رکود اقتصادی مانعی بر سر راه مدیریت استراتژیک نیست

ایسنا/مرکزییک کارشناس مدیریت استراتژیک گفت: ناپایداری و رکود اقتصادی مانعی بر سر راه کسی که مدیریت استراتژیک بلد است، ایجاد نمی‌کند.

به گزارش ایسنا، مهدی نظام آبادی در نشستی که به همت سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی استان مرکزی در حاشیه دهمین نمایشگاه کتاب استان برگزار شد، به تببین مدیریت استراتژیک در فضای کسب و کار پرداخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

نظام آبادی گفت: کائنات مکانیسم هایی از تغییرات انبوه هستند. بنابراین هر بستری که روی آن فعالیت کنیم مطمئنا دچار تغییر خواهد شد. برای کسب نتیجه مهم این است که بین ماهیت، مسیر و ابزار، انطباق مناسب برقرار کنیم. قابلیت‌های ما بذرهایی هستند که اگر آن‌ها را نکاریم، در حقیقت هدرشان داده ایم.

 نظام آبادی ادامه داد: هر حرکت شامل چند جزء است. مبداء، مقصد، مسیر، ابزار و افراد و سازمان‌ها. برای مدیریت استراتژیک یک حرکت باید این مواردی را مدنظر قرار دهیم، ابتدا چشم اندازمان و جایی که قصد داریم به آن برسیم را مشخص کنیم. بدون چشم انداز مثل شخصی هستیم که کنار خیابان منتظر تاکسی ایستاده ولی زمانی که تاکسی ها بوق می‌زنند مقصد را اعلام نمی‌کند. چشم انداز باید قابل تصور، قابل اجرا، روشن و شفاف، مطلوب و خواستنی، انعطاف پذیر و از همه مهمتر قابل توضیح و انتقال به دیگران باشد.

وی افزود: پس از تعیین چشم انداز باید عوامل داخلی و خارجی اثرگذار بر مسیر را شناسایی و برای کنترل آن‌ها برنامه ریزی کنیم. در مرحله بعد اهداف را تعیین کرده و برای رسیدن به آن‌ها راهبردمان را تدوین می‌کنیم. راهبرد شامل سیاست‌ها و اقداماتی است که نیازمند اعتبارات است. پس در گام بعد منابع‌مان را شناسایی می‌کنیم و به راهبردها تخصیص می‌دهیم.

وی با بیان اینکه شرایط محیطی مسلما بر کار شما تاثیر گذارند، گفت: این شرایط یا پایدار هستند یا ناپایدار؛ که شرایط ایران مدتی است ناپایدار است، ولی این ناپایداری و رکود اقتصادی مانعی بر سر راه کسی که مدیریت استراتژیک بلد است، ایجاد نمی‌کند.

نظام آبادی اضافه کرد: برای مثال درنظر بگیرید که این رکود اقتصادی باعث شد زنان بیشتری برای کمک به مخارج خانواده، مشغول به کار شوند. این امر باعث توسعه صنایع غذای آماده و ارائه دهندگان خدمات مراقبتی از کودکان و سالمندان شد. رکود برای کسی که تفکر استراتژیک دارد تهدید نیست، بلکه فرصت است. 

وی با بیان اینکه مدیریت استراتژیک پنج فرمان دارد، گفت: فرمان اول "تجربه کسب کنید و از محیط یاد بگیرید"، فرمان دوم "دنبال پاسخ به نیازهای کشف شده نباشید بلکه سعی کنید نیازهای کشف نشده را شناسایی کنید تا آنها را مرتفع سازید، تمامی ابداعات و اختراعات بشر بر همین اساس شکل گرفتند"، فرمان سوم "بیش از اهداف میانی به اهداف بلندمدت چشم بدوزید. اگر در میانه راه مدام اهداف نهایی خودتان را در نظر نداشته باشید، ممکن است بر اثر مشکلات مسیر دچار یاس و ناامیدی شوید"، فرمان چهارم "بیش از قابلیت سازی برای تولید، به دنبال قابلیت سازی برای رقابت باشید. مخترع جاروبرقی‌های بدون پاکت دایسون، ابتدا طرح خود را پیش شرکت هودر برد که تولید کننده جاروبرقی پاکت دار بود. مدیرعامل هودر چون سالانه مقدار زیادی از فروش پاکت جاروبرقی سود می‌کرد، طرح دایسون را رد کرد، در نتیجه دایسون خودش دست به تولید جاروبرقی بدون پاکت زد و تبدیل شد به رقیب اصلی هودر"، فرمان پنجم "در حرکت به سوی هدف، به فکر میانبر باشید نه افزایش سرعت، یکی از مهمترین میانبرها آموزش دیدن است و استفاده از تجربه دیگران به جای شخصا تجربه کردن همه چیز."

نظام آبادی اظهار کرد: هنگام آغاز یک کار از مشکلات ابتدای مسیر نترسید. هرچه جلوتر بروید کارتان راحتتر می‌شود. فرض کنید قرار است از یک شهر به شهری دیگر سفر کنید، اما مجبور هستید این مسیر را با خودرویی با چرخ‌های مربعی طی کنید. هرچه در مسیر پیش بروید چرخ‌ها بر اثر اصطکاک با جاده بیشتر به دایره نزدیک می‌شوند و حرکت شما آسان‌تر می‌شود، من به این فرایند هندسه پویایی می‌گویم.

وی ادامه داد: توجه داشته باشید که نوآوری و اختراع، بازار کار را کوچکتر نمی‌کند، بلکه آن را گسترش می‌دهد. اینکه فکر کنیم اختراعات جدید با نابودکردن شغل‌های سنتی بازار کار جامعه را از بین می‌برند، کاملا اشتباه است. هر اختراع با خود انبوهی از نیاز را پدید می‌آورد، اساسا دایره مجهولات انسان به شعاع دانسته‌های اوست. پس هرچه بیشتر بدانیم، مجهولات ما نیز افزایش می‌یابد؛ و به تبع آن نیازهای بیشتری نیز برای پاسخ‌گویی خواهیم داشت. وقتی که موبایل اختراع شد، ابتدا فقط برای زنگ زدن بود. ولی این اختراع با خود نیازهای مختلفی را پدید آورد که افراد و شرکت‌های مختلف به آن پاسخ گفتند.

نظام آبادی در پایان گفت: قابلیت‌های متمایز کننده با ارزش‌ترین دارایی‌های انسان هستند. هرکس می‌خواهد موفق باشد باید برای خود قابلیت‌های متمایز کننده ایجاد کند. یک نفر می‌رود کسب و کاری راه می‌اندازد و سود خوبی کسب می‌کند، شما نیز به تقلید از او می‌روید همان کسب و کار را شروع می‌کنید. در این حالت اگر نفر اول ۱۰۰ مشتری داشته، اکنون هرکدام از شما ۵۰ مشتری دارید. یک نفر دیگر بیاید می‌شود ۳۳ مشتری. چهار نفر بشوید تنها ۲۵ مشتری برای هر شخص باقی ‌می‌ماند، اینگونه آن کسب و کار از سوددهی می‌افتد، مگر اینکه یک نفر قابلیت‌های متمایز کننده برای خودش پدید بیاورد تا مشتری‌ را برای خود نگه دارد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: مدیریت استراتژیک كسب و كار استانی علمی و آموزشی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۵۰۳۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دهه «رکود، عبرت، تجربه»/خسارت ۱دهه توقف ذخیره‌سازی گاز ایران

توقف طرح‌های ذخیره سازی گاز و از اولویت خارج شدن این رویکرد مهم در دهه ۹۰، موجب شد امروز همچنان ایران به عنوان دومین دارنده ذخایر گازی جهان، در ابتدای راه توسعه ذخیره‌سازی گاز طبیعی باشد. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، وقتی میان فعالان اقتصادی از دهۀ 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را برمی‌شمرند؛ از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان.

دهه 90؛ دهۀ «رکود، عبرت، تجربه»دهه «رکود، عبرت، تجربه»/ رشد 1000 درصدی نقدینگی و «بلای تورم»چرا اقتصاد ایران در دهه 90 درجا زده است؟

 

سرمایه گذاری در بخش انرژی یکی از حوزه‌های تقریبا تعطیل در دهه 90 بوده که شامل زیربخش‌های مختلف از جمله حوزه ذخیره سازی گاز می شود.

ذخیره‌سازی گاز طبیعی به‌معنای در دسترس قرار دادن ذخایر گاز در نزدیکی مبادی مصرف، به‌طوری که در زمان‌هایی که نیاز به گاز کمتر است آن‌ها را ذخیره کنیم و در زمان نیاز بیشتر به مصرف گاز، آنها را به شبکه مصرف تزریق کنیم، یک راهبرد جهانی و تست شده به‌منظور پایدار سازی تأمین انرژی مصرفی به‌ویژه در فصول سرد سال است.

بیش از 400 میدان ذخیره‌سازی در آمریکا و حتی مناطق گرمسیر آن وجود دارد و نخستین میدان ذخیره گاز نیز بیش از 100 سال پیش در کانادا احداث شده است. موضوع ذخیره‌سازی برای کشورهای اروپایی که عمدتاً واردکننده گاز طبیعی هستند، اهمیتی مضاعف دارد و برخی کشورها نظیر روسیه نیز با تکیه بر میدان‌های ذخیره‌سازی متعدد و با اطمینان خاطر از تأمین نیازهای داخلی، حجم بسیاری از گاز تولیدی خود را به درآمدزایی از طریق صادرات اختصاص می‌دهند.

در ایران نیز با توجه به جغرافیای گسترده و دور بودن اغلب مراکز جمعیتی مهم از نقاط تولید گاز از یک سو و پرمصرف بودن کشور در بخش گاز (چهارمین کشور مصرف‌کننده گاز جهان) از سوی دیگر، استفاده از طرح‌های ذخیره‌سازی گاز در نزدیکی مراکز جمعیتی به‌ویژه در مرکز و شمال کشور، یک راهبرد استراتژیک در راستای پایداری شبکه گاز کشور در فصول سرد گاز محسوب می‌شود.

اگرچه آغاز مطالعات ذخیره‌سازی گاز طبیعی در ایران به 4 دهه قبل بازمی‌گردد، اما تا دولت دهم، عملیات اجرایی در زمینه توسعه ذخیره‌سازی گاز مغفول مانده بود. تا پیش از سال 86، مباحث ذخیره‌سازی به‌شکلی محدود دنبال می‌شد، اما پس از سرمای شدید آن سال که به رخ‌دادن حوادث ناگوار در شمال کشور منجر شد، تصمیم‌گیران دریافتند که برخورداری از ذخایر عظیم گازی به‌تنهایی نمی‌تواند تضمین‌کننده همیشگی امنیت انرژی باشد. از آن تاریخ، ذخیره‌سازی با هدف پایدارسازی امنیت انرژی کشور و جلوگیری از وقوع مشکلات احتمالی به‌طور جدی در دستور کار قرار گرفت.

در فاصله سالهای 86 تا 92، دو طرح مهم ذخیره‌سازی در کشور شامل میدان شوریجه (شمال شرق کشور) و میدان سراجه (مرکز کشور) اجرایی شد تا با ذخیره‌سازی گاز در 8 ماهه گرم سال، در دوران اوج نیاز مصرف در 4ماهه سرد سال، بتوانیم از این میادین برداشت کنیم.

اما در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، با از اولویت خارج شدن طرح‌های ذخیره‌سازی گاز، هم توسعه میادین شوریجه و سراجه برای رسیدن به اهداف پیش‌بینی‌شده در حجم ذخیره‌سازی و هم اجرایی شدن طرح‌های مطالعاتی متعدد در این زمینه، با وقفه همراه شد. ابتدا طرح‌های ذخیره‌سازی برای جذب سرمایه‌گذار خارجی معرفی و در ادامه با انحلال شرکت ذخیره‌سازی گاز طبیعی و ادغام مسئولیت‌های آن در شرکت مهندسی و توسعه گاز، شاهد ضربه مهلک به روند اجرایی طرح‌های ذخیره‌سازی گاز در کشور بودیم.

اگر طرح‌های ذخیره‌سازی گاز در دولت‌های یازدهم و دوازدهم ( از سال 1392 تا 1400) از اولویت خارج نمی‌شد و شاهد وقفه چندساله در این زمینه نبودیم، امروز بخشی از ناترازی گاز کشور با بهره‌برداری از این طرح‌های ذخیره‌سازی، قابل جبران بود.

حدود یک دهه توقف طرح‌های ذخیره سازی گاز و از اولویت خارج شدن این رویکرد مهم، موجب شد امروز نیز همچنان ایران به عنوان دومین دارنده ذخایر گازی جهان، در ابتدای راه توسعه ذخیره‌سازی گاز طبیعی باشد.

درحالی که بسیاری از کشورها بیش از 10درصد مصارف سالانه خود، ظرفیت ذخیره‌سازی گاز ایجاد کرده‌اند، اکنون ظرفیت ذخیره سازی گاز در کشور در حدود 3 میلیارد متر مکعب است، یعنی حدود 1.4 درصد از کل مصرف گاز سالانه ایران را می‌توان از محل ذخیره‌سازی تأمین کرد.

به‌صورت متوسط ظرفیت ذخیره‌ســازی گاز طبیعی در دنیا 11 درصد از کل مصرف گاز اســت. این نسبت در کشــورهای اروپایی به‌صورت متوسط 23 درصد است.

در دولت سیزدهم بار دیگر طرح‌های ذخیره‌سازی گاز طبیعی در اولویت قرار گرفت و دولت به جبران عقب‌ماندگی‌های توسعه‌ای در این زمینه ورود کرد.

با آغاز به کار دولت سیزدهم اجرای 7 طرح مغفول واقع‌شده ذخیره‌سازی گاز طبیعی در یک برنامه 5ساله منتهی به سال 1405 با هدف ایجاد ظرفیت برداشت 114 میلیون مترمکعب در روز در فصول سرد سال در اولویت‌های اجرایی شرکت ملی گاز ایران قرار گرفت و مقرر شده تا پایان سال 1403 شاهد بهره‌برداری از فاز دوم توسعه میدان سراجه و تا پایان سال 1404 شاهد بهره‌برداری از فاز دوم میدان شوریجه باشیم.

وقفه چندساله در اجرا و توسعه طرح‌های ذخیره‌سازی به‌علت تصمیمات غلط اتخاذ شده در این زمینه، به تشدید ناترازی گاز کشور انجامیده است، اما با اولویت دوباره به طرح‌های ذخیره‌سازی گاز، پیش‌بینی می‌شود تا پنج سال آینده، حدود 25 درصد گاز کشور از محل ذخیره‌سازی تأمین می‌شود.

انتهای پیام/