان است.

به گزارش ایسنا، «سرطان، کنسر یا چنگار، همگی عنوان‌های مختلفی است برای بیماری‌ای که نه‌تنها شخصی که به آن دچار شده، بلکه اطرافیانش را هم با وحشت مواجه می‌کند. بااین‌همه، صحبت از آن در جامعه ما هنوز نوعی تابو است! من خواهرم را حین مبارزه با این بیماری همراهی کردم و آنچه مرا می‌آزرد یا به من امید می‌بخشید، روی کاغذهایی نمایان کردم که برایم معمایی بیش نبود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پزشکان در تصاویر، توده‌ای می‌دیدند ولی من در آن‌ها ترس را می‌دیدم، تردید را می‌دیدم و فریاد سکوت را می‌شنیدم.

 مجموعه "چنگار" حاصل این سفر است. چیدمان "فرش هور" را که با استفاده از ۲۰۰۱ قطعه کاغذ ساخته‌ام، نیز نشان‌دهنده امید و غلبه بر تاریکی است. این نمایشگاه هم‌زمان با ماه جهانی آگاهی بخشی در مورد سرطان سینه برپاشده است. رنگ صورتی در مجموعه "چنگار" نیز اشاره‌ای است به روبان صورتی، که سمبلی است برای توجه بیشتر به این بیماری و نشان دادن همدردی با افراد مبتلا به آن.»

آنچه خواندید، بیانیه نمایشگاه نقاشی «چنگار» بود و آنچه خواهید خواند، گفت‌وگوی ایسنا با کتایون زاهدیان، که تجربه حضور در بیش از ۱۰نمایشگاه گروهی و انفرادی را در کارنامه هنری خود دارد و آثارش فقط تا پایان امروز در گالری دیدار اصفهان، فراروی مخاطبان است:

مجموعه «چنگار» از کجا کلید خورد و چه مراحلی را پشت سر گذاشت؟

سال ۱۳۹۴ متأسفانه اطبا تشخیص دادند که خواهرم سرطان سینه دارد و در بین مدارک پزشکی‌ای که برای من فرستاده بودند تصاویر سونوگرافی سینه هم بود. پزشکان در این تصاویر، مهمان ناخوانده‌ای دیده بودند و من با ناباوری به آن نگاه می‌کردم. چیزی که آن‌ها می‌دیدند من نمی‌دیدم ولی در آن تصاویر وهم‌انگیز، اقیانوس ناآرام و چاهی عمیق می‌دیدم. آنچه دیدم، آغازگر خلق این مجموعه شد و در آخرین مرحله، چیدمانی به نام «فرش هور» به این مجموعه اضافه کردم که سمبل گذر از تاریکی و رسیدن به نور است.

چه تعداد اثر و با چه تکنیکی در این نمایشگاه وجود دارد؟

در این مجموعه ۳۶ اثر است که با روان‌نویس و ماژیک، بر روی تصاویر سونوگرافی سینه کشیده شده. غالب این کارها، سرمه‌ای، مشکی و آبی‌رنگ هستند اما در این مجموعه، رنگ صورتی هم دیده می‌شود که اشاره به همراهی و همدردی با همه آن‌هایی دارد که در حال مبارزه با این بیماری هستند.

در کارهای شما جدال امید و یأس بیشتر دیده می‌شود یا نبرد اضطراب و آرامش؟

سؤال سختی است چون در ناامیدی اضطراب هم هست و در امید، آرامش. اما در کل فکر می‌کنم در کارها جدال یاس و امید دیده می‌شود.

چه شد که در آن شرایط روحی به نقاشی پناه بردید؟

نقاشی کشیدن برای من حکم درمان را دارد و برای رسیدن به آرامش این مجموعه را شروع کردم.

تعریف شما از شرایط بحرانی چیست و اصولاً کار هنر در دوره بحران چیست؟

وقتی شما کنترل شرایط زندگی خود را از دست بدهید و مجبور باشید خود را به امواج بسپارید، در شرایط بحرانی قرارگرفته‌اید و این، دقیقاً همان شرایطی است که برای افرادی که با بیماری سختی دست‌به‌گریبان هستند و همچنین اطرافیانشان پیش می‌آید. تا دیروز همه‌چیز طبق روال انجام می‌شد اما از فردا هیچ‌چیز آن‌طور که انتظار دارید نخواهد بود و هر روز ناگهان با شرایط و مشکل تازه‌ای روبرو می‌شوید. هنر واقعاً حکم دارو را دارد و باعث آرامش و انگیزه برای تلاش بیشتر می‌شود.

پیام شما برای مخاطبان نمایشگاه «چنگار» چیست؟

به‌عنوان یک زن، دوست دارم سهمی حتی  بسیار کم، در اطلاع‌رسانی در مورد سلامتی بانوان کشورم داشته باشم. سرطان سینه، شایع‌ترین سرطان در میان زنان است و این نمایشگاه هم‌زمان با ماه جهانی آگاهی بخشی درباره سرطان سینه برپاشده. امیدوارم خانم‌هایی که از این نمایشگاه دیدن می‌کنند، به ‌سلامتی خودشان بیشتر توجه کنند و کسانی که در حال مبارزه با این بیماری هستند نیز بتوانند مانند گل نیلوفر، از سختی‌ها عبور کنند و به نور و روشنایی برسند. نیلوفر، ریشه در گل لای دارد و ساقه در مرداب اما خودش را به سطح آب می‌رساند تا نور را در آغوش بگیرد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری نمایشگاه نقاشی سرطان سینه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۷۸۵۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ترومای اجتماعی، طوفان خاموش

وحید محمود قره باغ؛ "شاید بتوان کشته شدن یک یا حتی ۱۰ انسان را در فهم گنجاند، اما کشته شدن هزاران و میلیون‌ها انسان از حدود امکان هرگونه ادراک و پنداری خارج است. " این جملات گونتر آندرس، فیلسوف و شاعر بزرگ آلمانی است؛ زمانی که می‌خواست عمق فاجعه بمباران هسته‌ای هیروشیما را به تصویر بکشد. کسی که توانسته بود از آلمان نازی فرار کند و این کلمات او به خوبی می‌تواند در قالب یک موضوع و یا به عبارتی فاجعه، تروما اجتماعی را تبیین کند.

تروما واژه‌ای یونانی به معنای زخم است و اصطلاحا به هر ضربه و شوکی گفته می‌شود که از بیرون بر بدن و یا روان شخص وارد شود. در ابتدا تروما تنها مختص به پزشکی و جراحی بود و به زخم یا جراحتی اطلاق می‌شد که عامل خارجی داشت. به مرور این واژه وارد حوزه روانشناسی شد و از این رو یکی از انواع گونه‌های تروما، ترومای روانی (روان زخم) و همچنین ترومای اجتماعی است. فراموش نکنیم، غالب بیماری‌هایی که انسان را دچار می‌کند، ریشه روانی دارد.

ترومای روانی ضربه‌ای است که بر روح و روان انسان وارد می‌شود که به دنبال خود اثرات سوء و ویرانگری را به دنبال دارد. از سویی ترومای اجتماعی حوزه بیشتر و وسیعتری را درگیر می‌کند؛ چرا که انسان موجودی اجتماعی است و نمی‌تواند مستقل از محیط و اطرافیان زندگی کند. در واقع اتفاقاتی ناگواری که برای جوامع رخ می‌دهد، نمونه بارزی از ترومای اجتماعی است. از جمله این موارد می‌توان به تلاطم و تشنج‌هایی اشاره کرد که گاه به کشتار نیز منجر می‌شود.

همچنین جنگ، قحطی، خشونت، سرکوبی، بی عدالتی و بیماری از عوامل ترومای اجتماعی هستند. متاسفانه آثار و عواقب مربوط به تروما، ماندگار بوده و شخص و جامعه دیگر جامعه قبلی نخواهد بود. ضمن اینکه ترومای اجتماعی، تالمات خود را به نسل‌های آتی نیز سرایت می‌دهد. ناگفته نماند افسردگی، اختلال خواب، هراس، پوچ انگاری، بی تفاوتی، بی اعتمادی به دیگران، عدم تمرکز و عدم اعتماد به نفس از نشانه‌های تروماست.

هر چند ترومای اجتماعی قابل درمان است، ولی شرایط و ملزومات خاص خود را می‌طلبد. امید بخشی به منظور افزایش روحیه یکی از مهمترین عوامل جهت برون رفت از ترومای اجتماعی است. همچنین نگرش گذرا نسبت به گذشته نیز می‌تواند در این مقوله کارساز باشد. هر چند این مهم نیاز به مهارت و حتی آموزش‌های خاص است. از سویی هر چند برخی جوامع با مهارت و مقاومت می‌توانند از شرایط تروما خارج شده و حتی آن را تبدیل به یک برتری کنند، ولی غالب جوامع نیز قادر نیستند و به ناچار از آسیب‌های عمیق، ماندگار و جدی آن در امان نخواهند بود.

شکل ۱. برخی مجموعه‌ها با مهارت و مقاومت می‌توانند از شرایط تروما خارج شده و حتی آن را تبدیل به یک برتری کنند.

ترومای اجتماعی درد و رنجی همگانی است و همت و بینش جمعی می‌طلبد. در نهایت به همان گونه که در روان شناسی یک انسان بالغ گاهی حتی از یک کودک نیز آسیب پذیرتر است، جامعه نیز نسبت به ترمای روانی شخصی می‌تواند بسیار آسیب پذیرتر باشد، صدمه‌های که در نهایت فرد فرد جامعه را متاثر می‌کند. ترومای اجتماعی همچون فرهنگی غلط است به مانند هوای آلوده‌ای می‌ماند که جامعه تنفس می‌کند. وقتی شخصی دچار ترومای روانی می‌شود، نه تنها خود که جامعه را نیز درگیر می‌کند. حال تصور کنید که افراد کثیری به این بیماری دچار شوند و در واقع تاثیرات سو آن به صورت تصاعدی افزایش خواهد یافت. این وضعیت بی شباهت به تکثیر ویروس‌ها برای بیماری یک مجموعه نیست.

در ترومای اجتماعی، اشخاصی بیشترین تاثیر را دارند که نه تنها تعادل خود را حفظ می‌کنند بلکه جامعه را به سوی ثبات سوق می‌دهند. تاثیر این افراد به مانند نوشدارویی برای جوامع است. در ترومای اجتماعی افراد می‌بایست به جای بغرنج کردن شرایط به بهبود آن فکر کنند و به جای اینکه انگشت اتهام را به سوی اشخاص و یا برخی مجموعه‌ها بگیرند، باید به فکر همگرایی باشند.

هر چند مهربانی، عطوفت، همدلی و همزبانی در همه مواقع کارساز نیست، ولی در برخی شرایط و موقعیت‌های حاد راهگشاست. ترومای اجتماعی مستقل از اینکه در مدت کوتاه و یا زمان طولانی بر جامعه عارض شود، برای درمان نیاز به زمان دارد و به مانند بیماری می‌ماند که هر چند آمدنش لحظه‌ای است، ولی مدت‌های مدیدی جوامع را درگیر می‌کند. امید که مجموعه ها، مهارت‌ها و مقاومت‌های لازم برای غلبه بر این چالش بزرگ را کسب کرده و بهره ببرند.