خصوصیسازی حرکتی در مسیر نابرابری آموزشی
تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۳۱۴۰۸
ایسنا/قزوینیادداشت، امید فعال، خبرنگار ایسنا، کسری بودجه دولت همواره عاملی است که دست سیاستمداران را باز میگذارد تا امر خصوصیسازی را به صنایع گوناگون اشاعه بدهند؛ صنایع حیاتی مادر نیز مانند سلامت و آموزش از این امر مستثنی نیست و دولتها نیز برای کاهش هزینههای خود به سمت خصوصیسازی حرکت میکند.
خصوصیسازی نظام آموزش در صدر مباحث چالش برانگیز است که همواره موافق و مخالفهای خود را دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ضربالمثل «هر چقدر پول بدهید همانقدر آش میخورید» را همهمان شنیدهایم و میتوان گفت روح حاکم بر فضای خصوصیسازی است. طبقه مرفه جامعه معتقدند باید فرزندانشان در فضایی متفاوت و با امکانات آموزشی با کیفیتتری نسبت به طبقات متوسط یا ضعیف جامعه قرار بگیرند و قبولی در کنکور نیز به آن دامن زده است.
امروز در سطح جامعه شاهد رشد قارچ گونه مراکز آموزشی غیرانتفاعی هستیم که تبلیغات آنها، هر والدینی را برای ثبتنام وسوسه میکند. آموزش چند زبان، استخر، کارگاههای رباتیک و کلاسهای نجوم و حتی شنیده شده است بعضی از این مراکز دانشآموزان خود را به سفرهای خارج از کشور اعزام میکنند البته ناگفته نماند هزینه حضور یک سال تحصیلی با در نظر گرفتن هزینههای فوقبرنامه و اردو در آن مدارس، بسیار بیشتر از حقوق وزارت کار یک سال کارگری است؛ حتی شنیده شده است برخی مدارس خاص در تهران به ازای هر سال تحصیلی نزدیک به ۳۰ میلیون تومان دریافت میکنند.
سالهاست در دوران دبستان گزاره علم بهتر است یا ثروت، موضوع انشا دانشآموزان است حال با خصوصیسازی نظام آموزش، علمآموزی را منوط به داشتن پول میکنیم؛ اگر پول داشته باشید آموزش با کیفیتتری دریافت میکنید و در دانشگاه بهتری میتوانید قبول شوید و در آینده با موقعیتهای کاری بیشتری مواجه خواهید شد، اگر هم خواستید، دانشگاههای پولی، برای راحتی کار شما فراهم شده است و کافی است شهریهها را بهطور مرتبط پرداخت کنید تا مدرک تحصیلی خود را دریافت نمایید.
بیش از دو دهه از عمر یک انسان در اختیار نظام آموزشی کشور است؛ انسان امروز با توجه به مصائب جهان اطراف خود، نیازمند مهارت اندیشیدن، انتخاب درست و حرکت در مسیر رشد است.
حال اگر امر آموزش فرزندان کشورمان را به بنگاههای آموزشی که صرفاً سود و زیان اقتصادی برایشان حائز اهمیت است و بیلبوردهای شهرها را با تبلیغات رنگی، تسخیر کردهاند و مفاهیم را به صورت لقمهای میخواهند به ذهن نوجوانان و جوانان تزریق کنند؛ بسپاریم چهطور میتوان توقع داشت با توجه به زمینههای ملی و مذهبی کشورمان، تربیتی اسلامی حاصل شود.
در کتاب «توسعه و مبانی تمدن غرب» که توسط شهید سید مرتضی آوینی نگاشته شده میخوانیم: «توسعه به معنای سمتگیری کل نظامات اقتصادی و اجتماعی اعم از نظام آموزش، قانون گذاری، اجرایی و… در جهت رشد اقتصادی است؛ معنای سمتگیری کل نظام در جهت رشد اقتصادی این است که هر برنامه و طرحی که به رشد اقتصادی منجر نشود، باید حذف شود و حتی نظام آموزشی ما نیز باید تابعی از برنامهریزی اقتصادی باشد.»
مقولهای به نام اقتصاد آموزشوپرورش در سیاستهای دولت جایی ندارد که بتواند تأمین اعتباری برای دولت ایجاد کند. سیاستمداران بهجای خصوصیسازی باید به دنبال نظام بودجهریزی مناسب با سیاستهای حاکم در وزارتخانه آموزشوپرورش بگردند ولی متأسفانه سیاستهای موجود به دنبال واگذاری نظام آموزش و پرورش است.
بخش زیادی از بودجه وزارت آموزشوپرورش صرف هزینههای جاری میشود که نمیتوان از آن انتظار بهبود کیفیت آموزشی را داشت؛ متأسفانه هرسال شاهد اعتراض صنفی فرهنگیان هستیم که با سیاه نمایی توسط رسانههای معاند این موضوع به یک مسئله سیاسی تبدیل میشود.
این روزها نمایندگان مجلس شورای اسلامی موضوع حذف تنوع مدارس دولتی را ارائه کردهاند که خود نگرانیهای فراوانی را به جامعه مخاطب ۱۳ میلیونی دانش آموزان تزریق کرده است؛ حذف ۲۴ نوع مدارس دولتی که مجلس آن را تصویب کرده است یعنی نمونه دولتی، سمپاد، شاهد، نمونه مردمی و... میتواند خود عاملی شود برای افزایش تقاضا برای حضور در مدارس غیرانتفاعی و طبعاً با توجه به شکافهای موجود سبب باز ماندن استعدادهای کمبضاعت در جامعه میشود؛ درحالیکه در اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمد است: «دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است تبعیضات ناروا را رفع و امکانات عادلانه برای همه، در تمام زمینهای مادی و معنوی فراهم سازد.»
با مصوبه ۲۱ مهر مجلس و تقسیم مدارس فقط به دو نوع دولتی و غیردولتی سرنوشت دانش آموزان سمپاد چه میشود؟
سؤال اینجاست دانشآموزی با استعداد که توان مالی بالایی ندارد و نمیتواند هزینههای کمرشکن مدارس غیرانتفاعی پرداخت کند، چطور میتواند از آموزشهای فراتر از معمول مدارس غیرانتفاعی بهرهمند شود و در یک رقابت مساوی برای تصاحب صندلی در دانشگاه حضور پیدا کند.
با درست دیدن یک پدیده میتوان یک مواجهه عادلانه با موضوع داشت. ساختارهای غلط، بیعدالتی را دامن میزند و این بیعدالتی باعث هدر رفتن سرمایهها است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی علمی و آموزشی خصوصي سازي نظام آموزشی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۳۱۴۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
توصیههای سازمان ملل متحد به مناسبت هفته جهانی روانشناس/ رسیدگی به مسائل نابرابری اجتماعی
رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران توصیههای سازمان ملل متحد به مناسبت هفته جهانی روانشناس را تشریح کرد.
فریبرز درتاج در گفتوگو با ایسنا، ضمن تبریک روز روانشناس توصیههای سازمان ملل متحد به مناسبت هفته جهانی روانشناس را تشریح کرد و گفت: هفدهمین سالگرد روز روانشناس در سازمان ملل، شیوههای امیدوارکنندهای را که برای افزایش برابری در آموزش و همچنین رسیدگی به مسائل نابرابری اجتماعی از طریق آموزش طراحی شده، برجسته کرده است.
وی افزود: در این روز سازمان ملل به تمامی ایالات عضو، سازمانهای غیردولتی و سازمانهای بینالمللی انسان دوستانه که از نظر فرهنگی پاسخگو هستند پیشنهاد کرد با ترویج برنامهریزیها و مداخلات با پشتیبانی تجربی، برای تضمین آموزش با کیفیت فراگیر و فرصتهای یادگیری مادامالعمر برای همه، با تاکید بر مشارکت علم در پیشبرد دستیابی به اهداف توسعه پایدار و برنامه جهانی۲۰۳۰، تلاش کنند.
این استاد دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه روانشناسی به طور منحصر به فردی برای پاسخ به چالشهای پیش روی جامعه بینالمللی در ارتباط با دسترسی به آموزش با کیفیت قرار دارد، گفت: آموزش کلید پرورش روابط بین گروهی محترمانه و پرورش جوامع صلحآمیز است.
درتاج با اشاره به اینکه سازمان ملل متحد منابع آموزش صلح را برای تشویق جوانان برای حمایت از حذف سلاحهای کشتار جمعی و ترویج خلع سلاح ایجاد کرده است، خاطرنشان کرد: آموزش همچنین پتانسیل حمایت از پیشرفت جوانان به عنوان شهروندان آگاه در جهان را دارد. نکته قابل توجه، دستور کار دبیر کل برای اجلاس آینده سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ شامل فراخوانی برای "تحول آموزش" شامل توصیههایی برای ایجاد تغییرات اساسی در حرفههای معلمی، محیطهای یادگیری و نحوه نگرش به هدف آموزش است. دستور کار همچنین اهمیت تضمین حمایت چند جانبه و سرمایهگذاری برای دسترسی به آموزش با کیفیت برای همه را تصدیق میکند.
رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران در ادامه به دسترسی به آموزش با کیفیت و همچنین تاثیرات قابل توجه آن بر سلامت و رفاه افراد، خانوادهها و جوامع اشاره کرد و یادآور شد: تحقیقات ارتباط بین افزایش پیشرفت تحصیلی و پیامدهای سلامت روانی مثبت را شناسایی کرده است. علاوه بر این، مدارس میتوانند مستقیما از رفاه روانی دانشآموزان، خانوادهها و جوامع از طریق تقویت مهارتهای عاطفی اجتماعی، ارتقاء تابآوری و ارائه ساختار روتین حمایت کنند. با توجه به نقش اساسی معلمان در این تلاشها، ارائه آموزشها، منابع و حمایتهای موثر به مربیان ضروری است.
درتاج در ادامه با اشاره به اینکه آموزش حق انسانی است و همانطور که توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد ذکر شده و همچنین "یکی از قویترین و اثبات شدهترین ابزار برای توسعه پایدار" است، خاطرنشان کرد: طی ۲۰ سال گذشته پیشرفتهای قابل توجهی در آموزش در سطح جهان وجود داشته است. به عنوان مثال میزان سوادآموزی افزایش یافته و دختران با نرخهای بالاتری نسبت به هر زمان دیگری مدرسه ثبتنام میکنند. با وجود این موفقیتهای ستودنی، تفاوتهای آموزشی بین جوامع شهری و روستایی همچنان قابل توجه است. در برخی مناطق جهان، نزدیک به نیمی از دختران از تحصیل خارجاند. علاوه بر این، دسترسی به آموزش کودکانی که در مناطق آسیبدیده زندگی میکنند به طور خطرناکی محدود است، در حالی که میلیونها کودک فاقد سواد و مهارتهای ضروری هستند. علاوه بر این، متأسفانه همهگیری COVID-19 به طور نامتناسبی بر جوامع تاثیر گذاشته و امتناع از تحصیل را تشدید کرده است که باید مورد توجه قرار گیرد.
انتهای پیام