چگونه با کودکان درباره آزار جنسی حرف بزنیم؟/ مهمترین نشانه‌های آزار جنسی در کودکان چیست؟
تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۴۷۵۷۵
خطر آزار جنسی در کمین همه کودکان است. آمارها می‌گوید از هر 4 دختر بچه یک نفر مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرد اما این همه ماجرا نیست؛ پسرها هم از این مشکل مصونیت ندارند.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ آگاهی درباره این موضوع و حرف زدن از آن می‌تواند باعث پیشگیری از آزار جنسی شود. از طرفی داشتن اطلاعات و مهارت حل چنین مسئله‌ای می‌تواند به ما در مواجهه با کودکی که دچار این مشکل شده کمک کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بنا بر گزارش سازمان بهداشت جهانی 90 درصد آزارهای جنسی کودکان توسط خانواده، دوستان و آشنایان کودک اتفاق می‌افتد. بنابراین اگر می‌خواهید کودک خود را برای مدتی تنها بگذارید یا از شخص دیگری بخواهید که از او مراقبت کند، توجه کنید تنها آشنایی با کسی که از کودک شما را مراقبت می‌کند برای در امان ماندن او از خطر کافی نیست.
هر قدر آگاهی و اعتماد به نفس کودک بیشتر باشد و کودک بداند وقتی احساس خطر کرد چگونه و به کجا گزارش دهد، دست کودک آزار از او کوتاه می‌شود.
کودک باید یاد بگیرد در مواقع خطر یا زمانی که فردی رفتار مشکوکی از خود نشان می‌دهد مثلاً از او می‌خواهد به اندام خصوصی‌اش دست بزند و نگاه کند یا برعکس و باعث ترس او بشود یا بگوید «به مامان و بابات نگیا»، تا حد امکان تلاش کند با شماره 123 و 110 تماس گرفته و کمک بخواهد.
خود ما نیز باید نسبت به این موضوع حساس باشیم و اگر شاهد کودک آزاری در خانواده، همسایه مدرسه یا خیابان بودیم خود را مسئول بدانیم و با تماس گرفتن با این شماره‌ها با کودک آزار همکاری نکنیم.
آموزش به کودکان در رابطه با گزارش آزار جنسی
ما به عنوان پدر و مادر وظیفه داریم به کودکان آموزش دهیم چه زمانی و چگونه با اورژانس اجتماعی تماس بگیرند و از آنها کمک بخواهند.
اکثریت کودکان نمی‌دانند اگر کسی از افراد خانواده، فامیل، آشنا یا غریبه او را اذیت کند، می‌تواند با 123 تماس بگیرد و از آنها کمک بخواهد. بیشتر کودکان درباره آزار جنسی که تجربه کرده‌اند، هرگز صحبت نمی‌کنند.
پدر و مادر حرف کودک قربانی خود را گوش نمی‌دهند
طبق آمار از بین 3 کودکی که با پدر و مادر خود از آزاری که دیده‌اند صحبت می‌کنند تنها یک کودک مورد حمایت قرار می‌گیرد. یعنی در اکثر موارد پدر و مادر حرف کودک قربانی خود را گوش نمی‌دهند و او را باور نمی‌کنند.
کودک به دلایل متفاوتی از جمله ترس از تهدید کودک آزار، با پدر و مادر خود صحبت نمی‌کند. بنابراین باید به کودک آموزش داده شود اگر احساس خطر کرد از اورژانس اجتماعی کمک بخواهد.
به کودکان بگوئید اگر مشکلی برای‌شان پیش آمد و آنها را ناراحت کرد با مامان، بابا یا یک بزرگ‌تر صحبت کنند. به آنها بگوئید: «اگر موقعی که مامان یا بابا کنار تو نبودند و یک اتفاقی برایت افتاد که تو را ناراحت کرد، یا یک نفر تو را اذیت کرد و به تو گفت به کسی نگو یا آنقدر ترسیدی که نتونستی به ما بگویی، به شماره 123 زنگ بزن و بگو چه اتفاقی برایت افتاده است؟ اینطوری حتماً یک آدم خوب به کمکت می‌آید.»
نقش مهم معلمان و مربیان
از طرفی معلمان و مربیان که با کودکان در ارتباطند باید به آنها آموزش دهند که چه زمانی و چگونه با شماره‌های 123 و 110 تماس بگیرند. همانطور که به کودکان آموزش می‌دهیم در هنگام حادثه یا آتش‌سوزی با آتش‌نشانی تماس بگیرد باید به آنها یاد بدهیم اگر در خانواده، پدر، مادر، برادر، عمو، دایی، پدربزرگ یا هر یک از اعضای خانواده آنها را اذیت کرد یا کاری کرد که آنها احساس کردند نمی‌توانند درباره آن کار به کسی چیزی بگویند یا از آن کار خجالت کشیدند، می‌توانند با 123 تماس بگیرند؛ مثلا اگر کسی به اندام خصوصی آنها نگاه می‌کند یا دست می‌زند یا آنها را مجبور می‌کند به اندام خصوصی او نگاه کنند یا دست بزنند، حتما با 123 تماس بگیرند.
نشانه های آزار جنسی
از آنجایی که بیشتر کودک آزاری‌ها در خانواده یا توسط افراد آشنا اتفاق می‌افتد، بهتر است مربیان و معلمان کودک نیز با شناخت نشانه‌های کودک آزاری و مشاهده آن در کودک با شماره 123 یا 110 تماس بگیرد و گزارش دهند.
برخی از نشانه‌هایی که مربیان کودک باید به آن توجه کنند شامل:
* زیاد ماندن کودک در دستشویی نسبت به عادت قبلی کودک.
* تغییر ناگهانی رفتار کودک (ناسازگاری، شرکت نکردن در فعالیت گروهی، شکایت بی‌مورد از سردرد و شکم درد).
* زیاد لباس پوشیدن و عدم رعایت بهداشت فردی.
* عدم علاقه به خانه رفتن، غیبت‌های طولانی مدت یا زود آمدن و دیر رفتن از مدرسه.
* حساسیت به تماس فیزیکی.
* بازی جنسی با اسباب بازی‌ها.
* داشتن اطلاعاتی که مناسب سن کودک نیست.
بیشتر بخوانید: در مواجهه با پرسش های جنسی کودکان، پدر و مادرها باید به چه نکاتی توجه کنند بهترین روش برای تربیت فرزندان چیست؟خبرنگار: ناهید سمیعی
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: پدر و مادر کودکان خبرگزاری برنا اورژانس اجتماعی آزار جنسی اندام خصوصی ۱۲۳ بازی جنسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۴۷۵۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موزه‌ای که به یک فقر تربیتی پاسخ گفت/ اسباب‌بازی، دروازه شور خلاقانه
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، موزه اسباب‌بازی تهران با دنیایی از ادوات بازی به دنبال ترمیم یک خلأ تربیتی است که میلیارد‌ها اعتبار دستگاه‌های عریض و طویل قادر به حل و فصل آن نبوده‌اند. خلاقیت همراه با مشارکتی شادمانه.
در امتداد خیابان نوفل لوشاتو اگر چند سفارت‌خانه را رد کنید و خود را به کوچه لولاگر برسانید، در یکی از آن خانه‌های تاریخی با در و پنجره‌های چوبی دنیایی از اسباب‌بازی در انتظار شماست. اینجا نه سرزمین آلیس است و نه داستان اسباب‌بازی‌ها که تنها در مجاز لذت آن را تجربه کرده باشید. اسباب‌بازی‌هایی از دهه‌ها و سده‌ها قبل از جای جای دنیا انتظار شما را می‌کشد تا کودک درونتان را دوباره برای معصومیت، خلاقیت، بازیگوشی، مهربانی و اندیشه ناب دعوت کنید.
موزه اسباب‌بازی تهران در چند بخش نمایشگاهی دائمی از ادوات بازی است که برخی از آنها، چون گنجینه‌ای پس ذهن کودکان دیروز و بزرگسالان امروز باقی مانده است. این موزه نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز یادآور تمامی شیرینی‌های کودکی است. از ژولیده تا عروسک تدی، از بچه‌های توپل تا باربی، از عینک‌های سه بعدی تا هواپیما‌ها و ماشین‌ها، آتاری، آدم آهنی و دنیای لگو‌های چوبی و پلاستیکی. راهنمای موزه در مورد تاریخ هر یک از این اسباب‌بازی‌ها می‌گوید و اینکه برخی به تصادف و برخی بر اساس سرگذشت افراد و آدم‌ها شکل گرفته و به عنوان عروسک وارد بازار شده است.
در پس سرگذشت برخی تلخی‌هایی نهفته و برخی نیز خلاقیت‌های بزرگتر‌ها برای خلق شادی را به دنبال دارد. موزه از دالانی بازدیدکنندۀ شگفت‌زده را به سرزمین عجایبی که از آلیس به یاد داریم هدایت می‌کند و در ادامه راهرویی از عروسک‌های سیرک، دلقک‌ها، آکروبات باز‌ها و ژیمناست‌های کوچک و رنگارنگ مشاهده می‌شود.
انتهای راهرو عروسک‌های بومی محلی در انتظاراند. سوتک‌ها، نخودی‌ها، تکم، نردبان یعقوب، عروسک برکت و صد‌ها شگفتی که هر یک با لبخندی تو را به شادی و بازی دعوت می‌کنند.
این موزه جایی برای تنفس در مقابل سختی‌ها است
مدیر موزه در وضعیتی که کار فرهنگی صرفه اقتصادی ندارد معتقد است در همین فشار‌های اقتصادی باید تلاش کنیم حال همدیگر را بهتر کنیم. به ویژه برای کودکان باید فضایی برای شادی و تنفس ایجاد کرد. به شخصه به دنبال این بودم که حداقل یک فضایی ایجاد شود برای کودکان و خانواده‌ها که چند ساعت لبخند بزنند.
آزاده بیات با اشاره به اینکه این موزه صرفاً به دنبال نمایش اشیا نیست، ادامه داد: ما به دنبال تعامل با بچه‌ها و آموزش و ساخت عروسک و آشنا کردن آنها با بازی‌های مختلف فردی و جمعی هستیم.
وی افزود: در گذشته کودکان اسباب‌بازی خود را خود می‌ساختند و تولید صنعتی اسباب‌بازی نداشتیم و اسباب‌بازی با دست کودک یا والدین وی ساخته می‌شد. تکرار این تجربه پیوندی به جریان زنده زندگی است.
مدیر موزه اسباب‌بازی با اشاره به فعالیت خود در حوزه آموزش کودکان اضافه کرد: نتیجه تجربیات من این بود که در خصوص فضاهای بازی و معرفی اسباب‌بازی با کمبود مواجه‌ایم به همین دلیل موزه را به عنوان بستری برای زنده شدن بازی‌ها طراحی و اجرا کردم.
بخشی از تاریخ شفاهی از زبان عروسک‌ها
به گفته بیات در این موزه برنامه‌های پژوهشی نیز دنبال می‌شود و اینکه بتوان از طریق اسباب‌بازی‌ها و عروسک‌ها بخشی از تاریخ شفاهی را معرفی کرد. پیش از این نیز پژوهش‌های متعددی صورت گرفته که از خروجی آن مدد می‌گیریم.
فعال حوزه کودک تأکید کرد: این تصور که اسباب‌بازی‌ها همه خارجی هستند، درست نیست و در همین موزه بخشی مجزا به اسباب‌بازی‌های بومی ما اختصاص یافته و حتی کودکان می‌توانند در فرصت بازدید با برخی از آنها بازی کنند.
وی متذکر شد: این فرایند در معرفی عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌ها می‌تواند منجر به تولید و معرفی عروسک‌های بومی به بازار شده و خانواده‌ها را با بخشی از فرهنگ و هویت ما پیوند بزند.
بیات به تجربه‌های قابل توجه بازدید کودکان اشاره کرد و گفت: در وضعیتی که کودکان گرفتار بازی با گوشی شده‌اند، تلاش داریم با تجربه و تعامل این روند اشتباه شکسته شود. بار‌ها شده است که والدین اذعان کرده‌اند کودکشان در خانه به دلیل بازی با گوشی حتی به اسباب‌بازی‌های خود دست نمی‌زند، اما در موزه برایش جذابیت داشته و به دست گرفته است.
مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: این تجربه و تعامل با اسباب‌بازی‌های مفهومی و آموزنده هم برای والدین و هم کودکان مفید است چراکه به تجربه ثابت شده نمی‌توان صرفاً با دستور و امر و نهی کودک را با بازی آشتی داد.
وی در خصوص برنامه‌های این موزه جهت تعامل با مدارس و مهد‌های کودک نیز تصریح کرد: علاوه بر بازدید‌های گروهی مهد‌ها و مدارس ما تور‌های مختلف برای گروه سنی مختلف داریم. به عنوان مثال کودکان با فرایند کشف و جستجو وارد موزه می‌شوند. در نهایت نیز برای اشیا موزه قصه می‌سازند.
بیات خواستار ارتباط گیری با کتاب‌های درسی شد و گفت: ما می‌توانیم اشیا مختلفی که در کتاب‌های درسی مانند علوم آمده را به دانش آموزان معرفی کنیم و بچه‌ها می‌توانند به عینه در موزه تماشا کرده و در واقع در قالب یک بازدید تجربی جذابیت آموزشی بی‌نظیری را تجربه کنند.
مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: پیوند آنچه در مدرسه سپری می‌شود و اشیا موزه یکی از اهداف ما است تا بتوانیم موزه را به عنوان مجموعه‌ای زنده و تعاملی به کودکان معرفی کنیم.
اسباب‌بازی‌ها خود یکی از گنجینه‌های شور و شعف و یادگیری هستند. هر کدام از ما این شیرینی را در گوشه‌ای از ذهن و خاطرات خود داریم و چه بسا که از بازی‌ها بسیار آموختیم. این روز‌ها که صنعت و تکنولوژی کودکان ما را از این دنیا ربوده‌است، چه نیکو که شهد شیرین دنیایی سراسر آرامش و مهر را به آنها بچشانیم.
انتهای پیام/
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد