جمعآوری زبالههای فضایی از ابرصور فلکی ماهوارهای
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۱۲۳۳۰
اگر یک زنجیره از زبالههای فاجعهبار فضایی بهشکل کمربندی از ذرات مخرب، زمین را احاطه کنند، تنها دوربینهای فروسرخ مدرن و موشکهای ژلی میتوانند مانع از برخورد آنها با ماهوارهها شوند. زبالههای فضایی شاید موضوع چندان بااهمیتی نباشند، تا زمانی که متوجه شویم در مدار نزدیک به زمین (ارتفاع ۲ هزار کیلومتری) چنین ذراتی با سرعت میانگین ۳۶ هزار کیلومتر بر ساعت با یکدیگر برخورد میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تا به امروز هم، تصادم با بقایای فضایی، منجر به میلیونها دلار خسارت شده است. برای مثال، در سال ۲۰۰۹ یک ماهواره مخابراتی ایالات متحده زمانی که با یک ماهواره ازکارافتاده روسی مربوط به دهه ۶۰ میلادی برخورد کرد، متلاشی شد. افزون بر این، چنین فجایعی میتواند زمینهساز تولید زبالههای بیشتری شود که بهنوبه خود منجر به نابودی اشیاء بیشتری خواهند شد؛ یعنی زنجیرهای از تخریبها که سرانجام به شکل یک کمربند، زمین را در بر خواهد گرفت. این حالت، به افتخار دونالد کسلر (دانشمند ناسا) که در سال ۱۹۷۸ آن را مطرح کرده بود، «اثر کسلر» نامیده میشود.
به گزارش ایتنا و به نقل از Space، ناسا میگوید در حال حاضر، نزدیک به ۵۰۰ هزار ذره در حد و اندازه سنگ کوچک و بیش از ۱۰۰ میلیون شیء با اندازهای کمتر از یک میلیمتر به دور زمین میچرخند. افزون بر این، از آنجا که اکنون ساخت و پرتاب ماهواره بسیار ارزان شده است، شرکتهایی همچون اسپیساکس، آمازون، وانوب و تلهسَت درنظر دارند در سالهای در پیش رو، «ابرصور فلکی» به مدار نزدیک به زمین ارسال کنند و هریک از این صور، خود متشکل از صدها ماهواره مینیاتوری خواهد بود.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ نشان داد که برخورد با چنین ابرصور فلکی، میتواند باعث افزایش احتمال اثر کسلر شود. بدینترتیب، دانشمندان سرگرم تحلیل این موضوع هستند که ماهوارهها در هنگام برخورد با چنین اشیائی در مدار نزدیک به زمین، چگونه میتوانند به بقاء و عملکرد خود ادامه دهند.
در خصوص ذرات مینیاتوری، کارهای پیشین نشان میدهند که ماهوارهها میتوانند با سازوکاری دفاعی موسوم به «سپر ویپل» (Whipple shields) از خود محافظت کنند. این سپرها عبارتند از از یک پوشش نسبتاً نازک بر روی دیواره اصلی فضاپیما که ذرات برخوردکننده را درهم میشکند و پراکنده میسازد. اما این سپرها، میتوانند تنها در برابر ذراتی با پهنای ۱ سانتیمتر یا کمتر، از فضاپیما عمل کنند.
از سوی دیگر، تمرکز دانشمندان بر برخورد ماهوارهها با ذراتی بوده که آنقدر کوچکند که نمیتوان آنها را از روی زمین ردیابی کرد. پیشنهاد آنها، استفاده از یک دوربین فروسرخ گرمایی در ماهوارهها بود که شاید بتواند کمک کند ماهواره بهسرعت سطوح بسیار اندک گرمای حاصل از این ذرات از فاصله دهها مایلی تشخیص دهد و همه این کارها بدون هرگونه ورودی از مرکز هدایت بر روی زمین انجام شود.
اما حتی اگر یک ماهواره بتواند زبالههای فضایی نزدیکشونده را از دهها مایل دورتر تشخیص دهد، با توجه به سرعت این ذرات، ماهوارهها تنها چند ثانیه فرصت خواهند داشت تا خود را کنار بکشند یا جاخالی بدهند. بدینشکل، پژوهشگران پیشنهاد استفاده از موشکهایی را مطرح کردند که از سوخت جامد استفاده میکنند؛ چرا که نیروی پیشرانش بسیار بالا و وزن کمی دارند و بسیار قابلاعتماد میباشند و همچنین میتوانند در کسری از ثانیه فعالسازی شوند.
گفتنی است معمولترین نوع موشکهای با سوخت جامد را تنها یک بار میتوان استفاده کرد و یکی از دلایلی که سامانه پیشنهادی پژوهشگران چندین پیشرانش دارد، این است که بتواند به ماهواره کمک کند در صورت لزوم، از چندین برخورد و تصادم فرار کند. راهکار دیگر نیز، بهرهگیری از موشکهایی است که از ژل جامد بهعنوان سوخت استفاده میکند و میتوان چندین بار آنها را بهکار گرفت. بدینترتیب، ماهواره میتواند بیش از یک بار از خطر برخورد با زبالههای فضایی جان سالم بهدر برد.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: زباله فضایی فضا ناسا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۱۲۳۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برقراری اولین ارتباط بلوتوثی با زمین
یک استارتآپ فضایی در تازهترین تحقیقات خود توانست ارتباط اولین ماهواره خود را با بلوتوث انجام دهد.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، اتصال ماهوارهها به یکدیگر به کمک بلوتوث جدیدترین موضوعی است که شرکت هابل نتورک روی آن متمرکز شده است. در حال حاضر، ارتباط و اتصال ماهوارههای فضایی از طریق فرکانسهای رادیویی انجام میشود، اما هابل نتورک بهتازگی اعلام کرده که از فناوری بلوتوث برای برقراری ارتباط با یک ماهواره کمک گرفته است.
هابل نتورک که یک استارتآپ مستقر در سیاتل است، در ماه مارس امسال دو ماهواره خود را به کمک اسپیسایکس به فضا پرتاب کرد. از آن زمان، این شرکت تأیید کرد که سیگنالهایی را از تراشههای بلوتوث ۳.۵ میلیمتری ماهوارهها از فاصله بیش از ۶۰۰ کیلومتری دریافت کرده است.
هابل مدعی است به کمک این امکان میتوان کاربردهای بسیاری را در زمینه لجستیک بهبود داد. ردیابی حیوانات و مدیریت آنها، پایش وضعیت خاک یا منابع طبیعی در نقاط مختلف، ردیابی خودرو و کودکان از کاربردهایی است که هابل به آنها اشاره میکند.
با این حال استفاده از فناوری بلوتوث در طراحی دستگاهها و وسایل متصل موضوع جدیدی نیست. این شرکت میگوید که دستگاههای IoT (اینترنت اشیا) موجود، مصرف انرژی زیادی دارند و کارکرد آنها پرهزینه است. از طرفی این دستگاهها و وسایل، فاقد اتصال جهانی هستند. امروزه این محدودیتها در دستگاههای دارای بلوتوث، بسیاری از صنایع را از استفاده از اینترنت اشیا برای کسبوکار خود باز میدارد.
هابل نتورک جهت فراهمسازی بستر سختافزاری مناسب برای اتصال بلوتوث ماهوارهای آنتن خاصی نیز طراحی کرد که امکان نصب آن روی ماهوارههای کوچک وجود دارد. عملکرد این آنتن تقریباً مشابه با ذرهبین است و میتواند با تقویت سیگنال، ارتباط ماهوارهای با تراشه بلوتوث دستگاههای رایج را ممکن سازد.
این استارتآپ قصد دارد در تابستان امسال، سومین و چهارمین ماهواره خود را مجدداً با اسپیسایکس به فضا پرتاب کند. هابل فصد دارد یک شبکه از ۳۶ ماهواره در فضا تشکیل دهد که نام آن را «صورت فلکی بتا» نامیده است. این ۳۶ ماهواره که طبق برنامهریزیها تا ۲۰۲۶ به فضا خواهند رفت، تقریباً ۲ تا ۳ ساعت در روز از هر نقطهای در جهان با زمین ارتباط برقرار خواهند کرد.
منبع: فارس
کد خبر 750448