چرا باید نگران برخاستن دوباره پوپولیست‌ها بود؟
تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۳۷۱۹۷
پوپولیست‌ها منجی‌های مدرن هستند. چهره‌های نوظهور، کم سابقه، کمترشناخته شده و با دیکته‌های نانوشته که رگ خواب جامعه خود را خوب می‌شناسند. پوپولیست‌ها می‌دانند جامعه دقیقاً از چه چیزهایی رنج می‌برد. آنان خود را ناجی مردم، مرهمی شفابخش و دوایی عاجل برای بیماری‌های مزمن جا می‌زنند. پوپولیست‌ها با شناخت دقیق گسل‌های جامعه و شکاف‌های موجود در آن، خود را حلال این مشکلات و برنامه‌های خود را ملاتی برای پر کردن این گسل‌ها معرفی می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گروه اندیشه:
اما نکته اینجا است که آنچه پوپولیست‌ها دارند، فقط شعار است، شعارهایی بدون برنامه‌های مشخص، شعارهایی که فقط اهداف تاریخی ملت را نشان می‌دهند بدون آنکه بگویند از چه راهی و با چه سازوکاری می‌خواهند به این اهداف برسند. به همین دلیل تجربه نشان داده است پوپولیست‌ها اتفاقاً بزرگ‌ترین خیانتکاران به آرمان‌هایی هستند که خود با سوارشدن بر موج آنها به قدرت رسیده‌اند.
فاصله میان واقعیت‌های جامعه با آرمان‌های مردم از یک زیست معقول، بستر ظهور پوپولیسم است. به عنوان مثال در جامعه‌ای مانند ایران، سال‌ها است که در حوزه‌های مختلف زندگی مردم از مطلوب‌های آنان فاصله جدی دارد. مردم اقتصادی قابل پیش‌بینی، تورمی اندک، معیشتی بهبود یافته، اشتغالی نسبتاً قابل قبول، سقفی موقر بالای سر و خودروی باکیفیت زیر پایشان می‌خواهند. اما امروز -چه به دلیل تحریم‌ها و چه به دلیل ناکارآمدی دستگاه‌های اجرایی- آنچه در زمینه اقتصاد، جامعه و فرهنگ در کشور ما جریان دارد، نه فقط با مطلوب‌ها، بلکه با حداقل‌های مردم هم فاصله دارد.
این زیست حداقلی درحالی است که چه از سوی رسانه‌ها و دستگاه‌های داخلی و چه از سوی رسانه‌های خارجی، مدام تکرار می‌شود که ایران، سرزمینی غنی از فرهنگ، تاریخ و منابع انسانی و مادی طبیعی است. از سوی دیگر، برخورداری مردم از حداقل‌ها درحالی است که همه دولت‌های پس از انقلاب، با وعده بهبود زیست و معیشت مردم روی کار آمده‌اند. اما باوجود امید بستن‌های مکرر مردم، ناامیدی هنوز به طور کامل مرتفع نشده است. پوپولیست‌ها با شناخت شدت و عمق ناامیدی مردم، به آنان امیدهای بلند می‌دهند، امیدهایی که تاکنون سابقه نداشته است.
شکاف میان واقعیت و امیدهای مردم با آنچه اکنون واقعاً وجود دارد، محل رشد پوپولیسم و سکوی پرتاب پوپولیست‌ها است. آنچه به این شکاف بسامد بیشتری برای ظهور پوپولیسم می‌دهد، توده‌وار بودن جامعه است. در سال‌های گذشته دست‌های مرئی و نامرئی از هرگونه تشکل‌یابی و پیوستگی نهادی جامعه ایرانی جلوگیری کرده است. امروز نه تنها احزاب، گروه‌های کثیر مردم را پوشش نمی‌دهند، بلکه سمن‌های اجتماعی هم در ضعف به سر می‌برند و نهایت، تشکل‌های حرفه‌ای و صنفی نیز نتوانسته‌اند بخوبی گروه‌های گسترده شغلی و حرفه‌ای را نمایندگی کنند.
در جامعه توده‌وار که تشکل یافته نیست و سازماندهی ندارد، گروه‌های ناپیوسته مردم، موجی را می‌مانند که با وزش طوفانی می‌توان آنها را به سمتی مبهم و نامشخص هدایت کرد. پوپولیست‌ها توانایی ساختن و برانگیختن چنین موج‌هایی را دارند.
پوپولیست‌ها خود را حلال مشکلات و برآورده کننده آرمان‌ها و خواسته‌های مردم معرفی می‌کنند. آنان می‌گویند گذشتگان، یعنی دولتمردان سابق، نه اینکه نتوانسته باشند بلکه نخواسته‌اند مشکلات را حل کنند. پوپولیست‌ها مدعی می‌شوند که ما آمده‌ایم تا مردم را از استضعاف سازمان یافته رها کنیم. رمز شگرد پوپولیست‌ها در همین جا است. آنان برای حل مسائل، راه حل ارائه نمی‌دهند، دستور کار ندارند، یا نقشه راهی که بگوید از کجا آغاز می‌کنند و به کجا می‌رسند. آنان فقط و فقط بر سرشت انسان‌ها تکیه می‌کنند؛ اینکه قدیمی‌ها بدسرشت بوده‌اند و این انسان‌های پاکباخته، آمده‌اند تا مرم را از وضع موجود رهایی بخشند. آنان از مردم چیزی نمی‌خواهند، جز اعتماد و همراهی. به عبارت دقیق‌تر، پوپولیست‌ها می‌گویند که برای حل مشکلات، باید تصمیمات سخت گرفت، اما نیازی نیست مردم این تصمیمات سخت را بگیرند یا تبعات تصمیمات سخت را به دوش بکشند. ما پوپولیست‌ها، خودمان با تکیه بر منابعی که اکنون در کشور هست، مشکلات را حل می‌کنیم و نیازی نیست که شما مردم، تغییری در زندگی خود ایجاد کنید. به عبارت دیگر، آنان به مردم می‌گویند که هزینه اصلاح ساختارها، قرار نیست از جیب شما پرداخت شود، بلکه از جیب منابع ملی تأمین می‌شود. این تفکیک میان جیب مردم و منابع مردم، از شگردهای تجربه شده پوپولیست‌ها در کشور ما است. حال آنکه در همه جا مشخص شده است که حل مشکلات بدون اصلاح در همه سطوح، از مردم تا حاکمیت، ممکن نیست. اما پوپولیست‌ها به مردم می‌گویند نیازی نیست شما زحمت بکشید، اصلاً نیازی نیست شما بدانید منابع اداره کشور به شیوه ما از کجا تأمین می‌شود. اینجا همان نقطه خیانت پوپولیست‌ها به آرمان‌های مردم است. زیرا بنابه تعریفی که «علی سرزعیم» سال 96 در گفت‌وگو با «ایران» ارائه داد، هر خدمات و اصلاحی در جامعه که قرار نباشد پول و هزینه آن از مردم گرفته شود، بستر ظهور پوپولیسم است. به این دلیل ساده که اگر قرار نباشد مردم پول خدماتی که می‌گیرند را پرداخت کنند، این پول باید از منابع عمومی تأمین شود که خود متعلق به مردم و فرزندان آنان است. اما پوپولیست‌ها با تاراج محتوی جیب مردم، بهبودهای موقتی و کوتاه مدت برای آنان می‌سازند.
ساده انگاری ویژگی دیگر پوپولیست‌ها است. آنان برای مسائل پیچیده، بغرنج و قدیمی، راه حل‌های ساده دارند. مثلاً مسائل نظام بانکی کشور 80 سال قدمت دارد، اما آنان می‌گویند اگر دست دزدان را قطع کنیم، نظام بانکی هم درست می‌شود. یا با دستورهای ناگهانی، می‌خواهند این راه 80 ساله را یک شبه طی کنند. ساده سازی مسائل شاید به این دلیل باشد که مخاطب آنان، توده‌های مردم هستند، توده‌هایی که نه فرصت دارند و نه انگیزه آن را که درباره مسائل غامض، مطالعه و فکر کنند.
پوپولیست‌ها، وعده‌های زودهنگام می‌دهند. می‌گویند بهشت برین در دسترس است، همه مشکلات قابل حل است، اما مشکل فقط این جاست که افراد ناصالح روی کار هستند. اگر ما صالحان روی کار بیاییم، می‌توانیم مشکلات را حل کنیم. غافل از اینکه در تلاش برای ساختن آینده کوتاه مدت، چشم‌انداز تاریخی و درازمدت را از بین می‌برند. چرا که برای ساختن آینده نزدیک، به ناچار باید بر منابع انباشته شده تکیه کنند و تاراج این منابع، دست آیندگان را خالی می‌کند.
از پوپولیست‌ها پرسیده می‌شود هزینه این اصلاحات را از کجا تأمین می‌کنید، وقتی قرار نیست مشارکت مردم را جذب کنید یا وقتی که منابع چندانی هم در اختیار ندارید؟ پاسخ آنان ساده است؛ دست دزدان را از منابع ملی کوتاه می‌کنیم، آنچه تا امروز دزدی می‌شد را صرف حل مشکلات مردم می‌کنیم. تجربه نشان داده است که شعارهای گزاف برای مقابله با دزدان و قطع دست سارقان، خود به فجایع بزرگی منتهی شده است.
امروز با اینکه تجربه 8 ساله پوپولیسم دولت‌های مهرورزی را پشت سر داریم، اما همه شواهد نشان می‌دهد خطر پوپولیسم همچنان پیش روی ما قرار دارد. چرا که همچنان فاصله میان آرمان‌ها و واقعیت‌های زندگی مردم آنقدری هست که پوپولیست‌ها بتوانند باز هم سراب دیگری از رؤیاهای آنان بسازند. شکاف طبقاتی، افزایش فساد اقتصادی، ناکارآمدی دستگاه‌های اجرایی، سختی معیشت، گسترش ناهنجاری‌های اجتماعی و تحدید بیش از پیش حوزه فرهنگی، همه و همه ظرفیت‌های ظهور پوپولیسم است، ظرفیت‌هایی که هنوز در جامعه ما هست. بنابراین، پوپولیسم هنوز یک خطر بالقوه برای ما است، خطر از این جهت که هم می‌تواند در خرمن آرمان‌های مردم آتش افکند و هم می‌تواند منابع مادی و معنوی کشور را برای چند دهه نابود کند.
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۳۷۱۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فعالیت معدن یا احیای منابع آبی! / منابع محلی خبر از حفاری در نزدیکی سرچشمه کامو می‌دهند
فعالیت معدن اطراف سرچشمه کامو چند سالی است که مطالبه اصلی مردم در منطقه کاشان است و اهالی کامو، چوگان و جوشقان قالی بر هر گونه فعالیت معدنی در این نقطه حساس هستند و اخیرا منابع محلی خبر از حفاری‌های جدید در این منطقه می‌دهند.
به گزارش خبرنگار گروه استانها خبرگزاری دانشجو، معادن کرکس کوه پس از این همه مطالبه مردمی و مطالبات زیست محیطی هنوز هم به آنچه مردم می‌خواهند مجهز نشده است. در واقع بخش زیادی از این معادن فعال هستند و بخش زیادی از آنها هم فعالیت‌های اولیه‌ای داشته اند و رها شده اند و مجموع همه این‌ها منطقه را تحت تاثیر قرار داده اند.
طبق اعلام مسئولین محیط زیست استان اصفهان و پس از تشدید شرایط در معادن کرکس کوه و همچنین حضور سلاجقه رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست، اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان در مورد معادن کرکس کوه اقداماتی را به عنوان محور در حال انجام دارد و با آب منطقه‌ای به لحاظ اثرات معادن بر منابع آب، با جهاد کشاورزی به لحاظ اثرات معادن بر مزارع و باغ‌ها و با صنعت و معدن به لحاظ مجوز معادن و زمان پروانه‌های بهره‌برداری در حالِ احصای نتایج است.
آخرین پیگیری ما از مسئولین محیط زیست منتج به این نتیجه شد که مشکلات معادن شهرستان نطنز از استان اصفهان توسط ریاست سازمان محیط زیست کشور طی نامه‌ای به وزارت صمت رسیده، البته برای اطلاع از جزئیات این نامه پیگیری‌هایی را انجام دادیم، ولی هنوز به دست ما نرسیده است.
اما آنچه در بین مردم محلی مطرح شده معدن کامو است. چند سال است که دغدغه مردم در واقع نگرانی درباره از بین رفتن منابع آبی کامو و چوگان است. این معدن آهن روی سرچشمه آب این مناطق مشغول انفجار بوده و حالا مسئولان معدن می‌گویند مشغول جمع آوری خاک‌های دپو شده در محل انفجار هستند.
مسئله معادن جوشقان قالی و کامو یکی از زخم‌هایی است که فقط بسته شده و هنوز به صورت کامل ترمیم نشده است. اصل موضوع از آنجایی شروع شد که یک امام جمعه هم صدا با مردم به دنبال گرفتن حقشان از طبیعت شد، درست زمانی که معادن خود را محق‌تر می‌دانستند و به دنبال برداشت سنگ از کوه‌های این مناطق بودند.
برداشت از معدن به خودی خود مشکلی ندارد، اما اینکه در چه منطقه‌ای عملیات انفجار و تخریب و حفاری در کوه انجام می‌شود، مهمترین دلیلی است که مردم تحمل نخواهند کرد. مشکل معدن بر روی کوه‌های شمال شرق منطقه کامو و چوگان دقیقا با مایه حیات در تقابل است، جایی که معدن دقیقا خود را در تقابل با سرچشمه آبی زلال می‌بیند که به عنوان مزاحم اصلی اجازه برداشت را از آن گرفته است.
زمانی که سنگ معدن در این منطقه از طریق انفجار در حال برداشت بود، مردم مشاهده کردند که هم حجم آب خروجی از چشمه کاهش یافته و هم طعم آن تغییر کرده است. در واقع زمانی که گاز‌های میان سنگ‌ها خارج می‌شود، علاوه بر اینکه سبب آلودگی آب می‌شود حجم آب را نیز کم می‌کند و با اثرگذاری روی قنوات تاثیر خود را بر کشاورزی نیز می‌گذارد.
اگر فرونشست و شکاف زمین در اطراف دشت کاشان را هم کنار این موضوع قرار دهیم، چیزی کمتر از فاجعه برای زندگی انسان‌ها در این مناطق نخواهد داشت؛ و این دقیقا در تقابل با سیاست تمرکززدایی از شهر‌های بزرگ است. شاید برداشت از معدن، رشد اقتصادی قلمداد شود، اما وقتی حیات نباشد به چه دردی می‌خورد؟
عدم برداشت از معادن کامو در روز ۲۳ فروردین ۱۴۰۱ با رای دیوان عدالت اداری به نتیجه رسیده بود، اما ۱۰ اردیبهشت همان سال این رای نقض شد. در آن زمان توسط معاون معدن سازمان صمت استان مطرح شده بود که فعالیت معدن با مجوز است و می‌تواند فعالیت کند.
مجوزدار بودن معادن امروز مورد بحث ما نیست! زیرا ممکن است یک معدن با روش‌های مختلف دوگانه تحریم نفت و رشد اقتصادی از طریق برداشت معادن را مطرح کند و امضای طلایی را برای خود به ارمغان آورد.
چند روز پیش منابع محلی کامو از حفاری در عمق معدن این منطقه که مرتبط با سرچشمه کامو است خبر دادند. اگر این موضوع صحت داشته باشد، زخم تازه را در این منطقه دوباره بازخواهد کرد.
در جریان معارفه فرماندار کاشان استاندار اصفهان در پاسخ سوال یک خبرنگار در خصوص وضعیت معدن کامو و چوگان و اینکه چرا در نزدیک رصدخانه فعالیت دارد، گفت:مشکلات معدن را بررسی کردیم و یک سری محدود سازی انجام شد تا آسیبی به منطقه وارد نکند.
وی در ادامه گفت: این معدن نخست فعال بوده و بعد رصدخانه ساخته شده است.
وی تاکید کرد: رصدخانه کنار معدن فعال شده است، پس مسئولین رصدخانه می‌دانسته‌اند که معدن اینجاست و با رعایت ضوابط به این مکان آمده اند.
استاندار اصفهان حتما در جریان موضوع اثرات معدن بر آب منطقه هستند، موضوع رصدخانه در این منطقه یک مسئله‌ی فرعی است و اصل مطلب همین فعالیت معدن در کامو است که باید مورد بازبینی دقیق قرار گیرد.
با توجه به اصل ۵۰ قانون اساسی و اینکه وظیفه حفاظت از این قانون به عهده سازمان حفاظت از محیط زیست است، می‌توان از مسئولان این سازمان در اصفهان انتظار داشت که نسبت به فعالیت این معدن بی اعتنا نباشند. از طرفی لزوم حضور مسئولین سامان صمت استان و دادستانی به عنوان مدعی العموم در این معدن و نظارت بر روند فعالیت آن قطعا به نفع مردم خواهد بود.
به گزارش دانشجو، اصفهان با معضل خشکی دشت‌ها مواجه است. شکاف‌های زمین در اطراف دشت کاشان، اطراف اصفهان و حتی نزدیک به فرودگاه اصفهان، نشانه‌های خطرناکی از نابودی حیات در مرکز ایران است و همه این‌ها نادیده گرفته می‌شود تا یک معدن آهن، یکی از معدود چشمه‌های حیات در این استان را از بین ببرد.
بیشتر بخوانید:
آسیب‌های معدن سنگ آهن کامو به طبیعت و چشمه‌های آب / مردم در انتظار پاسخ مسئولان هستند
دبیر مجمع مطالبه‌گران: معدن کامو حتی اگر مجوز هم داشته باشد طبق اصل ۵۰ قانون اساسی، فعالیت آن ممنوع است
عضو شورای شهر جوشقان قالی: «معدن سنگ آهن کامو» کشاورزی و زندگی ۱۰ هزار نفر را به خطر انداخته است
تجمع مردم کامو و جوشقان قالی در اعتراض به فعالیت یک معدن آهن / امام جمعه جوشقان قالی: فعالیت معدن باید متوقف شود
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند