سکوت روحانی و داد و بیداد احمدی نژاد
تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۱۱۱۸۴
رویداد۲۴ روانه شدن حسین فریدون، برادر حسن روحانی، به زندان را می‌توان پایانی بر یکی از پر جنجال‌ترین و بحث‌برانگیزترین پرونده‌های چند سال اخیر قلمداد کرد. حسین فریدون، برادر ۶۲ ساله رئیس‌جمهور که در دولت اول روحانی، همواره حضور فعالی داشت، در ۲۴ مهر ماه به اتهام اخذ رشوه در شعبه ۱۰۵۷ دادگاه ویژه کارکنان دولت به پنج سال حبس، راهی زندان اوین شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مهم‌تر از جزئیات و نهایی شدن حکم حسین فریدون، نکته‌ای که شاید از دید غالب رسانه‌ها غافل مانده، واکنش روحانی نسبت به این رخداد است. واکنشی که نمی‌توان آن را مختص به حوزه خصوصی و فردی رئیس پاستور ارزیابی کرد بلکه می‌توان از آن به عنوان نوعی امر سیاسی نام برد که نیازمند خوانش و تحلیل است و قابلیت تبدیل شدن به یک الگو برای سطح کلان جامعه را دارا می‌باشد. بر همین اساس، می‌توان کنش حسن روحانی، در محکومیت برداراش را در سه اپیزود مورد خوانش قرار داد.
اپیزود اول: احترام به قانون و سکوت قابل تامل
بدون تردید نقد‌های جدی‌ای بر عملکرد روحانی، علی‌الخصوص در دور دوم ریاست جمهوری او وارد است، اما نوع کنش او به پرونده بردراش بدون توجه به این مساله، قابل تامل است. از همان ابتدای مطرح شدن پرونده موضوع امکان دریافت رشوه از سوی فریدون در سال ۱۳۹۶ شاهد هیچ‌گونه اظهارنظر مستقیم و رسانه‌ای از رئیس جمهور نبودیم. بعد‌ها که ۲۵ تیر ۹۷ فریدون بازداشت شد و در ۳۰ بهمن اولین جلسه دادگاهی او و چهار نفر از مرتبطین با پرونده برگزار شد، مجددا همین رویه از سوی روحانی در پیش گرفته شد. همچنین، در ۹ مهر ماه ۹۸ غلامحسین اسماعیلی سخنگوی قوه قضاییه در نشست خبری خود اعلام کرد که حسین فریدون به جرم دریافت رشوه به پرداخت مبلغ ۳۱ میلیارد تومان و همچنین پنج سال حبس محکوم شده، تداوم همین روند را از سوی رئیس‌جمهور کشورمان شاهد بودیم.
در این میان، برخی بر این باور هستند که به صورت غیرآشکار حسن تلاش‌هایی را برای رهایی برادر کوچک‌ترش، انجام داده و حتی انفعال دو ساله او بعد از انتخابات را به همین موضوع ربط می‌دهند. فارغ از اینکه تا چه اندازه این قضاوت‌ها صحت دارد، چرا نباید مساله را وارونه و این بار با نگاهی خارج از «توهم توطئه» مورد بررسی قرار داد؟ چرا نباید گفت که بالاترین شخصیت سیاسی اجرایی کشور، در نتیجه التزام به قانون و تفکیک قوا، موضعی درست و قابل تقدیر را در پیش گرفته است؟
اپیزود دوم: هیاهوگران یاد بگیرند!
شاید مساله این است که آن‌قدر شاهد رفتار قانونی و التزام یک شخص سیاسی بلندمرتبه به قانون و قوه قضائیه نبوده‌ایم که اکنون نوع مواجهه روحانی با زندانی شدن برادرش به اتهام دریافت رشوه برای ما استثنایی بر قاعده است. فارغ از آن‌که حسین فریدون چه کسی هست و چه جایگاهی در پاستور داشته، آنچه شایان تقدیر است که شاهد هیچ‌گونه جوسازی، تهدید و حتی فشار رسانه‌ای مستقیم از سوی رئیس پاستور نبودیم.
حال زمانی این نوع کنش را با برخی دیگر از مسئولان کنونی و سابق کشور مقایسه کنیم، پی خواهیم برد که چرا باید رفتار حسن روحانی را در مقام کنشی قابل تقدیر در نظر گرفت. بیایید یک لحظه رفتار محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور سابق در پرونده متهم شدن نزدیکان و حاضران در دو دوره ریاست جمهوری او را با رفتار حسن روحانی مورد قیاس قرار دهیم. زمانی که احمدی نژاد خط و نشان کشید و نزدیکان خود را خط قرمز خود عنوان کرد.
واقعیت این است که رفتار احمدی‌نژاد و تهدیدات او به افشاگری را می‌توان نماد بارز بهره‌گیری فضاسازی رسانه‌ای برای نقض قانون ارزیابی کرد. تهدیدات عملی نشده و بدون سند احمدی‌نژاد، تنها گریزی بود از سوی او و یاران‌اش در مواجهه با اتهامات‌شان. شاید روحانی نه چند برابر، بلکه ده‌ها برابر بیشتر از رئیس دولت نهم و دهم توان داشت که از فضای رسانه و انواع ابزار‌ها برای دفاع از برادراش بهره بگیرد، اما سکوت و رفتار منطقی او را می‌توان مثبت ارزیابی و حتی از آن به عنوان الگویی برای دیگران یاد کرد.
اپیزود سوم: بیایید، همچون روحانی حداقل سکوت پیشه کنیم!
توجه به این مساله ضروری است که در نوشتار حاضر به هیچ عنوان هدف، مدح روحانی و عملکرداش نیست. شاید بتوان ده‌ها نوشتار را در انتقاد از عملکرد رئیس‌جمهور فعلی به تحریر در آورد، اما مساله کنونی این است که دیگر مقامات در هر سطحی که هستند بیایند و در مواجهه با چنین رخداد‌هایی همچون روحانی سکوت پیشه و قانون را بپذیرند.
بدون تردید، قوه قضاییه و قضات دادگاه مستندات خاص خود را در پرونده دریافت رشوه حسین فریدون داشته و بر اساس آن حکم را صادر کرده‌اند. حال فرض را بر این بگیریم که روحانی هم همانند برخی مقام‌های کنونی و سابق کشور، به رسانه‌ها می‌گفت: «بگذارید، سینه‌ام که جای بسیاری از اسرار است، گشوده نشود.» یا «نگذارید اسناد... و ... را افشا کنم.» یا حتی روحانی به صورت مستقیم از برداراش دفاع می‌کرد. بازنده اصلی این داستان چه کسی بود و فارغ از التهاب سیاسی و افزودن بر سطح جناح‌بازی‌ها در کشور چه دستاوردی داشت؟. امید است در کشور‌ها همواره شاهد چنین رفتار‌هایی به خصوص در سطح مقامات ارشد باشیم.
منبع: انتخاب خبر های مرتبطمنبع: رویداد24
کلیدواژه: رویداد24 حکم حسین فریدون حسین فریدون اتهام اخذ رشوه واکنش حسن روحانی محمود احمدی نژاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۱۱۱۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فاصله بین محمود احمدی نژاد و محصولی به روایت عباس زاده مشکینی /کسی در پرونده سوآپ نفتی اردبیل بازداشت نشد
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روایت ها از دوران استانداری محمود احمدی نژاد در اردبیل و ردپای محصولی در سوآپ نفتی در همان دوره، بارها و بارها تکرار شده است.
محمود عباس‌زاده مشکینی، نماینده فعلی مشکین شهر در مجلس که طی روزهای اخیر مهمان «کافه خبر» خبرگزاری خبرآنلاین بود، روایت خود از این ماجرا را دارد. . او که در دوران استانداری احمدی نژاد در اردبیل، مدیر کل امور شهری و روستایی استانداری اردبیل بوده است می گوید؛«ما نفت را از آذربایجان به ارزانی می‌خریدیم و بعد به گرانی می‌فروختیم که در اینجا پولی نصیب استان می‌شد، به این صورت که آن زمان به اندازه بودجه عمرانی دولت از محل سوآپ پول به قلک عمرانی استان تزریق شد. لذا از دولت مرکزی پول نمی‌گرفتیم و یک خلاقیتی بود.»
او حضور محصولی در یکی از کارگزاری هایی که مسئول این سوآپ نفتی بودند را رد نمی کند و تاکید دارد؛«خیلی‌ها بودند که نفت و گازوئیل را می‌گرفتند و می‌بردند می‌فروختند و حاشیه سودی هم داشتند. محصولی هم مسئول یکی از این کارگزاری ها بود.»
بخش هایی از گفتگو با محمود عباس‌زاده مشکینی، نماینده مشکین شهر در مجلس یازدهم را بخوانید؛ (مشروح این گفتگو طی روزهای آینده منتشر خواهد شد.)
****
*آقای عباس‌زاده! روایت های زیادی از رابطه احمدی نژاد و محصولی در دوران حضورشان در ارومیه و اردبیل شنیده می شود، خصوصا در ماجرای سوآپ نفتی. روایت شما از این رابطه و پرونده چیست؟
در مورد محصولی قضیه به این ترتیب است که او در دوره‌ای تحت عنوان فردی از بخش خصوصی به اردبیل آمد، آن زمان احمدی‌نژاد استاندار اردبیل بود و این دو ارتباطی داشتند، بعد از آن هم در دولت احمدی‌نژاد وزیر شد و همکاری افزایش پیدا کرد.
فاصله بین احمدی نژاد و محصولی بیشتر خواهد شدبا توجه به اینکه بنده هر دو نفر را می‌شناختم از ابتدا متوجه تفاوت‌های فکری این دو نفر می‌شدم کما اینکه در شکل‌گیری جبهه پایداری که بنده فکر می‌کنم پایه‌گذار این جریان محصولی بود، این تفاوت خودش را نشان داد و معلوم بود که تفکر احمدی‌نژاد این نیست و هر چه جلوتر آمدیم این تفاوت‌ها آشکارتر و روشن‌تر شد.
بنده دو جریان احمدی‌نژاد و محصولی را به عنوان دو جریانی که زاویه آنها کم شود، پیش‌بینی نمی‌کنم و حتی اعتقاد دارم این زاویه بیشتر و بیشتر هم خواهد شد. اگر محصولی و احمدی‌نژاد را به عنوان دو فرد در نظر بگیریم فاصله آنها بیشتر خواهد شد اگر به عنوان دو جریان هم در نظر بگیریم، باز هم فاصله آنها بیشتر خواهد شد چراکه تفاوت‌های فکری ساختاری دارند.
سوآپ نفتی خلاقیت خوبی بود زیرا...*شما در جریان مسائل مرتبط با قضیه سوآپ نفتی هم هستید؟
از نزدیک خیر اما از دور بله. جریان به این ترتیب بود که در آن زمان میان آذربایجان و ارمنستان اختلاف بود و ارمنستان میان آذربایجان و نخجوان که مربوط به خاک آذربایجان است، فاصله انداخته بود و آذربایجان نمی‌توانست به این استان سوخت برساند، از طرفی استان‌های ایران سهمیه نفت و گازوئیلی ندارند، آن زمان خلاقیت خوبی صورت گرفت و از داخل کشور چیزی به بیرون نرفت.
آن زمان میان ایران و جمهوری آذربایجان قراردادی بود که طبق آن نفت و گازوئیل را باکو از طریق پارس‌آباد وارد ایران می‌کرد، کامیون‌های آذری عرض استان اردبیل و آذربایجان شرقی را می‌پیموندند، به سمت جلفا می‌رفتند و مجدداً وارد خاک نخجوان می‌شدند، قرار بود حق راهی به ایران پرداخت کنند اما از دولت وقت ایران مجوز قانونی گرفتند و با ابتکاری گفتند که وقتی دولت مرکزی به اردبیل نفت و گازوئیل می‌دهد به جای اینکه این موارد را به پالایشگاه اردبیل بفرستد، سهم ما را از تبریز پرداخت کند و ما در داخل استان نفت و گازوئیل وارداتی باکو را استفاده می‌کنیم و کامیون‌ها هم دیگر عرض استان اردبیل را نمی‌روند، بلکه ما همین نفت و گازوئیل وارد شده را مصرف می‌کنیم و از سهم اردبیل و میزان سوخت مصرفی نخجوان را از تبریز می‌دهیم.
نفت را از آذربایجان به ارزانی می‌خریدیم و بعد به گرانی میفروختیمما نفت را از آذربایجان به ارزانی می‌خریدیم و بعد به گرانی می‌فروختیم که در اینجا پولی نصیب استان می‌شد، به این صورت که آن زمان به اندازه بودجه عمرانی دولت از محل سوآپ پول به قلک عمرانی استان تزریق شد. لذا از دولت مرکزی پول نمی‌گرفتیم و یک خلاقیتی بود.
البته این کار را به کارگزار می‌دادند که انجام دهد به این ترتیب که به او می‌گفتند سهم ما را بگیر و فلان جا بفروش، لذا این کار با مجوز و قانونی صورت گرفت و هم به نفع استان بود. دولت که تغییر کرد و اصلاح‌طلبان روی کار آمدند، پرونده تشکیل دادند شکایت کردند وکیل گرفتند و نهایتاً نتوانستند آنچه می‌خواهند را اثبات کنند.
*اما آقای اقبال عباسی، شهردار وقت گفته که چند نفر در جریان این پرونده بازداشت شدند...
خیر، هیچ‌کس بازداشت نشد، اقبال عباسی شهردار اردبیل زمان استانداری احمدی‌نژاد بود که بعد اصلاح‌طلب شد. خیر قضیه به این ترتیب نبود، پرونده تشکیل شد، به تهران آمد و تا دیوان عالی کشور و آن اتهاماتی که اصلاح‌طلبان به اینها زده بودند، رأی برائت گرفتند که اگر این رأی صادر نمی‌شد اینها نمی‌توانستند وزیر و و کیل شوند...(با خنده)
*همه پول‌های ناشی از سوآپ...
من شخصاً در جریان روند آن پرونده قضایی بودم که نهایتاً رأی برائت صادر شد.
محصولی، مسئول یکی از کارگزاری هایی بود که نفت و گاز را می فروخت و حاشیه سودی داشت*بنابراین منظور شما این است که از این سوآپ نفتی هیچ پولی عاید محصولی و احمدی‌نژاد نشد؟
آن زمان سازمان همیاری‌های احمدی‌نژاد بود که این سازمان هیئت امناء داشت و درآمد آن با سیاست‌گذاری هیئت امناء هزینه می‌شد، لذا بحث شخصی نبود. البته آن زمان فقط یک کارگزار نبود بلکه کارگزاران فراوانی بودند که با سازمان همیاری‌های شهرداری قرارداد می‌بستند و این کار را انجام می‌دادند، لذا کارگزار سود می‌کرد.
*محصولی هم یکی مسئول یکی از آن کارگزاری ها بود...
بله محصولی هم به عنوان کارگزار طرف قرارداد بود، البته خیلی‌ها بودند که نفت و گازوئیل را می‌گرفتند و می‌بردند می‌فروختند و حاشیه سودی هم استفاده می‌کرد. در حال حاضر هم شرایط به همین ترتیب است به عنوان مثال فردی که نفت ایران را به عراق می‌برد، سود می‌کند. در این مورد خیلی حرف‌ها گفته شد.
۲۷۲۱۱
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898751
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد